partner wilt ineens geen kinderen meer
Geplaatst: 13 juli 2022, 14:48
Hallo Allemaal
Ik wil even mijn verhaal doen want weet het allemaal niet meer
Ik en men partner zijn 8 jaar samen .
Van in het begin hebben wij tegen elkaar gezegd dat we allebei kinderen wilden .
Toen we 4 jaar samen waren hebben we besloten van te stoppen met de pil maar achteraf bekeken heb ik dat alleen beslist want echt enthousiast was hij er niet over .
hij dacht dat het direct ging lukken wat dus niet het geval is .
We hebben ook altijd iets gehad van als het lukt ok als er geen kinderen komen ook ok .
Sinds vorig jaar is men partner als peter gevraagd van het zoontje van zijn broer waar hij heel enthousiast op reageerde
Maar toen zijn petekind vertelde dat hij liever een andere peter had gewild zag ik dat dat mijn partner kwetste en mij ook De moeder van het petekind van mijn partner zij dat ze mijn partner als peter wilde voor haar kind omdat er bij ons toch geen kinderen komen . Dat heeft mij heel erg gekwetst.
Een paar maanden nadien zegt mijn partner tegen mij dat hij toch wilde proberen om voor kinderen te gaan om er later geen spijt van te hebben dat we niet geprobeerd hebbben maar weer het zelfde verhaal hij denkt dat het direct lukt .
Als ik er iets van zeg van meer te proberen zegt hij dat hij toch zijn best doet .
Van laten testen wilt hij niet weten wilt hij niet doen .
Nu sinds een paar maanden zegt hij dat hij geen kinderen meer wilt want hij heeft toch geen tijd voor dat kind en gaat dat kind ook nooit zien .
Ik heb hem gezegd dat hij zen mond had moeten houden toen .
Dus hij probeert alleen nog voor mij omdat ik het echt wil .
Als ik hem bezig zie met zijn petekind of met de kinderen van zijn broer en zus krijg ik een steek in men hart dat doet mij pijn dan denk ik waarom kun jij daar zo mee bezig zijn
Maar niet voor een kind van ons beide gaan .
We krijgen de laatste tijd ook meer en meer discussie erover ik wil niet meer mee gaan naar een familiefeestje want dat doet mij pijn en maakt mij verdrietig .
En ik chrasch keer op keer ik kom thuis en kruip in bed en schreeuw mij in het slaap .
Er zijn mensen die zeggen tegen mij dat ik mee moet gaan naar die familiefeestjes voor men partner want voor hem is het ook niet leuk dat ik er niet bij ben want wat moet hij zeggen tegen zijn familie .
Dan denk ik ja ok dat klopt maar ik chrasch keer op keer en ik kan dat niet aan om hem daar met die kinderen bezig te zien .
Het gaat zelfs al zo ver dat ik nog maar naar een kindje kijk dat ik verdrietig word . En het is percies of iedereen in mijn omgeving is in verwachting . Dan denk ik waarom hun wel en ik niet
Dan zijn er mensen die zeggen tegen mij dat ik mijn partner moet laten vallen en voor mijn kinderwens moet gaan .
Dan denk ik ok en dan ik wordt er 36 en als ik dan iemand anders tegen kom en die wilt wel voor kinderen gaan lukt het dan wel direct .
Om nog even terug te komen op dat van dat ik en mijn partner altijd gezegd hebben als het lukt ok als het niet lukt dan ook ok . Ik denk dat ik het altijd wel gewild heb maar het altijd onderdrukt heb .
Dank u dat ik mijn verhaal even mocht doen het lucht op om alles even van me af te schrijven ook omdat ik dit met niemand anders erover kan hebben .
Nu wilde ik graag jullie mening even horen .
Groetjes Isje
Ik wil even mijn verhaal doen want weet het allemaal niet meer
Ik en men partner zijn 8 jaar samen .
Van in het begin hebben wij tegen elkaar gezegd dat we allebei kinderen wilden .
Toen we 4 jaar samen waren hebben we besloten van te stoppen met de pil maar achteraf bekeken heb ik dat alleen beslist want echt enthousiast was hij er niet over .
hij dacht dat het direct ging lukken wat dus niet het geval is .
We hebben ook altijd iets gehad van als het lukt ok als er geen kinderen komen ook ok .
Sinds vorig jaar is men partner als peter gevraagd van het zoontje van zijn broer waar hij heel enthousiast op reageerde
Maar toen zijn petekind vertelde dat hij liever een andere peter had gewild zag ik dat dat mijn partner kwetste en mij ook De moeder van het petekind van mijn partner zij dat ze mijn partner als peter wilde voor haar kind omdat er bij ons toch geen kinderen komen . Dat heeft mij heel erg gekwetst.
Een paar maanden nadien zegt mijn partner tegen mij dat hij toch wilde proberen om voor kinderen te gaan om er later geen spijt van te hebben dat we niet geprobeerd hebbben maar weer het zelfde verhaal hij denkt dat het direct lukt .
Als ik er iets van zeg van meer te proberen zegt hij dat hij toch zijn best doet .
Van laten testen wilt hij niet weten wilt hij niet doen .
Nu sinds een paar maanden zegt hij dat hij geen kinderen meer wilt want hij heeft toch geen tijd voor dat kind en gaat dat kind ook nooit zien .
Ik heb hem gezegd dat hij zen mond had moeten houden toen .
Dus hij probeert alleen nog voor mij omdat ik het echt wil .
Als ik hem bezig zie met zijn petekind of met de kinderen van zijn broer en zus krijg ik een steek in men hart dat doet mij pijn dan denk ik waarom kun jij daar zo mee bezig zijn
Maar niet voor een kind van ons beide gaan .
We krijgen de laatste tijd ook meer en meer discussie erover ik wil niet meer mee gaan naar een familiefeestje want dat doet mij pijn en maakt mij verdrietig .
En ik chrasch keer op keer ik kom thuis en kruip in bed en schreeuw mij in het slaap .
Er zijn mensen die zeggen tegen mij dat ik mee moet gaan naar die familiefeestjes voor men partner want voor hem is het ook niet leuk dat ik er niet bij ben want wat moet hij zeggen tegen zijn familie .
Dan denk ik ja ok dat klopt maar ik chrasch keer op keer en ik kan dat niet aan om hem daar met die kinderen bezig te zien .
Het gaat zelfs al zo ver dat ik nog maar naar een kindje kijk dat ik verdrietig word . En het is percies of iedereen in mijn omgeving is in verwachting . Dan denk ik waarom hun wel en ik niet
Dan zijn er mensen die zeggen tegen mij dat ik mijn partner moet laten vallen en voor mijn kinderwens moet gaan .
Dan denk ik ok en dan ik wordt er 36 en als ik dan iemand anders tegen kom en die wilt wel voor kinderen gaan lukt het dan wel direct .
Om nog even terug te komen op dat van dat ik en mijn partner altijd gezegd hebben als het lukt ok als het niet lukt dan ook ok . Ik denk dat ik het altijd wel gewild heb maar het altijd onderdrukt heb .
Dank u dat ik mijn verhaal even mocht doen het lucht op om alles even van me af te schrijven ook omdat ik dit met niemand anders erover kan hebben .
Nu wilde ik graag jullie mening even horen .
Groetjes Isje