Terugbetaalde pogingen (bijna) op

[roisin]

@fee: is Jan Palfijn waar je nu gaat? Je hebt je dossier opgevraagd ofzo? Dan is het inderdaad niet tof om nog terug te gaan voor cryos, maar ik zou ze wel de kans geven hoor. Je weet nooit e
@ilse: was geen cryo bij mij, maar verse poging. Zoontje was wel cryo en was toen in natuurlijke cyclus. Veel succes met de cryos. Zijn ze apart ingevroren?
@vickskeL: is een begin. Ik duim mee voor kloppend hartje.

Ik ben nu 10 weken, alles op schema.

[.Fee]

Denk je dat bij jullie het probleem bij de innesteling of kwaliteit van de emmies ligt? De embryo's zijn van veel betere kwaliteit in jette

Welke medicatie gebruik je eigenlijk?

Ik ben nu 5 weken en 3 dagen ver en hoop binnen 2 weken op maandag 22 april een kloppend hartje te zien...

Als ik het bekijk over de 6 pogingen ligt het eerder aan de kwaliteit van de embryo's want tot nu toe hebben we nog geen enkele keer een cryo-poging kunnen doen. Bij icsi 2 waren er 2 ingevroren, maar die hebben de ontdooiing nooit gehaald. Voor de rest nooit A-kwaliteit terwijl ik wel voldoende eicellen heb.
Ik heb al gonal-f moeten spuiten (300 IE) en ook al menopur (4 ampullen).
Duimen voor een kloppende hartje voor jou binnen een kleine 2 weken dus!! Laat eens iets weten hé!

@ Ilse, ik laat zeker iets weten van mijn 1e gesprek! Moet jammer genoeg wel nog een maand wachten. Ik ben ook heel benieuwd wat zij gaan voorstellen!

@ Roisin, jij nog 2 weken en je hebt de 12 weken bereikt, wat gaat het snel!!
Ik ga idd in Jan Palfijn. De cryo's verdienen idd een kans, maar de dokter in mijn ogen... het ergste is dat we nu ontdekt hebben dat hij gelogen heeft tegen ons en wie liegt tegen mij is mijn vertrouwen kwijt, toch zeker als het over zoiets belangrijks gaat!! (En die leugen had gevolgen voor de laatste icsi dus dat maakt het er niet makkelijker op).

[roisin]

Zal wel niet. Succes !

[buffalogirltje]

Ik vrees mij.hier ook te moeten aansluiten.
Efkes schetsen: icsi 1: zoontje, icsi 2: mk na 8 weken, icsi 3: biochemische zwangerschap icsi 4 werd ivf dr zeer goede sperma maar geen enkele bevruchting. Gisteren pos bn gehad v icsi 5 maar is weer biochemische zwangerschap. Moet morgen terug.vr bn maar weet het zeker. Ik ken mn lichaam he... voor ons is icsi 6 sowieso de laatste want is financieel niet te doen. Pfff

[buffalogirltje]

ICSI5 is dus mk geworden na 9 weken. Alle hoop op de laatste poging zeker...

[Ilse_1977]

hey Buffalogirltje, dat snapt ge toch niet,hé. Je hebt ook vrij gemakkelijk een eerste kindje gekregen, en dan nu zo'n moeilijk parcours voor een tweede kindje...
Bij ons ook gelijkaardig, van poging 2 was ik zwanger van mijn dochter, en nu zijn we aan beland aand onze laatste cryo die er nog is van de 6de poging.
Echt raar, het lijkt echt wel of mijn lichaam geen tweede zwangerschap meer wilt aanvaarden. Want wij hadden altijd goede bevruchtingen ICSI, en ik kreeg dan een toppertje terug, en ja zonder resultaat..
Nu donderdag eerste controle voor onze laatste cryo, ik heb wel heel veel schrik dat de ontdooiing niet gaat lukken..
Bij ons lag de grens ook op de 6de poging, financieel maar zeker ook emotioneel.

Nog veel succes,

groetjes,

Ilse

[buffalogirltje]

Voor jou ook veel succes! Je bent al verder dan mij :s
Wij hebben meestal gn cryo's dus ja.
Hoe dan ook eerst herstellen vd curretage want heb redelijk veel last.
Ik twijfel serieus om voor de 6e poging over te schakelen nr Jette...

[Ilse_1977]

dag ladies, nog even een kort berichtje van mij...
Donderdag het verlossend telefoontje dat ons laatste embryotje goed ontdooid was en dat ik vrijdag om half 12 mocht komen.
Dan vrijdag na een paar bange uren, heb ik een terugplaatsting gehad van een mooi 14-cellig embryotje, het was na de ontdooing nog verder gedeeld tot 14 cellen, wat natuurlijk super is,hé.
Ik probeer heel hard om niet te positief te zijn, BN op 24/07.
Het deed wel raar om vrijdag door te gaan en te weten dat dit de laatste keer is geweest...

Hoe gaat het met iedereen hier? Zijn er nog positieve verhalen?

Groetjes,

Ilse

[zucht]

Vraag me toch iets af, ik lees hier over dames die ixci poging nr 12 zitten enz.... Hoe doen die dat dan financieel? Ik ben maar een gewone arbeidster, sparen voor 4000-5000€ , tegen ben ik te oud en is het bijna de moeite niet meer!.. Je kan er wel alles voor over hebben, das toch een hoop centen

[buffalogirltje]

@Ilse, hoe is je poging afgelopen?

[Ilse_1977]

hey buffalogirltje, ja je raadt het misschien al wel, niet goed,hé. Ik had er nochtans goede hoop op, maar neen, bloedtest was negtief, en daarmee was ook het hoofdstuk afgesloten.
Dat was onze allerlaatste terugplaatsing, deed wel raar om te weten dat je nooit meer naar Leuven moet..
Maar ik moet wel eerlijk bekennen, er is een enorme last van mijn en van mijne man zijn schouders gevallen.
Het is nu zo, we genieten 300% van onze dochter, het doet wel pijn als ik mijn dochter haar babygerief aan het sortren ben, en moet weg doen, dan ween ik echt wel tranen met tuiten zene..
Ik probeer het een plaats te geven, en alles te werken, we hebben het laatste 1.5jaar 7 terugplaatsingen gehad van telkens topembryo's, en geen enkel dat wilde innestelen, en daarmee beseffen wij maar al te goed hoeveel geluk wij hebben gehad met onze dochter dat het van de tweede poging raak was...

Hoe gaat het met jou? Had jij nog een poging over? Of ben je nog bezig?

Hoe gaat het nog met de andere dames hier?

Groetjes,

Ilse

[VickskeL]

Ilse,
Ik vind het een moedige beslissing om te stoppen. Ik zou het persoonlijk niet gekund hebben maar je moet ergens een grens trekken he.

Wij zijn ook 2 jaar bezig geweest voor een brusje (eerste kindje was van eerste IVF gelukt). voor een brusje hebben we 6 pogingen nodig gehad.

De laatste poging hebben we dus uit eigen zak betaald maar was wel gelukt.

Ik ben natuurlijk heel blij, het was eerst een tweeling maar er is 1tje weggevallen op 10 weken zwangerschap.

Dit verlies heb ik tot nu toe nog geen plaatsje kunnen geven... Ik was zo ingesteld op de tweeling en wou altijd als 3 kindjes dat ik niet weet hoe ik ga reageren als mijn 2de dochtertje geboren is en de kinderwens ga moeten afsluiten... Ik hoop een beetje dat de wens voor een 3de gaat verdwijnen omdat ik mijn handen vol ga hebben met 2 maar ik vrees er een beetje voor aangezien ik het verlies van 1 embryo moeilijk kan vergeten...

Ik heb voor mezelf al uitgemaakt dat ik absoluut niet terug in de medische molen wil komen, maar ik ben er nog niet uit of ik dan de natuur nog een kans wil geven... Bij ons is de zaadkwaliteit het probleem,en is er dus nog een heel (maar dan ook heel minime) kans dat het natuurlijk zou lukken...

Hoe gaan jullie daarmee om? Heb je bv een spiraaltje laten steken om dit hoofdstuk echt te kunnen afsluiten? Want misschien dat je onbewust gaat 'hopen' als je 'niets' doet...

Ik weet dat het voor mij momenteel een luxe probleem is aangezien mijn laatste poging wel gelukt is en misschien is dit niet de juiste plaats om dit te posten.
Ik wil hier absoluut niemand zijn gevoelens kwetsen... Ik vroeg me gewoon af hoe je ermee omgaat?

[Ilse_1977]

hey VickskeL, ja het begon vrij zwaar te weten op onze relatie, en wij hadden ook gezegd dat de laatste terugbetaalde poging ook effectief de laatste poging was.
Ik ga het altijd spijtig blijven vinden dat onze dochter geen broertje/zusje zal hebben, maar ik probeer gewoon nu heel intens van haar te genieten, en binnenkort na de herfstvakantie gaat ze naar school, en dan opent zich weer een nieuw hoofdstuk... en later gaat ze misschien wat hobby's hebben, waar ik mij ook wat mee kan bezig houden.
Ik probeer zo echt de voordelen van 1 kindje te ontdekken,hé.
Bij ons net hetzelfde, bij mij is alles in orde, met mijn ventje is de zaadkwaliteit ondermaats, vandaar dat wij direct op ICSI waren aangewezen, en misschien is er een mini kansje op een natuurlijke zwangerschap?
Ik neem niks in, het kan toch niet, maar ge hebt wel gelijk, want onderhuids leeft toch die hoop van zou het toch misschien ni één keertje lukken? Ik hoop echt dat die hoop met de maanden gaat wegebben..
Ik ben nog volop een manier aan 't zoeken om hiermee om te gaan.
Voor jou moet dat toch niet gemakkeljik zijn om één van de twee te moeten afgteven... Daar denkt ge constant aan,hé.
Hoever ben je nu, voor wanneer ben je uitgerekend?
Ik zal duimen voor een vlekkeloze bevalling, en een mooi brusje voor uw dochter was het,hé?

groetjes,

Ilse

[VickskeL]

Ik ben uitgerekend voor 8 december en ben nu 25 weken ver...
Het kindje gaat waarschijnlijk vroeger komen aangezien er een geplande keizersnede gaat gebeuren...

Al die pogingen op korte tijd wegen inderdaad door op de relatie en ik vond bij mezelf dat ik ook minder kon genieten van het dochtertje dat ik al had... Ik was constant van de kaart door elke mislukte poging en de wanhoop of het ooit wel zou lukken...
Eigenlijk had ik de laatste poging niet willen doen, maar mijn man wou persé nog 2 pogingen doen (we hebben 2 pogingen gehad zonder bevruchting en hij wou deze nog opnieuw doen). Achteraf gezien ben ik hem enorm dankbaar om mij te overhalen maar ik besef ook dat er bij de kunstmatige voortplanting geen regels zijn. De dokters kunnen nog niet zoveel doen en alles is nog 1 grote lotto trekking onafhankelijk van aantal eicellen, kwaliteit van de embryo's,...

Wij stonden ook op de lijst van adoptie maar ik twijfel of we de wachttijd van 8 jaar zouden gehaald hebben...Tegen dan zou mijn dochtertje 12 jaar zijn en dat leeftijdsverschil vind ik gewoon te groot...

Ik kus echt mijn 2 pollekes dat het eindelijk gelukt is maar het angstmonster blijft bij mij serieus zitten. Ik weet dat moest er nu iets gebeuren met dit kindje dat het echt mijn laatste kans was...
Het verliezen van 1 kindje heeft er ook geen deugd aan gedaan want ik heb tot 18 weken regelmatig bloedverlies gehad.

Tot nu toe is het nog geen zorgeloze zwangerschap geweest maar ik leef nu echt naar elke nieuwe mijlpaal (28 weken = goeie kans op levensvatbaar, 32 weken = goeie kans geen kunstmatige beademing, 34 weken = voedingssonde weg,...).

Ik hoop echt voor jou dat de onbewuste hoop over de maanden heen gaat weggaan want ik kan me voorstellen dat dit niet gemakkelijk moet zijn.

Ik vind dat de emotionele klap van alle behandelingen pas echt achteraf komt want tijdens de behandelingen ben je altijd te druk bezig met oftewel aftellen tot je opnieuw mag beginnen, oftewel aftellen tot de tp, oftewel aftellen tot de bn.

Ik heb in ieder geval een heel andere kijk op de dingen gekregen en heb zowel bewondering voor de vrouwen die het blijven aankunnen om poging na poging te zien mislukken, maar ik heb nog meer bewondering voor de mensen die een manier vinden om te stoppen met de behandelingen en geluk vinden in andere dingen in het leven. Het loslaten is dikwijls nog moeilijker dan het blijven doorgaan...

Ik wens je veel succes en ik hoop dat je dochtertje het goed gaat doen op school... Bij mijn dochtertje waren de eerste 2 weken een ramp, maar nadien vond ze het nog wel ok
Geniet van je princesje en veel succes tijdens de peuterpuberteit

[Moby]

Dag allemaal,

Ik weet niet of er nog dames actief zijn op het forum die hier geschreven hebben, ik heb ook niet alle pagina's kunnen lezen (het waren er nogal veel... )

Ik heb ook intussen 5 ICSI achter de rug, en we waren ook even op inseminaties overgestapt omdat we er nog over hadden. De inseminaties (4)hebben niets opgeleverd. Van de 5 ICSI (met 6 terugplaatsingen, waarvan de laatste een dikke maand geleden) heb ik het volgende resultaat: 1 heterotope zw (slecht geëindigd) en 1 miskraam (nu bezig).

We hebben reeds een dochtertje van 3 jaar.

Alle pogingen die ik heb vernoemd waren voor een brusje. Ons dochtertje is er gekomen via medische stimulatie, maar wel met eigen werk.

We zijn intussen dus een kleine 2 jaar bezig voor dat brusje. En we zien het einde van onze pogingen naderen... Dat plus mijn leeftijd (ik ben 38 jaar) vind ik moeilijk om mee om te gaan.

Zijn er nog mensen hier zoals mij?