zwanger en sip

logost
Berichten: 981
Lid geworden op: 18 november 2009, 10:49

Bericht door logost » 16 december 2009, 13:58

Man man, dat moet ontzettend hard geweest zijn om dat op jullie 13 jaar te moeten meemaken. Weer een bewijs van hoe oneerlijk het leven kan zijn.

Loekie: Jammer van je vader. Als je op de koop toe ook je mama al verloren bent is dit wel heel erg. Heb je hem ooit je gevoelens gezegd in alle eerlijkheid omdat je toch niets meer te verliezen had? Ik wens je alleszin schitterende schoonouders toe!

Mies: ik hoor van veel jonge moeders dat ze pas nu zich kunnen inleven in de rol van hun moeder. Normaal dus dat je haar pijn nu meer kan voelen dan voorheen. Ik denk ook dat het vreselijk moet zijn als moeder om je kinderen zo jong te MOETEN achterlaten. Ik denk anderzijds ook dat ze er gerust op was dat jullie wel goed zouden terecht komen. En zie: je zal een prachtige moeder worden binnen een aantal weekjes. Wat zou ze trots zijn op jou.

Dat laatste geldt ook voor jou hé Loekie.

(Ik bedoelde dat ik begripvoller moest zijn voor de raecties van mijn mama).

Loeki
Berichten: 12951
Lid geworden op: 8 mei 2008, 9:30

Bericht door Loeki » 16 december 2009, 16:22

Mies ik denk dat ik het gezien heb in haar ogen toen, hoe het voor haar moet geweest zijn om mij achter te laten. Of toch een glimp daarvan heb opgevangen. Het moet een ongelofelijk gevoel van onmacht geweest zijn denk ik. Ze wist dat er geen ontkomen aan was...

Ik herinner me ook momenten dat ze me bij haar wilde hebben, en dat ik niet wou. Ik heb ook nooit willen en durven toegeven dat ze effectief dood zou gaan, al was dat maanden van te voren wel duidelijk dat ze 't niet zou halen. Kvind dat ze het goed gedaan heeft. Ze heeft geprobeerd, maar me nooit gedwongen. Ik ben er zeker van dat je mama je begreep, hoe moeilijk en lastig je ook deed. Verplaats je maar eens in haar hoofd. Je zou 't moeilijk vinden, misschien zou je hart breken, maar bovenal zou je 't begrijpen, en je dochter zeker niks kwalijk nemen. Je zou alleen liefde voor haar voelen en hopen dat alles voor haar in orde zou komen. Je eigen eventuele verdriet zou daarbij in het niets verdwijnen.

En ja, we gaan eerst onze kindjes op de wereld zetten. En hen zo weinig mogelijk van onze bagage doorgeven. Want dat verdienen ze niet. Ik ga er zeker mijn best voor doen!!

Ja Logost ik heb dat gedaan. 12 jaar geleden en ik herinner het me alsof het gisteren was. Zijn reaktie sprak boekdelen en was alleen maar een bevestiging van wat ik al wist. Nu ik ben niet bitter hoor. Ik denk dat ik hem wel begrijp. Al keur ik niet goed wat hij gedaan heeft en soms nog doet. Ik heb het hem vergeven, om zelf verder te kunnen.

Wat ik je daarmee wilde zeggen is dat je niet perse begripvoller hoeft te zijn. Je kan ook gewoon aanvaarden dat het zo is. En je mama vergeven omdat ze niet beter weet. Begrijpen dat je relatie goed is zoals ze nu is. Omdat je het toch niet kan veranderen. Je kan daarvoor je best doen, en heel lang je best doen, maar op een gegeven moment moet je 't loslaten, voor jezelf.

De schoonouders zijn ook niet zo geweldig vrees ik... :lol: Maar dat valt wel mee, ze wonen nogal ver weg. :wink:

logost
Berichten: 981
Lid geworden op: 18 november 2009, 10:49

Bericht door logost » 16 december 2009, 16:46

Oh helemaal gezellig dan. :?

Ik woon recht tegenover mijn schoonouders en naast mijn schoonzus...ik had beter moeten weten.

Tja aan een lieve man heb ik al genoeg en jullie waarschijnlijk ook. Als je dan nog eens zo'n lief klein bolleke in uw armen hebt dan is de hele wereld roos denk ik... Oh wat zal ik dan gelukkig zijn. Voor jullie is dat nog maar een aantal weekjes weg! Johoe ik ben gewoon kei benieuwd hoe goed jullie en jullie ventjes dat gaan doen...

Loeki
Berichten: 12951
Lid geworden op: 8 mei 2008, 9:30

Bericht door Loeki » 16 december 2009, 16:49

Ik ben blij met wat ik heb. Kheb misschien geen grote familie (lees zus) maar we zijn wel heel close, en dat telt voor tien. 8)

mies
Berichten: 3814
Lid geworden op: 22 maart 2009, 14:44

Bericht door mies » 16 december 2009, 16:56

Loeki, bij ons was er al maanden een soort verzwegen waarheid waarvan iedereen op de hoogte was, maar die niet werd uitgesproken. Omdat ik het niet wilde horen. Dus ja, ze begreep me zeker wel.
Op haar sterfbed heeft ze me nog overhoord voor Latijn. We wisten allebei dat het eigenlijk niet om dat Latijn ging. Ze heeft zich tot op het einde voor me ingezet, de dag erop stierf ze...

Tja, hopelijk kunnen we wat levenservaring doorgeven aan onze kinderen, al is de kans groot dat die toch niet gaan willen luisteren :wink: Maar bagages en/of trauma's, nee ik ga mijn best doen om haar/hen er niet mee te belasten!!

Logost, ga je het dan ook tot 16 weken kunnen verzwijgen tov je schoonfamilie?? Veel goede moed, meid! 8)

logost
Berichten: 981
Lid geworden op: 18 november 2009, 10:49

Bericht door logost » 16 december 2009, 16:59

.

Hidee
Berichten: 11
Lid geworden op: 21 februari 2009, 18:17

Bericht door Hidee » 17 december 2009, 19:59

logost: Ik ben mijn papa meer dan 4 jaar geleden verloren.

We hebben 2 jaar moeten wachten op het verlossende 'je bent zwanger' telefoontje (heb mijn verhaal nog niet bij de anderen gezet) na onze eerste IUI.

een paar dagen voor vaderdag hadden we de IUI. Zondag zei ik aan het graf tegen mijn papa: 'kan je er niet voor zorgen dat mijn man volgende vaderdag ook kan vieren?'
Of ik nu geloof of niet, die eerste IUI waren we dus zwanger...

En ik heb geen spijt van die woorden bij het graf, en heb ze ook aan mijn mama verteld, die eigenlijk ook een lichtpuntje erin zag.

Geloof wat je wil geloven, dat helpt meestal wel

Groetjes
HD

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 48 gasten