1ste kind biologisch, 2de kind met donor?

Plaats reactie
sarahsaar
Berichten: 14
Lid geworden op: 28 september 2013, 19:58

1ste kind biologisch, 2de kind met donor?

Bericht door sarahsaar » 28 september 2013, 20:14

Hallo,
Ik ben nieuw op het forum maar volg wel al een tijdje de verhalen.
Zo’n 6 jaar geleden begon onze wens naar kinderen. Alles was netjes op zijn tijd gekomen: verliefd- verloofd – getrouwd- huisje -tuintje- ….

We waren al een jaar aan het proberen. Ik maakte me geen zorgen en ik had het druk met werk. (ik ben kleuterleidster, het was net vaderdag geweest en nu waren we bezig met het schoolfeest) Ik was mijn cyclus uit het oog verloren. Toen ik midden juli zweetbuien kreeg en heel erg moe was, dacht ik dat ik de griep of zoiets te pakken had. Ik viel telkens in de namiddag in slaap. Op een bepaald moment schrok ik wakker en bedacht ik plots dat ik al een hele tijd mijn regels niet had gekregen (3 weken overtijd). Idd ik was zwanger. Ik maakte een afspraak bij de gyn en zij vertelde ons dat we al 12 weken ver waren. Ik weet nog dat ik dacht: lap, de 1ste maanden zijn voorbij en ik heb er niets van gevoeld. De zwangerschap verliep vlotjes. Ik had geen kwaaltjes en beviel op 25 feb 2009 van een gezonde jongen.

Het eerste jaar met N. was heel zwaar. Hij had verborgen reflux en geen van de 5 bezochte kinderartsen hadden het gezien tot wanneer hij 2 maanden later bloed en etter overgaf. Zijn slokdarm lag volledig open. Het duurde een hele tijd tegen dat N. een normale baby werd. Op dat moment hadden we besloten om toch een tijdje te wachten vooraleer we aan een tweede zouden beginnen. We waren wel zeker dat er nog kinderen gingen komen. Ik dacht altijd 3 kinderen voor mijn dertigste. Mijn man zei dan altijd: bij het 3de wordt er een contract opgesteld dat jij altijd het bed uit moet.

Wanneer N. bijna 2 was, zijn we gestart voor een tweede. Maar na een jaar was er nog niets. Ik had een afspraak gemaakt bij de gyn. Zij stelde voor om enkele onderzoeken te doen. Ze stelde ons gerust want ten slotte hadden we al 1 gezonde kerel.
Maar bij ieder onderzoek kregen we slecht nieuws. Vooral mijn man kreeg het hard te verduren: laag sperma, slechte kwaliteit, spataders. Maar de gyn zei dat alles nog mogelijk was. Voor de zekerheid stelde ze wel een genetisch onderzoek voor.

We gingen luisteren om dan met inseminatie te werken. Maar voordat de verpleegster haar uitleg kon afronden, werden we weggehaald door de gyn. Er bleek een genetisch probleem te zijn bij mijn man. We konden geen inseminatie meer doen maar alleen IVF/ICSI met PGD. De grond schoof weg.

Hoe kon het dat we kwamen van een natuurlijke, spontane zwangerschap met een gezond kind naar inseminatie naar IVF/ICSI met PGD???

We werden doorgestuurd naar Gent. Bij de eerste poging werd het minimum van hormonen opgespoten. We hadden 12 eicellen waarvan 8 bevrucht. Uiteindelijk , na de PGD,schoten er nog 2 gezonde embryo’s van minder kwaliteit over. 1 werd er op dag 5 teruggeplaatst. 7 dagen na TP had ik mijn regels. Dit had ik niet zien aankomen. Nu weet ik ook hoe naïef ik was. Ze konden het andere embryo niet terugplaatsen want die had zichzelf al afgebroken nog voor ze het konden invriezen.

Bij de 2de poging werden de hormonen een beetje opgedreven. Maar net tijdens die poging is mijn papa gestorven aan een korte strijd tegen kanker. Ik was al emotioneel maar met de hormonen er bij was het echt verschrikkelijk. Het ziekenhuis heeft mij toen enorm ondersteund en gesteund. Daar ben ik nog steeds heel dankbaar voor. De dag na de begrafenis mocht ik gaan voor de pick up. Opnieuw hadden we 12 eicellen waarvan 8 bevrucht. Uiteindelijk bleven er weer maar 2 gezonde embryo’s over. Opnieuw waren ze van mindere kwaliteit. Ze werden alle 2 teruggeplaatst. En opnieuw kreeg ik 5 dagen na TP mijn regels. Ik maakte me hier enorm veel zorgen rond. De embryo’s hadden gewoon de tijd niet om in te nestelen doordat ik zo vlug mijn regels had. Maar ze zeiden dat het niet lag aan het innestelen of zo maar aan de kwaliteit van de embryo’s. Ze deden wel verdere onderzoeken maar daar is niets uitgekomen.

Bij de 3de poging kreeg ik het max van hormonen. Het resultaat was rampzalig: 4 eicellen waarvan 1 bevrucht. Maar na de PGD bleek dat embryo ook die genetische afwijking te hebben, dus geen terugplaatsing. Ook hier treden mijn regels 10 dagen na de pick-up op.

Na deze poging werden we gevraagd op gesprek. Ik had enorme schrik. Ik dacht dat ze ons gingen doorverwijzen. Dat wilde ik niet. Ik vertrouwde de mensen daar, kende ook iedereen (hoe spijtig dat het ook is). Ik was daar op mijn gemak. Gelukkig verwezen ze ons niet door maar ze schatten onze kansen op een 2de kindje heel klein in. Door de PGD en de mindere kwaliteit van de embryo’s wilden ze het eigenlijk proberen met donorzaad. Mijn man zei direct nee. We hebben een gezonde zoon van ons 2 en hij denkt dat hij dat kindje niet dezelfde liefde kan geven als N. De gyn had gelukkig nog een mogelijkheid. Ze wilde het proberen met een experimentele pil (DHEA). Deze zouden mijn eicellen helpen om te rijpen.

De 4de poging was emotioneel verschrikkelijk. We zijn ondertussen een 1 jaar met IVF/ICSI bezig. En ik was fysiek en emotioneel op.

We zijn 3 jaar verder en ondertussen lijkt heel de wereld al zwanger geweest of te zijn.

De spuiten liepen niet zoals het moest. Ik brak voortdurend uit in tranen. Maar de resultaten waren wel super. We wisten dat deze poging DE poging zou zijn. We hadden maar liefst 21 eicellen. We waren zo blij, ook de gyn dacht dat we toch 4 of 5 gezonde embryo’s zouden over hebben. Een dag later kregen we nieuws dat er 18 eicellen goed waren voor bevruchting en dat er uiteindelijk maar 10 bevrucht zijn. We zagen onze kansen al verminderen.

3 dagen na de pick-up kreeg ik ineens enorme buikpijn. Ik begon te zweten, raakte in ademnood, was misselijk, duizelig. Ik had nog nooit zoveel pijn gehad. Ik ben opgenomen in het ziekenhuis. Ik had een overstimulatie en mijn eierstokken hadden zich gedraaid. Er was sprake van operatie maar ik kon alleen denken dat er dan geen terugplaatsing zou zijn. Die avond en nacht was cruciaal. Ik kreeg pijnmedicatie, werd voortdurend gewogen en gemeten. Mijn buik was enorm, precies of ik 6 maand ver was.
‘s Morgens kregen we dan te horen dat opereren niet nodig was. In de namiddag kregen we te horen dat we slecht 2 gezonde embryo’s meer over hadden. Maar er was wel 1 uitstekend bij.
We hadden toen echt gedacht. Dit is onze moment! Nu is het zo ver!

De volgende dag mochten we van de gyn naar huis en kon de TP doorgaan. Een paar uur na de TP kreeg ik krampen, lage rugpijn. Deze bleef dagen duren. 3 dagen na de TP wist ik al dat het opnieuw voorbij was maar je wilt de hoop toch niet opgeven. En dan 6 dagen na TP waren mijn regels daar.
Ik was boos, verdrietig, wanhopig,… Ik kon het niet geloven. Ook de gyn was geschrokken toen ik belde.

We hadden ons voorgenomen om na de 4de poging te stoppen maar ik kan niet.
Ik raak het gevoel niet kwijt dat ik hier enorm veel spijt zal van hebben.
Ik kan me niet voorstellen dat ik dit nooit meer zal ervaren.
Het is precies dat ik een deel van mezelf niet heb, dat er een stuk ontbreekt, dat mijn gezin niet compleet is.
Maar fysiek en emotioneel heb ik het zeer zwaar. Voorlopig wil ik even rust.
Vanaf het begin met IVF/ICSI heeft ons leven enkel en alleen rond baby’s gedraaid. Al onze gesprekken draaide rond baby’s.
Nu wil ik even gewoon leven met mijn gezin. Dingen beleven met onze zoon.
Maar toch kan je dat niet uitschakelen, toch loop je constant tegen zwangere buiken. Dan droom ik weg naar hoe het zal zijn,…

Ondertussen hebben we wel al gepraat om evt met donorzaad te werken maar mijn man heeft schrik dat hij het kind niet zo graag zal zien als N.
Volgens mij gaat hij dat even graag zien. Ik ben ook van mening dat als er zo’n grote kinderwens is, dat het helemaal niet uitmaakt hoe het er komt.

We hebben nog steeds 2 kansen. En er zijn nog steeds mogelijkheden om ons te helpen. Want het kan niet normaal zijn dat ik telkens zo vlug mijn regels heb na TP. We moeten wel nog op gesprek in het fertiliteitcentrum.

Ik had al gelezen dat ze soms nog een extra pregnil spuit zetten of een pick-up doen maar geen TP en de TP pas doen in een eigen cyclus. Dat zijn toch enkele mogelijkheden dat ik graag zou bespreken vooraleer met donorzaad te werken.

Zijn er nog mensen die een gelijkaardige situatie hebben? Die ook een biologisch kind hebben en nu met donorzaad een tweede kindje hebben???
Al mercikes om het te lezen.

Paula
Berichten: 50
Lid geworden op: 16 april 2012, 17:55

Bericht door Paula » 29 september 2013, 8:18

Dag sarahsaar,
Jullie hebben de laatste jaren heel wat meegemaakt. Ik vind het heel dapper hoe jullie er voor gaan! Het is niet vreemd dat de optie donorsperma voor je man moeilijk ligt. Neem jullie tijd, bespreek het grondig met elkaar en vooral met lotgenoten en eventueel met professionals... Deze namiddag is er een bijeenkomst met Ken Daniels, een autoriteit inzake 'family building' met een donor. Meer info vind je elders op de website en het forum.
Veel moed, weet dat jullie niet alleen zijn, en dat er soms heel wat tijd moet overgaan en dat er grote emoties passeren. Wij hebben veel gehad aan contact met lotgenoten via de mailinglijst KID. Hun verhalen gaven ons hoop en moed om toch behandeling te starten. Intussen zijn we in verwachting van ons eerste kindje.
Groetjes Paula

sarahsaar
Berichten: 14
Lid geworden op: 28 september 2013, 19:58

Bericht door sarahsaar » 2 oktober 2013, 16:56

Dag Paula,

Proficiat met je zwangerschap. Hopelijk heb je niet te veel kwalen.

Ondertussen zijn we op gesprek geweest. Ik vind die gesprekken altijd zo zwaar. Ge weet voordat je gaat waarover het grotendeels zal gaan maar uiteindelijk pakt iedere bespreking je zo. Het is toch altijd een realitycheck.

Ik had het over die vlugge regels maar ze vertelde ons dat de innesteling ten vroegste op dag 5 is maar meestal op dag 6. Dus is de TP van de embryo's op dag 5 niet te laat. Ze was er geen voorstander van om een TP in een natuurlijke cyclus te doen omdat we telkens maar 2 embryo's hebben. Ze zegt dat verse embryo's betere kansen hebben om te slagen.
ook extra pregnil spuiten is geen goed idee als je veel eicellen hebt.
Maar bij de volgende poging gaan ze wel in de cyclus voor de behandeling een biopt nemen van de baarmoeder zodat mijn baarmoeder bij de volgende cyclus extra gestimuleerd wordt.

Daarnaast hebben we ook veel gepraat over KID. Vooral over alle stappen die moeten gezet worden voordat het eigenlijk zo ver is. Het was wel wat slikken. Kben wel blij dat we er nu al over gepraat hebben. Op deze manier kan het idee al wat inwerken. En komt het niet meer zo plots. Ik heb haar ook gevraagd om ons te laten weten wanneer er nog initiatieven zijn zoals die infodag.

groetjes

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten