ivf-behandeling en je job

[ine]

hallo iedereen,
ik ben ine 25jaar getrouwd en 1 zoontje van 8 maanden.
Na 2 ivf-pogingen werd ik zwanger. Mijn verhaal kun je lezen bij (algemeen- voorstelling van de leden), gezien mijn medische voorgeschiedenis ingewikkeld is.
Ik verlang nu erg naar een tweede kindje, ik ben al bij de gynicoloog geweest om nog eens te proberen met clomid, maar gezien mijn geschiedenis moest ik niet veel hopen en het is toch niet gelukt. ik kan alleen zwanger via ivf, nu ja we weten dat dat lukt gezien we al een zoontje hebben. Maar toen ik bezig was met ivf voor ons eerste kindje was ik juist werkloos. ik moest niet bang zijn dat ik mijn job zou kwijtgeraken.
Nu heb ik na mijn bevallingsverlof een job gevonden en heb intussen tijd al een vast contract, maar nu zouden we in december als ons zoontje 1 jaar is, opnieuw willen proberen voor een tweede kindje, maar ik ben bang voor mijn werkgevers, het is zwaar werk dat ik doe, fulltime gaan poetsen, ik vrees dat werken na de terugplaatsing van embryo's gevaarlijk zal zijn voor mijn slaagkansen. Mijn vraag is hoe hebben jullie het aan boord gelegd, bij jullie werkgevers? en kunnen ze mij ontslaan omwille van dat ik ivf doe?

[véke]

Hoi Ine,

Zou dat ook graag willen weten of er iets wettelijk is vastgelegd rond bescherming van je werksituatie en ivf behandeling.
Mijn gedacht is: "ik wil een kindje, het gaat niet vanzelf, anderen kijken elkaar maar aan en het lukt zo dus dit is nu ééns mijn prioriteit en ik ga ervoor!" Hoeveel mensen melden zich ziek voor één dag: een griepje, verkouden, hoofdpijn... En wij moeten ons schuldig voelen??? Mooi niet meer hoor, mijn kinderwens gaat voor.

Véke

[Skael]

werk,

het is niet altijd eenvoudig,
wat staat er in de wet geschreven ik weet het niet.
maar een ding weet ik wel,
ik laat mijn werkgever geen boosdoender zijn,
zodat ik heel mijn leven kinderloos blijf door hem.
het zal misschien niet altijd eenvoudig zijn,
maar het is een keuze dat je moet maken,
ofwel ga je ervoor of wel ga je er niet voor.
we hebben één kans op drie voor kinderen dat een behandeling lukt, dit is beter als niks, dus we nemen dit dan ook met beide handen.
zelfs heb ik het geluk dat ik maar drie dagen moet wachten voor verlof toe te krijgen,
dus ik spendeer al mijn verlof op aan onderzoeken,
dit wil zeggen al mijn dagen gaan op naar het ziekenhuis, een halve dag hier, een halve dag daar.
ook heb ik bekomen dat ik iets later mag beginnen, maar ik moet wel al mijn verloren uren ingehaald hebben tegen een bepaalde periode,
we zien wel hoe het verder zal verlopen,
want eenvoudig is het niet altijd.
en in het slechtste geval zou ik zeggen ziekteverlof zoals veke zegt, er zijn er die thuis blijven met hoofdpijn of andere kleine dingen, waarom zouden wij dat dan niet doen,om onze wens te kunnen bekomen.
het is veel erger dat je na jaren tot de ontdekking komt dat je depri bent, en dan heel lang moet thuis zitten omdat je in het verleden de kans heb laten ontnemen voor je werk,
dus zou ik zeggen ga ervoor,
misschien is je werkgever wel menselijk,
er zijn er nog zo 'n hoor,
ik hoop dat jij ook het gelukt hebt,
en wens je veel succes toe,


skael

[SN]

Hey

beste is open kaart spelen met je werkgever. Mocht er dan iets zijn, kan je dit ook met hem bespreken...

Het is ook zo dat je al eens ziek "mag" zijn, waarom niet? Er zijn er genoeg die thuis blijven voor een simpele verkoudheid... da's waar.
Je krijgt ook altijd briefjes van de gyn als je dat wil.
Ik denk dat zolang je hier geen misbruik van maakt, dat de werkgever je hierin steunt (als hij dit weet tenminste).

Ik ben al eens te laat als ik voor een echo en zo moet gaan, maar dit compenseer door ik al eens over te werken.
Het is geven en nemen vind ik persoonlijk toch...

Bijvoorbeeld voor een pickup zal ik wel een ziektebriefje meenemen, maar voor de terugplaatsing neem ik een dagje verlof...

Je moet doen waar je je zelf goed bij voelt!

Veel succes ermee!

groetjes

[pelkie]

Ik reis veel voor mijn werk, dus moest het wel vertellen om uit te leggen waarom ik niet naar een bepaald congres kon. Mijn baas was verschrikkelijk sympathiek: was heel blij dat we aan kindjes begonnen en was er zelf mee aan't lachen dat hij dat als baas eigenlijk spijtig moest vinden. Maar wenste me dus veel succes en zei dat ik maar moest weten te zeggen als ik even niet kon.
Hij begon meteen voor een oplossing te zoeken voor nadien, als er een kleine van kwam, zodat ik minder zou moeten reizen.
Ik besef dat niet elke baas zo gaat reageren en 't is dus vooral een kwestie van inschatten. Ik was er wel redelijk gerust in.

succes dermee! Het blijft alleszins zwaar, want andere collega's weten van niets en ik moet dus telkens bij het bestellen van vliegtuigtickets van mijn reizen 10 keer natellen op de kalender wat gaat lukken en wat niet.

groeten
elke