cystes na poging 1
Geplaatst: 29 oktober 2019, 8:22
ik had dit ook bij ICSI gepost, maar doordat er precies weinig reactie komt post ik het hier ook even, alhoewel ik denk dat de meeste beide pagina's lezen. of heeft echt niemand ongeveer hetzelfde voor gehad als ik?
In augustus heb ik mijn eerste ivf/icsi behandeling gehad. Ik heb gonal-f en cetrotide moeten spuiten. De voorbereiding ging vrij vlot, na 12dagen was de pick-up en had ik 14 eitjes. Spijtig genoeg was er maar 1 voldoende genoeg om terug te plaatsen, maar deze was geen blijvertje.
Daarna de verplichte stopmaand gehouden en 3weken geleden terug op controle gegaan om aan poging 2 te starten. Ze hebben toen echter 3 cystes gevonden op mijn 2 eierstokken waarvan eentje 17mm, dus moest ik 3 weken de pil nemen zodat de eierstokken rust kregen en de cystes konden verdwijnen. na 2.5week terug op controle en de 2 kleintjes zijn weg, maar de grote is nog steeds 15mm. De dokter deed heel gewoon en schreef mij een andere pil voor, een progesteronpil want daar zouden cystes beter op reageren. Hij vond het wel vreemd dat deze maar minimaal gekrompen was en zei dat als deze over 3 weken er nog steeds is, dat het waarschijnlijk een endometriose cystes zal zijn. De cyste zat wel op een goeie locatie, mooi in het midden van de eierstok zodat deze in de toekomst weinig tot geen invloed zal hebben voor volgende stimulaties en pick-ups.
Maar ik vind het zo vreemd. Ik zie in alle groepen iedereen precies direct terug starten met de volgende poging. Komen cystes dan zo weinig voor en zeker die die langer aanwezig blijven? Wie heeft dit ook al gehad? Is alles uiteindelijk weg gegaan met de progesteronpil?
Er zijn in alle voorgaande onderzoeken ook nooit cystes of endometriose waargenomen. Nu al tientallen echos gehad, hyfosy, hysteroscopie en nooit iets abnormaals gezien. Kan het zijn dat ik toch al langer endometriose heb en we hierdoor dus niet zwanger geraken, maar ze het toch nooit hebben kunnen zien, of kan een stimulatie en pick-up endometriose triggeren? Tot nu toe zijn we nog steeds onverklaard.
Ik zit met zoveel vragen en onzekerheid over de toekomst en mijn gemoed zakt alleen maar verder weg. Ik kan elk moment gewoon beginnen wenen omdat ik mijn eigen lichaam niet meer begrijp
In augustus heb ik mijn eerste ivf/icsi behandeling gehad. Ik heb gonal-f en cetrotide moeten spuiten. De voorbereiding ging vrij vlot, na 12dagen was de pick-up en had ik 14 eitjes. Spijtig genoeg was er maar 1 voldoende genoeg om terug te plaatsen, maar deze was geen blijvertje.
Daarna de verplichte stopmaand gehouden en 3weken geleden terug op controle gegaan om aan poging 2 te starten. Ze hebben toen echter 3 cystes gevonden op mijn 2 eierstokken waarvan eentje 17mm, dus moest ik 3 weken de pil nemen zodat de eierstokken rust kregen en de cystes konden verdwijnen. na 2.5week terug op controle en de 2 kleintjes zijn weg, maar de grote is nog steeds 15mm. De dokter deed heel gewoon en schreef mij een andere pil voor, een progesteronpil want daar zouden cystes beter op reageren. Hij vond het wel vreemd dat deze maar minimaal gekrompen was en zei dat als deze over 3 weken er nog steeds is, dat het waarschijnlijk een endometriose cystes zal zijn. De cyste zat wel op een goeie locatie, mooi in het midden van de eierstok zodat deze in de toekomst weinig tot geen invloed zal hebben voor volgende stimulaties en pick-ups.
Maar ik vind het zo vreemd. Ik zie in alle groepen iedereen precies direct terug starten met de volgende poging. Komen cystes dan zo weinig voor en zeker die die langer aanwezig blijven? Wie heeft dit ook al gehad? Is alles uiteindelijk weg gegaan met de progesteronpil?
Er zijn in alle voorgaande onderzoeken ook nooit cystes of endometriose waargenomen. Nu al tientallen echos gehad, hyfosy, hysteroscopie en nooit iets abnormaals gezien. Kan het zijn dat ik toch al langer endometriose heb en we hierdoor dus niet zwanger geraken, maar ze het toch nooit hebben kunnen zien, of kan een stimulatie en pick-up endometriose triggeren? Tot nu toe zijn we nog steeds onverklaard.
Ik zit met zoveel vragen en onzekerheid over de toekomst en mijn gemoed zakt alleen maar verder weg. Ik kan elk moment gewoon beginnen wenen omdat ik mijn eigen lichaam niet meer begrijp