5 maand oude baby sliep nog nooit door... Hopeloze mama

[Dromertje_Elke]

Beste mama's (& papa's misschien),

Ik ben ten einde raad, daarom mijn laatste hoop en hier eens vragen of echt niemand ons de gouden tip kan geven.
Mijn zoontje wordt 5 maand, en is ons grote ICSI wondertje na 3 lange jaren werken en hopen op een baby. Toen had ik alles over om een kindje te kunnen hebben en als ik mama's hoorde klagen over hun slapeloze nachten reageerde ik 'ik droom ervan om kunnen op te staan voor een baby, maar het is ons (toen) niet gegund om er een te hebben'.

Daar heb ik nu al enorm aan gedacht, aan die woorden!

We kregen een flinke kerel, mooi op tijd geboren, 40 weken en 2 dagen zwangerschap, 56cm en 4.170kg.

Maar de problemen zijn begonnen al van bij de geboorte. Na 3 dagen leek onze baby een grote hongerlijder. Hij leek onvoldoende te hebben en dronk toen meteen al 90cc, en we mochten verzwaarderen naar BEBA. We vonden het niet abnormaal, zo'n brok van een baby dat die veel zou kunnen eten.
Eens thuis ging het van kwaad naar erger. De eerste 6-8 weken waren verschrikkelijk. Bovenop de hormonale dobber van mama een huilbaby die zijn keel wel 8u per dag open zette en amper sliep (overdag als 's nachts). Van Nutrilon naar Beba, naar Nan AR, Novalac Allernova AR, Novalac AC, opnieuw Nan AR, Nutrilon AR uiteindelijk naar Nutrilon Soja. Deze was onze laatste hoop, of anders moest het Nutramigen AA worden. Maar ik wou eerst de Soja proberen vooraleer we naar een budgetsloper overgingen als Nutramigen.

We hebben een opname gedaan in het ziekenhuis met allerhande testen. PH-metrie, koemelkallergie-test, echo van het buikje, hoofdje (of zijn schedel niet te snel dichtgroeide)...

Zantac en Gaviscon geprobeerd, dat gaf een dikke ramp op vlak van krampjes. En dan uiteindelijk bij omperazole (in siroopbereiding-vorm) terecht gekomen, wat hij kon verdragen en ook beterschap bracht.

De Soja en omeprazole brachten verlichting in het verhaal, alsook de introductie van vaste voeding. Begonnen met groenten, geen problemen, 4 weken later fruit, dat was weer andere koek. Na een paar weken zoeken uiteindelijk erop uit gekomen dat hij geen citrus verdroeg (aannemelijk met de reflux), en geen rauwe appel. Dus we eten nu gestoomde appel met een peertje, een banaan of meloen kan ook en een Betterfood start (zonder koemelk blijkbaar).

Na deze lange lijdensweg van proberen en testen en wachten hebben we na 3,5 - 4 maand een dolgelukkige baby overdag. Maar 's nachts blijft het spelletje duren...
Intussen werd de omeprazole verhoogd, omdat hij op 19 weken (in combinatie met de mentale sprong) al op 2 flesjes kwam 's nachts en dat werd me toch iets teveel van het goede. Door de verhoging blijkt nu toch dat hij niet wakker werd van honger, en nu zijn er geen flesjes meer 's nachts. Hij drinkt een fles van 240cc rond 19.00u-19.30u en doet daarmee tot 7-8u 's ochtends (ook 240cc).

Hij gaat om 20u naar bed, ik denk dat dat aannemelijk is als je weet dat we om 6u moeten opstaan om te gaan werken en hem naar de opvang moeten brengen.

Maar hij slaapt dus niet door. Heeft het nog nooit gedaan en ik begin het echt beu te worden, ik ben zo moe, zeker nu ik terug ga werken.

Hij gaat dus om 20u slapen, als we geluk hebben slaapt hij meteen in, soms moet hij nog een paar keer boeren. Die maag is echt een probleem. En dan slaapt hij tot 1u, half 2 max. Zij die zeggen dat 5u slapen doorslapen is, daar heb ik echt geen boodschap aan. Hij is doodmoe, wrijft in zijn ogen en krijst het kot bij elkaar. Uiteindelijk wordt hij dan goed wakker, van zijn eigen gehuil en gezeur. Waardoor we dan om een uur of 3 met een klaarwakkere baby zitten die dan een uur 'op' is en met een beetje geluk tussen 4 en 5 weer zin heeft om te slapen. Maar dan is het snel 5.45u voor mama en papa om weer op te staan.

Het weegt zwaar door in onze relatie. Mijn man heeft een hart van goud, en een eeuwig geduld, gelukkig! Maar ik vrees voor de dag dat het geduld bij hem ook zal op zijn... Hij gaat ook regelmatig eens op logement om ons een nachtje rust te gunnen, maar met 1 nacht haal je dat niet op natuurlijk.

Vertel me alstublieft dat we niet alleen zijn. En hopelijk heeft iemand een tip die ons kan helpen want ik ben ten einde raad!

We hebben echt al zoveel geprobeerd, maar ik ben bereid tot alles!

We hebben ook al andere flesjes gekocht, andere spenen (zoals die van Avent, anti koliek), Calmomel (homeopatische siroop) om rustig te slapen, waterverdamper, op de zij, met en zonder slaapzak, ingebakerd en gewone slaapzak, met en zonder tutje, visites aan de osteopaat...

Een mama die zo gelukkig is dat de medische wereld haar een baby heeft kunnen geven, maar de roze wolk jammer genoeg nooit heeft gezien en nu echt wil gaan beginnen genieten van haar spruit...

[Noa]

Elke, ocharme, van een roze wolk geen sprake zo te lezen. Er is hier ergens een topicje over, over kindjes die maar niet willen doorslapen, met heel veel tips van andere mama's.

Heb je hem al laten wenen? Klinkt niet leuk, is niet leuk, maar bij ons heeft het beide kindjes wel doen doorslapen (dochter was trouwens ook refluxkindje die omeprazole kreeg). Kijken of alles ok is, en is het zo, dan doorbijten en hem laten krijsen? En lang laten krijsen, niet 10 minuutjes ofzo. Je kunt het ook opbouwen, steeds wat langer. Hier hebben we echt nachten aan een stuk met ons hoofd onder het donsdeken gelegen, ik werd er hypernerveus van, reageerde me af op mijn partner maar na een tijdje ging het pakken beter en sliepen ze de klok rond. Ze beseffen al op heel jonge leeftijd wat er normaal gebeurt als ze wenen (veeeeel vroeger dan 6 maanden hebben we hier ondervonden): mama komt, ik mag uit bedje, ik mag naar beneden... En eens dat patroon doorbroken wordt lukt het meestal beter. Sommige vriendinnen waren het totaal niet eens met mijn aanpak: kindjes hebben warmte en liefde nodig van de mama, die laat je niet uren tieren, zelfs al is er niks aan de hand. Maar die warmte en liefde kregen ze in overvloed hoor, alleen niet 's nachts als bleek dat ze geen koorts hadden, niet ondersteboven in bed waren beland...Dan beten we op de tanden.

Nogmaals, zo is het hier gelukt, maar ik weet dat dat helaas geen garantie is dat het overal lukt...
Ik wil je heel veel courage wensen, want een deftige nachtrust is goud waard! Hopelijk mag je snel ten volle genieten van jullie langverwachte wonder!

[valentijn]

Lieve dromertje,
Ik weet niet of je enige boodschap zult hebben aan mijn verhaal maar het lijkt me wel toepasselijk. Gewoon om te laten weten dat je niet alleen bent want het is niet echt een succes verhaal.

Mijn oudste dochter is ondertussen 4,5 jaar. Ze kwam er na 3 jaar geduldig wachten dus we waren in de zevende hemel na haar geboorte. gezien ze net geen 2,5 kg woog toen ze naar huis kwam werd ze elke 3 uur aangelegd, ook snachts. Ze had van in het begin erg veel buikkrampen en was van in het begin een heel alerte baby die weinig sliep. Overdag heel blij en snachts veel huilen.
Ze sliep in blokjes van 3 uur dan 3 uur wakker en huilen, dan weer 3 uur. Enfin je snapt dus dat de nachtrust ver te zoeken was. Mijn man was niet echt een betrokken papa dus alle nachten waren voor mij, uit logeren dat kon ik emotioneel niet aan ( ben beetje te bezitterig op mijn dochter op dit vlak). Maar ik dacht dat dit een normale baby was en deed het dus met de glimlach ( hoewel vermoeid natuurlijk)

Toen we vaste voeding begonnen te introduceren werden de nachtelijke escapades nog erger. Pijn pijn pijn, huilen niet te doen. Zeker toen we van bv naar fles overschakelden waren de nachten bijna een ononderbroken huilbui. Na zoekwerk bleek onze meid allergisch aan koemelk, lactose, citrusvruchten en nog heel wat andere voedingsstoffen. Ze werd 6 maand op een glutenvrij dieet geplaatst toen ze tussen 9 en 15 maand was. Ze kreeg speciale flesvoeding en al haar vaste voeding werd aangepast aan de allergie.

maar ik vrees dat ik wat slaap betreft geen optimistisch verhaal heb. Haar laatste voeding was op die leeftijd om 21u30. Daarna ging ze naar bed. Tegen de tijd dat Wij in bed kropen begon het spelletje. Ze was wakker, huilde meestal erg intens soms verschillende uren. Viel dan een blok in slaap en om 5 uur was mevrouwtje wakker ( en ik bijgevolg ook). Overdag sliep ze 2 blokjes van een uur tot ze een jaar was. Vanaf dan enkel snamiddag 1 uur tot ze ongeveer 2 was. Zowel wij als pediater vonden dit erg weinig maar je kunt slaap nu eenmaal niet afdwingen.(Mijn dochter slaapt eigenlijk nog steeds te weinig, maar ook de pediater heeft hier geen oplossingen voor. Ons bedtijd ritueel start 1u30 voor bedtijd en heeft een strikt routinematig schema, inslapen is dan ook zeer zelden een probleem, doorslapen daarentegen.)

Dit ritme is gebleven tot ze ongeveer 2,5/3 was. We hebben vanalles gedaan. Getroost, genegeerd, beloond, gestraft, gepraat,... Niets hielp. Naarmate ze ouder werd kon ze beter benoemen waarom ze wakker was, waarom ze huilde en dan konden we er ook wat op inspelen. Het laatste jaarenhalf gaat het steeds de betere kant op. Ze gaat wat vroeger naar bed ( tussen 20 en 21) slaapt iets langer ( tussen 5u30 en 6u30) en slaapt regelmatiger door ( toch 4 keer per week ongeveer).
Haar buikkrampen zijn soms heel intens, ze kan dit nu ook echt benoemen ( je kunt het ook voelen en horen en ruiken) en ze heeft ook erge groeipijnen ( ter hoogte van voeten, onderbenen, knieen) dit zijn tegenwoordig meestal de redenen waarom ze niet slaapt. We zijn nu ook meestal maar een half uur of een uur op en niet meer drie uur.
Overdag is onze meid een echte zonnebloem. Gelukkig maar, maar snachts heeft ze het vaak moeilijk met ongemakken of piekert ze.

Hoe ging ik er mee om ( want tot ze 2,5 jaar was, deed ik dit echt alleen, het is maar de laatste jaar dat mijn man af en toe bijspringt) Ik probeerde vooral te negeren dat ik moe was\ben. Ik merkte dat mijn concentratie en denkvermogen minder werd en gaf dit op mijn werk ook gewoon toe. Ik probeerde zo veel mogelijk te genieten van mijn meid en me zo weinig mogelijk te ergeren in de slapeloze nachten ( niet altijd makkelijk, zat soms ook eens in manlief zijn haren hoor) en ik trooste mij met de gedachte dat als ze 16 is ze dit wel niet meer zal doen ( zal dan wakker liggen omdat ze nog niet terug is van haar feestje zekers) Wat ik wel heel hard merkte is dat ik schrik kreeg om te gaan slapen. Want net het moment dat je in slaap viel werd zij wakker ( zo voelde het toch) en kon je jezelf opnieuw uit bed slepen en dat was lastiger dan gewoon opblijven. Ik probeerde intens te genieten van de vroege ochtenden. We gingen in het weekend om 6 uur naar de markt, in de vakantie stond ik tegen 6 uur op het strand, in de winter keken we naar de opgaande zon en deden een dauwwandeling. Dat zijn allemaal zaken die ik niet zou gedaan hebben met een oangslaper.

Ik weet het het is geen succesverhaal. Ik weet dat het erg vermoeiend is. Ik weet dat je relatie er soms onder lijdt maar ik weet ook dat die kleintjes dat niet expres doen. Ze huilen omdat er iets is, ook al weten wij niet direct wat of kunnen we het niet volledig oplossen ( buikkrampen, groeipijn, angst,...) Ik probeerde me er vooral aan vast te houden dat het voor haar ook erg lastig was. En de wetenschap voor ogen te houden dat het ooit zal beteren, het zal beteren.

[Lie_29]

Ik kan eigenlijk ook enkel maar zeggen dat je niet alleen bent, maar heb niet zo goed nieuws voor je...

Zoonlief hier sliep door sinds ie goed 7 weken was tot hij een maand of 5 was. Sindsdien elke nacht feest. Soms wordt ie krijsend en gillend wakker, maximum was 12 keer per nacht. Soms is hij gewoon 3 tot 4 uur wakker ten midden van de nacht. Hij wil dan gewoon niet slapen en ligt te roepen op ons vanuit zijn bed.
Hij is ondertussen alweer 22,5 maand dus als je kan rekenen zijn dat al bijna 18 maanden ofte 1,5 jaar dat wij onderbroken nachten hebben. Telkens hij eens 2 of 3 nachten zo goed als doorsliep, dachten we dat er beterschap op til was, maar niet dus.

Manlief en ik wisselen de nachten af. Tegenwoordig doet hij er iets meer omdat ik ook alweer 6,5 maand zwanger ben.

Ook wij hebben van alles geprobeerd: inbakeren, osteo, kinderarts,... Maar niemand heeft ook maar iets gevonden, laat staan iets kunnen doen.

Ik hoop voor jou dat er wel een pasklare oplossing uit de bus valt want het weegt inderdaad heel zwaar door als je geen nachtrust hebt..

Maar bij deze weet je in elk geval al dat je niet alleen bent.

[Ahiha]

DRomertje,
Hier ook een lastige slaper. Voor 10maand echt om de10min wakker. Heb in die periode dan ook enkele autoaccidenten gedaan, was onverantwoord, mijn. Vermoeidheid.
Helaas ook hier geen gouden tip. Ik vermoed gewoon dat ik hem gewend heb gemaakt aan mama-lief die er telkens stond om hem te troosten, pakken, voeden,...
Na een goede10m ben ik gekraakt. (Ook een vent in huis van euh... De oude stempel )
Ik heb die kleine gepakt, in m'n vent z'n armen geduwd en geroepen 'trek je plan, ik ga slapen!' Ben t huis uitgelopen en 5 dagen bij familie gaan slapen. Toen ik terugkwam sliep zoontje door! Weet niet wat 'mijn man heeft gedaan maar ik vermoed dat hij ten eerste niet elk huiltje hoorde en er desniettemin direct stond. EN dat zoon wist dat hij niet achter mij moest roepen omdat ik er niet was.
Hij is nu 2j en komt nog steeds 2x per nacht wakker. Vaak van de dorst (als baby ook constant honger) Maar nu slaapt hij tenminste direct weer verder.
Ben nu zanger v 2de en zie ENORM op tegen die nachten.... maar heb me voorgenomen er niet direct naar toe te lopen want ik vrees dat het aangeboren gedrag was....

[leisje]

Dag Dromertje,
een gouden tip kan ik je niet geven, helaas. Wel kan ik bevestigen dat je niet de enige ben. Ik heb drie kindjes: een dochtertje van 3, en een tweeling (jongen en meisje) van bijna 9 maanden. Mijn dochtertje van drie en zoontje van 9 maanden zijn over het algemeen (als ze niet ziek zijn (zoontje), of te koppig om te slapen (oudste dochtertje) goede slapers. Maar mijn jongste dochtertje slaapt slechts uitzonderlijk de nacht door. Wij leggen haar al zo lang ik me kan herinneren ergens te slapen waar ze haar broer en zus niet kan wakker wenen. Ze sliep een tijdje in de badkamer naast onze slaapkamer, en wij stonden telkens op als ze weende. Na paar weken stelden wij vast dat ze meer weende 's nachts dan daarvoor. Dus hebben we haar nu niet meer zo dicht bij ons gelegd om te slapen, en laten we haar eventjes wenen als ze 's nachts wakker wordt. Ze wordt gemiddeld drie keer per nacht wakker. Soms hevig krijstend (dat duurt dan wel maar 3 minuutjes), en soms ligt ze een uurtje te vertellen/jengelen. Ik heb het lang geminimaliseerd, en gedacht dat het wel zou overgaan.

Maar nu beginnen we er ook wel genoeg van te krijgen. Bovendien vind ik het erg zielig voor haar: het zou voor haar toch ook leuker zijn als ze gewoon zou doorslapen, zonder dat huilen altijd? Haar tweelingbroertje is ziek, en als hij weent 's nachts ga ik hem wiegen in zijn kamer. Maar als zij weent 's nachts denk ik: daar is ze weer, ik sta niet direct op. Om die twee redenen heb ik beslist om nu toch eens verder te kijken: ik maak een afspraak met een homeopathe gespeciliseerd in slaapproblemen, en hoop dat er daar iets uitkomt. Want zo is het eigenlijk niet leefbaar, niet voor ons en niet voor haar.

We worden stilaan bovendien wat oververmoeid, en er is niemand die staat te springen om een slecht slapende baby op te vangen, toch niet bij ons in de familie...

Gouden tips bestaan er niet, maar mij geeft het een goed gevoel als ik weet dat ik het probleem aan het aanpakken ben, zo is er tenminste uitzicht op beterschap:-)

succes!

[Ahiha]

Leisje: interessant die specialiste! Laat je weten hoe dat afloopt? Hoop het uiteraard niet nog eens mee te moeten maken maar vrees er al voor

[Dromertje_Elke]

Dank je wel voor jullie reacties!
Ik voel me wel al een beetje schuldig dat ik hier nog 'maar' 5 maand niet slaap tegenover jullie en er zo moeilijk mee om kan...

Ik zal alleszins ook niet opgeven met het zoeken naar een oplossing. Ik hoop dat we hier allemaal goed doorkomen. Maar het is toch een geruststelling dat ik zie dat jullie toch de moed gevonden hebben om verder te gaan met kindjes maken ik wou heel graag snel terug zwanger worden (als het opnieuw ICSI wordt, zal het wel minstens een jaar wachten zijn), maar met de situatie was ik mijn idee van 'snel' toch al in twijfel aan het trekken...

En als ik tips heb, post ik ze natuurlijk hier

Dikke knuffel aan alle mama's en papa's van slechte slapers!

[Ahiha]

NIET schuldig voelen dromertje! Ik telde al na 2 maand af naar DE kaap van de 3maand (had ergens gehoord dat ze dan doorslapen... yeah right...) en elke nacht na die 3 maand vond ik de hel. Heel normaal hoor dat je het na 5 maand beu bent!

[Kruimel]

Dromertje, mijn visie is iets anders dan de 'standaard' hier op het forum. Ik geloof niet in laten huilen, ik geloof niet dat kindertjes denken 'ah, laat ik 's nachts eens lekker wakker worden om aandacht te krijgen van papa en mama.'
Ik geloof wel in een natuurlijk ritme van kindjes, dat nou eenmaal lastig te combineren is met onze huidige maatschappij.
Onze kindjes zijn zoogdieren, van het soort draaglingen. Gemaakt om dicht bij ons te houden, gemaakt om zeer regelmatig een klein beetje te drinken. Gemaakt dus met een kleine maag en met hersens die de eerste jaren zo hard in ontwikkeling zijn, dat een constante toevoer van voeding nodig is. Gemaakt met een maagje dat niet goed sluit, wat niet erg is als ze, zoals de aapjes waar we van stammen, de hele dag aan papa of mama hangen.

Maar... dat past niet in ons huidige leven. Het is vreselijk vermoeiend om elke nacht elke anderhalf uur wakker te worden voor een voeding (ik kan het weten, bij onze eerste was elke anderhalf uur een goede nacht ). Wat wij doen, is onze kindjes dicht bij ons houden, zowel overdag als 's nachts. Ik ben gaan werken toen ze een maand of 5 waren, kwestie van deels mazzel (onderwijs) en deels extra verlof. Op die vier dagen gaan ze of naar 't kdv, of zijn ze bij de papa.

Doorslapen, daar is onze oudste mee gestart toen onze jongste werd geboren. Zit twee jaar tussen. Tot halverwege de zwangerschap heeft hij nog regelmatig een slokje gedronken 's nachts. Omdat ik dat normaal gedrag vind, dat ik dus niet wil veranderen (vanuit het kind gezien, ik zou Heeeeeel Graaaaaag een nacht doorslapen) was dat veel makkelijker te accepteren. Oudste slaapt nu prima.

Jongste nog lang niet. Maar hij ligt bij ons in bed (co-sleeper constructie) en ik hoef hem enkel aan te schuiven voor een voeding. ik hoef er dus niet uit voor een flesje, dat zou ik erg zwaar vinden, zou dan denk ik gaan voor de thermos met warm water en het poeder al in het flesje enzomeer).

Jongste begon ook steeds meer te huilen vanaf een maand of twee. Bleek uiteindelijk een enorme trits aan allergieën te hebben. Sinds we daar rekening mee houden is er een wereld open gegaan. 's Nachts nog wel wakker worden, maar dan een slokje drinken en verder slapen. Niet uren wakker en ongelukkig.

Concreet, ik zou nog eens kijken naar voeding. Zowel de momenten (ik kan me voorstellen dat een flesje 's nachts geven en dan weer verder tukken, minder vermoeiend is dan 3 uur opzitten met een ongelukkig kind) als de hoeveelheid (ik voel me zelf lekkerder met vaker kleine beetjes eten, kan voor jouw kleintje ook gelden) en allergieën. Dat laatste is het lastigste, bij zulke kleine kindjes krijg je vaan een vals-negatieve uitslag. Ik ben hier bij een homeopaat langs geweest die ook een soort meting door het lijf van je kindje doet. Ik vond het zweverig, maar vertrouwde deze man wel. Ik zag het metertje uitslaan bij alles wat ik zelf al had gevonden (en niet had verteld) en bij een paar meer. Waaronder tarwe. Dat laaste weglaten gaf een bak verlichting.

En tot slot, een lastige, acceptatie. Als ik in de modus zit waarin ik de kinderen wil veranderen, dan hebben we het allemaal erg zwaar. Laat ik zijn wat is (let wel, we voeden wel op hoor), dan zwieren we met veel meer gemak door de dag. En bereiken we bovendien meer.

Veel sterkte, het is slopend, zulke nachten.

[DVO pixi]

Ik ga zeker niet beweren dat we een slechte slaper hebben, maar we hebben ons krijsmomenten en nachten van 3 uur brullen en wiegen etc ook al gehad. Rond 8 maanden heeft zoonlief ons even flink om de proef gesteld door elke nacht een drama van een paar uur te maken. Melk geven hielp.in eerste instantie later bleef hij gewoon doorbrullen elke keer hij in eigen bed werd gelegd. Tot hij mocht tussen ons 2 slapen...blijkbaar moest hij weten dat dit ook mocht. Hij heeft welgeteld 5 nachten bij ons geslapen en dan met een gedragen t-shirt van ons 2 in eigen bed. En hij sliep, de hele nacht! Hij was gerustgesteld.
Zoonlief is wat we noemen 'nen tjoezer' : hij heeft geen tut maar heeft een doekje nodig om op te knabbelen en te zuigen. Der liggen er nu 2 in zijn bed, 2 simpele tetradoeken.
En last but not least: wij hebben ondervonden dat uit bed halen en tegen babbelen absoluut niet helpt. Ook al staat hij recht in bed , hij wordt neergelegd op de buik, er wordt op zijn rugje gewreven en wonder oh wonder : binnen het kwartier is hij terug in slaap.

[NatSar]

Ik ga Kruimel bijtreden. En ik ben het eigenlijk volmondig eens met wat ze geschreven heeft

[Silinde]

Mijn oudste dronk om de 2u elke nacht nog tot hij dik 1,5j was. Ik dacht ook dat het normaal was. Pas toen hij ong. 3mnd was, zijn wij achter een aantal voedselallergieen gekomen en dat heeft het huilen van 's morgens tot 's avonds wel verminderd (goed voor de creche maar beetje laat voor mij tijdens het bevallingsverlof) maar het doorslapen werd dus niet beter. Nu nog lig ik vaak eerder in slaap dan hij, maar gelukkig kan hij met z'n bijna 4j wel zichzelf vermaken met een filmpje dan. Soms legt hij zelf de laptop weg, soms komt papa hem halen als die thuiskomt 's avonds (papa vertrekt laat en dus ook laat thuis, na ons beduur, J gaat mee naar bed met mij en slaapt op papa's plek maar kijkt dus vaak nog laat filmpje en hij mag ook blijven liggen tot papa opstaat dus ja).
De jongste slaapt nu eigenlijk al wel door mag ik zeggen, die drinkt maar een keer of 2, 3 per nacht (gerekend van 8u 's avonds tot 8u 's morgens). Ik vrees dan ook dat ik stilaan ga moeten uitkijken naar anticonceptie omdat hij de laatste wordt (bij hem geen fijne zwangerschap en geen zin in herhaling, risico is zowat 85% op herhaling en dan zelfs erger).
Euh... Vooral herkenning dus, maar geen echte tips waar je iets mee kan. Sterkte! Uiteindelijk komt het wel goed.

[Dromertje_Elke]

Intussen is hij bijna 10 maanden oud, maar we zitten nog altijd in dezelfde situatie.
Ik kan op men 2 handen tellen hoe vaak we een doorslaapnacht hebben gehad sinds zijn geboorte.

Op 7 maand ben ik erachter gekomen dat hij niet tegen appels kan, sindsdien is het ook weer verbeterd, maar toch.
Nu heeft hij mega verlatingsangs, dus iedere avond 2-3u cinema om hem in bed te krijgen en dan 's nachts dromen, waarbij hij soms ieder kwartier wakker is ofwel ook weer uren aan een stuk huilt.

We hebben al vanalles geprobeerd maar zijn echt radeloos aan het worden.

Aangezien mijn zoontje met ICSI kwam en de kans op een spontane zwangerschap bijna onbestaande bleek, hebben mijn man en ik geen anticonceptie gepland. We vonden het een beetje stom als het 'toch niet kan', en we toch graag nog vrij snel een 2e hadden.

Maar onverwacht ben ik dus toch spontaan zwanger, intussen 4.5 maand, maar dus gezien de situatie met de 1e ben ik echt supermoe, radeloos en ten einde raad...

[josie]

Amai dromertje dat klinkt heftig

Wat doen jullie nu als hij 's nachts wakker is en huilt? Ik volg nogal de visie van Kruimel, wij laten ook niet huilen etc. Huilt mijn dochter van 8 maanden, dan pak ik ze bij mij in bed en leg ze aan, dat helpt in 95% van de gevallen. Soms moet ze mij kunnen voelen tijdens het slapen en dan slaapt ze naast mij, in de andere gevallen gaat ze na de voeding gewoon in haar eigen bed dat wel naast mijn bed staat. Maar babies hebben nabijheid nodig, of heb je de indruk dat het dat niet is?

Ik kan de doorslaapnachten hier op 8,5 maanden in elk geval ook op de vingers van 1 hand tellen . Maar ik streef daar ook niet naar, doorslapen komt wanneer het komt. Maar ik heb natuurlijk makkelijk praten want ik ben niet zwanger (werk wel voltijds dus het is zeker zwaar, maar zwanger zijn is nog veel vermoeiender in combinatie met weinig slaap natuurlijk). Ik kies de weg van de minimale weerstand wou ik gewoon zeggen, baby dicht bij je nemen en dan slapen de meeste wel. En de ouders dus ook. En ze raken dat niet gewend, zoals men dan vaak beweert, mijn zoon is ondertussen 2,5 en die slaapt al een hele tijd door, in zijn eigen bedje...