Gebruik donor terwijl ik ook de vader kan en wil zijn

Plaats reactie
Willem21
Berichten: 4
Lid geworden op: 29 januari 2015, 8:44

Gebruik donor terwijl ik ook de vader kan en wil zijn

Bericht door Willem21 » 29 januari 2015, 9:07

Ik heb nu dik anderhalf jaar een LAT relatie met een vriendin waarmee het enorm goed klikt. We hebben het erg goed samen en genieten veel van de tijd samen.
Toen we elkaar leerden kennen was ze bezig met een KID traject. Omdat ze toen rond de 40 jaar oud was en ik al twee kinderen heb uit een eerdere relatie, heeft ze dat een klein jaar voortgezet. Ik vond dat niet erg fijn, maar snapte haar kinderwens ook wel, die had ik zelf ook altijd gehad.

Na een jaar in onze relatie veranderde er iets in mij en begon ik ook te wennen aan het idee dat het ook van mij zou kunnen zijn. Een kindje zou ik ook wel leuk gaan vinden. Ik weet waar ik aan begin en verwacht dat het heel fijn zou kunnen zijn. Dat vertelde ik op een vervelend moment, want na flink wat KID behandelingen was ze net bezig met een IVF traject. Dat wou ze toch eerst afmaken en daarna eens kijken wat we ermee zouden gaan doen.

Nu zijn we een half jaar verder en kan ze de beslissing niet nemen om het samen met mij te gaan doen. Ze kiest voor een nieuwe IVF poging. We kennen elkaar nu bijna 2 jaar. Haar grootste probleem is haar huurflat op te geven en te gaan samenwonen. Er zijn wat littekens bij haar, maar niet zo extreem.
Ik had eerst de 'eis' om eerst te gaan samenwonen, daarna eerste maar eens kijken of het lukt en tijdens de zwangerschap gaan samenwonen. Uiteindelijk kiest ze voor het kind alleen, ze blijft wonen in haar flat en ik mag kiezen wat ik ermee aanwil.

Het klinkt nogal hard, maar ze worstelt er al lange tijd mee. Ik twijfel enorm wat ik ermee moet. Opgeven doe ik niet snel, maar voel met wel heel raar en kan het moeilijk zien wat er met me gaat gebeuren als ze straks met een dikke buik naast me loopt en met een kinderwagen.

Ik was toe aan verdieping in onze relatie, maar hiermee komt er juist meer afstand. Natuurlijk is het haar keuze en haar gevoel, maar ik ben bang dat ze het vanuit angst doet en de kans laat lopen om een warm gezin te stichten. Nu zal ik altijd een bijsmaak houden aan de beslissing die nu wordt genomen.
Ik zou er ook mee kunnen stoppen, ze zou dat zeker snappen. We kunnen er best goed over praten, maar heb moeite om haar echte reden te vinden en het daarmee voor mezelf te verantwoorden.

Voor een deel voelt het alsof ze vreemd gaat en ik dat toelaat.

Het doet pijn als ik lees dat sommige vrouwen zeggen: ik kies voor een donor omdat ik de ware niet ben tegengekomen, natuurlijk zou ik liever een kind van een man krijgen.

Ik snap wel iets van de twijfel om te gaan samenwonen, voor mij zou het ook te snel komen, maar ik kies voor een kind en een nieuw gezin en dat staat zoveel meer boven de angst om te gaan samenwonen.

Omdat het bij haar niet zo is, vraag ik me af wat ik voor haar beteken. Ze woont 30km van mij en woont dicht bij haar familie. Na een slechte vorige relatie wil ik graag weer eens op de eerste plaats komen (of een tweede achter een kindje), maar door deze constructie kom ik ook nog eens achter de familie en haar flat.

De uitspraak van haar om na een jaar twijfelen toch een nieuw IVF traject op te starten was heel zwaar voor mij. Ik slaap al weken slecht en weet niet wat te doen.

Stel dat ik onvruchtbaar zou zijn, dan zou ik haar volledig ondersteunen. Maar nu is dat geheel anders. Ik heb mezelf laten testen en ben normaal vruchtbaar.

Ik moet mijn eigen keuze maken, maar hoop hier mensen te treffen die me wat inzichten kunnen geven.
Afgelopen weekend zijn we er bijna mee gestopt, maar ik hou teveel van haar om dit op te geven.
Alvast erg bedankt!

kaat73
Berichten: 16
Lid geworden op: 8 augustus 2014, 20:23

Re: Gebruik donor terwijl ik ook de vader kan en wil zijn

Bericht door kaat73 » 30 januari 2015, 13:50

Hallo Willem21,

Dit verhaal raakt mij.
Ik denk niet dat er in jullie relatie genoeg evenwicht te vinden is.

Ik heb dezelfde leeftijd als je vriendin en ook door omstandigheden geen partner en/of kinderen. Vorig jaar ben ik ook gestart met de onderzoeken die een KID-procedure voorafgaan. Nu ziet het er naar uit dat ik te lang gewacht heb en misschien wordt er zelfs niet meer gestart.
Dit komt vooral omdat ik heel lang gehoopt heb de ware tegen te komen. Mijn wens was een gezin met een mama en een papa, maar helaas…
Ik persoonlijk kan dan ook niet begrijpen dat je vriendin voor een donor kiest en niet voor jou als papa.

Je schrijft zelf dat jullie goed kunnen praten maar de echte reden van haar keuze wil ze niet zeggen ?
En hebben jullie dan geen seks als zij met een behandeling bezig is? Of weigert ze dit dan ook omdat ze enkel een kind van de donor wil ?
Je voelt je nu al ongelukkig. Welk gevoel ga je hebben als de ivf-cyclus zou lukken ?

Ik kan je alleen maar aanraden om voor jezelf te kiezen.Als ze niet eerlijk kan zijn naar jou toe, laat je haar beter los.
11/2017 1ste TP ECD dr Platteau, zwanger !

Willem21
Berichten: 4
Lid geworden op: 29 januari 2015, 8:44

Re: Gebruik donor terwijl ik ook de vader kan en wil zijn

Bericht door Willem21 » 30 januari 2015, 16:11

Bedankt voor je antwoord. Het is voor mij inderdaad de vraag of ik haar genoeg snap en de echte reden duidelijk is. Wellicht is het dan wel mogelijk om bij haar te blijven, maar dat zal helemaal afhangen van de reden.
Ik denk vooral angst voor het samendoen en controle weggeven, maar dat zijn maar gokjes.
Ze zou het zelf ook graag willen weten, maar zegt dingen als, dat zou zo kunnen maar ik voel dat ik nu een stap moet nemen en dan maar degene die het meest veilig is.

Ik denk dat ze liever alleen doorgaat dan de verplichting te voelen om te gaan samenwonen op korte termijn.

Niet fair naar mij en het kind, want de kans om een echte papa en mama te worden is dichtbij voor ons.
Maar het is dus niet zo dat ze het niet wil zeggen, maar het gewoonweg niet weet.

ik wil haar nergens toe dwingen en niet met argumenten overhalen, maar hoop dat ze met inzicht naar zichzelf en haar liefde voor mij ook tot de conclusie komt dat samen de mooiste weg is.

We hebben verder wel intimiteit, maar wel veilig (ze weet haar eisprong natuurlijk exact)

Het is inderdaad vooral de angst over hoe ik me straks ga voelen. Nu kan ik nog wel doorgaan, want buiten de behandelingen is er nauwelijks iets aan de hand en kunnen we het makkelijk heel erg leuk samen hebben.
Ik hoef ook niet bij de behandelingen te zijn van haar en als ik niet bij de bevalling zou willen zijn, zou ze dat ook begrijpen. Ik vind het onbegrijpelijk allemaal.

Misschien ook wel raar om te plaatsen op dit forum.

Willem21
Berichten: 4
Lid geworden op: 29 januari 2015, 8:44

Re: Gebruik donor terwijl ik ook de vader kan en wil zijn

Bericht door Willem21 » 7 februari 2015, 17:18

Graag zoveel mogelijk advies. Ik weet het echt niet meer.
Stoppen wil ik niet, maar vind de situatie moeilijk en onconventioneel maar niet onmogelijk.

Spruitje
Berichten: 90
Lid geworden op: 17 januari 2015, 14:18

Re: Gebruik donor terwijl ik ook de vader kan en wil zijn

Bericht door Spruitje » 7 februari 2015, 19:35

Dag Willem21,

Wat een moeilijke situatie waarin jullie zitten :( . Ik merk dat het mij best wel wat doet om jouw verhaal te lezen...

Ik heb veel bewondering voor jou 'trouw' en volhardendheid. Straf hoe je er voor wil blijven gaan en er toch voor voor haar wil blijven staan. Het moeilijke lijkt mij dat zij al in dat KID-proces zat toen jullie elkaar leerden kennen... Was dat niet zo geweest, dan zou de stap naar KID...terwijl ze in een relatie zat... misschien niet gezet zijn geweest en hadden jullie vanaf de start van jullie relatie misschien 'op een andere manier' over 'kinderen' en 'jullie toekomst samen' gepraat... Het kan jullie misschien helpen om jullie dat samen eens voor te stellen (hoe zou het dan geweest zijn?) en het er samen over te hebben?

Het voelt voor mij alsof jouw partner heel erg aan het 'zoeken' is naar welk stukje van haar leven ze wel met jou wil delen en welk niet... Het feit dat ze het ook niet ziet zitten om te gaan samenwonen, ondersteunt dat idee... Ze lijkt bang te zijn om zich te binden en probeert angstvallig om de dingen die 'van haar' zijn te beschermen... 'haar' appartement', 'haar zwangerschapswens'... Ik weet niet of dat klopt, is maar een aanvoelen... Het voelt aan als bindingsangst...waarbij voor haar haar biologische klok waarschijnlijk ook meespeelt... Zou die er niet zijn, zouden jullie misschien ook meer tijd hebben om het samen uit te zoeken... dan zou de druk misschien minder zijn...
Hebben jullie het al gehad over die 'bindingsangst'? En hoe ziet ze dat dan? Wat heeft ze nodig om die los te kunnen laten? Wil ze het risico nemen om jou daardoor te verliezen? Ooit zal ze opnieuw een stap moeten zetten, ondanks de kwetsuren uit vorige relaties... Je kan haar alleen maar gerust proberen te stellen dat jij ook die angst voelt, dat niemand een glazen bol heeft en kan voorspellen hoe het verder gaat...

Tegelijkertijd denk ik dat je, naast al het begrip dat je kan opbrengen voor haar en alle 'ruimte' die je haar kan geven, toch ook moet nadenken 'hoe ver je hierin zelf wil gaan'. Zelfs al kan ze jou ooit echt uitleggen 'waarom ze nu voor ivf kiest', dan nog is het de vraag of jij hiermee kan leven.... Het lijkt mij dat al het 'begrip' dat je voor haar toont er uiteindelijk wel toe moet leiden dat jullie tot een gemeenschappelijk toekomstplan voor jullie relatie komen... Op dit moment lijken jullie daar zeer verschillende verwachtingen in te hebben...
-Dat plan kan dan zijn 'dat jullie ieder jullie eigen leven houden (met jullie eigen kinderen, eigen huis/appartement, enz..) en genieten van de 'leuke momenten die jullie samen hebben'... als dat een plan is waarbij jullie je allebei goed voelen, dan kan dat... (maar het lijkt mij dat jij je daar niet goed bij zou voelen momenteel?)
-Dat plan kan zijn dat jullie samen voor een kindje gaan en gaan samenwonen, enz... (maar daar zou zij zich niet goed bij voelen)
- Dat plan kan misschien iets 'tussenin' zijn... Is misschien een 'onconventionele' vraag... maar zou het anders zijn als 'kinderen krijgen' en 'samenwonen' niet aan elkaar gekoppeld zouden zijn?

Alleszins, ik hoor jou in jouw verhaal heel veel investeren in je relatie en moeite doen om water bij je wijn te doen... vraag is of zij hiertoe ook bereid is? Kunnen jullie tot iets 'gemeenschappelijk' komen waar jullie je beiden goed bij voelen, of ga jij alleen maar blijven 'geven' en blijft zij haar eigen zin doen? Want ergens is het best ook wel egoïstisch om die ivf verder te zetten, om op zo'n belangrijk thema in een relatie gewoon je eigen ding te doen, zonder de ander daarin te betrekken.. Is zij bereid om zich in te leven in jouw situatie? In wat dit moet jou doet allemaal? Weet ze dat je er al nachten van wakker ligt? Hoe zou zij zich voelen als jij zou beslissen om een 'kind' te maken zonder haar (al is dat biologisch iets moeilijker zonder echt vreemd te gaan, maar toch)?

Het lijkt mij dat zelfs een 'moeilijke beslissing' als 'zij die alleen voor een kind gaat' iets moet zijn waar jullie beiden achter kunnen staan... Als dat niet zo is (en dat lijkt mij niet aangezien jij er stevig mee worstelt).. zullen jullie moeten blijven zoeken naar iets waar jullie wel achter kunnen staan... en als jullie dit niet vinden, dan vrees ik dat je op lange termijn niet gelukkig gaat worden in deze relatie en best 'voor jezelf kiest'... :? Sorry, dat klinkt nu misschien even heel hard...

Oeps, Willem, toen ik begon te schrijven kwam er precies meer uit dan ik gedacht had :wink: Meer vragen dan antwoorden...maar hopelijk heb je iets aan mijn hersenspinsels...

Veel moed alvast in deze lastige situatie! Take care!
bbz in 2013
jan - mei 15 - 5 IUI-pogingen 5e opnieuw bbz
jan 16 - ICSI 1 - negatief
apr 16 - ICSI 2 - geen terugplaatsing
jun 17 - overstap Jette - ICSI 3 - negatief
sept/okt 17 - ICSI 4
jan 18 - ICSI 5 ZWANGER! :D

Willem21
Berichten: 4
Lid geworden op: 29 januari 2015, 8:44

Re: Gebruik donor terwijl ik ook de vader kan en wil zijn

Bericht door Willem21 » 7 februari 2015, 20:41

Bedankt voor de mooie invoelende reactie. Het is precies de spijker op de kop.
De conclusie is een droevige, maar wel een logische.
Het voelt alleen nog niet zo als goed.
Hoe jammer is het allemaal.

Hanne5
Berichten: 1
Lid geworden op: 11 februari 2015, 13:02

Re: Gebruik donor terwijl ik ook de vader kan en wil zijn

Bericht door Hanne5 » 11 februari 2015, 13:10

Beste Willem

Eerst en vooral wil ik graag zeggen hoe ik deze situatie zie, en dat het misschien niet de manier is waarop je vriendin dit ziet.
Ik begrijp haar beslissing wel. Je wordt heel vaak geconfronteerd met relatiebreuken waar kinderen bij betrokken zijn. Dat heb je zelf ook al ervaren. Het maakt het zeer moeilijk om niet alleen geen partner meer te hebben, maar ook je kinderen minder te zien en misschien ook nog te moeten aanvaarden dat er een vreemde mee voor jouw kind zorgt. Als je geluk hebt, zorgt je ex-partner goed voor jullie kind(eren) en is hij/zij samen met iemand die je kind(eren) ook graag ziet, maar er is ook een kans dat dit niet zo is.
Natuurlijk denkt zij niet dat jullie uit elkaar zullen gaan, maar er zijn zoveel koppels die aan kinderen begonnen en zeker waren dat ze nooit uit elkaar zouden gaan. Toch gebeurt het, dus je kan nooit zeker zijn.
Daarom snap ik wel dat ze voor een anonieme donor gaat. Zo is en blijft zij de enige officiële ouder van het kind. Het is zeker geen romantische beslissing, maar wel een rationele.

Ik hoop dat jullie eruit komen.
Hanne

mietje
Berichten: 521
Lid geworden op: 30 juli 2010, 12:32

Re: Gebruik donor terwijl ik ook de vader kan en wil zijn

Bericht door mietje » 24 maart 2015, 22:29

Dag willem,

Ook ik heb je verhaal aandachtig gelezen, en ik herken véél van jullie verhaal in het mijne of beter gezegd het onze..
Ik was ook bezig met het Bam hoofdstuk nadat ik een paar maanden eerder mijn relatie had stopgezet omdat mijn partner er niet klaar voor was, beiden waren we 35+. Het was een moeilijke beslissing omdat er nog altijd sterke gevoelens waren maar mijn biologische klok tikt verder en ik wou er nu echt wel werk van maken, dus zogezegd zo gedaan, Nadat ik al een paar pogingen had ondernomen en teleurstellingen had moeten verwerken kom ik mijn huidige vriend tegen..omdat ik géén zin had in spelletjes heb ik hem ingelicht waarmee ik bezig was, in het begin zag ik het ook niet zitten om met die behandelingen te stoppen, ik had een sterk gevoel dat ik nu wel héél dicht bij mijn kinderwens kwam te staan en hij toonde daar ook alle begrip voor en wou me hierin ook steunen, naarmate we een paar maanden verder waren in onze relatie sloeg de twijfel toe of we dit wel konden maken, hoe zou ik dit later uitleggen aan mijn kind? Zou ik géén spijt krijgen van mijn beslissing en misschien nooit kunnen zeggen wie haar of zijn papa is..véél twijfels sloegen toe. Mijn vriend had al eerder aangegeven dat hij het ook nog wel zag zitten om terug papa te worden..ik heb hier toch nog wat moeten over nadenken omdat ik er mij al in gesteld had dat ik er alléén ging voor gaan, ik en mijn kind! Géén zin meer in teleurstellende relaties, niemand die zich zou moeten moeien met de opvoeding.
Om een lang verhaal kort te maken zijn we uiteindelijk samen naar de gyneacoloog geweest en hebben we besloten om er samen voor te gaan, gaan samenwonen en de behandelingen gestart want doordat er een leeftijdsverschil is van bijna 10 jaar wilden we ook niet véél tijd meer verliezen..In 2013 is onze dochter geboren! :D
Er zijn momenten dat ik nog aan het Bam hoofdstuk terug denk en me afvraag hoe ik het zou doen/hebben vooral als er dan als koppel mindere momenten zijn in je relatie, maar als ik zie hoe de band tussen vader en dochter is weet ik dat ik de juiste keuze heb gemaakt! Stilletjes hoop ik nog op een 2de kindje maar we zien wel wat de toekomst brengt..
Ik kan begrijpen hoe jij je als partner moet voelen maar ook hoe je vriendin hierover denkt, ik hoop dat jullie er samen uitkomen en een oplossing vinden waar jullie zich allebei goed bij voelen.
Succes!

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten