OAM

[Sterretje]

logost, klinkt zo herkenbaar...
Ik denk wel dat dat betert hoor. Mannen hebben nu eenmaal een langere aanpassingstijd nodig

In het begin zijn ze meegesleept in de euforie van het ouderschap en kn ze ook genieten van dat kleine wondertje.
maar ze verwachten ergens dat dat kindje zich gaat aanpassen naar het gezinsleven, i pl v dat het gezinsleven moet aangepast worden.
Mijn ventje kon zich ook ergeren soms als ik amber te vlug uit haar wiegje haalde. hij snapte niet waarom.
ik zei dan dat ik wist wat er ging komen omdat ik er hele dagen bij ben, en dat het voor mij de normaalste zaak vd wereld is om mijn kind die prioriteit te geven.
Ik moet zeggen, als mama evolueer je daar ook in als je kindje ouder (en onafhankelijker wordt). ik vind gewoon een kleine baby laat je niet zomaar huilen. Vanaf dat ze zes maanden zijn, mogen ze al eens hun frustraties uiten en leren ermee om te gaan.
Nu gaat het bij ons dan ook veel beter en is't mijn ventje die Amber soms te gauw bij ons aan tafel zet

Maar, ik vind het goed dat jullie daar (rustig) kunnen over praten

[Wappie]

Logost, je hebt het echt mooi gezegd! Nu voel ik me alweer 'dom' dat ik zo reageerde Soms loopt het hoog op, maar we kunnen er ook over babbelen. Het is wel zo dat ventje nu er het 'nut' niet van inziet om teveel uitstapjes te doen, ze weten er toch niet veel van. Ze zijn even gelukkig om eens thuis te kunnen spelen. Hij vindt ook dat ze al een hele week van hier naar daar 'gesleept' worden dat het in het weekend thuis-tijd is. Ergens heeft hij gelijk hoor, ik kan ook heel hard genieten van gewoon thuis zijn.
Misschien ligt het ook wel wat aan mij en maak ik een verkeerd beeld van wat een gezin zou moeten doen. Maar ik ben getrouwd met een man die ik graag zie, zowel de positieve als negatieve kantjes. Ergens wil ik hem ook niet veranderen, ik zie hem graag hoe hij is! Hij ziet de jongens ongelofelijk graag, hij ziet mij graag, en ja, soms ben ik boos en zou ik willen dat hij dit en/of dat meer/beter zou doen maar hij is nu eenmaal wie hij is. Ik ben er van overtuigd dat mensen zich kunnen aanpssen in een relatie, maar iemande veranderen (karakterieel), neen, dat kan volgens mij niet.

[logost]

Das waar, iemand veranderen kan niet he
Ik zou dat ook niet willen want dan zou het mijn ventje niet meer zijn. Een groot stuk van ons 'relatieprobleem' is dat we de andere eigenlijk heel gelukkig willen maken en dat we dan beiden doen door eerst te denken wat de andere zou denken.
Vb: ik denk: ik zal hem maar niet lastig vallen op de babyborrel zodat hij zich eens kan amuseren met zijn vrienden. Mijn man denkt: logost zal zich wel vervelen want ze is alleen maar met Wout bezig, ik zal ze dan maar met rust laten want als ze hulp nodig heeft, zou ze het wel vragen'. Met als gevolg dat we vroeger zijn doorgegaan en in de auto er dus maar achterkwamen dat mijn man ook eigenlijk graag wat met Wout had rondgelopen en hem aan getoont aan zijn vrienden en dat ik dacht dat mijn man het lastig vond dat we Wout hadden meegenomen... Sjans dat we er wel steeds over praten, maar eigenlijk stom dat we onszelf proberen veranderen en vooral stom dat we steeds proberen denken wat de andere mogelijks denkt....

Ik denk ook dat mijn man veel meer zal genieten van de periode als Wout kan stappen, en misschien wat kan babbelen. Hij kijkt er bijvoorbeeld heel erg naar uit om allerlei uitstapjes te doen, maar ik denk dat 'met de buggy sleuren' voor hem geen leuke uitstap is. Waarschijnlijk is dat iets heel vrouwelijks met een buggy rondrijden

Seg Wappie: wat als jij eens iets plant? Een dagje speeltuin of eens met jullie viertjes gaan zwemmen of eens gaan geocachen (ken je dat: dat is een wandelzoektocht-volledig gratis en overal heb je zo'n schatten verstopt). Heel leuk hoor.
Tja en kindjes worden nu eenmaal overal mee naartoe 'gesleept' he. Dat is het lot van de moderne tijd waarin veel ouders allebei werken en de kindjes dan naar de onthaalmoeder, grootouders moeten en ze moeten mee naar de winkel... Anderzijds is dat ook heel goed voor hun ontwikkeling. Ze doen zo heel veel indrukken op. Voor onze Wout is dat nog te overweldigend, maar ik denk dat dat voor Alexander en Mathias zeker moet kunnen hoor (ze zijn 18 maanden zeker)?

Oh ja: weet je dat mijn ventje me soms 'zielig' vindt. Alle zielig is een groot woord maar hij vindt me dus 'bezeten' van Wout. Alsof niets anders me nog interesseert en heel mijn wereld bestaat uit WOut. Hij vertelde me dat gisteren. Hij vertelde me dat Wout bij hem er is bijgekomen naast al zijn andere hobby's (een hele kelder vol hobby's - raketten - vissen - van alles maken - domotica...enfin je kan al raden waar hij zit om zich te ontspannen) en dat het lijkt alsof Wout alles heeft vervangen.
Maar hij ziet dat dus verkeerd. Voor Wout had ik ook al geen uitgesproken hobby's. Ik doe mijn werk graag en was daardoor gepassioneerd en veel mee bezig en ik hou van mijn man en bracht dus graag veel tijd met hem door. We hebben twee jaar een huis gebouwd en daar was ik ook heel erg in gepassioneerd. Enfin mijn hobby's zijn mijn leven precies en ja nu is WOut een heel erg grote rol daarin gaan spelen, naast mijn man, mijn studies en binnenkort mijn werk.
Mijn man ziet dat dus blijkbaar anders...

[wat is er mis?]

LM, een megadikke knuf. Kan je echt er niet over praten met je ventje? Heb je voor je aan de behandelingen begon er met hem erover gehad hoe jullie beiden jullie leven (ook het werkleven) zll moeten aanpassen als het kindje er is?
Ik heb dat gedaan en ben daar blij om. Ik had gezegd nooit aan behandelingen te wll beginnen als hij niet bereid was iets van het werk op te zeggen. Het heeft niet echt veel geholpen, maar ik kan het wel nog eens af en toe in zijn gezicht smijten dat hij dat gezegd hft. En ja dan kan hij niet anders dan toegeven. En het toegeven doet soms ook al veel. Al verandert dat essentieel niets aan de situatie.
En kan er niet systematisch een dag per week zijn dat hij thuis is met jullie? Is de winkel dan 7 op 7 open? Kunnen ze niet iemand extra aanwerven in de winkel? Want ik heb al zo vaak gezegd zoals jij het zegt hé: "ik zou liever op een plastieken stoel MET mijn ventje naast me zitten dan in mijn design zetels ALLEEN". Pas op, ik weet wel dat geld ook helpt om gelukkig te zijn, maar dat alleen is niet genoeg hé meid. En tuurlijk zie je je meisje graag.

Ik vind wel dat Adie mijn liefde voor mijn ventje nog heeft versterkt. Ik voel nu pas echt dat het de man van mijn leven is. Adie maakt ons volledig compleet. (al kan het nog completer altijd hé met en tweede of derde kindje maar jullie snappen het vast)
Maar dat betekent niet dat het bij ons altijd alleen maar rozegeur en maneschijn is. Adie maakt het leven ook soms moeilijker. Je kan niet gewoon bij thuiskomst een uurtje in bad gaan zitten (alé ik toch niet want ventje is dan meestal nog aan het werken). Je kan niet rustig naar een programma op tv kijken, enz. En ja dat maakt voor mij het feit dat mijn ventje lang werkt het ook lastiger. Voor veel dingen alleen staan met een kind. Daar gaat het hier in dit topic ook om denk ik hé. Dat maakt ook dat ik besef dat een BAM niets voor mij zou zijn. Al moet ik zeggen dat de twee dagen dat mijn ventje vorige week weg waren , heel goed meevielen

Ik denk ook dat het typisch mannelijk is dat ze bepaalde dingen niet "zien". De papa laat Adie hier ook gemakkelijk bij mij terwijl hij rustig zit te ontbijten bv. Hij zal nooit spontaan zeggen "ik zal Adie meenemen dan kan jij je op je gemak aankleden". Of hij zal nooit id week spontaan opstaan om ondertss Adie aan te kleden terwijl ik me aankleed om me zo tijd te besparen. Nee, hij blijft liever nog wat langer liggen.

Wappie, miss moet je idd gewoon dingen plannen. Ik zeg ook tegen het ventje "vandaag gaan we shoppen". En dan gaat hij wel mee, ook al was dat niet zijn idee of zou hij dat niet doen.

[cimoca]

ik lees dit onderwerp al van in het begin mee. heb nog niet gereageerd maar alle gevoelens die jullie neerpennen kunnen de mijne zijn.

Zoals jullie weten werkt mijn man door de week in buitenland waardoor ik er elke werkdag allen voor sta met 3 kids die naar school en naar de creche moeten, files naar brussel; hopend tenminste op tijd op mijn werk te zijn zodat ik op tijd kan verrtrekken om op tijd in creche en opvang te geraken.

Eigenlijk ben ik van 's ochtends 5 uur tot 's avonds halftien aan het lopen, springen, vliegen en opjagen . Mezelf opjagen omdat ik niet kan doen wat gepland staat, de kinderen opjagen om uit bed te komen om 6 uur , om hun snel klaar te maken, om goed te eten en 's avonds opnieuw om te eten, te douchen, huiswerk te maken, in bed te krijgen tegen 8 uur.

Mijn ventje snapt dat dus totaal niet. Als ik dan voor mijn werk weg moet zoals volgende week dan zorg ik voor alles op voorhand. De sandwiches voor het middageten op school liggen in de diepvries, de kleren liggen per dag klaar voor alledrie, de babysit wordt ingeschakeld voor te komen koken en onze jongen in bad te steken,... En dan neemt hij ook nog en paar dagen verlof. En dan krijg ik axchteraf te horen : waar jij over klaagt, zo stresserend was dat toch niet.
En ik kan het gewoon niet over mijn hart krijgen om niets voor te bereiden want uiteindelijk zijn het de kinderen die er de dupe van zullen zijn

Eerlijk gezegd ik ben het beu : de laatste weken is het altijd zondagnamiddag 4 à 5 uur eer ik door mijn werk ( was & plas en kuis) door ben. Maar 12 uur later moet ik alweer opstaan om aan een nieuwe werkweek te beginnen. Uiteindelijk schiet er niets meer over. zelfs als ik onder de douche sta word ik gemiddeld 3 à 4 keer onderbroken om een ruzie te sussen of iets dat dringend nodig is of moet gedaan worden.
Hoe ik het de volgende weken ga doen weet ik niet want vermits ze alledrie in oktober verjaren, heb ik de volgende 4 weken elke week een verjaardagsfeestje, twee voor de familie waar ik voor 20 man mag koken en na het feest opnieuw beginnen kuisen en twee voor de vriendinnetjes, gelukkig niet thuis maar toch elke keer minstens 5 uur werktijd kwijt.
En mijn man vindt dat hij het ontzettend zwaar heeft in het buitenland en dat ik van geluk mag spreken. Akkoord hij werkt hard en de reis ernaartoe is zwaar ( vlucht +2 uur wagen) maar hij moet alleen werken en slapen hé. Zijn maaltijden gaat hij op resto, zijn kamer wordt dagelijks gepoetst. geen zorgen over snotvallingen, nachtelijke hoestbuien, toetsen die moeten voorbereid worden, taxiritten voor de kinderen, kinderen die niet uitgeslapen zijn.

Daarbovenop verwacht mijn schoonzus ook nog dat ik alle administratie voor hun verbouwpremies doe. Heb daar echt al uren voor zitten opzoeken en berekenen. Maar mijn verjaardag vorige week was ze wel schoon vergeten. Maar dit is ander topic.

Enfin, soms vraag ik me af : is dit het nu???? Mijn man vindt dat hij hrd gewerkt heeft als hij op een weekend het gras afgereden heeft en ik zit mij ondertussen kapot te werken om al de rest te doen

[Sterretje]

Cinne,
ik heb mijn mening hier al dikwijls geuit en ik zeg het nog eens: nee, dit is het niet! Dit is niet waarom wij leven.
het leven is zo kort, veel te kort om ongelukkig tezijn.
Maar akkoord, het leven gaat door en de kids moeten eten, slapen en ontspannen... maar loop jezelf niet te gauw voorbij.
ik zit heel erg met jullie in, omdat jullie er duidelijk alleen voor staan, met een partner die op de zijlijn staat en amper weet hoe zwaar het is.
Ik wou dat ik iets kon doen voor jullie, want ik zou er doodongelukkig van worden.

Dus megagrote knuffel en ik hoop dat er op een dag iets positiefs zal veranderen!

[wat is er mis?]

Cinne, ik kan het alleen maar eens zijn met Sterretje.

Neem een poetsvrouw, doe je strijk naar de strijkwinkel of neem 4/5de. Dit kan je volgens mij echt niet volhouden anders.

[dinootje]

Cinne, zo kan je het niet lang meer volhouden meid.

Neem een kuisvrouw en breng je strijk weg (of laat de kuisvrouw die doen). Of werk 4/5. Of combineer beiden, nog beter. Het beetje geld dat het je kost, geeft je heel wat levensvreugde! Het is ook in de kindjes hun voordeel dat mama eens tijd heeft voor hen, zij gaan graag eens op uitstap in het weekend, ipv. jou heel de tijd te zien lopen en vliegen terwijl ze zichzelf bezig houden!
Als je er heel de week alleen voor staat, zijn dit geen luxe voorzieningen maar eerder broodnodige zaken denk ik.
Als je bedenkt dat je man, op een vrije dat, nog een babysit krijgt om te koken voor de kinderen en alles reeds klaarligt...

Ik hoop dat je vlug een uitweg vindt!

[cimoca]

de kinderen is geen probleem : ze hebben hun activiteiten en ik ben echt wel met hen bezig. Ik sta in 't weekend speciaal extra vroeg op om veel werk gedaan te hebben tegen dat zij wakker worden. maar natuurlijk elke dag constant om 5 uur opstaan is nu ook niet echt ideaal.

ik denk dat de kinderen vooral de oudste wel beseffen dat ik ondanks alles veel voor hen probeer te doen. Een tijdje geleden kreeg ik tijdens een van de vele taxiritten toch te horen dat haar kindjes later zo veel activiteiten niet zouden mogen doen want dat dat toch vermoeiend is voor een mama Een dag of twee later wou ze absoluut ook nog djembé doen ( naast 2x per week zwemles, dansles, turnclub en tennis en dan nog ballet, dans en 2x zwemles voor de zus)

Ik heb haar wel geantwoord dat ze dat van mij mogen doen omdat ik vroeger van mijn pa niets mocht doen en dat ik hoop dat zij nu niet hetzelfde zou doen met haar kindjes want dan blijft het wel een slingerbeweging

ik had vroeger een kuisvrouw maar die wou na 8 jaar en veel weken dat ze ziek was ook betaald worden als ze een week ziek was, ja hallo Heb nu geprobeerd met dienstencheques maar ik sta al bijna een jaar op de wachtlijst
En strijk, hier in de buurt zijn de meeste zaken maar open tot 6 uur en dat haal ik nooit.

En dus doen we voort

[Loeki]

Gewoon een dikke knuff voor alle OAM's!

Kvind het echt schandalig wat jullie ventjes je lappen.

En ik besef eens te meer dat ventje en ik heel veel chance hebben... Ook met elkaar.

M'n ventje is nu een tijdje thuis geweest en heeft dus ook meer voor Yveske gezorgd ('s morgens klaarmaken, 's avonds op tijd gaan halen), en dat werpt echt echt zijn vruchten af. Ventje trekt ook helemaal zijn plan en toegegeven, het is niet altijd zoals ik zou willen, maar als ik hem bezig zie en hoor met Yveske, dan smelt ik soms toch helemaal weg.

[wat is er mis?]

Cinne, heb je voor de dienstencheques je ingeschreven bij verschillende firma's?

[cimoca]

yep, bij 3 firma's. de andere die hier in de buurt werkt is een regelrechte ramp. daar heb ik een jaar of 5 geleden al eens een poetsvrouw van gehad ( toen mijn andere weer eens langdurig ziek was). Je kan het niet geloven wat ik toen meegemaakt heb. De eerste kwam voor 5 uur. Heb haar gezegd : probeer je draai te vinden, begin boven, ik zal de badkamer doen (toch meeste werk boven),daarna de beneden, doe wat je kan, liever de kamers goed gekuist en niet alles dan alles half en half.Op die 5 uur heeft ze dus welgeteld 4 slaapkamers, de dressing en de overloop gedaan ( geen ramen hé). De beneden heb ik zelf nog kunnen doen. Ik had dan gebeld om er 6 uur van te maken.
De volgende week komt ze er niet door. Als ik zelf bel, krijg ik te horen dat het huis te groot is en teveel werk
De week nadien gingen ze een andere sturen, die kwam zelfs niet opdagen want ze moest met de bus komen en 't was 5 minuten stappen van de bushalte naar ons huis.
Week nadien opnieuw poging en die had geen kuisschoenen mee. Toen ik zei dat ze niet op haar schoenen de trap op mocht, wou ze ook niet beginnen, zelfs niet toen ik voorstelde om dan enkel de beneden te doen en dat ik haar voor een 3tal uur zou nemen.

Ik heb me zo kwaad gemaakt. Ik heb naar bureau gebeld dat ik geen mensen moest hebben die niet wilden werken en heb alles opgezegd.

Je gelooft het nooit maar zeker 6 maand later kreeg ik plots telefoontje van die dienst om me te melden dat mijn poetsvrouw die week niet kon komen. Ik heb die vrouw uitgemaakt ik was zo kwaad. Die arme drommel kon er natuurlijk ook niet aan doen maar alle frustratie kwam er uit bij mij.

dus ik sta nu wel op wachtlijst maar eigenlijk met heel klein hartje
Eigenlijk heb ik grote reserves bij een vreemde in mijn huis. Ideaal zou zijn, ik 4/5 werken en poetsvrouw de dag dat ik thuisben , maar met mijn ventje is dat wishful dreaming want ' ik doe toch niet meer dan een ander?'

cinne

[wat is er mis?]

Cinne, als je ventje er zo over denkt hé dan zou ik simpel antwoorden dat op een ander de man meehelpt in het huishouden. En wat doet hij dan meer dan een andere man? Als jij niet meer doet dan een ander, kan hij het huishouden er ook bij nemen.