ik sta er alleen voor wat moet ik doen? :-(

Plaats reactie
babydroom
Berichten: 3
Lid geworden op: 14 juli 2009, 18:04

ik sta er alleen voor wat moet ik doen? :-(

Bericht door babydroom » 10 september 2010, 2:23

hallo,

tot mijn grote spijt en enorme verdiet die niet te troosten valt sta ik er alleen voor al 2jaar de eerste jaar zonders controle 2de jaar controle en ja eileiders verstopt, die zijn nu sinds 12 februari ontstopt dit met veel pijn, maar dat is het minste voor mij wil er alles voor doen. Maar nu is het mijn man zijn beurt hij moet testen laten it voeren maar wil het niet maar zegt dat hij wil kids wil maar wil er zelfs niet over praten en als ik verdriet heb word hij kwaad. Dit is echt mijn droom ik wil kinderen ben altijd alleen thuis tot 22u savonds ik zie hem graag veel te graag wat moet ik doen hij leeft alleen voor zijn familie ben echt ten einde raad kan het niet meer aan het is nu 2.23u snachts was aan het huilen n hij stuurt me de slaapkamer uit ben er kapot van gewoon de tranen blijven vloeien. wie heeft raad voor mij aub HELP kan het niet meer alleen dit duurt me al te lang dat iker alleen voor sta het is veel te zwaar.
:( :( :cry: :cry:
bedankt,

babydroompje

MA
Berichten: 3552
Lid geworden op: 27 oktober 2008, 17:29

Bericht door MA » 10 september 2010, 9:41

Lieve meid,

Eerst een dikke knuffel...Misschien een beteke een cru antwoord, maar als je er altijd alleen voor staat, zeker emotioneel, moet je dan misschien je relatie eens niet herbekijken ? Ik heb ook een man die veel uithuizig is, veel afwezig,en die me vaak grijs haar bezorgd maar die er wel is voor mij op de moeilijke momenten en me emotioneel steunt. Als je niet met elkaar kan praten over zo een belangrijk onderwerp, dan wordt het wel moeilijk. Gaat hij gewoon zitten wachten tot moeder natuur jullie eens goed gezind is, en als dat niet gebeurt, tja dan maar geen kinderen ? Kan jij zonder kinderen verder ? Wat wil jij zelf ?

En dit klinkt waarschijnlijk ook heel raar...ik was zelf geschokt toen een vriendin van mij het ooit zei....maar als je moet kiezen tussen je kinderen en je partner, dan twijfelen de meeste moeders geen moment en kiezen voor de kinderen. Ze geven je zoveel, zo onvoorwaardelijk, en 't geeft mij een voldoening die ik nergens anders uit kan halen, een gevoel van thuis gekomen te zijn. (en ik was heel lang een twijfelaar, wil ik het wel)

In een ander geval zou ik aanraden om samen een psych te bezoeken, maar als ik je berichtje lees, vrees ik dat je man daar helemaal niet open voor zal staan ?

Ik hoop dat jullie hier samen een weg uit vinden, maar dan zal je toch moeten praten, eventueel schrijf je hem een brief (mannen houden wel van kort en factueel) waarin je je bekommernis uitlegt...Dan wordt hij al niet geconfronteerd met je tranen waar hij blijkbaar niet tegen kan...

Maar meisje, ik lees niet graag dat hij alleen leeft voor zijn familie en jou naar buiten stuurt als je het moeilijk hebt...Denk ook aan jezelf he !

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten