De Verdwaalde Ooievaar

Dinsdag onze eerste IUI gekregen. Beetje raar, gemengde gevoelens, maar toch ook hoopvol gestemd. Omdat bij mij alles "normaal" verloopt tijdens het proces van behandeling sperma, toch maar even een telling laten doen. Vrijdag telefoon van de gyn., dat ik nie te hard mocht hopen dat de goede celletjes toch wel aan de enorm lage kant waren. 2 jaar geleden waren het er 7mil, nu nog 120 000. Of we mss toch volgende cyclus niet ineens IVF zouden doen.
Het is nu zondagavond en ik heb nog altijd het gevoel dat mijn wereld in diggelen ligt. Naïf als ik ben dacht ik, een rondje of 4 IUI en we zijn zwanger.. De klap kwam hard aan.
Hoe verwerk je zoiets?