Moeilijk: discussie over wel of geen kinderen

Plaats reactie
frieda86
Berichten: 1
Lid geworden op: 28 februari 2013, 13:04

Moeilijk: discussie over wel of geen kinderen

Bericht door frieda86 » 28 februari 2013, 13:35

Hey, ik zit met een probleem.
Mijn man en ik zijn nu 10 jaar samen en sinds vorig jaar getrouwd. Van in het begin dacht ik wel dat er ooit kinderen zouden komen, maar we waren er toen niet zo mee bezig doordat we onze ups en downs kenden, dus kinderen waren toen geen optie of zelfs een gespreksonderwerp, ook gezien mijn jonge leeftijd. Mijn man heeft ergens altijd wel aangegeven dat het voor hem niet moest, kinderen. Ik wist het toen nog niet. Na 10 jaar is hij dus nog steeds dezelfde mening toegedaan (hij is ondertussen 33, ik word 27). Het is ook niet zo dat ik op dit moment per se een kind wil, maar ik wil er wel voor gaan als ik rond de 29 jaar ben, daar ben ik ondertussen achter.
Nu hebben we er al enkele keren over gediscussieerd, en hij blijft zeggen dat het voor hem niet moet, maar hij zou mij er niet voor verlaten. Maw als ik echt wil, dan zullen we er wel voor gaan. Nu hier voel ik me dus niet gerust in. Het is zijn volste recht geen kinderen te willen, als hij er geen wil, wil hij er geen, ik wil hem zeker niet dwingen maar ik voel me dus nu wel onzeker door zijn reactie van "het dan toch maar te doen als het echt niet anders kan"...
Zolang het ver van zijn bed is is dat goed, maar eens het dichterbij komt heb ik schrik dat hij toch zal zeggen dat hij eigenlijk echt niet wilt. Dus ik wil hem er ook niet mee "opzadelen" en eigenlijk ga ik dat dus wel doen, want ik weet dat hij het eigenlijk niet wilt, hij zou alleen maar toegeven omdat hij mij niet kwijt wilt. Dit vind ik erg, zowel voor hem als voor mij, als voor een kind.
Hij is heel praktisch ingesteld en ziet overal eerder het negatieve in dan het positieve, wat op zich niet slecht is ofzo, hij is een heel lieve en zorgzame man. Maar hierdoor verlies ik wel telkens een beetje mijn levenslust omdat het echt bij vanalles is en ook begin ik dan zelf te twijfelen of ik wel kinderen wil en of ik ze dan ook met hem wil.
Ik voel me er niet goed bij nog een paar jaar af te wachten, en er dan misschien voor te staan en dat hij zegt het toch echt niet te zien zitten dan ben ik ook ouder. Dan nog iemand nieuw vinden, die ook nog een kind wil en waarmee het in eerste plaats goedzit en klikt, het kan wel misschien volgens sommige verhalen, maar ik heb daar toch schrik voor.
En ik zie mijn man ook graag, dus erg moeilijk...
Sorry voor de verwarrende uitleg...
Weet er iemand raad?

Cookie-Monster
Berichten: 171
Lid geworden op: 21 december 2012, 14:52

Bericht door Cookie-Monster » 4 maart 2013, 21:05

Hallo Frieda,

Als ik tussen de lijnen lees, is jouw man niet zo verschillend dan de meeste mannen. Als ik naar mijn eigen relatie en die van veel van mijn vriendinnen kijk, is het doorgaans de vrouw die een échte kinderwens heeft, en de man heeft zo iets van "mja... misschien wel..."
Is het echt al heel duidelijk dat hij principieel geen kinderen wil?
Mijn vriend was tot voor kort ook niet bezig met kinderen krijgen, had ook zoiets van "goh, als jij dat echt wil". Maar uiteindelijk werd hem wel duidelijk dat er echt wil, en hij gaat er nu ook wel in mee. We zijn onlangs onze eerste ICSI-cyclus begonnen, dus dat maakt het allemaal veel klinischer, ook voor hem. En toch gaat hij er in mee. Ik zit nu in mijn wachtweken (wachten op bloedtest om te zien of het embryo is blijven plakken) en ik krijg nu zelfs de indruk dat hij er meer mee bezig is dan ik ;-)

Dus je ziet: het kan keren!

Hopelijk kan je hierover verder praten met je man en krijg je snel de duidelijkheid die je zoekt. Dan zal je nog voor jezelf moeten beslissen of en hoe je verder wil...

Ik wens je alleszins veel sterkte!!

Kinita
Berichten: 2
Lid geworden op: 27 maart 2014, 11:35

Bericht door Kinita » 27 maart 2014, 12:39

Voor mijn man was een kind in eerste instantie ook geen must. En toen bleek dat we niet zonder hulp zwanger konden geraken hoefde het eigenlijk niet voor hem maar hij wist hoe belangrijk het voor mij was en dus ging hij akkoord met de hele rimram. Hij vond de behandelingen en alles wat erbij kwam kijken verschrikkelijk. Ik heb me af en toe wel schuldig gevoeld. We hebben 6 pogingen moeten ondernomen maar uiteindelijk wel met succes. Ons dochter (ondertussen 6 jaar) is mijn mans grootste schat. Hij is heel blij met haar en ze zijn elkaars dikste maatjes. Ik denk niet dat hij vooraf heeft kunnen inschatten welke gevoelens ze bij hem zou teweeg brengen.

Tini

Re: Moeilijk: discussie over wel of geen kinderen

Bericht door Tini » 11 maart 2015, 23:17

Mijn vorige partner wou ook geen kinderen en ik heb maanden mijn gevoel proberen opzij te zetten en denken dat ik mss zonder kinderen zou kunnen leven. Maar mijn kinderwens was zo sterk dat ik uiteindelijk heb besloten om hem te laten want uiteindelijk ging ik hem ervoor haten dat weet ik zeker. Ik ben nu bijna 30, mijn nieuwe vriend wilt nu wel kinderen dus ben ik toch blij dat ik mijn droom niet hoef op te geven. En idd die eene partner wou ook echt geen kinderen en hem forceren kan helpen maar wat als je dan t kindje hebt en hij wilt u niet helpen of geen papa zijn voor t kindje.. Daar had ik heel veel schrik voor.. En zo heb ik dus ook geleerd dat liefde niet alles overwint spijtig genoeg..

Ellie
Berichten: 129
Lid geworden op: 9 april 2013, 13:24

Re: Moeilijk: discussie over wel of geen kinderen

Bericht door Ellie » 28 maart 2015, 17:28

Dag Frieda,

Misschien kan je mijn bericht eens gaan lezen bij 'Brusjes in de maak': Brusje of niet, hoe het onderwerp aanbrengen?

Mijn man zei ook eerst vaag dat hij ooit wel eens kindjes wou, uiteindelijk redelijk vlot mee in een IVF-traject gestapt en nu een prachtige zoon. Maar ik wil heel erg graag nog een tweede en hij absoluut niet. Hier is het dus ook niet evident...

Het schijnt inderdaad wel vrij typisch te zijn dat vrouwen veel feller met een kinderwens zitten. Veelal draaien ze bij en zijn uiteindelijk heel blij als er een kind is (gelukkig), maar het zal natuurlijk maar eens anders uitdraaien. Dan zit je daar misschien met een huilbaby of zwaar gehandicapt kind en wordt het jou kwalijk genomen of zit je zelf met een zwaar schuldgevoel. Ik wil het mijn man ook niet opdringen, maar kan het niet van me afzetten.

Ik zou proberen zoveel mogelijk te praten, al is dat hier ook niet simpel. De meest diepgaande dingen betreffende dit onderwerp worden hier zelfs in mails gezegd momenteel. Maar alles beter dan erover zwijgen!


Groetjes,
Ellie
Ellie 34j., 1 zoon van IVF 1 in natuurlijke cyclus, nu ICSI uitgerekend voor 19 juli

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten