Pagina 1 van 1

Geloof

Geplaatst: 30 september 2010, 13:18
door mindy
Hoi mensen,

De laatste tijd heb ik het dus erg moeilijk en mijn onvervulde kinderwens is echt een gat in mijn leven.

Alleen merk ik dat ik de laatste tijd zeer veel kracht put uit mijn geloof. Als kind was ik zeer gelovig, maar door enkele gebeurtenissen in mijn leven, ben ik geloofsmatig afgedwaald. Ik ben wel gelovig gebleven, maar ben meer naar het paganisme gaan leunen, maar dat geloof gaf me weinig houvast en bezorgde me meer verwarring dan het christendom deed.

Zelf krijg ik het gevoel dat veel van mijn verkeerde keuzes ingegeven zijn door het feit dat ik vergeten was om naar God te luisteren en verkeerdelijk gedacht had dat Hij niet meer naar mij luisterde, maar misschien was het omgekeerd.

Momenteel begin in terug af te zakken naar christelijke waarden en hoop ik echt dat mijn gebeden om een kind verhoord zullen worden.

Ik heb mezelf voorgenomen om terug de draad op te pikken waar ik vroeger was en heb mezelf voorgenomen dat als ik geen goede, godsvruchtige partner vind, die net als ik vind dat het huwelijk voor de voorplanting dient, voor mijn 35ste, ik me tot een spermabank ga wenden.

Voor mij is het duidelijk dat ik nergens ga komen, als ik mezelf blijf vergooien aan mannen, die me enkel als een lustobject zien en ik heb mezelf ook voorgenomen, dat nu mijn scheiding ver afgerond is, te zullen wachten tot ik opnieuw, maar ditmaal ook kerkelijk getrouwd zal zijn, om weer seks te hebben in de hoop een kind op de wereld te zetten.

Dat lijkt me de enige juiste weg, die het leven vrijwaart en ik begin het zo erg te vinden dat het verwekken van leven tegenwoordig gewoon als een spel uit zijn context gerukt wordt en dat zelfs ik daaraan meegedaan heb.

Zijn er hier soms ook nog christenen, die met een onvervulde kinderwens zitten? Persoonlijk deel ik niet het argument van de Katholieke Kerk dat onvruchtbaarheid een huwelijk nietig zou verklaren, maar ik vind wel dat liefde belangrijker is dan lust en dat onze maatschappij tegenwoordig kapot gaat aan de lusten en de liefde te vaak vergeet.

Persoonlijk wordt ik er stil van, als ik merk hoe bepaalde partners elkaar behandelen, als de kinderwens onvervuld bleef. Zelf bleef ik bij mijn maan, ook al wist ik dat hij geen kinderen kon krijgen.

Het was pas toen ik vernam dat hij er ook geen wou en me begon te mishandelen, dat ik opgestapt ben. Alleen tikt mijn biologische klok nu en heb ik nog steeds geen partner en de meeste mannen die ik tegenwoordig ontmoet, lijken me eerder op seks uit, dan dat ik hen als waardige vader voor mijn kind zou aanzien.

Geplaatst: 30 september 2010, 13:33
door Loeki
Hey Mindy,

Ik zie mezelf niet als christen, zelfs niet als gelovig. Maar ik put wel veel uit het boeddisme. Maar dan eerder als levensfilosofie, niet zozeer als geloof.

Kben wel als christen opgevoed. Voor mij staat in het christendom het "goed zijn" boven alles. Goed zijn voor jezelf, met de beste wil een kind ter wereld zetten, ... Eerder zulke dingen staan voor mij centraal. Eerder het geloof op zich, niet zozeer wat de Kerk ervan maakt.

Ik vind dus dat je ook als christen het "recht" hebt om naar een spermabank te stappen bijvoorbeeld. Vanuit het standpunt dat je leven wil geven, op een manier die het beste is voor het kind maar ook met respect voor jezelf. Want wat is naastenliefde en respect voor een ander als je dit niet kan toepassen op jezelf... Want daar begint het, bij jou. En uiteindelijk is ook die "jou" het enige waar je controle over hebt. Over de intenties van een ander heb je geen controle, en ik geloof niet dat het God's weg zou kunnen zijn om je daarin te verliezen.

Het leven is soms een test, maar aan ons toch om oplossingen te zoeken? Ik denk dat het oplossingen zoeken op zich, ook wel ergens God's wil is, als je gelooft in God, kan je dat dan ook geloven?
Ik deel je mening zeker dat kinderen in de eerste plaats moeten geboren worden uit liefde, en niet uit lust. Misschien is het vanuit dat standpunt wel te "verantwoorden" om een kind te maken met een spermadonor, die dat sperma gedoneerd heeft uit (naasten) liefde voor "spermaloze" koppels of alleenstaanden. Eerder dan een kind te laten worden geboren uit lust. Hoewel ik ook kan begrijpen dat mensen bewust kiezen voor het laatste, voor veel mensen zonder vruchtbaarheidsproblemen is het soms de snelste weg naar een kind.

Geplaatst: 30 september 2010, 14:23
door mindy
Hoi Loeki, ik denk dat we het over veel dingen eens zijn. Ik ben inderdaad wel gelovig, maar ben het ook niet altijd met de Kerk eens.

Daarnaast lees ik ook niet altijd de Bijbel en vorm ik ook wel mijn eigen regels, maar ik krijg toch mijn bedenkingen met wat men "de seksuele bevrijding" noemt tegenwoordig.

Persoonlijk vind ik dat een kind moet opgroeien bij voorkeur in een harmonieus gezin, waar het echt welkom is en dat is ook de reden waarom ik, als ik geen man vind waar ik een eensgezinde band mee heb, het liever alleen doe.

Het kan misschien raar klinken, maar het valt me op dat het opkomen van contrceptie en het loskoppelen van seks aan voorplanting, het begrip onder de mensen blijkbaar niet meer ten goede komt.

Voor mij is en blijft seks iets heilig en op de eerste plaats het middel om leven te geven. Dat is ook de wet van de natuur en ik vind dat de mensheid er nogal ver van afgedreven is.

Het doet me erg pijn te moeten horen dat mensen me gek verklaren, omdat ik als alleenstaande een kinderwens heb.

Ten eerste ben ik niet vrijwillig alleenstaand. Ten tweede vind ik het erg vreselijk te moeten horen dat ik als christelijk gelovige geen goede moeder zou zijn, omdat ik zogezegd mijn kind geen recht op seksuele ontwikkeling zou gunnen.

Dat krijg ik dus te horen, vooral van paganisten en vrijzinnigen, terwijl ik hen niet veroordeel en ik mijn geloof als een persoonlijke kwestie aanzie, die ik zeker niet aan anderen opdring.

Ieder moet het maar weten, maar persoonlijk voel ik me het best met mijn visie.

Maar iemand die afkomt van "het is maar seks" ... daar knap ik al meteen op af, want ik zoek een waardige partner en een vader voor een kind en geen avontuur, want daar bereik je niets mee.

Dan krijg ik weer te horen dat ik dankzij mijn kieskeurigheid geen man kan vinden, terwijl ik het niet meer dan logisch vind, dat als men een strict monogame relatie verkiest, men trouw en toewijding van een partner verlangt. Zelf ben ik trouw en ik vind het niet meer dan logisch dat ik een partner met dezelfde opvattingen zoek.

Alleen zorgt de media er tegenwoordig voor, dat elkaar beliegen en bedriegen wel eerder regel dan uitzondering lijkt.

Nee, ik ben het wel met de stelling eens dat je er niet echt voor kiest om alleenstaande moeder te zijn, maar als alle goede mannen bezet zijn, zou je beter moeten blij zijn dat er vrouwen zijn, die nog wel het respect hebben om geen gelukkige gezinnen uit elkaar te willen rukken en haar kinderwens anders te willen invullen.

Ik had ook liever een goede partner gehad, maar helaas kan niemand me garanderen, dat die voor mijn menopauze mijn pad zal kruisen, als ik ooit het geluk zou hebben er één te vinden.

Geplaatst: 2 oktober 2010, 23:47
door DVO pixi
Beste Mindy,

In deze huidige tijd waarin het woord 'geloof' bijna wordt gezien als een scheldwoord, durf ik nog steeds te zeggen dat ik gelovig en christelijk ben.
Geloof is voor mij het ervaren van een energie dat mensen bij elkaar brengt, dat ons verbindt met elkaar. God is voor mij als een soort kracht, die het beste in de mens naar boven haalt en hem soms in staat stelt tot ongelooflijke dingen. Voor mij heeft het dan ook altijd vastgestaan dat mijn infertiliteit geen 'straf van God is' net zoals ziekte , aardbevingen , ongevallen, orkanen dat niet zijn, het is juist op die momenten, waar de mensen de handen in elkaar slaan en dingen doen voor elkaar no matter what, daar is God aanwezig. God is geen rancuneus wezen dat ons ons geluk niet gunt, hij is er wel om te luisteren en troost te bieden door middel van (naasten)liefde, gebed en rituelen. God is aan het werk wanneer er plots en ongevraagd een vriendin voor je deur staat , 'omdat ze voelde dat je nood had aan een knuffel'. Zo ervaar ik God en mijn geloof en het is enkel de rigiditeit en de eeuwenoude vastgeroeste denkpatronen en ouwe mannen van de Katholieke kerk die ons willen laten geloven dat sex iets fouts is, enkel voor voorplanting! Want zeg nu zelf, is er iets mooiers, iets puurder als het samenzijn in liefde van 2 mensen die van elkaar houden, en die die liefde willen doorgeven aan een kind, biologisch, met behulp van de wetenschap of geadopteerd.
Het niet slagen van zwanger te geraken is , naar mijn mening, louter en alleen een biologisch mankement, God heeft daar niets mee te maken. Mijn endometriose, mijn man zijn trage visjes, eerlijk waar, daar is niets goddelijks aan hoor :wink:

nog veel succes in je leven

Geplaatst: 5 oktober 2010, 9:34
door mindy
Mooi gezegd, gumi en ik vind het jammer dat het jou niet lukt om zwanger te geraken, zoals je het wil.

Ik ben het 100% met je eens en ik beschouw het zeker niet als een straf van God.

Mijn probleem is helaas dat ik wel perfect vruchtbaar ben, maar mijn biologische klok voel tikken en mijn kinderwens niet vervuld zie, omdat ik niet het geluk heb een goede partner gevonden te hebben.

Wees blij dat je dat geluk wel hebt en koester dat. Ik weet waarom ik dat zeg, want foute mannen lopen er helaas ook meer rond dan je zou denken en het is helaas niet iedereen gegeven om ware liefde te vinden.