de knoop doorhakken

[kitten]

Eindelijk na lang twijfelen hebben we een afspraak gemaakt om eens te kijken wat onze opties zijn voor een zwangerschap (9 van de 10 zal dit uitdraaien op ivf). Maar nu komt nog de moeilijkste beslissing van allemaal : Gaan we ervoor of wachten we nog ff. Hoe weet je eigenlijk dat je klaar bent voor het moederschap? En moest de eerste poging bij ivf uitdraaien op niets, ga ik dan nog de moed vinden om er nog eens een keer voor te gaan? Allemaal vragen die maar door men hoofd spoken. Maar ik moet snel de knoop doorhakken want ik wordt er ook niet jonger op.

[Mieke83]

hoi kitten,

Hoe jong ben je eigenlijk (als ik zo onbeleefd mag zijn?)
Ikzelf ben 25 en ik voel me klaar om moeder te worden. Maar dat moet ieder voor z'n eigen uitmaken.
Wij hebben onze eerste poging achter de rug en die is spijtig genoeg negatief uitgedraaid.
Het was in het begin moeilijk om te aanvaarden dat het mislukt was. maar na heel wat tranen hebben we besloten om een paar maanden te rusten en dan weer volop voor de 2e poging te gaan.
Het blijft moeilijk als je andere mensen ziet die zonder problemen zwanger worden. maar we blijven het proberen, hé.
Ik hoop voor je dat jullie eruit komen wat jullie gaan doen, en wens jullie héél veel succes!
Groetjes
Mieke

[Sterretje]

Dag Kitten,

Sommige mensen voelen zich echt klaar voor het moederschap en sommigen twijfelen. Ik denk zelf dat je dit nooit echt weet. Als je graag kinderen ziet, je er zelf naar uitkijkt om kinderen te hebben, en je leef-en gezinssituatie ideaal is om kinderen in te ontvangen, zou ik zeggen: ga er voor!
Wijzelf hebben ook 'lang' gewacht. We hebben 3 jaar aan ons huis gewerkt en hadden ook zo iets: nu een jaartje voor ons twee. Het bleek bij ons achteraf echter zo eenvoudig niet om zwanger te worden en ondertussen tikt de klok voort. Nu ben ik aan mijn eerste IVF begonnen na enkele pogingen IUI. Als een poging mislukt, schuift alles toch weer een of meer maanden op...
Maar misschien kan je ook nog eerst met IUI proberen of is er in jullie geval geen andere optie dan IVF?
Als de IUI niet de juiste methode blijkt te zijn, kan je nog altijd overstappen op IVF. Hangt er ook van af hoe snel je echt zwanger wil zijn.
In elk geval is geduld een mooie zaak! Ik wens je veel succes.

Sterretje

[Helena07]

Ik lees geregeld dat als een IVF-poging mislukt,dat je dan een paar maanden moet wachten, of dat je voor jezelf de tijd neemt en alles een paar maanden laat rusten.Wij staan nu op het punt met onze eerste IVFpoging te starten,maar mocht die niet lukken, dan zou ik ontgoocheld zijn, maar ook weer gewoon meteen voor een tweede poging willen gaan DENK ik.Of onderschat ik IVF nu? Ik wil gewoon niet meer bij de pakken blijven zitten,en liever alles vandaag doorstaan dan morgen!
Wat weegt vooral het zwaarste door, het feit dat je jezelf elke dag moet inspuiten,alle medicatie moet nemen en regelmatig naar het ziekenhuis moet,of het emotionele aspect ervan?
Stellen de dokters zelf voor om rusttijd in te bouwen omdat dat noodzakelijk is voor je lichaam?

Kitten, ik hoop dat jullie intussen een knoop kunnen doorhakken hebben, alleszins veel succes.

Helena

[pelkie]

De periodes tussen de IVF's hangen een beetje van ziekenhuis tot ziekenhuis af. Zowiezo wordt er overal aangeraden je lichaam 1 cyclus rust te gunnen. In sommige ziekenhuizen kan je dan meteen daarna aan de volgende poging beginnen. In andere vlieg je onherroepelijk weer op de wachtlijst en kom je dus pas 4 maanden later weer aan de beurt.

Het ergste aan heel't gebeuren is ongetwijfeld voor iedereen het wachten. Wachten tot de pick up. Wachten tot de terugplaatsing, wachten tot het resultaat, wachten tot de volgende poging... Met telkens zeer veel hoop en dan regelmatig een kleine (te weinig eicellen, te weinig embryo's) of een dikke (resultaat negatief) teleurstelling die je van je sokken blaast.

[Sterretje]

Wij hadden bij onze eerste IVF poging voor onszelf al ingeprent dat de kans op slagen zeeeeer klein was. En we wilden ook na een eventuele mislukking onmiddellijk opnieuw problemen.
Eind maart was onze 1e poging en jammer genoeg was ze negatief... Ik heb ook een complicatie (overstimulatie) gehad en daardoor in het ziekenhuis gelegen.
En wij hadden allebei het gevoel en de drang om onmiddellijk opnieuw te proberen. Maar je moet dan nog eens op controle naar gyn, dan stelde onze fertiliteitsarts nog eens een extra bloedafname voor, ... Nu zijn we dus 1 maand verder en maandag mat ik terug naar onze fertiliteitsarts. Normaal ga ik nu voor een cryo-terugplaatsing en ik heb de stille hoop dat dit heeeeel snel mag gebeuren, maar ik vrees ervoor. Ben in tussentijd aan de pil en mss willen ze eerst mijn maandstonden opwekken om daarna een nieuwe cyclus te starten... zijn we misschien weer 3 weken verder.
Emotioneel heb ik het er nu niet moeilijk mee en de last van de spuitjes, pilletjes, bloednames, echo heb ik er meer dan voor over als ik maar zo snel mogelijk opnieuw mag beginnen.
Ik denk wel dat je zelf voelt dat je lichaam rust nodig heeft en vind het erg dat je steeds afhangt van de beslissing van je dokter.... Ook omdat wij in die 'wachttijd' geen kans maken op een natuurlijke bevruchting door mijn pilnamen. Dat is zo frustrerend.
Ach, we zien wel.
Groetjes

[pelkie]

Voor een cryo mag je normaal snel beginnen. Maar je moet waarschijnlijk wel je cyclus weer afwachten: eerst moet er een follikel zijn, die kan rijpen, ovuleren en zo voldoende progesteron produceren om goed baarmoederslijmvlies aan te maken. Dus een paar weken wachten zal't wel zijn, maar zolang dat geen maanden zijn is dat toch redelijk, niet?

Ik ben zelf bezig aan een cryo cyclus. 't Wordt weer een spannende dag als ze onze 2 overgebleven uit de vriezer halen. Ik probeer hier vooral niet op te rekenen en kijk uit naar de volgende verse poging.

succes alleszins.

pelkie

[rika]

Sterretje,
Ik mag de ene poging na de andere doen (ik ben vorige week 37 geworden, misschien heeft dat ermee te maken?). Met 'long protocol' is er meestal zo'n 7 à 8 weken tussen elke poging. We zijn in juli 07 gestart (ik was van de eerste maal zwanger, maar miskraam na 13 weken), de tweede was in december, de derde in februari, een cryo-terugplaatsing in maart en nu zijn we dus met de vierde ICSI bezig. Ik was ook zo gemotiveerd als jij, voortdoen, voortdoen,enkel dat kan tot een zwangerschap leiden. Maar nu ben ik uitgeput: fysisch en psychisch (ook omdat ik nu had moeten bevallen indien er geen miskraam was en omdat we ondertussen dus nog niet zwanger zijn). We hebben hierna nog maar 2 pogingen meer, dus nu ga ik een pauze inlassen, om zowel fysisch als psychisch terug te batterijen op te laden, om er in de zomer in super-conditie terug aan te beginnen. Luister naar je lichaam, het heen en weer rijden naar gyn en IVF-centrum, de 14 dagen wachttijd na de transfer: het is echt niet te onderschatten. Veel moed!