Sinterklaas, Kerst, Nieuwjaar en Geboorte bij vrienden
Geplaatst: 4 december 2014, 10:49
Gisteren kreeg ik een berichtje van een goede vriendin: Mijn zoontje L. is geboren: zoveel kilo, zo groot, we stellen het prima, een bijzonder mooie ervaring. 2 jaar geleden kreeg ze ook al een zoontje.
Toen ze me ergens begin juli belde was ze al bija 20w zwanger. Ze wist niet goed hoe ze het moest vertellen, want wij proberen al zo lang (2 jaar, 1 miskraam) zonder succes.
Sinds dit berichtje, voel ik me zo leeg... Ik heb een sociaal beroep dus zie heel veel ouders met kinderen, meestal meer dan 1. Waarom zij allemaal wel en ik niet? Zelfs mijn jongere broer kreeg 8 mnd geleden - Oeps een ongelukje - een kindje. Wat deed ik mis? Waar heb ik dit aan verdiend?
Ik heb al veel bijgeleerd deze afgelopen 2 jaar. We hebben al veel geduld moeten hebben. Ik - die in mijn leven zelden bij een dokter kwam - heb al verschillende keren "patiënt" moeten zijn: echo's, operaties, spuiten, ... en heb het daar moeilijk mee.
Misschien lijkt het voor sommigen onder jullie dat we nog helemaal niet ver staan (tiental keer clomid en 2 keer spuitjes waardoor 1 miskraam op 8w) maar ik durf niet meer te hopen. Ik denk om mezelf te beschermen... Ik kan me geen leven voorstellen zonder kinderen, ik weet niet welk doel het dan allemaal heeft.
En nu confronteert alles me met dat gemis: sinterklaas met pakjes voor de kinderen, Kerst allemaal rond de boom en liedjes zingen, een gelukkig nieuwjaar wensen: Voor wie en wat...
Bij momenten heb ik het gevoel er helemaal alleen voor te staan. Ik denk dat alleen mensen die door hetzelfde gaan echt kunnen begrijpen hoe het is. En dan doet het deugd even naar DVO te surfen. Getuigenissen lezen doet deugd. Er zijn nog mensen die hetzelfde meemaken.
Het is misschien nog vroeg, maar voor jullie alleen veel sinterklaasplezier, veel kerstmis plezier, veel Nieuwjaarsplezier en dat in 2015 onze grote dromen mogen uitkomen.
Toen ze me ergens begin juli belde was ze al bija 20w zwanger. Ze wist niet goed hoe ze het moest vertellen, want wij proberen al zo lang (2 jaar, 1 miskraam) zonder succes.
Sinds dit berichtje, voel ik me zo leeg... Ik heb een sociaal beroep dus zie heel veel ouders met kinderen, meestal meer dan 1. Waarom zij allemaal wel en ik niet? Zelfs mijn jongere broer kreeg 8 mnd geleden - Oeps een ongelukje - een kindje. Wat deed ik mis? Waar heb ik dit aan verdiend?
Ik heb al veel bijgeleerd deze afgelopen 2 jaar. We hebben al veel geduld moeten hebben. Ik - die in mijn leven zelden bij een dokter kwam - heb al verschillende keren "patiënt" moeten zijn: echo's, operaties, spuiten, ... en heb het daar moeilijk mee.
Misschien lijkt het voor sommigen onder jullie dat we nog helemaal niet ver staan (tiental keer clomid en 2 keer spuitjes waardoor 1 miskraam op 8w) maar ik durf niet meer te hopen. Ik denk om mezelf te beschermen... Ik kan me geen leven voorstellen zonder kinderen, ik weet niet welk doel het dan allemaal heeft.
En nu confronteert alles me met dat gemis: sinterklaas met pakjes voor de kinderen, Kerst allemaal rond de boom en liedjes zingen, een gelukkig nieuwjaar wensen: Voor wie en wat...
Bij momenten heb ik het gevoel er helemaal alleen voor te staan. Ik denk dat alleen mensen die door hetzelfde gaan echt kunnen begrijpen hoe het is. En dan doet het deugd even naar DVO te surfen. Getuigenissen lezen doet deugd. Er zijn nog mensen die hetzelfde meemaken.
Het is misschien nog vroeg, maar voor jullie alleen veel sinterklaasplezier, veel kerstmis plezier, veel Nieuwjaarsplezier en dat in 2015 onze grote dromen mogen uitkomen.