totale ommekeer bij partner

[TamaraB]

Dag iedereen,

4 jaar geleden kreeg ik mijn tweede kindje, dat was een doodgeboorte. Ik ben steeds vlot en snel zwanger geraakt. Helaas eindigde die relatie in een echtscheiding. Met mijn nieuwe partner proberen we al van het begin om kinderen te krijgen, we zijn nu 2,5 jaar bezig, zonder resultaat. Na een recent spermaonderzoek bleek dat er wat verkleving was en ook meer dan gemiddeld met een afwijkende vorm. De rest was prima. De gynae stelde voor om in maart met IUI te beginnen.
Hoewel mijn partner altijd aangaf dat het ook aan hem kon liggen, dat ik niet mocht wanhopen want dat er altijd medische hulp mogelijk was, etc etc laat hij nu weten dat hij IUI niet ziet zitten en dat hij daar niet mee akkoord gaat. Hij denkt dat er met hem niets mis is.
Dit doet zo'n zeer. Hij weet hoe moeilijk ik het heb, hoe wanhopig ik ben na die doodgeboorte om eindelijk nog een kindje te krijgen en dan zegt hij zoiets.
Ik heb niet meer de energie om nog jaren "te proberen" om dan mss uiteindelijk toch weer tot hetzelfde resultaat te komen.

Hoe reageer ik hierop? Wat nu?

Tamara

[Littleyogi]

Dag Tamara,

Al even geleden dat je dit berichtje hebt gepost. Hoe gaat het nu met jullie? Is je vriend intussen bijgedraaid?

Zelf heb ik net 5 IUI's achter de rug, we starten binnenkort met IVF. Ook bij ons is er bij mij geen probleem, maar zijn de zwemmers niet 100% in orde zeg maar. In het begin had mijn vriend het daar echt moeilijk mee. Dat moet voor een man aanvoelen als een soort falen, en verlies van mannelijkheid en het is dan waarschijnlijk makkelijker om het probleem te ontkennen. Ik hoop dat, wanneer je er een beetje tijd over laat gaan, je vriend toch nog beslist van de behandeling een kans te geven. Laat hem vooral voelen dat je hem nog altijd even graag ziet.

Veel succes.

groetjes