man “ onvruchtbaar “ toch zwanger geraakt
Geplaatst: 19 maart 2019, 13:52
Hey iedereen,
Ben nieuw op het forum dus zal onze fertiliteitssituatie even schetsen voor iedereen hier.
Ik en mijn man zijn een jong koppel ( 20ers) met een hele grote kinderwens. Ikzelf was in april 2016 gestopt met de pil. Aangezien ik maar niet zwanger werd, zijn we september 2017 naar het ivf centrum in jan palfijn in Gent gestapt om te checken of alles wel oke was qua vruchtbaarheid. De dokter wou eerst de gewone hormonenbehandeling starten bij mij ( clomid nemen, pregnyl injecties) om te zien hoe ik erop reageerde en of het op die manier al zou lukken.
Poging 1 ondergaan ; niet zwanger.
Na die onsuccesvolle poging werd ons dan aangeraden om mijn man zijn sperma te laten onderzoeken. Hebben we dan ook gedaan, en de resultaten daarvan waren negatief. Dokter decleer ( die ons op dat moment dus behandelde) vertelde ons dat met de resultaten van mijn man we 0 % kans hadden op natuurlijke bevruchting en ivf onze enigste weg was naar het zwanger worden. Mijn man was er natuurlijk kapot van, 25jaar en te horen krijgen dat je onvruchtbaar bent is natuurlijk een hele zware klap. Aangezien we nog zo jong waren hadden we ons er gewoon bij neergelegd dat we onze kinderwens best even zouden uitstellen aangezien het hele ivf proces veel met zich meebrengt. Dus zwanger geraken was volledig uit ons hoofd. 1jaar later, september 2018, toch zwanger geraakt op natuurlijke wijze. Dolgelukkig uiteraard ! Mogen onze kleine spruit nu verwachten eind mei 2019. Maar voor mijn man is het emotioneel wel zeer zwaar. Hij had 1j in zijn hoofd gestoken dat hij geen kindjes kon krijgen en zich erbij neergelegd en dan kregen we ineens dit nieuws. Hij is er dolgelukkig mee maar kan soms even beginnen van “ is het kindje wel zeker van mij? “ “ hoe kan ik nu ineens wel kindjes krijgen?” enz.. wat voor mij ook niet erg aangenaam is. Ik begrijp de verwarring wel maar is niet leuk als uw partner zich zo een vragen stelt. Had uiteraard direct de ivf kliniek gecontacteerd en zijn resultaten opgevraagd, die ze me toen ook doorgemaild hebben. Heb de resultaten meegenomen bij mn gynaecoloog en zij zei dat het schandalig was dat ze ons verteld hadden dat mijn man 0% kans had. Hij had namelijk 19% trage cellen en 4% snelle. Wat nog op 23% kwam waar er wel beweging inzat. Gynae zei ons ook van ja de resultaten liggen wel degelijk onder het gemiddelde maar een sperma onderzoek is ook altijd een momentopname en de waardes liggen hoog genoeg om wel gewoon zwanger te geraken.. bon. Mijn vraag naar jullie toe nu, zijn er nog mensen die dit ervaren hebben? Meekrijgen dat er geen kans is op bevruchting en toch natuurlijk zwanger geraakt? En misschien tips over hoe ik het allemaal wat beter aanpak met mijn man en zijn onzekerheid ..
Ben nieuw op het forum dus zal onze fertiliteitssituatie even schetsen voor iedereen hier.
Ik en mijn man zijn een jong koppel ( 20ers) met een hele grote kinderwens. Ikzelf was in april 2016 gestopt met de pil. Aangezien ik maar niet zwanger werd, zijn we september 2017 naar het ivf centrum in jan palfijn in Gent gestapt om te checken of alles wel oke was qua vruchtbaarheid. De dokter wou eerst de gewone hormonenbehandeling starten bij mij ( clomid nemen, pregnyl injecties) om te zien hoe ik erop reageerde en of het op die manier al zou lukken.
Poging 1 ondergaan ; niet zwanger.
Na die onsuccesvolle poging werd ons dan aangeraden om mijn man zijn sperma te laten onderzoeken. Hebben we dan ook gedaan, en de resultaten daarvan waren negatief. Dokter decleer ( die ons op dat moment dus behandelde) vertelde ons dat met de resultaten van mijn man we 0 % kans hadden op natuurlijke bevruchting en ivf onze enigste weg was naar het zwanger worden. Mijn man was er natuurlijk kapot van, 25jaar en te horen krijgen dat je onvruchtbaar bent is natuurlijk een hele zware klap. Aangezien we nog zo jong waren hadden we ons er gewoon bij neergelegd dat we onze kinderwens best even zouden uitstellen aangezien het hele ivf proces veel met zich meebrengt. Dus zwanger geraken was volledig uit ons hoofd. 1jaar later, september 2018, toch zwanger geraakt op natuurlijke wijze. Dolgelukkig uiteraard ! Mogen onze kleine spruit nu verwachten eind mei 2019. Maar voor mijn man is het emotioneel wel zeer zwaar. Hij had 1j in zijn hoofd gestoken dat hij geen kindjes kon krijgen en zich erbij neergelegd en dan kregen we ineens dit nieuws. Hij is er dolgelukkig mee maar kan soms even beginnen van “ is het kindje wel zeker van mij? “ “ hoe kan ik nu ineens wel kindjes krijgen?” enz.. wat voor mij ook niet erg aangenaam is. Ik begrijp de verwarring wel maar is niet leuk als uw partner zich zo een vragen stelt. Had uiteraard direct de ivf kliniek gecontacteerd en zijn resultaten opgevraagd, die ze me toen ook doorgemaild hebben. Heb de resultaten meegenomen bij mn gynaecoloog en zij zei dat het schandalig was dat ze ons verteld hadden dat mijn man 0% kans had. Hij had namelijk 19% trage cellen en 4% snelle. Wat nog op 23% kwam waar er wel beweging inzat. Gynae zei ons ook van ja de resultaten liggen wel degelijk onder het gemiddelde maar een sperma onderzoek is ook altijd een momentopname en de waardes liggen hoog genoeg om wel gewoon zwanger te geraken.. bon. Mijn vraag naar jullie toe nu, zijn er nog mensen die dit ervaren hebben? Meekrijgen dat er geen kans is op bevruchting en toch natuurlijk zwanger geraakt? En misschien tips over hoe ik het allemaal wat beter aanpak met mijn man en zijn onzekerheid ..