eventjes hart luchten.

Plaats reactie
stefanie
Berichten: 674
Lid geworden op: 21 februari 2007, 17:35

eventjes hart luchten.

Bericht door stefanie » 16 juni 2014, 6:34

gisteren van mijn moeder met heel veel trots te horen gekregen
dat mijn zus haar dochter terug zwanger is,10 weken nu..
(haar zoontje wordt er 2 in oktober)
ik mijn tranen al aan t verbijten aan de telefoon
ook heel blij klinken voor hen,daarna in mijn eentje een potje gehuild
....waarom toch maar weer...waarom...
en waar ik binnen een paar weken nog het meeste tegenop zie is..
hoe vertel je je bijna 5 jarig zoontje dat
K. dan wel een een broer of zusje krijgt en hij niet...
want hij wil zooo graag grote broer worden..
sorry schatteke...
na 5 jaar mmm,7pu,waarbij de 8ste met eiceldonatie , trotse mama geworden van een zoontje(2009)
ondertussen al 3,5jaar bezig voor een brusje,6pogingen waarvan 1 zwanger en 1 bbz
nu nog steeds op zoek naar een eiceldonor die ons kan helpen.

iske
Berichten: 34
Lid geworden op: 15 maart 2010, 9:25

Re: eventjes hart luchten.

Bericht door iske » 20 juni 2014, 14:47

Goh meid.
Kan je helemaal begrijpen.
Ikzelf heb nu twee kindjes, maar heb ook ooit in jouw schoenen gestaan dat ik er maar ééntje had en doodgraag een tweede wou.
Het is hard, heel hard, het lijkt alsof alles wat vanzelfsprekend voor een ander is, zo onbereikbaar is voor jou.
Heb inmiddels na mijn 2 kids nog 2x een miskraam gekregen en vooral de oudste heeft er heel veel verdriet over gehad. Ik heb haar eerlijk gezegd dat mijn buikje, niet zo'n goed buikje is als andere mama's hebben. Dat ik daar ook vaak boos en verdrietig over ben dat mijn buikje ons in de steek laat. Maar ze vroeg me wel om toch nog van mijn buikje te houden omdat zij er ook in gewoond had...Keilief van haar. Praat erover met elkaar, kinderen begrijpen vaak meer dan we denken. Probeer het samen te 'verwerken' door een tekening te maken...misschien bestaan er ook kinderboekjes over dit thema...Het zal daarom niet minder moeilijk of pijnlijk zijn, maar dan kan je het verdriet ook wat delen. Ik moet zeggen dat als ik het vaak moeilijk had, mijn oudste me juist kwam troosten om te zeggen, hé mama je moet niet verdrietig zijn je hebt ons ook nog ook al hebben we samen nog verdriet over de baby's die er niet zijn. Ik probeer me vaak voor te stellen dat er ergere dingen zijn, maar er zijn ook veel dagen dat ik dit ongewenst kinderverdriet het allerergste vind.
Dikke knuffel!

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 gasten