START IVF JULI

[Ennas]

@Ashton, ik hoop dat je na woensdag snel verder kan. Hou ons maar op de hoogte van wat ze vertellen!

En @Yena, ik ben mee benieuwd wat de zwangerschap voor jou zal meebrengen. Wel spannend, zo alles dubbel. Nu natuurlijk dubbel moe, dubbel misselijk... Maar in april dubbel plezier verzekerd . Zoals Mich75 zegt: vertel hier gerust verder. Brengt idd hoop voor anderen .

Bij ons is er minder goed nieuws: ik had zaterdag thuis nog een test gedaan en die was positief, maar in de namiddag toch een beetje bloedverlies. Vandaag had ik sowieso bloedname om te zien of het hcg gestegen was tegenover vorige woensdag. Maar ik heb vandaag veel bloedverlies en felle krampen, dus ik weet het resultaat al.
Ben dus aan het afwachten tot ze straks bellen om te bevestigen dat ik het vruchtje al kwijt ben, en om te horen hoe het verder moet.

[Ashton]

Dat is heel lief dat jullie naar mij blijven vragen. Dat doet me wel veel.
Ik ben gisteren mijn vriendin haar zoontje gaan bezoeken, wat een schatje. Doet me wel iets. We zijn samen begonnen voor een tweede kindje. Raar idee dat ze nu al bevallen is. Maar het is haar zo gegund. Zoals ik het ook jullie gun.
Het is echt speciaal om zwanger te zijn.

Ik vind jammer om te lezen Ennas. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat wel goedkomt. Ik gun het je zo.
Ik heb er voor de moment geen woorden voor. Ik blijf hier duimen voor jou. Hopelijk is er een andere verklaring voor

[Ennas]

Ik kreeg net het telefoontje: wat ik al voelde aankomen is nu bevestigd. Vroege miskraam. Het hcg stond zelfs al terug op 0, wat volgens de verpleegster wel snel was gezien ik zaterdag nog positief testte.
Ik mag nu dus stoppen met Utrogestan en kan mij verwachten aan pijnlijke maandstonden. Er is eigenlijk nog niets gezegd over het vervolg, we moeten een afspraak maken met de gynaecoloog om alles te bespreken. Mijn vrouw gaf meteen aan dat ze een pauze wil inlassen, en misschien is dat geen slecht idee.

[Ashton]

Ik kreeg net het telefoontje: wat ik al voelde aankomen is nu bevestigd. Vroege miskraam. Het hcg stond zelfs al terug op 0, wat volgens de verpleegster wel snel was gezien ik zaterdag nog positief testte.
Ik mag nu dus stoppen met Utrogestan en kan mij verwachten aan pijnlijke maandstonden. Er is eigenlijk nog niets gezegd over het vervolg, we moeten een afspraak maken met de gynaecoloog om alles te bespreken. Mijn vrouw gaf meteen aan dat ze een pauze wil inlassen, en misschien is dat geen slecht idee.

Ik vind dit zo erg om te horen. Ik wou dat ik de juiste woorden kon vinden om iets van troost te bieden.
Eerst een gelukkig gevoel en nu dit.
Uw lichaam moet dan nog eens daardoor gaan, mentaal en fysiek geen gemakkelijke periode.

Ik begrijp dat wel van de pauze. Ik heb nu een maand verplicht eens stil gelegen en ergens doet dat ook wel eens deugd om niet naar hier en daar te lopen.
Doen waar jullie zich goed bij voelen.

[Anne1984]

Ik kreeg net het telefoontje: wat ik al voelde aankomen is nu bevestigd. Vroege miskraam. Het hcg stond zelfs al terug op 0, wat volgens de verpleegster wel snel was gezien ik zaterdag nog positief testte.
Ik mag nu dus stoppen met Utrogestan en kan mij verwachten aan pijnlijke maandstonden. Er is eigenlijk nog niets gezegd over het vervolg, we moeten een afspraak maken met de gynaecoloog om alles te bespreken. Mijn vrouw gaf meteen aan dat ze een pauze wil inlassen, en misschien is dat geen slecht idee.

Oh wat erg Ennas, woorden schieten idd te kort...
Ik hoop dat je het een plekje kan geven op termijn en de moed niet laat zakken

[Yena]

Ennas, ik leef met je mee. Hier heb ik geen woorden voor. Neem de tijd die je nodig hebt. Een pauze om het een plek te geven, is misschien inderdaad een goed idee. Goed luisteren naar je eigen lichaam en doen wat jij nodig hebt.

Meiden, ik blijf met plezier updates delen, maar op een voorwaarde. Jullie ook. Ik leef met jullie mee en ik kan niet wachten om van jullie ook positief nieuws te krijgen. We zijn er samen aan begonnen, we maken het samen af

[Ashton]

Hey dames,

hoe gaat het met jullie allemaal?

Ennas, hoe voel je je?

Yena, hoe verloopt het nog verder met je ?

Ik ben gisteren op mijn gesprek geweest, ik had er een beetje zenuwen voor. Misschien beetje dom.
Men gesprek was dan nog verzet naar later, want ze moest een keizersnede gaan doen.
Het was wel een leuk gesprek. Ze was zelf ook teleurgesteld dat ik zo weinig eitjes had en had er meer van verwacht.
Al blijft het een beetje zoeken.
Nu gaan we opnieuw beginnen, maar een hogere dosis. Zou een extra spuit krijgen die een "boost" zou geven, zo had ik het begrepen en vorige keer moest ik ook drie keer per dag in men neus verstuiven, maar dat moet ik dat nu niet meer doen.
Ik zou vandaag of morgen nog telefoon moeten krijgen wanneer ik alles zou mogen halen en dan is het ook wachten op mijn schema en dan ben ik weer vertrokken.
Ik vind mentaal toch wel altijd harder dan fysiek.
Combinatie met mijn werk en mijn zoontje en het huishouden. Alsof ik constant moest lopen.
Ze had aangegeven dat ze mij ook wel thuis wou houden van het werk, dat ik daar eens over moest nadenken of in samenspraak met mijn huisarts. Vind het altijd wel dubbel, want ja fysiek kan je nog wel werken.

Groetjesss

[Ennas]

Hey Ashton,

Het gaat wel, lief dat je het vraagt . Maandagavond was best hevig, met felle buikkrampen en veel bloedverlies, maar gelukkig was dinsdag het ergste al door. Intussen is de bloeding al bijna gedaan en kan ik beginnen alles achter mij te laten. Mentaal gaat het ook wel. We hebben het hier allebei wel goed uitgeweend. Al merk ik dat mijn vrouw er echt nog geen vrede mee heeft, ze krijgt ook moeilijk uitgesproken wat er gebeurd is. Die pauze gaat hier echt nodig zijn dus.

Goed dat ze dan bij jou op dezelfde lijn zit en ook teleurgesteld was in het aantal eicellen. Dat maakt toch dat ze nu een iets andere aanpak wil proberen, en wil uittesten waar jouw lichaam op reageert. Mentaal is het inderdaad wel altijd jezelf terug oppeppen. Ik zou dat thuisblijven (al is het maar voor een paar dagen) misschien toch overwegen. Als ze de dosis gaan verhogen, heeft dat misschien ook impact op je gemoed. Naar je lichaam luisteren is de boodschap . Succes met de nieuwe start!

[Yena]

Ashton, fijn dat je opnieuw kan beginnen. Het is goed dat jouw arts op dezelfde lijn zit.
Als ik het zo lees, zou ik toch even thuis blijven. Ik heb zelf gemerkt dat het mentaal wel goed doet. Dan is er even een stresselement weg. Per toeval zat ik de week voor en 2 weken na mijn pickup thuis. Goed verkouden, een week bijgekregen en die laatste week had ik verlof. Dat heeft me fantastisch goed gedaan. Heb ik me even kunnen concentreren op mij en mijn lichaam de rust kunnen geven die het nodig had. Luister goed naar jouw lichaam. Maar ik kan het je toch aanraden.

Ennas, houd vol. Ik ben blij voor je dat het ergste gepasseerd is. Neem jullie pauze, hoe lang of hoe kort jullie nodig hebben. Jullie komen nog altijd eerst. Misschien is het een idee er een weekendje tussenuit te knijpen. Verandering van omgeving kan goed doen.

En ik? Stiekem voel ik me nu wel een tikje schuldig ook al weet ik dat het niet nodig is. Ik had graag dit geluk met jullie gedeeld tegelijkertijd. In plaats daarvan stuur ik jullie goede vibes
Deze week zit ik per toeval weer thuis met een verkoudheid. Het is op dat vlak mijn jaar niet. Maar wel handig om dingen te regelen. We zijn volop bezig met een créche te zoeken en die hebben we al gevonden. De eerste die we zijn gaan bezoeken, daar voelden we gelijk een klik mee. Die mensen zitten op dezelfde golflengte als ons.
Dinsdag heb ik het moeilijk gehad. Ik ben mijn eerste zwangerschapsbh en broek gaan halen. Lekker staan huilen in de winkel. Want ik heb het nodig maar het is nog zo vroeg. De dames van dreambaby waren erg behulpzaam en hadden er alle begrip voor. Ik denk niet dat ik de eerste ben die het even niet meer aankan.
Morgen wordt nog een speciale dag. We gaan het aan de schoonouders vertellen. Nu hopen dat er nog niets doorgekwebbeld wordt aan de rest van de familie. Maar we kunnen het niet meer voor ons houden. Zeker als ik sneller een buikje ga hebben dan bij een eenlingzwangerschap valt er niet al te lang aan te ontkomen.

[mich75]

Yena, ik ben op 4w al begonnen met zwangerschapsbroeken, ook omdat ik ze nog had liggen van de eerste zwangerschap. Op 7w heb ik het moeten vertellen omdat een collega mijn buik al had opgemerkt, om maar te zeggen dat het bij mij heel snel ging.

Aan de familie hebben we het pas verteld op 12-13w tijdens het kerstfeest en er waren die het al door hadden en anderen hadden het helemaal niet gezien, ik had speciaal een zwangerschapskleedje aan gedaan en dan zagen ze het nog niet.
MAAR we hebben de tweelingzwangerschap wel verzwegen en het was dus een mega shock voor iedereen toen ze geboren waren. Niemand had iets gemerkt/gezien

[Ennas]

Yena, je hoeft je echt nergens schuldig voor te voelen! Geniet van jouw geluk, ik gun het je helemaal. We zitten hier allemaal in hetzelfde schuitje, en natuurlijk heeft er altijd iemand iets sneller zijn wens dan de ander. Maar daar moeten geen negatieve gevoelens aan vast te hangen . Geniet! Ook van die zwangerschapsbroeken . En hoe reageerde de familie?

Mich, hoe leuk is dat! Echt heel de zwangerschap kunnen verzwijgen dat het er twee waren? De reacties bij het kraambezoek moeten priceless geweest zijn .

[Yena]

Ik weet het wel, maar ik kan er ook niets aan doen hoor. Het is een enorme emotionele rollercoaster en lezen dat je er niet alleen voor staat, was en is een enorme steun. Dus of je wil of niet, het gevoel zal blijven tot jullie successen

De schoonfamilie was super gelukkig. De nodige traantjes zijn gevloeid. Zeker het nieuws dat het er twee zijn sloeg in als een bom.
Volgend weekend komen mijn ouders. Kan ik daar lekker zenuwen voor hebben.

[Ashton]

Hallo iedereen,

ik heb het even druk gehad, maar het was wel een aangename drukte.
Zaterdag 32 jaar geworden en er met ons gezinnetje op uit getrokken, was heel fijn om zo samen de dag door te brengen.

Ik heb eigenlijk vrij snel mijn schema aangekregen. Wel helemaal anders vind ik.
1 oktober ga ik alles halen in Leuven.
3 oktober men laatste pil innemen.
8 oktober moet ik eenmalig Elonva inspuiten.
14 oktober weer Gonal F.
15 oktober men eerste bloedonderzoek en echografie dan.
Het komt een beetje dichterbij.
Een klein emotioneel moment is dat ik op 1 oktober, zes jaar geleden, binnen ging om dag erna te bevallen van mijn zoontje. En ik ben voor hem zo dankbaar dat hij er is!!

Yena, ik ben blij voor jou en ik gun je al het geluk. Dat die twee wondertje gezond mogen blijven groeien. Ik vind het ook fijn om te horen dat het bij anderen wel lukt. Natuurlijk is dat een gemengd gevoel, maar dan denk ik ook dat het bij mij ook wel eens zal lukken.
Neem u tijd om te rusten en om te genieten.

Ennas, hoe voel je u nog? Hebben jullie er al beter over kunnen praten? Het is niet gemakkelijk om soms onder woorden te brengen wat er door ons heen gaat eh. Zoals ik al eens zei, mijn verplichte maand rust heeft mij op een rare manier ook rust gebracht, al leek het zo ook ergens 'verspilling'. Maar in die maand hadden we elkaar en moesten we niet lopen voor onderzoek of spuit zetten. Dat hadden we toch nodig heb ik ook gemerkt.
Neem inderdaad de tijd die jullie nodig hebben, ik had het jullie zo hard gegund!

[Ennas]

Hey Ashton, nog een late gelukkige verjaardag! Zal wel fijn geweest zijn om erop uit te trekken, om er dan weer vol goeie moed in te vliegen . En best wel symbolisch om dan alles op 1 oktober te gaan halen. Misschien net goed dat het schema nu helemaal anders is, dan proberen ze nu toch een andere aanpak om te zien hoe jouw lichaam erop reageert. Het komt inderdaad terug dichterbij, goeie moed!

Bij ons lukt het intussen ook beter hoor . We hebben er intussen toch over kunnen praten. We zijn er ook uit dat we er terug vol voor willen gaan. We moeten wel eerst op bespreking bij de gynaecoloog, en omdat die pas een gaatje in haar agenda heeft op 11/10 zitten we nu automatisch met een maand pauze.

Ik heb nog wel een adviesvraagje voor jullie. Ik had hier al verteld dat ik op 15/9 een bloeding kreeg en dat die op 20/9 zo goed als gedaan was. Nu zijn we een week verder, maar ik blijf licht bloed verliezen. Denken jullie dat dat 'normaal' is na een vroege miskraam? Ik weet niet of dit iets is waar ik het fertiliteitscentrum voor moet bellen. Wat zouden jullie doen, afwachten?

[Ashton]

Hoihoi,

Ik stuur een berichtje vanuit de fitness op mijn fiets Na onze vakantie ben ik gezonder beginnen eten en beginnen sporten. Op het gemak natuurlijk.
Maar vroeger ben ik zo zwanger geworden van mijn eerste zoontje omdat ik toen tijdelijk bodystyling deed en we een pauze namen van alles. En dan zo zwanger geraakt
Dus het is in men hoofd gaan zitten en het kan geen kwaad ook niet denk ik. Ook goed om men gedachten te verzetten.
Het komt stilaan dichterbij voor mij om terug te starten.

Het doet me goed om te horen dat jullie erover kunnen praten. Bij elkaar jullie gedachten en gevoelens kwijt kunnen, vind ik zelf toch belangrijk. De eerste emoties zijn heel hevig.
Het zal op een vreemde manier wel deugd doen die rust. Ik had het wel wat moeilijk zo een week voor die afspraak. Dan wilde er zo ineens weer weten wat je moet doen en er volledig voor gaan.

Ik heb zelf zo geen ervaringen met bloedingen. Maar ik zou mijn gynaecoloog bellen of fertiliteitsarts.
Als je ongerust bent. Ons lichaam is iets raars eh.
Misschien iets niet mee gekomen of iets met je endometriose.
Misschien kan je eigen gynaecoloog eens zien?
Ik zou er zelf ook vragen bij hebben. En dan zit je daar toch mee in je hoofd.
Ik kan mijn fertiliteit arts haar assistente ook mailen. Die antwoord dan altijd.
En ik tel mee af naar de 11de eh.
Hopelijk kunnen wij nu samen een positief resultaat zien in de toekomst 🥰