Twijfels bij me vriend, ineens
Geplaatst: 2 juni 2014, 8:37
Goedemorgen,
herkent iemand dit..? Dat je tegen je vriend iets zegt over kinderen en hij ineens helemaal dichtklapt en je ineens helemaal 'afstoot'..?
Ik zal even uitleggen.. Ik ben net gaan samenwonen een paar maandjes, mijn vriend is 17 jaar ouder dan ik, heeft al 2 grote kinderen, hij wist dat ik nog een kinderwens had, we zijn ruim een jaar samen, misschien erg vroeg nog maar hij is al heel wat jaartjes gesteriliseerd dus ik gooide een balletje op wanneer we daar es wat aan gingen doen, aangezien de kans steeds kleiner wordt dat ze daar nog iets mee kunnen na zo lang (ivm antistoffen en litteken weefsel).. Me vriend reageerde ineens heel afstandelijk, alsof hij er niks van wilde weten nog, "over een paar jaar, misschien" kreeg ik uiteindelijk maar te horen..!
Ik ben nu helemaal in de war.. Ik heb het altijd gezegd dat ik nog kinderen wil, we hebben juist om die reden een mooier groter huis gekocht in een kindvriendelijk dorp, en nu zegt 'ie dat het te dichtbij komt en hij het er benauwd van krijgt.. Hij wil nog jaren wachten, ja ehhh hij is al 45 en die knoop zit er al 18 jaar in hè, dus of hij WIL het straks niet meer (aangezien ongeveer iedereen in me omgeving zegt dat een man van die leeftijd met grote kinderen echt niet meer aan een baby gaat beginnen) of het KAN niet meer.. Ik vind het nogal een gok, en we kunnen er slecht over praten want hij wordt erg geïrriteerd als ik erover begin, hij vindt het veel te vroeg en vindt dat ik er veel te licht over denk.. Ik weet nu niet wat ik moet doen.. We zijn net een paar maandjes verhuisd en hebben dit huis helemaal aangekleed samen.. Ik voel me beetje belazerd, beetje omgekocht.. In 1e instantie dacht ik "we gaan uit mekaar want dit risico is te hoog voor me" maar ja zo makkelijk gaat dat niet, we wonen net samen en verder ben ik nog nooit zo gelukkig met iemand geweest, vergeleken met me vorige relaties is dit me 1e echte volwassen relatie met een fatsoenlijke vent, dat is ook wel wat waard.. Maar ik wil echt perse kinderen, dat geef je ook niet ff zomaar op, en het enige wat ik wil weten is of hij ze nog wil, ooit, maar hij vindt het veel te vroeg om zoiets te beloven.. Ik weet het echt even niet meer, voel me beetje aan het lijntje gehouden..
Ps misschien niet zo netjes om dit online met vreemde mensen te delen maar ik heb er echt behoefte aan om andere mensen hun advies, steun, en misschien wel ervaringen te horen..
herkent iemand dit..? Dat je tegen je vriend iets zegt over kinderen en hij ineens helemaal dichtklapt en je ineens helemaal 'afstoot'..?
Ik zal even uitleggen.. Ik ben net gaan samenwonen een paar maandjes, mijn vriend is 17 jaar ouder dan ik, heeft al 2 grote kinderen, hij wist dat ik nog een kinderwens had, we zijn ruim een jaar samen, misschien erg vroeg nog maar hij is al heel wat jaartjes gesteriliseerd dus ik gooide een balletje op wanneer we daar es wat aan gingen doen, aangezien de kans steeds kleiner wordt dat ze daar nog iets mee kunnen na zo lang (ivm antistoffen en litteken weefsel).. Me vriend reageerde ineens heel afstandelijk, alsof hij er niks van wilde weten nog, "over een paar jaar, misschien" kreeg ik uiteindelijk maar te horen..!
Ik ben nu helemaal in de war.. Ik heb het altijd gezegd dat ik nog kinderen wil, we hebben juist om die reden een mooier groter huis gekocht in een kindvriendelijk dorp, en nu zegt 'ie dat het te dichtbij komt en hij het er benauwd van krijgt.. Hij wil nog jaren wachten, ja ehhh hij is al 45 en die knoop zit er al 18 jaar in hè, dus of hij WIL het straks niet meer (aangezien ongeveer iedereen in me omgeving zegt dat een man van die leeftijd met grote kinderen echt niet meer aan een baby gaat beginnen) of het KAN niet meer.. Ik vind het nogal een gok, en we kunnen er slecht over praten want hij wordt erg geïrriteerd als ik erover begin, hij vindt het veel te vroeg en vindt dat ik er veel te licht over denk.. Ik weet nu niet wat ik moet doen.. We zijn net een paar maandjes verhuisd en hebben dit huis helemaal aangekleed samen.. Ik voel me beetje belazerd, beetje omgekocht.. In 1e instantie dacht ik "we gaan uit mekaar want dit risico is te hoog voor me" maar ja zo makkelijk gaat dat niet, we wonen net samen en verder ben ik nog nooit zo gelukkig met iemand geweest, vergeleken met me vorige relaties is dit me 1e echte volwassen relatie met een fatsoenlijke vent, dat is ook wel wat waard.. Maar ik wil echt perse kinderen, dat geef je ook niet ff zomaar op, en het enige wat ik wil weten is of hij ze nog wil, ooit, maar hij vindt het veel te vroeg om zoiets te beloven.. Ik weet het echt even niet meer, voel me beetje aan het lijntje gehouden..
Ps misschien niet zo netjes om dit online met vreemde mensen te delen maar ik heb er echt behoefte aan om andere mensen hun advies, steun, en misschien wel ervaringen te horen..