Pagina 1 van 1

Nog een brusje of niet?

Geplaatst: 21 augustus 2015, 10:58
door Lien2
Hallo allemaal,

Even kort mijn verhaal: na 3 jaar medische mallemolen zijn wij de trotse ouders geworden van een meisjestweeling die ondertussen al bijna 19 maanden oud zijn. De weg naar deze zwangerschap, noch de zwangerschap en de bevalling zelf zijn van een leien dakje gelopen. Na 7 iui's en 5 terugplaatsingen ISCI was het dan eindelijk gelukt. Gedurende die 3 jaar hebben we heel wat emoties over ons heen gekregen: verdriet, woede, onmacht,..... We werden geconfronteerd met iedereen in onze omgeving die zomaar zwanger werd (zelfs mijn jongere zus). Enfin, ik moet het de meeste van jullie niet vertellen wat voor een impact die ongewenste kinderloosheid met zich meebrengt.
Maar eind goed, al goed dachten we dus. De eerste 20 weken van mijn zwangerschap waren dan ook zalig. Geen kwaaltjes en ik kon dus volop genieten. Maar dan begon de miserie terug. Op 23 weken en 5 dagen werd ik opgenomen in GHB omdat ze dachten dat ik elk ogenblik kon bevallen (geen baarmoederhals meer en al opening). Na bijna 5 weken in het ziekenhuis gelegen te hebben, na een zeer traumatiserend gesprek te hebben gehad met de kinderartsen van de afdeling neonatologie over de risico's van vroeggeboorte ( ik was nog geen 25 weken: grens van levensvatbaarheid), na 5 weken amper durven te bewegen, mocht ik toch naar huis. Blijkbaar was er een verkeerde diagnose gesteld (ik ga hier niet verder op in want het is te zot voor woorden). Ik dacht nu eindelijk te kunnen genieten van een zorgeloze zwangerschap. Maar ook dat bleek ons niet gegund. Nadat ik amper 2 weken terug thuis was werd ik weer opgenomen, dit keer voor zware zwangerschapsvergiftiging. De bevalling kon men niet meer tegenhouden en mijn meisjes werden met spoedkeizersnede geboren op 30 weken en 5 dagen. Ikzelf heb 2 dagen op intensieve gelegen vooraleer ik mijn meisjes even kon zien. Nadien ben ik nog 10 dagen in het ziekenhuis gebleven om voldoende te herstellen en de meisjes hebben 6 weken op neonatologie gelegen.

Uiteindelijk is alles nog goed gekomen maar er gaat geen dag voorbij dat ik denk aan al die moeite en tegenslagen die we gehad hebben om onze droom te verwezenlijken. We hebben nog 3 embryo's in de vriezer en ik weet echt niet goed wat te doen? Ik zou zo graag een normale zwangerschap en een normale bevalling willen meemaken, je kindje direct in de armen sluiten en mee naar huis nemen, kraambezoek krijgen en noem maar op.
Maar zijn dit de juiste redenen om nog een kindje te willen? Ik denk dat ik er toch een trauma aan heb overgehouden van alles wat ik heb meegemaakt en ik heb het gevoel dat ik dit enkel een plaats kan geven als ik een normale zwangerschap en bevalling kan meemaken (idioot, ik weet het maar kan er niet aan doen, elke dag flitst de gedachte aan een derde kindje wel door mijn hoofd).
Daarnaast heb ik ook wel schrik voor het praktische en het financiƫle. 3 kindjes? Hoe doen jullie dat, voor degene die er 3 of meer hebben? Nu zitten mijn meisjes in een autostoel maar daar gaat zeker geen maxi cosi meer bij. En het is nu al met momenten zo hectisch, wat als er nog een derde kindje is?
Mijn man is content hoe de situatie nu is maar als ik echt nog een derde kindje wil zal hij mij niet tegenhouden. De beslissing ligt dus min of meer bij mij :-).

Sorry voor het lange verhaal en ik wil toch even benadrukken dat ik echt wel heel gelukkig ben met mijn meisjes. Maar ik kan precies het hoofdstuk niet afsluiten zolang die drie embryootjes nog in de vriezer steken (nieuwe behandelingen wil ik sowieso niet meer). Ik weet niet wat te doen en misschien kunnen jullie ervaringen mij een beetje helpen, hoewel het een persoonlijke keuze blijft.

Groetjes

Re: Nog een brusje of niet?

Geplaatst: 21 augustus 2015, 13:58
door Ster_
Hallo Lien,

Ik herinner me jouw verhaal over Ghb nog levendig! Ik word er zelf ook opgevolgd, en ik heb dat toen met verstomming gelezen.

Momenteel ben ik zwanger van ons derde kindje. Mijn eerste is ook te vroeg geboren (35w) en had een infectie opgelopen voor of tijdens de bevalling. Hierdoor op intensieve neonato beland. Achteraf besefte ik pas dat hij door het oog van de naald was gekropen. En ik begon hevig te verlangen naar een tweede met het bijhorende verlangen naar een normale kraamtijd. Maar ik wilde ook echt een brusje voor onze oudste.

Zwanger geraakt na een zwaar parcours. En negen maanden stress en angst dat de geschiedenis zich zou herhalen. Ik wou echt die baby bij mij, mogen aanleggen, knuffelen en koesteren in mijn armen. Het beeld van mijn baby in de couveuse aan allerlei slangetjes en die ik enkel mocht aanraken door de armsgaten, liet me niet los. Maar uiteindelijk ben ik van nummer twee nog ingeleid geweest en alles verliep zoals in mijn dromen. De laatste twee dagen moest hij wel op de lamp (naast mij) en daar had ik het al moeilijk mee. De angst dat ze hem zouden meenemen naar neonatologie.

Nu dus terug zwanger na weer een lastig parcours. Deze keer ben ik zonder droombeeld vertrokken. Gelukkig want ik had bloedingen in t eerste trimester. Door een hematoom. En dan bleek de twaalf weken echo ook nog een domper op de feestvreugde want hoge kans op down. Gelukkig was het vals alarm maar toch twee weken in ondraaglijk spanning gezeten. Op dit moment zal ik al blij zijn als ik de 30w haal zonder verdere ongelukken (hematoom is nog niet weg) en als t dan couveuse wordt, heel jammer maar als ons ventje het maar haalt!

Wat ik wil zeggen: ik begrijp volledig je droombeeld. Maar bij mij heeft het me net verhinderd van mijn zwangerschap te genieten. Langs de andere kant ben ik wel heel blij dat ik toch al tenminste een keer een gewone kraamtijd gehad heb zoals ik het mij voorstelde. Het helpt mij nu ook te relativeren en geen ideaal meer na te streven.

Wat betreft drie kindjes, dat weet ik nog niet :-) maar dat loopt wel los hoor! Ik vond vooral ivf combineren met twee kinderen heel zwaar, vooral ook mentaal. Maar voor drie kinderen ben ik niet bang. Druk maar superleuk denk ik :-D

Als je elke dag aan een derde denkt, denk ik dat je er gewoon voluit voor moet gaan! Wij hadden aanvankelijk ook gezegd enkel de cryos nog. Maar dan waren die cryos op en was de wens nog groter geworden. Dus toen zeiden we: onze laatste twee terugbetaalde pogingen nog. Toen die ook op waren, zijn we gestopt met doelen te stellen. Eerste zelfbetaalde ivf was dan eindelijk raak. Ik wil maar zeggen: bereid je erop voor dat je soms ook je grenzen verlegt als de wens te groot is. Nu ben ik wel heel blij dat we dat gedaan hebben, maar het is echt zwaar geweest voor ons gezin.

Ik heb vooral geleerd mijn hart te volgen. Dingen die ik mij op voorhand had voorgenomen kwamen toch niet uit.

Ik wens je heel veel succes en hoop echt dat alles mag verlopen zoals je het wenst!

Re: Nog een brusje of niet?

Geplaatst: 21 augustus 2015, 15:08
door Lien2
Hallo Ster,

Bedankt voor je reactie! En een dikke proficiat met je derde zwangerschap!! Ik hoop echt dat alles ook deze keer goed mag aflopen.

Het is zoals je zegt een droombeeld dat mij blijft achtervolgen. Ik moet hiervan afstand leren nemen en gelukkig zijn met wat ik wel heb (wat ik ook wel ben)en niet denken aan wat ik niet heb of nog niet heb of wat ik zou kunnen hebben of gehad hebben want voor hetzelfde geld zat ik nog steeds in de medische mallemolen en had ik geen enkel kindje. En nu heb ik twee prachtige wondertjes.

Goh, we zijn er nog niet uit maar ik heb nog een beetje tijd ;-).

Veel succes alleszins met je zwangerschap en bevalling!

Re: Nog een brusje of niet?

Geplaatst: 24 augustus 2015, 10:38
door Hopeful82
Hoi Lien2,

ik lees zo nu en dan nog (stiekem) mee hier op het forum, en wilde toch even reageren. Ik herinner me jouw verhaal inderdaad ook nog goed... Ik ben van de oudste (nu net 2 geworden) bevallen op 32 wk 2 dg, na een plots breken van mijn vliezen (nooit oorzaak gevonden) op 31 wk 4 dg. Alles is gelukkig heel goed gegaan en relatief vlot verlopen (longrijping gehad, vaginale bevalling vlot verlopen, 33 dg neonato maar zonder noemenswaardige problemen), maar ik herken je hunkering naar een normale kraamtijd. Ik vond het zoo erg dat ik geen dikke buik had gehad, niet meer zwanger was, hem niet bij mij op de kamer heb kunnen houden, dat we niet na enkele dagen samen naar huis mochten, dat we niet op de normale manier kraambezoek konden ontvangen, dat ik 's nachts niet op moest staan om BV te geven maar moest kolven. Ik vond het inderdaad ook moeilijk om het af te sluiten zonder een 'normale' kraamperiode gehad te hebben.

Omdat onze zoon zoon droombaby was, besloten we al snel voor een 2e te gaan, en daar waar we 2 jaar bezig zijn geweest voor de oudste (incl 4 IUIs en 1 IVF terugplaatsing), waren we nu enkele maanden later (opnieuw de 1e (cryo)terugplaatsing) snel zwanger... Van een tweeling...! Ik zag mijn "droom" alweer in duigen vallen, en dacht dat ik geen minuut van de ZWS gerust zou zijn wegens mijn voorgeschiedenis van te vroeg bevallen. Maar ik heb toch heel erg genoten, ben enorm dik geweest op het einde, want jaja, ik heb het einde gehaald! Ik ben uiteindelijk op 36 wk en 2 dg ingeleid (en geloof me, ik was er dit keer echt aan toe om te bevallen, dat gevoel heb ik bij de oudste uiteraard nooit gehad) en heb beide kindjes op de kamer gekregen en ze mochten na 4 dg mee naar huis (en zijn nu flinke babies van bijna 8 maanden). En ja, ik geef toe, dit heeft het voor mij een stukje makkelijker gemaakt om het trauma van de vroeggeboorte van de oudste (want een trauma dat is het) te verwerken. Ik heb nu nog altijd geen "normale" zwangerschap gehad, en zou graag een keer spontaan zwanger worden, maar ik besef ook dat ik niet alles kan hebben, en kan het nu allemaal een plaatsje geven.

En ja 3 kindjes, tis f*cking druk en met momenten sta ik echt te wenen van drukte, stress en vermoeidheid (ik roep soms wel eens dat ik niet gevraagd heb om een 3e en om een tweeling, maar ik zou me uiteraard niet meer zonder kunnen voorstellen), maar het is ook zoooo fantastisch en mooi (ok ik geef eerlijk toe dat we gelukkig wel 3 zeer makkelijke kinderen hebben). Zeker nu ze allemaal iets ouder zijn, en ze met elkaar beginnen te communiceren, lachen en spelen! In de auto is het niet evident, wij hebben een Ford Focus en Opel Zafira, op zich geen kleine auto's maar wel te klein voor deze gezinssamenstelling voorlopig ;-) De oudste zit in zijn stoeltje voorin, en de maxi cosi's achterin aan de zijkanten, en een van ons daartussen in gepropt. Niet ideaal, maar slechts tijdelijk, en voorlopig gaan we toch nog niet ver op vakantie.

Wat je moet doen kan ik je niet vertellen, maar kan je bij deze alleen maar zeggen hoe ik het ervaren heb. Veel succes met je keuze!

Re: Nog een brusje of niet?

Geplaatst: 27 augustus 2015, 13:08
door Lien2
Hey Hopeful,

Ik herinner me jouw verhaal ook nog. Ik weet nog dat ik toen dacht: amaai een kleintje rondlopen en nog 2 op komst :D .
Ik denk dat onze situatie wel iets gemakkelijker is. Ik had nog geen kindjes dus ik wist niet beter. En tis toch altijd zwaarder denk ik als er al een kindje is en dan ineens er nog eens 2 bij...

Het is hier ook zo verschrikkelijk druk. Onze meisjes hebben echt last van peuterpuberteit :wink: . Vanalles willen doen wat niet lukt of niet mag en dan kwaad worden, ruzie maken met elkaar,... Ik voel mij echt een gendarme tegenwoordig. En dan vraag ik mij af of ik een derde wel aankan, hoewel ik het graag zou willen.
Voorlopig blijft de keuze voor een derde dus nog even in beraad.

Maar ik lees dat jouw gezinnetje compleet is en ondanks de drukte heeft de tweeling toch geholpen om het 'trauma' te kunnen verwerken en een plaats te kunnen geven. Ik hoop dat dit ooit ook voor mij het geval zal zijn, met of zonder 3de kindje. Want dat mag uiteraard niet de enige motivatie zijn om nog een kindje te willen.

Geniet nog van je kindjes want ze zijn zo snel groot :D

Re: Nog een brusje of niet?

Geplaatst: 19 juni 2016, 9:54
door Hopeful82
Hey Lien2, hoe is het nu bij jullie?

Re: Nog een brusje of niet?

Geplaatst: 20 juni 2016, 8:24
door Lien2
Hey Hopeful,

De knoop is doorgehakt en we zijn bezig voor de terugplaatsing van een blastocyste :D .

Al gaat het weer niet van een leien dakje. Ik had niets anders verwacht gezien mijn voorgeschiedenis....

Vorige maand ben ik begonnen met progynova te nemen maar die medicatie sloeg niet aan want baarmoederslijmvlies werd niet dikker. Na de zoveelste bloedname bleek dat ik een eisprong gehad had, wat normaal niet kan met die medicatie. Bij mij dus wel. Ik moest dan weer wachten op mijn regels en opnieuw beginnen.

Sinds zaterdag ben ik dan opnieuw begonnen met progynova maar een hogere dosis. 30 juni moet ik voor echo en bloedname gaan.

Ik moet wel zeggen dat ik het deze keer helemaal anders beleef. Vorige keer, toen er nog geen kindjes waren, zou ik al heel depressief zijn omdat de behandeling maar weer eens werd uitgesteld. Nu is er totaal geen stress. We zien wel wat er van komt.

En hoe gaat het bij jullie en uw 3 (b)engeltjes :D ?

Re: Nog een brusje of niet?

Geplaatst: 8 augustus 2016, 20:26
door Hopeful82
Hier is het goed, maar druk en hectisch :-) De jongste 2 zijn echte pateekes, de oudste is van zichzelf heel rustig en braaf maar kan aardig opgestookt worden door de jongsten :mrgreen: De oudste wordt volgende week 3 en ontwikkelt zich super, wordt een echte praatjesmaker, klimt in ons speeltoestel, kan inmiddels redelijk fietsen en is en blijft een vrolijk mannetje! De jongsten zijn nu ruim 19 maanden, en ontwikkelen zich razendsnel, stappen sinds hun 10 maanden, klimmen overal op, luisteren met moment van geen kanten, en een van de twee sprak van de week zijn eerste twee-woord-zinnetje ("ikke ook!" :wink:) en vandaag zijn eerste drie-woord-zinnetje ("ikke ook thee") :shock: We hebben nu om en om vakantie, wat heerlijk is want dan hebben we de hectiek van school, creche en werk niet, maar volgende week is het gedaan en dan begint het drukke leven weer helaas... Maar al bij al mogen we zeker niet klagen en doen ze het alledrie fantastisch, maar druk is het wel :oops: