De Verdwaalde Ooievaar

Het begin van een misschien lange weg.
Even een introductie, ben een vrouw van 27, mijn vriend is er 32. Ikzelf heb altijd de kinderwens in de toekomst geschoven, heb zoiets van, er is nog tijd genoeg. Voor mijn vriend was dit anders, had al langer graag een kindje gehad, maar respecteerde mijn keuze. Maar tijden veranderen, mijn beste vriendin die een kindje wou, en uiteindelijk gelukt is, waar ik nu meter van ben... Je maakt dit allemaal van dichtbij mee, en dan begin je na te denken en wil je er zelf ook wel voor gaan. Want wat als het niet lukt, dan is de weg mss nog lang... Want ook al mocht het, maar moest het nog niet, ik was al wel een hele tijd met de pil gestopt, had zoiets van, we laten de natuur zijn gang gaan.
Nu zijn we ondertussen al drie jaar zonder voorbehoedsmiddelen aan het vrijen, en nu dat we op het punt zijn dat we zelf ook wel een kindje willen, heb ik een afspraak bij de geneacoloog gemaakt, en is nu de hele resem tests begonnen.
Vandaag voor de eerste maal een PCT test laten doen, op naar het volgende nu.
Ik heb hier eerst wat rond geneust op het forum, en je schrikt er toch van hoeveel mensen niet natuurlijk zwanger kunnen geraken. Je weet wel, dit is meer dan dat je zelf weet, maar hier kan je toch vele verhalen lezen.
Ook wil ik onze probleempjes nog niet direct aan me'n naaste familie vertellen. Je hebt een idee over iets, had ze graag verrast met de boodschap: wij zijn zwanger. Maar helaas is dit nog niet van toepassing. Dus gewoon even mondje dicht.

Wat mij vooral afschrikt, is dat je niet weet hoelang deze weg gaat worden, en of het wel wil lukken. Hoever wil je gaan, hoeveel kunnen we aan. Ieder van jullie zal deze angsten al wel gehad hebben, ieder in ze'n eigen verhaal.
Dus bij deze, is mijn verhaal ook begonnen...

Groetjes, S.

Jammer genoeg weet je inderdaad niet hoe lang het gaat duren dat je in dit circuit zit. Maar er zijn vele verhalen terug te vinden hier op het forum van vrouwen bij wie alles vrij snel verloopt. Wij hebben er jammer genoeg 7 jaar over gedaan om nu eindelijk zwanger te zijn.
Hoe ver je gaat in alles is ook moeilijk in te schatten. In het begin had ik nooit gedacht dat we er zoveel voor gingen doen. Maar je rolt er in en aangezien onze kinderwens zo groot was, ga je telkens een stap verder als dit nodig blijkt. En zo ga je dus verder dan je eerst gedacht had. Er waren periodes dat we het echt beu waren en het niet meer zagen zitten, en we hebben veel verdriet gehad. Maar we zijn er als koppel ook sterker uitgekomen en hebben in die 7 jaar geleerd om intens van elk moment samen te genieten!
Op dit forum kan je met al je bezorgdheden, verdriet, vragen, ... terecht. Iedereen hier steunt je en dit kan je helpen om door te gaan, tot je uiteindelijk positief nieuws mag melden!

Angelika

Alvast bedankt voor je reactie angelika. Inderdaad is het goed dit forum te kennen. Zo kunnen we op de moeilijke momenten ook nog ergens terecht. Voor de moment is het gewoon afwachten tot er meerde tests zijn gebeurd en dan weten we waar we voor staan. Maar ondertussen lezen we hier ieder zijn verhaal, en hopen we dat ieder van zich uiteindelijk dat goeie nieuws mogen brengen.

Groetjes, S.

Hey allemaal,
ondertussen zijn er al een aantal onderzoeken achter de rug, maar nog steeds weten we nix meer.
Het volgend onderzoek is al 2maal uitgesteld. Nu is de volgende datum binnen 14 dagen. ALS ik ondertussen niet zwanger ben, en dan MOET ik ongesteld geweest zijn. Maar mijn lichaam is er mee aant spelen, heb altijd een regelmatige cyclus gehad, maar sedert een klein jaar dus niet meer. De laatste cyclus heeft zelfs 42 dagen geduurd... En vroeger steeds rond de 28 dagen... Dus op me'n lichaam kan ik ook niet meer verder gaan...
Ik weet dat ik nog niet veel heb moeten doen voor dit... Maar tis die onzekerheid die zo knelt... Je leest en hoort dikwijls die verhalen (meestal media of forum, zoals hier) van wat mensen er moeten voor doen hebben om een kindje te krijgen, of alleen al maar de hoop op een kindje, maar tis pas als je het zelf meemaakt, dat je weet wat het is en hoe het voelt. En ik besef maar al te goed, dat dit hoogstwaarschijnlijk nog maar het begin is.

Langs deze weg wil ik dan iedereen die in deze medische mallemolen zit, toch nog een hart onder de riem steken! Veel respect voor jullie!!

Groetjes, S.

Dag crosserke,

Wij zitten er midden in, in de medische mallemolen... IUI... nu derde poging. Ook wij stonden enkele maanden geleden aan het begin van een 'reis'...waarvan we niet weten hoe lang die zal duren en of ze een 'happy ending' zal hebben. Best wel lastig om dat te beseffen... We proberen het nu 'dag per dag' te bekijken en niet teveel te denken 'wat als...'
Wij hebben wel beslist om enkele mensen, die dicht bij ons staan, in te lichten over het proces dat we aan het gaan zijn... Ik merk dat het wel helpt om ermee om te gaan. Ik had zeker ook de wens om 'mijn omgeving te kunnen verrassen met een zwangerschap'... en hoop dat ooit alsnog te kunnen doen... maar ik heb wel gemerkt dat het voor mensen in mijn omgeving toch ook wel wat 'lading' wegnam (ze durfden al bijna niet meer vragen hoe het nu zat met zwanger worden)... Natuurlijk staan wij al ietsje verder in het verhaal...

Ik duim voor jullie!

Spruitje

Hey allemaal,

We zijn weer een klein stapje verder.
Vandaag nog een onderzoek laten doen, namelijk een Hyfosy.
Blijkbaar is er wat vanalles niet juist bij mezelf.
Te beginnen rijpen me'n eicellen niet goed. Gelukkig is dit wat te verhelpen met pilletjes.
Volgende dat ze gezien hebben, me linkse eileider is alles oke maar me'n rechtse is niet toegankelijk, en zit ook vast tegen me'n baarmoeder. Dit moeten ze oplossen met een operatie.
Dus volgende afspraak terug bij de geneacoloog om verdere stappen te bespreken.

Helaas een opdoffer maar nu weten we tenminste wat er aan de hand is en normaal kan dit verholpen worden.

Groetjes.
Stephanie.

Hallo iedereen,

Ik moest niet lang wachten voor een afspraak van de geneacoloog, want vandaag ben ik al geweest.
Datum ligt al vast geprikt. Op 1 april moet ik binnen. (nee geen aprilgrap ) Dan staat er een kijkoperatie op de planning. En dan zullen we wel zien wat het vervolg is...

Groetjes.

Hey allemaal,
Morgen is het dan zover... De kijkoperatie... De zenuwen gieren al door me'n lijf..
Dat het maar snel morgenavond is...
Groetjes.

Hey crosserke,

Hopelijk is alles goed verlopen en kunnen jullie nu echt beginnen.

Veel succes!

Hallo,
Helaas is onze weg nog niet ten einde.
Onverwachts moest ik nog een nachtje blijven. Ze kwamen me het nieuws brengen dat ik veel te veel baarmoederslijm had langs de buitenkant, en zo dus alles aaneengeplakt zit. Eileiders zitten vast tegen me'n baarmoeder, en me'n baarmoeder zit vast tegen me'n darmen. Zo kan ik dus nooit zwanger geraken. Binnen 14 dagen naar de specialist op controle en dan starten met de behandeling. Exact weet ik nog niet wat dit is, maar ik moet drie maanden spuitjes hebben en dan terug een operatie...
Was wel even een domper, en het is moeilijk om nog goede gedachten te hebben... Maar we proberen er het beste van te maken...
Groetjes en bedankt voor je berichtje Juki.

Dat is inderdaad een domper, maar toch even afwachtten wat de specialist zegt.
Ik duim alvast voor je dat er een oplossing komt.

Hallo iedereen,
vandaag zijn we begonnen met onze behandeling, of liever gezegd mijn behandeling. De eerste spuit decapeptil is gezet.
Het zullen nog lange maanden worden en we zullen nog veel geduld moeten oefenen.
Groetjes...

Veel succes!!

Hey iedereen,

pfiew nu gaat het toch allemaal wa snel se... Gisteren op controle geweest na mijn tweede spuit decapeptil, en omwille van de congeperiodes en dergelijke, krijg ik in eens te horen dat ik volgende week al geopereerd word. Moet maandag mijn derde spuit nog krijgen, en dinsdag moet ik binnen om woensdag geopereerd te worden
Leef met een bang hartje nu