wie is er nog met eerste IVF gestart?

[Heleen]

Dag Sofie,

Leuk dat je erbij komt op het forum. Het is echt wel zo he, je kan het pas begrijpen als je het zelf meemaakt. Ik ben nog nooit zwanger geweest, heb nog maar één iui gehad, maar heb voor de rest ook wel de nodige lijdensweg achter de rug. Nu ik geopereerd ben van endometriose kunnen we na drie jaar vruchteloos proberen onze kans wagen in het ivf circus (ik heb namelijk geen eileiders meer...)
Ik noem het een circus, eigenlijk zou ik het beter een boerderij noemen, want ik voel mij soms gereduceerd tot legkip...de consultaties bij mijn fertiliteitsarts gaan er zo hectisch aan toe, dat enkel feiten over mijn eierstokken, hormonen en baarmoederslijmvlies er toe doen, en al de rest is niet van belang...daar heb ik het wel moeilijk mee, maar ik begrijp ook dat ze daar geen tijd voor hebben. Mijn omgeving reageert enerzijds wel begripvol maar vinden dat ik nu vooral positief moet zijn gezien ik nu na een wel heel zware operatie met lang herstel ein-de-lijk aan onze ivf kunnen beginnen. zij snappen niet dat ik soms helemaal niet positief kan zijn. ik heb al zoveel pijn en vermoeidheid moeten trotseren met mijn endometriose, dat die ongemakken van de suprefact (ik word daar echt dooooodmoe van en misselijk en hoofdpijn) er nu echt teveel aan zijn. Ik wil gewoon dat deze nachtmerrie stopt, eerst poging of niet...we zijn al jaren bezig naar mijn gevoel (en dat IS ook zo) terwijl anderen maar kweken als konijnen en dan hun kinderen achterlaten, kan het nog oneerlijker (sorry effe ventileren, naar het schijnt helpt dat)
Alleen wij lotgenoten begrijpen dat tenvolle, maar ik probeer natuurlijk positief te blijven. Morgen weer legkipcontrole...ben eens benieuwd want mijn eitjes groeien niet naar behoren. Ik duim intussen heel hard voor jouw, waarschijnlijk heb je het al duizende keren gehoord, maar ik hoop voor jouw op een derde keer goeie keer (ik dacht dat statistisch gezien de derde keer ook de meest succesvolle poging is...)en je bent al eens zwanger geweest, dus je hebt de geruststelling dat het echt wel kan...(maar dat heb je waarschijnlijk ook al honderduizend keer gehoord)...ik probeer je alleen wat moed in te praten
Heel veel sterkte ondertussen
Heleen

[Silvie]

Hé sofie,

Inderdaad leuk dat je ook bij dit forum komt. Het kan echt wel eens deugd om je verhaal te vertellen aan mensen die het echt begrijpen en hetzelfde voelen.
Je hebt ook al een hele weg afgelegd hé. En inderdaad derde keer goede keer!
Ik herken uw reactie op het puffen ook heel goed. Ik kan me soms gewoon wel goed voelen en dan ineens zegt mijn vriend iets over iets waarmee ik het niet eens ben, en ik begin te 'razen' en kan amper tussendoor ademenen. Die gevoelens komen ineens op en dan kan ik de muren oplopen en weet ik gewoon geen blijf met mezelf. Ocharme mijn vriend soms. Ik kan het hem ook moeilijk uitleggen hoe dat voelt.
Mijn nonkel (een arts) zei me gisteren nog goedbedoeld dat ik niet te hard moet hopen op mijn eerste poging. Ik kan er zo kwaad van worden dat mensen me willen behoeden voor een nieuwe tegenslag. Wanneer mag ik dan wel hopen? Na meer dan een jaar natuurlijk proberen met zes maanden clomid, en dan vijf IUI's,hoop ik wel dat deze poging gaat lukken. Als ik er niet in geloof, kan ik nu beter stoppen... Ze bedoelen het niet slecht, maar ik hoor ze precies denken dat het niet zal lukken.
Ik hoop dat je binnen een week goed nieuws hebt. Laat zeker iets weten hé.


Hoi Heleen,

Hoe was de 'legkipcontrole'? Ik voel me soms ook gereduceerd tot eieren en slijm...
Ik hoop dat je eitjes wat sneller groeien nu.

Ik moet vrijdag terug op controle en hoop nu geen complicaties meer tegen te komen vanaf nu. En misschien dan einde volgende week pick up?

Silvie

[Katy]

Hoi Heleen,

Hoewel ik niet in de IVF molen zit, maar nog steeds op die andere molen IUI genaamd, lees ik toch ook alle andere berichten, waaronder ook dat van jou.
Ik moet toegeven dat ik heb moeten lachen (positief bedoeld he !)met je visie op het onderzoek en het gevoel gereduceerd te worden tot legkip en haar eieren.
Ik moet zeggen, ik zou het niet beter gezegd kunnen hebben. We kunnen er eens mee lachen (anders houden we dit nooit vol), maar eigenlijk heb je groot gelijk.
Ook ik heb soms het gevoel dat er enkel gekeken wordt naar bloedwaarden en eicelkwaliteit en spermakwaliteit. Als je dan al eens een medische vraag stelt, dan bekijkt men je of je van een andere planeet komt.
Ik hoop ook voor jou dat alles vlot mag verlopen en met een positief resultaat.

groetjes

Katy

[Heleen]

Dag allemaal,

Vanmorgen inderdaad op legkipcontrole geweest en ja hoor, er komt schot in de zaak, ik heb nu 8 eitjes, nu vrijdag moet ik ook terug op controle en dan is het als alles goed gaat zondag, maandag of dinsdag pick-up. Ik zie het allemaal wat beter zitten nu ik weet dat de pu in zicht is en ik die medicatie waar ik zo doodmoe van wordt dan eindelijk mag stoppen. voel me echt opgelucht...
Ik probeer er inderdaad wel mee te lachen, met dat kippegedoe. Wij lachen hier heel wat af, mijn man zegt nu dat ik telkens ik de gonal F gespoten heb, ik maar een paar keer moet kakelen, dan groeien de eitjes beter, en weet je wat, het heeft dus geholpen he, vorige week niks, nu acht eitjes; soms kan ik daar ook helemaal niet mee lachen natuurlijk, maar nu ik goed nieuws gehad heb kan ik weer wat meer verdragen he; Ik duim ondertussen voor jullie!
Groetjes,
Heleen

[Silvie]

Heeen,

Acht eitjes is wel goed hé. Het puffen en wachten begint eindelijk af te korten voor u.

Ik moet vrijdag op controle en ben echt benieuwd of ik goed aan het 'broeden' ben. De eerste paar dagen dat ik moest spuiten, had ik af en toe wat steken in mijn onderbuik links en rechts. Goed teken, denk ik. Maar de laatste dagen voel ik niet veel meer, en natuurlijk begin ik dan weer te doemdenken... dat ze gestopt zijn met groeien en er weinig eitjes zullen zijn. Maar ik zal nog twee dagen moeten afwachten.

Ik wens je alvast héél veel succes met de pick up en hoop dat ze er mooie eitjes zullen uithalen.

Silvie

[Heleen]

Hey Sylvie,

Ik moet vrijdag ook op controle, nog eens een follikelmeting, dan moeten we dus samen weer 'gekeurd' worden. Ik heb geen steken gevoeld in mijn buik, en bij mij zijn de eitjes ook gegroeid, dus ik denk dat dat niets wil zeggen hoor...maar ik duim voor je!
Heleen

[Heleen]

Hey Sylvie,

Ben net terug van controle. Die was heel goed, 11 eitjes en maandag pu. De dokter was ook heel positief over mijn baarmoederslijmvlies, goeie dikte, goeie structuur, alles goed dus. Ik ben echt heel gelukkig nu, durf te hopen, dat dierf ik daarvoor niet, heb al zoveel pech gehad het voorbije jaar en hoop ook al drie jaar, op de duur durf je niet meer hopen. Ik probeer me wat in te houden nu, want te hard van stapel lopen is nu ook weer niet goed...de eitjes zijn nog niet bevrucht en ik ben nog niet zwanger...maar toch, ik heb nu het gevoel dat het niet lang meer duurt. Hopelijk val ik niet van de wolk waar ik nu even opzit. Ik duim ondertussen voor jouw meting.

Hey Sofie,

Overleef je het nog in je wachtweken? Ik duim heel hard voor je!

Groetjes,
Heleen

[Silvie]

Hé Heleen,

Ben ook op controle geweest en ben wat geruster nu. Ik had zeven eicellen van rond de 11 à 13 millimeter. Ze moeten dus nog wat groeien en er kunnen er nog bijkomen, maar met zeven eicellen waren ze ook al tevreden. Dus ik voel me nu ook heel goed eigenlijk. Ik had al schrik dat ik er te weinig zou hebben voor IVF en dat alles zou afgeblazen worden, maar alles verloopt terug zoals het moet. Ik had gisteren en deze nacht wel enorme steken en heb er bijna niet van geslagen, maar dat is de stiulatie zegt de dokter. Nu is alles daar beneden weer wat rustiger, maar s' avonds laat schieten mijn eieren precies in actie...

Het is inderdaad nog te vroeg voor ons om al te juichen, maar toch hé we komen wel heel dicht in de buurt nu?! Ik krijg ook weer eens eindelijk wat hoop. Dat positief gevoel is volgens mij ook al heel goed om zwanger te kunnen worden. Natuurlijk kan de wolk dan wel heel hoog zijn om af te vallen... Maar we gaan ervoor hé.

Ik moet maandag terug op controle en waarschijnlijk einde volgende week PU.
Ik wens je héél veel succes maandag en hoop dat ze veel goede eicellen kunnen nemen.
Ik duim mee.

[Heleen]

hey Sylvie,
Ik heb gisteren PU gehad: 7 eicellen 'geoogst' en ik kreeg net telefoon dat ze alle 7 bevrucht zijn. Ik moet nu donderdag voor terugplaatsing. Nu wordt het wel spannend...Hoe was jouw controle gisteren?
Groetjes,
Heleen

[Silvie]

Hoi Heleen,

Dat is wel echt heel goed hé. Ik mag dan toch al proficiat zeggen met dit resultaat... Goed begonnen is half gewonnen!

Ik ben gisteren op controle geweest en er zijn nog steeds zeven follikels van dezelde grootte te zien. Ik moet morgen een laatste keer terug op controle en waarschijnlijk zal de PU vrijdag zijn.
Ik vind zeven wel niet echt veel, gezien er niet in elke follikel een eicel zit. Maar ja, het zou genoeg zijn.
Mijn buik begint echt wel te spannen, zeker gisteren. Ik lijk nu al wel drie maanden zwanger...

Ik begin al wat zenuwachtig te worden. Ik ben ook een echte doemdenker. Hopelijk springen de eitjes niet te vroeg, zitten we niet in file met onze staal, ... en doet de PU niet te fel pijn.

Ik ben alvast blij dat het bij u zo goed verloopt.
succes donderdag, maar dat zal wel lukken hé.

[Silvie]

Hoi Heleen,

Is de terugplaatsing goed gelukt? Heb je ook nog embryo'tjes over om in te vriezen? Hoe voel je je erbij om zo'n kleintje in je buik te hebben?

IK heb gisteren de pick up gehad en er werden 5 mooie eicellen gevonden. Er waren uiteindelijk nog veel extra follikels gegroeid, maar die waren nog te klein. Het was even pijnlijk, maar achteraf gezien wel goed te verdragen.
Morgen vroeg mogen we bellen om te vragen of en hoeveel er bevrucht zijn. Ik ben echt zo bang nu...
Weeral wachten.

Uw moeilijk twaalf dagen zijn ook ingegaan. Hopelijk gaat de tijd snel en krijg je goed nieuws. We houden elkaar op de hoogte hé.

[Heleen]

Dag Sylvie,

5 eicellen, dat is wel goed he! Wanneer heb je nu TP? De TP is bij mij heel goed meegevallen, was helemaal niet pijnlijk hoewel mijn buik nog erg gevoelig was na de PU (mijn eierstokken zagen er danook nog heel opgezwollen uit) De mensen van de fertiliteitskliniek waren echt heel vriendelijk en ik kon alles mooi volgen op echo. Nu is het natuurlijk wachten. Ik probeer niets te voelen bij de gedachte dat er nu een embryo in mijn baarmoeder zit. Ik probeer mij ervan te overtuigen dat het niet zal lukken, anders weet ik echt niet wat ik met mijn ontgoocheling zal aanmoeten...maar ik weet niet of dat een goeie strategie is. Hoopvol zijn is natuurlijk een positievere manier, en misschien is dat wel beter voor de innesteling (als je gelooft in de invloed van geest op het lichaam), maar ik durf echt niet hopen. Gisteren was ik met een vriendin die weet van mijn TP aan het winkelen en ze bleef staan bij een winkel met babyspullen. Ze zei, dat is misschien voor heel binnenkort, maar ik dierf gewoon niet kijken...stom he. Ze hebben bij ons ook maar 2 embryo's kunnen invriezen, dus nu heb ik zeker ook niet de geruststelling dat de volgende dan maar gewoon een cryo is, zonder heel die poespas van het stimuleren. Maar er is tenminste nog kans dat ze het ontdooien halen van 1 op 2, ik probeer het zo te zien.

Ik was ook heel nerveus voor het telefoontje van het labo, maar nadien heel opgelucht. Ik hoop dat je ook snel positief nieuws krijgt. Maandag 4 juni valt voor mij het verdict...
Groetjes en heel veel succes met het labotelefoontje en de terugplaatsing (laat iets weten he)
Heleen

[riet]

hoi allemaal ben voor de eerste keer op dit forum en wil mijn ervaring met jullie delen.ludo en ik zijn elf jaar gehuwd en nog steeds kinderloos, zijn met eerste ivf poging bezig, gisteren zijn twee eitjes teruggezet en nu is het bang afwachten tot 8 juni, ik heb van de gehele behandeling geen nevenwerkingen gehad ook nie in mijn huneur of zo en van de pluk of het terugzetten heb ik niks gevoeld.hopelijk is dat geen slecht voorteken. er is een hele lijdensweg aan deze eerste poging vooraf gegaan: ludo heeft een licht mentale handicap door kindermishandeling en ikzelf heb het syndroom van maffucci( een uitzonderlijke bloedziekte waardoor mijn rechterarm misvormd isà maar ons handicap is niet erfelijk.in genk hebben ze ons met allerlei onnodige onderzoeken 7 maanden aan het lijntje gehouden om dan te zeggen dat ze het niet wilden doen omdat ze twijfelen aan de mentale gesteldheid van het kind in zijn of haar pubertijd omwille van ludo zijn lichte achterstand, dat was een enorme klap voor ons want telkens zei de dokter:"nog een onderzoekje en dan zijn we er klaar voor" na een tijdje in de put gezeten te hebben heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken en een afspraak in hasselt gemaakt, daar zijn we eind maaet heen geweest en hij vroeg wel 3 weken tijd om uit te zoeken of mijn handicap geen kwaad kon voor een zwangerschap en dat begreep ik wel en op 26 april kregen we het jawoord en de week erop^zijn we eraan begonnen.ik hoop dat we eindelijk het geluk eens aan onze kant krijgen en een gezinnetje kunnen stichten.
het doet mij deugd mijn verhaal te kunnen delen met anderen.
ik wens ieder van jullie zeer veel sukses met de behandeling en hoop vanuit het diepste van mijn hart dat jullie allemaal gezegend worden met een kindje.
groetjes
riet

[Silvie]

Hoi allemaal,

Ik heb vandaag heel slecht nieuws gehad. Van de vijf eicellen is er geen enkele bevrucht. Er zal dus morgen geen terugplaatsing zijn. En we zijn dus genoodzaakt om op ICSI over te schakelen. Ik ben er echt niet goed van. Al die hormonen, pick up enzo voor niets. Het lijkt alsof het nooit voor ons zal weggelegd zijn.
Wij gaan einde juni op reis en einde juli zouden we dan opnieuw starten met alles.

Riet en Heleen, ik hoop dat jullie wachtdagen snel vooruit gaan en jullie positief nieuws krijgen.

[Heleen]

Dag Sylvie,

Ik voel vreselijk met je mee...dat had je waarschijnlijk echt niet verwacht. Ik begrijp dat je het nu heel moeilijk hebt maar ga nu niet te snel concluderen dat het niet voor jullie is. Ik begrijp het, zo'n teleurstelling veeg je niet zomaar van de baan en de weg is al lang geweest voor jullie. Ik hoop dat jullie ondanks dit slechte nieuws binnenkort toch al jullie moed bijeen kunnen rapen om die icsi poging te doen slagen. Het geeft waarschijnlijk weinig troost, maar nu weet je waar het probleem ligt en je weet ook dat er een oplossing voor bestaat. Misschien kan je dan als je van de eerste schok bekomen bent het toch zien als een stap vooruit ipv een stap achteruit. (maar hier wil ik zeker geen afbreuk doen aan de teleurstelling die jullie nu moeten verwerken.) Sylvie, geef het niet op, ik denk aan je en volg je zeker verder op het forum. Veel sterkte voor jouw en je man/vriend.
Heleen


Riet,

Zo te zien heb je inderdaad al een lange weg achter de rug. Spijtig wanneer artsen je zo lang aan het lijntje houden. Ik wens je veel moed en succes!
Heleen