onzeker start

Plaats reactie
sara 888
Berichten: 22
Lid geworden op: 28 april 2011, 15:20

onzeker start

Bericht door sara 888 » 15 juli 2011, 10:06

Hallo, na 3 jaar vechten met een heleboel KI's, 3 IVF-en (waaronder 1 gefaalde fertilisatie) en 1 ICSI kreeg ik enkele weken geleden het nieuws dat ik zwanger was. Mijn HCG was 101. De andere hormonen waren ook ok.
Een week later mocht ik terug voor bloedname. Mijn HCG was toen maar 477. Niet erg veel gestegen en dus begon de vreugde plaats te maken voor onzekerheid.
Na enkele telefoontjes met de dienst fertiliteit had ik precies vooral de opdracht gekregen om mijn hoop serieus in te perken en de kans op een miskraam erg serieus te nemen. Een week van vreugde, naar de winkel kunnen gaan zonder de vrees wat ik er weer allemaal ging zien, een week zonder spanningen binnen de relatie, een week met het gevoel de wereld terug beter aan te kunnen werd van de ene op de andere moment doorgeknipt. Ik begon te panikeren. Ik zag me opnieuw beginnen aan het slik, spuit en afzien leventje van de voorbije 3 jaar ... Ik ben volledig onder nul gegaan. Opnieuw, een week later moest ik voor de derde keer bloed laten nemen en kon er voor het eerst een echo gemaakt worden. Ik wou niet uit de auto stappen. Ik wou niet bevestigt worden over het feit dat ik nu al afscheid moest nemen over wat nog maar pas begonnen was. Ik wou het eigenlijk gewoon niet weten. Ik was bang voor wat ze me zouden vertellen.Ik was bang voor de toekomst. Tegen alle verwachtingen in zagen ze plots een hartslag. Ze konden het amper geloven maar we konden er niet onderuit het was er. De tranen van angst moesten voor de zoveelste keer omgegooid worden in tranen van "geluk". In de namiddag belde ze dan met mijn bloedwaarden. Op week 6 was mijn HCG 1700. Opnieuw veel te weinig gestegen. En opnieuw een walibi parkoer aan emoties. Wat moet je dan denken. Een HCG dat het zo goed als laat afweten maar wel hartactiviteit. Opnieuw een week met veel onzekerheid voor de boeg. Tranen van onzekerheid en angst over de toekomst waren mijn gezelschap tot de week erop voor de 7 weken echo op de dienst echografie. Vreselijk is het daar. Je zit daar voor het eerst op de dienst die je tot nu toe steeds met je ogen toe voorbij gelopen hebt. Je wil het allemaal niet zien. Al die vrouwen die daar zitten te zuchten met hun dikke buiken. Waarom moeten zij zuchten? Zij hebben het waarschijnlijk allemaal in hun schoot geworpen gekregen. Een assistent die duidelijk nog veel over communicatie moest leren wist me na hem helemaal uit te vragen te vertellen dat er nog steeds hartactiviteit aanwezig was. Mijn embryo was MAAR 6 mm, ipv 12 mm ... Mijn HCG was 6778. Opnieuw werd ik naar huis gestuurd met de enige zekerheid; hartactiviteit. Verder een te klein embyo en een HCG dat serieus onder de cuvres ligt. Hier zit ik dus ... Binnen twee weken mag ik terug gaan. WAT MOET IK TOCH DOEN? DENKEN? Herkent iemand zich in mijn verhaal? Ik heb echt nood aan positieve verhalen. Kan iemand me gerust stellen? Hoe moet ik deze weken overbruggen? HELP x
Laatst gewijzigd door sara 888 op 15 juli 2011, 11:46, 1 keer totaal gewijzigd.

liesje81
Berichten: 456
Lid geworden op: 19 mei 2010, 17:12

Bericht door liesje81 » 15 juli 2011, 10:29

Hey Sara,

je verhaal komt me erg bekend voor... En hier met een happy ending! Na ICSI (1 4-cellig embryootje teruggeplaatst) had ik op dag 14 na terugplaatsing een HCG 114. Een week later (5 weken dan) rond de 650. Veel te weinig gestegen. Ook wij gingen naar huis met de boodschap dat we een miskraam moesten afwachten. Op bijna 6 weken HCG 1500... En zo bleef ons HCG heel traag stijgen. Op 6 weken zagen we een vruchtzakje met dooier, maar geen vruchtje... Op week 7: een klein vruchtje (amper 4 mm) met kloppend hartje. Nog altijd was de gynaecologe er helemaal niet gerust in. Op week 9 opnieuw echo: vruchtje was mooi gegroeid en de enorme verrassing: er zat nog een tweede vruchtje: we waren zwanger van een 1-eiige tweeling. Ondertussen zijn we twee maanden ouders van twee prachtige dochtertjes.
De enorme rollercoaster herinner ik me nog als gisteren. Huilen, huilen, huilen in de wachtzaal, puur van de stress. Ook het wachten naar de volgende echo, het hopeloos proberen analyseren van symptomen is enorm uitputtend. Ik kan je geen tips geven hoe je de komende week verder moet, ik vrees dat je er gewoon door moet. Maar ik kan je verzekeren: als je dan positief nieuws krijgt, dan is alles snel vergeten! Ik wens je heel veel moed, en ik hoop dat ook jij een happy ending kunt komen vertellen!

Liesje

sara 888
Berichten: 22
Lid geworden op: 28 april 2011, 15:20

Bericht door sara 888 » 15 juli 2011, 11:25

Hey Liesje, bij het lezen van je antwoord komt er een traan in mijn oog. Wowww wat een wonder !! PROFICIAT !!
Ik hoop zo hard dat het hier ook goed mag aflopen. Ik zou echt niet weten wat ik anders moet gaan doen ... Wij hebben ook nog maar 2 beurten IVF/ICSI ...
Heel erg bedankt voor je verhaal te delen, het komt idd erg hard overeen met het mijne !! DANK JE WEL Sara

LaBatsa
Berichten: 784
Lid geworden op: 1 september 2009, 14:49

Bericht door LaBatsa » 18 juli 2011, 14:24

Mijn verhaal had helaas niet zo'n positieve afloop... Over mijn hcg kan ik niks zeggen, want het was een spontane zws en ik had nog geen bloedafnames gehad. Op de 6 weken echo was er wel een vruchtje met een kloppend hartje te zien, maar het was veel te klein. Een paar dagen na die echo heb ik dan helaas een miskraam gekregen.

Het kan dus nog alle kanten op, je kan alleen maar afwachten en hopen op een goede afloop. Ik duim voor je!

Liesje87
Berichten: 1
Lid geworden op: 11 februari 2020, 12:47

Re: onzeker start

Bericht door Liesje87 » 11 februari 2020, 12:49

Hey Sara,
Het is al een hele lange tijd geleden.
Maar kun je me zeggen hoe jouw zwangerschap toen is afgelopen?
Ik zit namelijk in dezelfde situatie. :(
Alvast dank!

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Bing [Bot], Google [Bot] en 17 gasten