weinig steun van mijn vriend
Geplaatst: 4 september 2022, 21:37
Hoi,
ik ben nieuw met het hele ICSI gebeuren en op dit forum maar lees hier veel woorden van steun, wat al zoveel goed doet.
Mijn vriend heeft het volgens mij enorm lastig dat het ineens snel gaat en dat er flexibiliteit van zijn kant wordt verwacht in dit hele gebeuren. alvast veel discussie gehad hier de afgelopen tijd. Zo ook daarnet. Mijn pickup zou ten vroegste dinsdag gepland zijn, vanmorgen zei de dokter, toch nog een dag, dus woensdag. Is zijn shift die dag de vroege toevallig, maar geen haar op zijn hoofd dat eraan denkt van shift te wisselen of om een beetje later naar het werk te vertrekken - en dan zit ik daar thuis al met een vers staal waar ik nog zeker 1 uur mee moet zitten voor ik naar het ziekenhuis mag..
het is precies een beetje ontploft na onze vorige afspraak samen bij de dokter, die inderdaad wat overbodig was (en waarvoor hij dan wel een shift had gewisseld wat ook al het nodige gedoe meebracht), en dan een nieuw bommetje bij het toekrijgen van een rekening, en dan diezelfde dag ook het advies sperma te laten invriezen met een mooi prijskaartje..
In een van onze discussies kwam ineens naar boven dat een kindje leuk zou zijn maar niet hoeft, terwijl ik dit zeer duidelijk gevraagd had in het begin van onze relatie 2 jaar geleden, is dit voor mij heel moeilijk om nu ineens in het midden van een IVF-traject te horen en te voelen dat er niet veel steun is..
Ter info: ik ben 38 en mijn vriend 41.
Hoe gaan jullie partners om met het ivf-traject?
ik ben nieuw met het hele ICSI gebeuren en op dit forum maar lees hier veel woorden van steun, wat al zoveel goed doet.
Mijn vriend heeft het volgens mij enorm lastig dat het ineens snel gaat en dat er flexibiliteit van zijn kant wordt verwacht in dit hele gebeuren. alvast veel discussie gehad hier de afgelopen tijd. Zo ook daarnet. Mijn pickup zou ten vroegste dinsdag gepland zijn, vanmorgen zei de dokter, toch nog een dag, dus woensdag. Is zijn shift die dag de vroege toevallig, maar geen haar op zijn hoofd dat eraan denkt van shift te wisselen of om een beetje later naar het werk te vertrekken - en dan zit ik daar thuis al met een vers staal waar ik nog zeker 1 uur mee moet zitten voor ik naar het ziekenhuis mag..
het is precies een beetje ontploft na onze vorige afspraak samen bij de dokter, die inderdaad wat overbodig was (en waarvoor hij dan wel een shift had gewisseld wat ook al het nodige gedoe meebracht), en dan een nieuw bommetje bij het toekrijgen van een rekening, en dan diezelfde dag ook het advies sperma te laten invriezen met een mooi prijskaartje..
In een van onze discussies kwam ineens naar boven dat een kindje leuk zou zijn maar niet hoeft, terwijl ik dit zeer duidelijk gevraagd had in het begin van onze relatie 2 jaar geleden, is dit voor mij heel moeilijk om nu ineens in het midden van een IVF-traject te horen en te voelen dat er niet veel steun is..
Ter info: ik ben 38 en mijn vriend 41.
Hoe gaan jullie partners om met het ivf-traject?