Eenzame kinderwens

Plaats reactie
jules
Berichten: 1
Lid geworden op: 2 augustus 2017, 15:37

Eenzame kinderwens

Bericht door jules » 2 augustus 2017, 17:00

Goedemiddag Iedereen,
Hoewel mijn bericht niets nieuws is, ben ik toch wat op zoek naar "lotgenoten". Vijf jaar geleden werd ik verliefd op een collega, een iets oudere man dan mij (16 jaar leeftijdsverschil), gescheiden en drie kinderen uit z'n stukgelopen huwelijk meisje van op dat moment 5 jaar en een tweeling die op die moment net 3 kaarsjes hadden uitgeblazen. Ik twijfelde lang, 16 jaar leeftijdsverschil, hij die aan de andere kant van het land woonde en de verantwoordelijkheid voor drie kindjes. Omdat ik wou vermijden dat we op dit punt zouden komen te staan, heb ik toen onmiddellijk gezegd dat ik nog graag zelf wou trouwen en ook een eigen kind krijgen. Hij zei toen dat dat geen probleem was, letterlijk: eentje meer of minder zal het nu niet meer maken. Toen ging ik er voluit voor. Na een half jaar samen zei hij een eerste keer dat er geen kinderen meer wou, toen ik hem daarover aansprak, zei hij gewoon dat hij tijd nodig had. De scheiding had heel zwaar geweest voor hem en in eerste instantie was de zorg voor de kinderen ook volledig voor hem alleen. Zijn ex-vrouw heeft de kinderen toen zes maanden niet gezien, nadien werd de regeling dat zij de kinderen om de veertien dagen een weekend bijhield. De kinderen zijn dus steeds heel vaak bij ons geweest, zelfs weekends dat ze eigenlijk bij de mama moesten zijn, en vooral bij mij eigenlijk, want mijn vriend moet voor z'n werk vaak naar Frankrijk, waardoor de zorg van de kinderen eigenlijk vooral bij mij kwam. Inmiddels is er 5 jaar gepasseerd en is zijn neen niet meer tijdelijk maar definitief. Als ik vraag waardoor hij van mening veranderd is, dan zegt hij dat hij altijd al geen kinderen meer wou, maar hij wou wel mij en hij heeft het gezegd om mij voor zich te winnen. Hij ging er vanuit dat eenmaal ik wist wat het echt betekent om kinderen te hebben en al het werk dat er bijkomt, mijn kinderwens wel zou verdwijnen. Het tegendeel is waar, zorgen voor "zijn" kinderen heeft mijn kinderwens nog meer aangewakkerd. Momenteel voel ik me volledig verscheurd door mijn gevoelens. Ik zie mijn vriend en zijn kinderen ontzettend graag. Maar voor mij voelt het gezin niet compleet, ik wil heel graag zelf ook een kind krijgen. Bovendien voel ik me ook bedrogen: hij heeft me een aantal jaar aan het lijntje gehouden met het idee van het zal nog komen maar je moet me tijd geven en zelf eerst aan je carrière timmeren. Ik heb het gevoel alsof ik ben ingestapt in zijn leven, zoals op een trein die vooruit raasde, en dat ik gewoon passagier ben maar niet mee aan het stuur sta en gewoon te volgen heb. Van alle belangrijke beslissingen die je als koppel neemt, is er geen enkele die we samen hebben genomen en was alles al beslist voor mij. Ik ben teleurgesteld. Ik weet niet welke beslissing de juiste is, weggaan of blijven, het voelt beide als "verliezen". Rationeel denk ik dat een punt er achter zetten de juiste beslissing is en het eerlijkst tov ons beide. Maar emotioneel valt dat niet mee, naast mijn partner te verlaten, vind ik het ook heel moeilijk om de kinderen achter te laten. Ik ben helemaal ten einde raad.

Ellietje
Berichten: 181
Lid geworden op: 13 juni 2016, 14:42

Re: Eenzame kinderwens

Bericht door Ellietje » 3 augustus 2017, 15:09

Da's sowieso een heel moeilijke situatie maar over kinderen krijgen kan je nu eenmaal geen compromis sluiten; ofwel wil je er allebei wél ofwel wil je er allebei geen. Sowieso moeten beide partners hierachter staan.
Als het jullie niet lukt om hier samen uit te komen, moet je jezelf afvragen of je jouw kinderwens opzij zou willen/kunnen zetten voor hem.
IVM 1.1 (vers): neg. | IVM 1.2 (cryo): neg. | IVM 1.3 (cryo): zwanger

tengeltje
Berichten: 76
Lid geworden op: 27 september 2016, 15:37

Re: Eenzame kinderwens

Bericht door tengeltje » 7 augustus 2017, 15:41

Ik zou hem dit allemaal letterlijk zeggen.
Dat je je zo voelt,en je er serieus over denkt om de relatie te stoppen,want dat een eigen kind voor jou echt iets cruciaals is,en dit ook zo aangegeven had in het begin.
Dat hij je voorgelogen heeft,is niet correct,dat is zeker.
Wat je daar mee wil doen kan enkel jij beslissen.

Veel succes,want dit is geen makkelijke situatie....

Pipilangkous
Berichten: 4
Lid geworden op: 11 juni 2018, 20:39

Re: Eenzame kinderwens

Bericht door Pipilangkous » 12 juni 2018, 23:42

Beste Jules

Ik ben hier pas sinds gisteren actief.

Zelf hoop ik hier eveneens lotgenoten tegen te komen die met gelijkaardige levensvragen zitten.

Vreselijk eigenlijk he,...moeten kiezen tussen je partner en je kinderwens.

Ik zit momenteel in een gelijkaardige situatie.
Leerde 8 maanden geleden mijn huidige partner kennen. Hij is 46 jr.en papa van drie pubers; 12, 14, en 15 jr.

Ikzelf ben 38 jr.en wil al mijn hele leven kinderen. Dat is ook een van de redenen waarom ik voor mijn huidige partner Koos 8 maanden geleden.
De puberteit-periode is niet de gemakkelijkste periode voor de ouders dus laat staan voor een nieuwe partner....

Ik weet momenteel gewoon niet wat ik in mijn situatie moet beslissen en begon daarom aan een soort van mindmap.

Wat ik wil en waarom ik het precies wil vanuit een hele kritische bril bekijken en beoordelen. Omdat ik denk dat ik alleen zo tot een best passende keuze kan komen....als dat dan al de best passende keuze mag zijn...

Mag ik je vragen Jules...ondertussen dateert jou bericht van 2017. Nu in 2018, wat besliste je intussen?

marmer
Berichten: 2
Lid geworden op: 11 december 2017, 21:13

Re: Eenzame kinderwens

Bericht door marmer » 15 juni 2018, 10:39

Dag Pipilangkous, ik lees mee op dit forum en ben nieuwsgierig naar hoe jouw mindmap eruit ziet.. Zou me kunnen helpen er ook 1 te maken.

Pipilangkous
Berichten: 4
Lid geworden op: 11 juni 2018, 20:39

Re: Eenzame kinderwens

Bericht door Pipilangkous » 19 juni 2018, 10:02

Goedemorgen

Mijn mindmap ziet er zo uit;
Ik heb een grot blad papier voor me liggen. In het middel vh blad schrijf ik het thema op.

In dit geval is dat de vraag; waarom wil ik ECHT een kind van mezelf? Ik spreek ook met mezelf af om heel kritisch te zullen zijn en dus ook heel eerlijk, pijnlijk eerlijk. Ik weet voor mezelf dat Ik het zo moet doen om nadien een weloverwogen keuze te kunnen maken.

Rondom het opgeschreven thema schrijf ik alles op wat in me opkomt. Waarom ik 10 jaar geleden een kinderwens had, waarom ik nu die wens heb....ik zet groene bollen naast antwoorden die positief zijn. En rode bollen naast antwoorden die negatief zijn. Ik gebruik blauw voor neutraal. Wanneer ik denk dat ik echt alle antwoorden heb gegeven, ga ik na welke antwoorden ik met rood heb aangeduid, met groen en ook met blauw

Dan ga ik aan de slag met elke kleur afzonderlijk. Dus waarom ik juist die antwoorden een bepaalde kleur geef. Zo kan ik stap voor stap meer betekenis geven en een heel bewuste betekenis geven aan mijn gevoelens en gedachten. Het vraagt veel energie en eerlijkheid van jezelf, en een nog groter bewustzijn van jezelf. Wat ook nodig is om tot de meest 'juiste' keuze te komen voor jezelf. De hele wereld kan jou overladen met de beste argumenten, en hun ervaringen, maar op het einde van de rit gaat het om jou ervaringen en jou gevoel. Jij moet met jezelf verder, enkel jij. Niet de hele wereld.

Jij bent degene die op het einde van de rit naar je beslissingen moet kijken met een tevreden blik en gevoel. En ondertussen is er ook de realiteit waar je rekening mee MOET houden.

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten