Hoe begin je er over ?

Plaats reactie
Magorian
Berichten: 3
Lid geworden op: 27 april 2017, 14:57

Hoe begin je er over ?

Bericht door Magorian » 27 april 2017, 15:11

Ik zal de situatie even schetsen : ik weet dat ik zelf vruchtbaarheidsproblemen heb , maar in principe kan het nog "net". nuja , net... mijn vruchtbaarheid neemt enorm snel af, en het "moet" voor mijn 30 gebeuren.
Nu is het zo , mijn vriend en ik zijn nog niet een eeuwigheid samen, maar we weten wel dat we de juiste zijn voor elkaar .
Zo een koppel dat je op tv ziet en dat je denkt " ja hoor *rol met ogen". :-)

Zelf ben ik enorm slecht met praten over gevoelens, en mijn vorige relatie heeft me onzeker gemaakt op een aantal vlakken. Ik heb het heel moeilijk met over serieuze dingen te praten, want ik wil niet dat hij zich onder druk gezet voelt .
Mijn ex reageerde altijd enorm negatief en kleinerend als het over wat serieus ging, en ... je snapt me wel.

Mijn huidige vriend weet van mijn probleem. hij weet ook dat ik geen jaren meer kan/wil wachten.
we hebben het een aantal weken geleden nog eens vluchtig gehad over kinderen, en hij zei dat hij ze dit jaar nog niet wil.
Ik wil alleen niet dat het te laat is . Ik wil eigenlijk concreet antwoorden , en dan bedoel ik meer dat hij zegt : laat die pil maar , we zien wel hoe het gaat.

Maar ik kan gewoon niet goed uiten hoe. Ik wil niet dat ik mijn probleem als een soort excuus naar hem toe gooi om hem onder druk te zetten, maar het is en blijft wel een feit dat het over 2 jaar wel eens een 0-operatie kan zijn.

Hoe pak je dat gesprek aan, maar dan eentje waar echt antwoorden en beslissingen uit komen, zonder dat het een vervelend gesprek wordt ? Ik zou met " nee, nu niet" niet goed om kunnen, en zeker nu we volgend weekend 2 babyborrels hebben.

moet ik het daarna proberen?

Alle hulp en feedback is welkom.

Liefs.

E.

ellie87
Berichten: 53
Lid geworden op: 13 januari 2017, 11:42

Re: Hoe begin je er over ?

Bericht door ellie87 » 27 april 2017, 16:43

Hej Magorian,

Ooh dat is inderdaad niet gemakkelijk :s
Je wilt je partner niet onder druk zetten maar je wilt natuurlijk ook niet gewoon afwachten terwijl je jezelf net een tikkende tijdbom voelt!

Vraagje: stel dat je na je 30ste nog kinderen zou willen krijgen, zou het dan bv misschien wel nog lukken met IVF?

Wat helpt voor zo'n gesprek is alle vragen en dingen die je wilt zeggen op papier zetten.
Ik vind het niet meer dan redelijk dat je in jou positie wilt weten waar je aan toe bent.

En wie weet, misschien ziet je vriend het na de babyborrels wel zitten? ;-)

Heel veel succes nog!
Ellie
12/2015: gestopt met pil
10/2016: diagnose PCOS
02-09/2017: hormoonbehandelingen (5 x negatief)
10-12/2017: verplichte rustmaanden
01/2018: onverwacht pril zwanger :)

irisbloem
Berichten: 1414
Lid geworden op: 14 maart 2017, 13:41

Re: Hoe begin je er over ?

Bericht door irisbloem » 27 april 2017, 23:17

Hallo Magorian,

Ik begrijp heel goed je dilemma. Mijn man wou ook nog wachten voor kinderen, hij was er nog niet klaar voor en ook al wilde ik er wel al ik wou hem ook niet onder druk zetten. Begin januari 2016 heeft hij dan groen licht gegeven, ik was toen 38,5 jaar, dus de tijd begon te dringen maar ik wist toen nog niet hoe erg. In november 2016 bleek dat ik nog maar een lage eicelreserve heb en dus vroeger dan verwacht in de menopauze zal komen. Hoeveel tijd ik nog heb kunnen ze niet zeggen maar ik voel mij soms ook een tikkende tijdbom. Soms denk ik dan ook van moest ik mijn man toch onder druk hebben gezet misschien hadden we dan een kind gehad, nu zal dat misschien niet meer lukken, maar anderzijds kon het mij mijn huwelijk hebben gekost. Mijn moeder vindt mijn man egoïstisch omdat hij wou wachten, ik zou mezelf egoïstisch gevonden hebben moest ik hem onder druk hebben gezet, het is een moeilijke situatie. Maar ik wou hem de tijd geven omdat ik dacht dat ik ook nog wel tijd had. Nu heb ik daar soms spijt van en wou ik dat ik eerder geweten had hoe de zaken stonden, zoals jij dat nu weet. Ik denk dat ik dan zeker een goed gesprek zou aangegaan zijn met mijn man en met hem naar de gynaecoloog zou zijn gegaan zodat hij zou beseffen hoe erg de tijd drong. Ik kan jou geen beproefd advies geven maar wat ik wel gemerkt heb is dat mijn man zijn ogen zijn open gegaan door mee te gaan naar de gynaecoloog en het van haar allemaal te horen, daarvoor kon hij het ook allemaal niet geloven. Nu beseft hij hoe erg de tijd dringt omdat hij begrijpt hoe mijn situatie is en nu weet wat er allemaal fout kan gaan. Ik denk dat jouw vriend ook niet beseft hoe serieus de situatie is, ze moeten eerst met de neus op de feiten gedrukt worden. Daarom zou ik jou adviseren om samen eens een afspraak te maken met de gynaecoloog om je situatie en je mogelijkheden te bespreken.

Ik wens je het allerbeste!

Magorian
Berichten: 3
Lid geworden op: 27 april 2017, 14:57

Re: Hoe begin je er over ?

Bericht door Magorian » 28 april 2017, 6:22

ellie87 schreef:
27 april 2017, 16:43
Hej Magorian,

Ooh dat is inderdaad niet gemakkelijk :s
Je wilt je partner niet onder druk zetten maar je wilt natuurlijk ook niet gewoon afwachten terwijl je jezelf net een tikkende tijdbom voelt!

Vraagje: stel dat je na je 30ste nog kinderen zou willen krijgen, zou het dan bv misschien wel nog lukken met IVF?

Wat helpt voor zo'n gesprek is alle vragen en dingen die je wilt zeggen op papier zetten.
Ik vind het niet meer dan redelijk dat je in jou positie wilt weten waar je aan toe bent.

En wie weet, misschien ziet je vriend het na de babyborrels wel zitten? ;-)

Heel veel succes nog!
Ellie

Na mijn dertig wordt zelfs IVF een allicht onmogelijk verhaal, dus vandaar, ik hoor de hele tijd die klok tikken. Of eerder in alarm gaan ;-)

Ik zou willen vragen of hij het Ok vindt dat ik stop met de pil- omdat het toch een tijd duurt eet het raak is .
Een vriendin van me zei dat ik gewoon moest stoppen , en zien waar het schip strandt , maar dat wil ik niet, ik wil dat het een keuze van beiden is .

Volgende week heb ik weer eens een afspraak bij de gynae , heb alsmaar last in mijn onderbuik. Wacht ik met vragen tot na het onderzoek ? Ik wil gewoon niet dat hij denkt dat ik alle redenen aangrijp om er druk achter te zetten. Hij is nochtans een heel redelijke man hoor .
Gewoon, die "nee"... die wil ik niet horen :-(

mich75
Berichten: 2982
Lid geworden op: 8 juni 2014, 16:28

Re: Hoe begin je er over ?

Bericht door mich75 » 28 april 2017, 9:35

Magorian,

Als ik het zo lees is het grootste probleem toch die verminderde vruchtbaarheid die er niet beter op gaat worden. Zelfs als je vriend morgen ja zegt dan is het best mogelijk dat jullie nog een lange weg moeten afleggen. Stel dat je dit jaar zwanger wordt dan wordt je beebje pas volgend jaar geboren, dus dit jaar geen kinderen :wink:

Misschien is het een goed idee om een te praten met je gyn of fertiliteitsarts om eitjes te laten invriezen en die dan op een later tijdstip via ivf te gebruiken. Op die manier tikt de klok dan minder snel denk ik.

Onder druk zetten is denk ik niet de oplossing, maar je vriend mee naar de gyn nemen zou wel kunnen helpen zoals irisbloem schrijft.

Bij ons was het mijn man die het voortouw nam, er bleken problemen, mijn man nam het initiatief om de mmm in te stappen. Maar toen dat het daar allemaal niet zo vlot liep als gehoopt begon hij dwars te liggen en werden de behandelingen (tijdelijk) gestopt en toen moest ik wachten tot hij klaar was om verder te gaan, ik was toen ook al 40 en had een lage amh-waarde.
Hem toen pushen was geen oplossing want dan was het nee we stoppen volledig. Ik had het moeilijk omdat er nog hoop was, ik kon het nog niet afsluiten zolang hij toch misschien nog ja zou zeggen.
Een klein half jaar later zei hij ineens (totaal onverwacht) dat als ik wou we verder gingen doen.

irisbloem
Berichten: 1414
Lid geworden op: 14 maart 2017, 13:41

Re: Hoe begin je er over ?

Bericht door irisbloem » 29 april 2017, 0:20

Ja een man heeft soms tijd nodig, de mijne ook, maar nu gaat hij er volledig voor, hij ziet het helemaal zitten, hopelijk is het intussen niet te laat ...

Carlijne80
Berichten: 16
Lid geworden op: 6 maart 2017, 9:24

Re: Hoe begin je er over ?

Bericht door Carlijne80 » 5 mei 2017, 13:43

Als het even mogelijk is, probeer hem dan te overhalen om mee te gaan naar de gynaecoloog zoals Irisbloem al aangaf. Misschien beseft hij helemaal niet dat de tijd dringt en hoe belangrijk jij een kind vindt. De gynaecoloog kan je niet alleen advies geven op medisch vlak, maar kan jullie ook psychologische raad geven. En ik denk dat jullie dat echt wel nodig hebben, want alleen lijken jullie er niet uit te komen.

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten