alternatieve stimulatie

[Heleen]

Dag allemaal,
mijn man en ik zitten ondertussen al drie jaar in de molen. Bij mij is er ernstige endometriose vastgesteld waar ik vorig jaar met succes van geopereerd ben. In mei begonnen we met onze eerste poging IVF met 7 eicellen, waaruit uiteindelijk een topembryo voortkwam en nog twee cryo's. Beide mislukten. Nu hebben we net de tweede stimulatiecyclus achter de rug, maar dat wilde allemaal niet vlotten, na lange periode hoogste dosis te spuiten slechts 4 follikels, waarvan 2 eicellen, maar de embryo's die hieruit voortkwamen deelden te traag, geen zwangerschap... Onze arts sprak tijdens de poging al van 'kleine eicelreserve' mogelijk vervroegde menopauze, prognostisch minder, enz, de endo zou niet de reden zijn, maar wat dan wel??? Nu zou ik volgende cyclus andere geneesmiddelen krijgen en iets dat niet terugbetaald is om onze kansen te verhogen. Ik voel me helemaal uit het lood geslagen, naast endometriose blijk ik nu nog meer problemen te hebben, voor mij lijkt het allemaal geen zin meer te hebben, we denken aan eiceldonatie, adoptie,...maar diep vanbinnen weet ik dat ik niet kan stoppen, we hebben al zo'n lange weg gegaan met behandelingen, operatie, kunstmatige menopauze voor endometriose. IK heb het gevoel dat dit niet goed is voor mijn lichaam, dat ik er achteraf spijt van zal hebben, maar ik kan niet stoppen...wie herkent dit verhaal? Heeft iemand ervaring met moeilijke stimulatie? Ik ben ten einde raad
Heleen

[SN]

Hey Heleen

Die lange behandelingen kunnen enorm doorwegen op uw gemoedstoestand hè...

na een jaar proberen hadden we ons laten testen en bleek het zaad van mijn man heel slecht te zijn (weinig en vorm niet goed)... dus na 2 insiminaties sturen ze ons door voor IVF... anderhalf jaar duurde dat... 4 pogingen achter de rug en de dokter besluit om extra testen bij mij te doen. Wat blijkt, ik heb een aangeboren "aandoening" aan mijn baarmoeder die, volgens sommige dokters, de innesteling zou verhinderen. Maar dit is nooit wetenschappelijk bewezen...

Sinds een paar dagen ben ik Suprefact aan het puffen om mij een in een "vervroegde staat van menopauze" te brengen. Ik heb dus bloedvaten in mijn baarmoeder en de eileiders mogen geen bloed meer toevoeren naar de baarmoeder vandaar die suprefact die alles stillegt.

Onze "lijdensweg" lijkt ook nog niet lang ten einde...

Je verliest je geloof, je moed, je positieve ingesteldheid .. je begint aan adoptie te denken en zo...

ik kan je enkel deze raad geven, zolang er dat sprankeltje hoop is EN jijzelf het aankan (zowel emotioneel als fysiek) zou ik echt nog niet opgeven... ik weet dat het financiële ook al kan doorwegen en da's soms nog het meest frustrerend... je wil nog verder, maar dat laatste laat het niet toe.

je kan je heden ook inschrijven op de mailinglijst "langdurig behandelen" via deze site... misschien dat je hier nog meer lotgenoten vindt die in dezelfde situatie als jij zitten.

Niet opgeven meisje, we zijn me veel hoor... en via deze site heb ik al veel moed geput. Je verhaal wordt gelezen en begrepen.

Hou je sterk!

Groetjes