zwanger en verbouwen

[Martha]

x

[mies]

Ik stuur je een PB (te veel herkenbare info voor omgeving). Kan wel effe duren voor het geschreven is (ben met veel dingen tegelijk bezig nu), maar het komt er zeker aan.

Alvast een dikke knuffel!!

[Loeki]

Hey Martha,

Ook van mij een dikke knuffel meid!!! Weet je, ik kan de situatie bij jullie in het huis natuurlijk niet zien, maar ik weet wel dat je mede door de hormonen om het maar op een cliché te steken, soms best wel overweldigd kan worden en het allemaal even niet meer ziet zitten.

Voor de geur : misschien proberen buiten te zijn (lekker gaan soldekes doen?), desnoods een nachtje op hotel, waarom niet? Al is het maar voor de gemoedsrust en ook om even weg te zijn.

Als je je daarover een beetje beter voelt, bespreek misschien eens met het ventje wat de prioriteiten zijn in verband met het afwerken van het huis? Maak een realistisch plan ofzo... Niet alles moet af zijn als de baby komt.

Een goede mama zijn heeft niks te maken met het huis waarin je woont, laat je niks wijsmaken! Het enige wat je moet doen om een goede mama te zijn is je kindje eten geven en het graag zien, en het lekker warm houden. Dat gaat lukken!

En heus niet iedereen is jonger en heeft een baan, trouwens, wat maakt dat uit? 't Komt wel goed meid! Huil maar lekker uit, maar een ommetje, en laat de verbouwingen een paar dagen voor wat ze zijn... En maak dan een actieplan.

Binnen een paar weekjes laat je beebje vast van zich voelen!

[Martha]

Beste Mies
Beste Loeki

Eerst en vooral bedankt voor jullie reacties en jullie steun. Het kan toch zo goed doen.

Ik ben niet zo "chat-achtig", "forum-achtig" of "internet-achtig" aangelegd. Meestal schrijf ik dan hier ook alleen iets als ik me zorgen maak of vragen heb. Eigenlijk ben ik niet zo'n steun voor de anderen, maar op alle postings antwoorden, waar ik een steentje zou keunnen bijdragen, dat zie ik niet zitten. Er is dus toch al een klein "generatieverschil" voelbaar, maar oud voel ik me nog niet.

Als ik jouw verhaal lees, Mies, dan is dat van ons wel peanuts. We kunnen in ons huis leven, al is het op dit ogenblik alles behalve naar mijn smaak. Nu, van mijn perfectionisme ben ik al langer afgestapt, ik heb op dit vlak heel veel geleerd, zeker met zo'n schattig onperfectionistisch ventje als het mijne. Maar goed ook. Ik ben gewoon in paniek geschoten omwille van die straffe geur, die maar niet wil verdwijnen en omwille van de waarschuwing op die pot met oplosmiddel. Maar het is nu eenmaal gebeurt, we kunnen er alleen maar het beste van maken.

Loeki, ik ben inderdaad evntjes naar de solden jou dat alles goed mag gaan.

Groetjes en dikke knuffel


Martha