Vandaag tp gehad. Ik ben ws in dit topic één van de laatsten van de maand.
Door jullie info weet ik meestal wat zal komen dus bedankt hiervoor.Van de 4 bevruchte eicellen waren er nog 2 in de running (die van ICSI-methode). 1 was net in blastocyst 1 stadium dus die hebben ze teruggeplaatst. De andere is kantje boordje dus ze gaan nog even afwachten en als die toch blijft delen dan gaan ze die invriezen. Maar ze delen zich langzaam dus dokter kan het niet goed voorspellen wat het zal geven. Hopelijk zijn het gewoon dieseltjes, traag op gang komen.
Volgens de statistieken hebben we 10% kans dat tp tot positieve zwangerschap leidt, maar 55% dat in miskraam uitmondt en overige % is dat er niets gebeurt. Aangezien ik deze week al zo last had (ze zagen via echo dat er idd nog vocht in mijn buik zat), is er ook grote kans dat ik door de vrijkomende hormonen bij (prille) zwangerschap dezelfde symptomen (opgeblazen buik, buikpijn, maaglast...) ga terugkrijgen. Ik mocht daarom zelf beslissen of ik tp nu wou of die ene al voor cryo en tp op later moment. Maar ik was daar nu in UZ en cryo verhoogt onze kansen niet dus heb tp laten doen. Advies: verder blijven rusten en voldoende drinken, 3x/dag utrogestan 200 en 2 pilletjes foliumzuur.
Ik was wel opgelucht toen de dokter zij dat dit geen invloed heeft op de ontwikkeling, is alleen oncomfortabel voor mij dus dat neem ik er dan maar bij. Op 10/10 mag ik bloedonderzoek laten doen.
@scv: Ik heb het gevoel dat we zo een beetje in een gelijkaardig traject zitten (zelfde leeftijd, onverklaard, 1ste IVF zonder fantastische resultaten) Ik denk dat het ook door jouw verhaal is dat ik mij er ergens al op voorbereid had dat vandaag geen super goed nieuws ging opleveren, maar het blijft toch hard aankomen. Ik hoop het zo hard voor ons beiden en iedereen dat die mini-embryootje in onze buik blijven groeien. Bij zo veel vrouwen die spontaan zwanger geraken en kindje krijgen, zijn die embryo's in het begin ook niet perfect, alleen weten zij dat niet omdat ze niet onderzocht worden. Maar tegelijk ben ik ook vrij realistisch ingesteld. Een vriendin die in verleden IVF heeft laten doen, zei je moet een goede balans vinden tussen hoop en realisme.
Ivm astrologie: mijn man zou mij gek verklaren als ik daarover begin. Ikzelf ben ook vrij wetenschappelijk ingesteld maar ergens geloof ik toch soms ook dat er iets is waar we geen controle over hebben. Mijn grote angst is dat het soms klopt dat er iemand moet gaan om een nieuw leven kans te geven. Ik heb dit nog nooit luidop durven zeggen, maar ik heb schrik dat ik afscheid ga moeten nemen van mijn mama vooraleer we een kindje in ons leven kunnen verwelkomen. Vorig jaar is bij haar een hersentumor ontdekt en verwijderd, waarvan we weten dat die zeker terugkomt. We weten alleen niet wanneer en haar behandeling is vrij nieuw dus zonder gekende lange termijn resultaten. Ik hoop zo van niet en dat de natuur mij toont dat ik mijn wetenschappelijke kijk moet behouden, maar het is al door mijn hoofd gegaan.
dat we dit moeten dragen, getuigt van onze kracht en grote wens. Ik had voor jou ook liever beter nieuws gehad. Ze zijn eerlijk en dan hoop je niet te veel, maar het is zo hard te horen. Herken je gevoel, als je daar staat bij de dr. en zijn uitleg hoort bij het labo-overzicht, zakt de moed ....hopelijk mss een cryo voor jou, bij mij zei hij direct dat het naar alle waarschijnlijk niets zou zijn. ( ik hoor dat meer dan de helft van de ivf-pogingen geen cryo hebben maar we hopen op een extra kans). Ik weet zelf niet meer wat hij zei ( stadium?) want was volledig weg in gedachten door de grote afvalrace ( niet gedacht dat er zo veel zouden zijn afgevallen en sowieso 1 goedje zouden hebben). Teleurstelling na al die hormonen spuiten,echo's doen, bloedtesten doen, tijd wachten bij echocontrole en rush naar werk. Denk dan direct, ligt aan mijn eitjes, zijn ze zo slecht of nu pech... al die dingen spoken door je hoofd en wat bij volgende poging?
, overal hoor je dit. Bij ons is 2016-17 ook vreselijk al geweest. Meme ook kanker, nu onder controle maar draagt nog de gevolgen ( was zo een sterke tot die diagnose), andere meme ook in ziekenhuis ( orgaanfalen) en zal was niet meer naar huis kunnen en dan nog paar dingen. Wij al 3 jaar dromen om een wondertje en er is nu al heel de tijd slecht nieuws.In familie ook die er al 2 of 3 rondlopen hebben in periode van laatste 3- 4 jaar. Gaat vlot en zijn daarom ook niet die met meest gezonde levensstijl. Ze beseffen hun geluk niet als ze klagen dat het drukke leven pas zal beteren eens ze groter zijn. Ik haat dat gezaag!
Ik duim voor jou dat het nieuws maandag positief is. Ik ga woensdagochtend testen bij de huisdokter.