Wie weet

[Bloempjj]

Ik en mijn vriend proberen ondertussen al 3 jaar zwanger te geraken...
1jaar het "gewoon" laten gebeuren
Nadien zijn we een de fertiliteitsafdeling gegaan en een aantal onderzoeken laten uitvoeren...alles leek in orde dus hebben we besloten het nog verder op de natuurlijke manier te proberen,we waren gerustgesteld door de positieve resultaten...
Nu het 3e jaar nog steeds niet zwanger en dan toch terug gekeerd naar de gynaecoloog,we gingen sowieso "hulp" krijgen...ik ben een volledige cyclus opgevolgd geweest hij had twijfels over mijn eierstok,ook hierop zat een grote cyste eb hij zag ook veel vocht zitten en hij stelde een kijkoperatie voor om in de eerste plaats de cyste weg te halen en om een keer live in mijn buik te kijken...zo gezegd zo gedaan de operatie werd vorige week uitgevoerd nu bleek de linker eileider volledig in de knoop te zitten en is verwijderd moeten worden...opzicht geen groot drama maar.... Hij heeft ook gezien dat mijn rechter eileider er niet meer zit dus een natuurlijke zwangerschap zit er niet meer in...de enige optie is nog ivf...
Ik ben heel bang om wat er gaat gebeuren,natuurlijk stem ik in maar de gedachten dat mijn kind word gemaakt in een potje maar me angstig...ik als vrouw ben niet geschikt om een kind te maken....
Zijn er mensen die me meer kunnen vertellen over het gevoel of hoe ik er mee moet omgaan? Is ivf een goede manier? Hoe groot zijn onze kansen?

[Muse]

Welkom hier, je maakt het jezelf wel heel zwaar: je bent toch niet niet geschikt om kinderen te maken? Als je eicellen en een baarmoeder hebt, kan een baby bij jou toch groeien?
Wij hebben een zoontje uit icsi, dat is een vorm van ivf en ik kan het je alleen maar aanraden. Als we de medische vooruitgang niet hadden, dan maakten wij helemaal geen kans op kinderen en nu wel.
Ivf is absoluut veilig en ja, het embryootje wordt in een potje "gemaakt", maar daarna komt het veilig bij jou terug en mag je (hopelijk) het 9 maanden bij jou laten groeien. En daarna kan je dat kindje in jullie armen sluiten.
Het is inderdaad niet leuk dat het niet vanzelf gaat, ik ben dagelijks nog op de een of andere manier jaloers als ik mensen rondom mij vrolijk zwanger zie worden, maar ook al is het op deze manier: het kàn! En het resultaat is toch het enige wat hier telt, neen?
Neus rustig wat rond op het forum, zoek vooral wat succesverhalen en probeer te wennen aan het idee dat jullie kindje er op een andere manier zal komen.
Ik ga niet beweren dat IVF een fluitje van een cent is, maar het hoeft ook geen extreme lijdensweg te zijn. Het is een omweg... en als je in belgie woont, dan ben je dat toch wel gewoon

[Bloempjj]

Bedankt voor de reactie,het doet deugd om met iemand te praten die hetzelfde heeft meegemaakt,ik ken echter niemand in dezelfde situatie...iedereen rond om mij word idd "vrolijk" zwanger. Ik weet dat ik gewoon nog moet wennen aan het idee het zal alleen zen tijd nodig hebben denk ik...
Mag ik vragen hoeveel pogingen jullie hebben ondergaan?
Groetjes

[Muse]

Bij ons is het probleem te weinig zwemmers, dus gewoon ivf was niet mogelijk. Wij hebben drie pogingen gedaan voor onze zoon en dan vier voor een tweede kindje, in februari proberen we nog een laatste keer en lukt het dan weer niet, zal er geen tweede meer komen.

[Muse]

Een keer je concreet de uitleg van het wat en hoe gekregen hebt, zal het wel lóslopen, dan rol je er zo in. En als je behandeling echt begint, ben je toch enkel nog bezig met het resultaat.

[Bloempjj]

Bedankt voor de geruststelling,heb er emotioneel moeite mee het is al de ene teleurstelling achter de andere,het zal idd wel loslopen eens ik er aan begin maar nu gaan er nog zoveel vragen rond in m'n hoofd en dat maakt het zwaar,ik maak het mezelf zwaar dat weet ik. Ik moet nu de aanvraag doen mij de voorzorg en 17januari hebben we terug een afspraak om samen alles stappen te gaan bekijken en de eerst plannen vast te leggen...
In welk ziekenhuis zijn jullie geweest?
Groetjes

[Muse]

Wij zitten in Gasthuisberg te Leuven. Als ik hier al die verhalen lees, dat Jette zoveel beter zou zijn, begin ik soms wel te twijfelen of we ook niet beter de overstap zouden wagen: wij hebben nog nooit cryo's gehad en volgens redelijk wat mensen die in andere ziekenhuizen ook altijd weinig embryo's hadden en dan naar Jette overstapten, hadden ze opeens wel cryo's.
Maar langs de andere kant: ik ben heel blij met de mensen in GHB. Onze zoon hebben ze daar ook weten de fabriceren , dus waarom ook geen tweede en nu we deze maand aan onze laatste kans beginnen, wil ik die ook niet uitstellen om dan nog maanden te wachten om in Jette te starten.
Het is nu of nooit.

[toope]

Bloempjj kan absoluut begrijpen dat je aan het idee moet wennen, IVF is een grote stap...! bij ons is het geleidelijk aan gelopen... en wij hebben beetje-bij-beetje onze grenzen in het medisch circuit verlegd... (van inseminatie.. naar IVF...)

jullie gaan van 'natuur z'n gang laten gaan' naar IVF, is inderdaad een ommezwaai van jewelste!

raad dat ik je kan geven, geef het tijd om aan het idee te wennen, lees erover praat... erover met je partner...

je hebt al een tijdje een uitgesproken kinderwens... dus geef het ook de tijd om aan het IVF idee te wennen, betrek je partner ook in het proces... als je voor IVF gaat

zo heb ik bijvoorbeeld mijn vriend altijd de spuitjes laten zetten, vaak voelen mannen zich machteloos als hun partner zo'n ingrijpende zaken moet doormaken...

maar voel je absoluut niet minder 'vrouw', de natuur ligt sowieso overhoop... we maken gewoon deel uit van de evolutie... je staat vaak machteloos.. maar begeleiding en een duwtje in de rug van de medische wereld kan wél je kinderwens doen uitkomen

maar laat het bezinken, tijd geeft raad
veel moed!

[Bloempjj]

Bedankt toope voor de reactie
Voor de operatie was mijn gyne er nog van overtuigd dat we idd zwanger konden worden met inseminatie maar omdat ik nu geen enkele eileider meer heb is dit niet meer mogelijk.
Het is dus een grote stap maar ik besef ook dat dit ons enige manier is om onze wens te laten uitkomen , mijn vriend snapt wel dat dit voor mij een grote klap is en dat ik het moeilijk heb omdat ze iets "vrouwelijk" hebben weggenomen bij mij maar hij blijft positief,hij zal ook overal bij zijn en ik zal hem ook de spuitjes laten zetten,ik weet dat hij met mij deze weg zal afleggen en dat geeft me een zekerder gevoel.
Ik hoop dat we zo snel mogelijk kunnen beginnen met de behandeling zodat ik stap voor stap antwoorden op mijn vragen krijg,dus nu aftellen aftellen en aftellen,ik denk dat we dit nog veel zullen moeten doen ik ben toch blij dat ik hier mijn verhaal kan doen en. Andere verhalen kan horen want draai het of keer het,ik denk dat een man dit anders aanvoelt dan een vrouw,vooral als het probleem bij de vrouw ligt

Groetjes

[Bloempjj]

@muse wij zitten in uza in Edegem het is een b centrum hier heb ik (via lijn gynaecoloog) ook mijn andere onderzoeken laten uitvoeren en hier is ook vorige week door mijn gynaecoloog mijn operatie uitgevoerd en tot hier toe ben ik hier tevreden over,ik ben ook tevreden met mijn gynaecoloog.ben hem tot hier toe al heel dankbaar en heb vertrouwen in hem.

[Muse]

Voila, dat is het belangrijkste. Als die eileider effectief het enige probleem is, zou de rest: zaadcellen en eicellen toch geen al te grote problemen mogen geven hè. Voor je het weet ben je ermee bezig en dan worden al jouw vragen beantwoord.

Probeer rustig aan het idee te wennen en alles positief tegemoet te gaan. Het is allemaal voor het goede doel!