De Verdwaalde Ooievaar

Ik post hier even een tekst die ik heb geschreven na onze laatste IUI poging en overstap naar IVF/ICSI. O.a. omdat ik me stoorde aan het masker dat ik telkens weer moest opzetten.

Net niet

En je ziet me stralen,
Je ziet me doorgaan
Maar je weet het niet, je weet het niet
Je weet niet wat er in me omgaat
Je weet niet dat ik gek word
van de onrust in mijn hoofd

En je denkt die heeft het allemaal voor elkaar
Maar ik blijf steken, het is altijd weer
Nét niet, net niet
Het lijkt me niet gegund
En ik twijfel over later
Over hoe het misschien allemaal
wel eens anders zou kunnen gaan

Ik wou dat ík het in de hand had
Dat ík het ritme kon bepalen
Maar ergens weet ik niet hoe ik dat zou moeten doen
Ik moet dan maar geloven
Dat de touwtjes in goede handen zijn
Dat de tijd ooit rijp zal zijn
Dat het ooit net wél zal zijn

En God wat zal mijn vreugde groot zijn
Dan blijkt het toch nog alle moeite waard

Voortdurend houdt die ‘wat als’-vraag me bezig
En het waarom, dat echoot in gedachten
Een antwoord krijg ik misschien nooit
Maar op vervulling blijf ik hopen
Anders lukt het niet

Heel mooi en herkenbaar, Stip. Bedankt om dit met ons te delen.

Heel mooie tekst Stip, en zeer herkenbaar. Dankjewel hiervoor.

wat mooi...en wat herkenbaar

Heel mooi en herkenbaar, Stip. Bedankt om dit met ons te delen.

Heel mooi!
Verder gaan, niets laten zien, aan de buitenkant lijkt alles normaal ... zo herkenbaar ook voor mij.