beginnen aan een tweede?

Plaats reactie
Elise2008
Berichten: 224
Lid geworden op: 20 april 2015, 15:13

beginnen aan een tweede?

Bericht door Elise2008 » 5 januari 2017, 21:18

Zoals alle dames hier op het forum na een eerste of tweede kindje komt de vraag waarschijnlijk komt er nog een tweede of derde? Of wanneer beginnen we er aan. De ene keer denk ik: we beginnen er aan! De andere keer denk ik: is het niet te vroeg?

Hier is het ook zo. Wij zijn bevallen in februari 2016 van een zoontje en sindsdien kriebelt het zo hard om aan een tweede te beginnen. Ondanks ons kleintje niet zo gemakkelijk sliep en een refluxbaby was. Voor mezelf was het ook niet zo vanzelfsprekend zo'n kleintje in huis. Je leven staat op z'n kop en plots verlies je de controle over alles. Ik heb daar ferm moeten leren mee leven. Zelf je relatie krijgt een andere wending. We moeten elkaar wat terug vinden in onze relatie, maar dat komt zeker goed.

Ik heb vooral schrik dat ik het niet zal aankunnen in mijn eentje, ik sta er alleen voor 's morgens, 's avonds en 's nachts. Als je dan twee kleintjes hebt is het niet te onderschatten denk ik. Als het tweede dan ook al een moeilijke slaper is, maakt het misschien de eerste wakker. En wat als het een tweeling is? Van 1 naar 3 kindjes is ook een grote aanpassing...

Ik wil nu zoveel mogelijk genieten van ons zoontje en als er een nieuwe babytje bijkomt zal je de aandacht moeten verdelen. Ik ken een gezin waar ze vier kindjes op korte tijd kreeg en ik de opvoeding soms zo schrijnend vindt doordat ze geen aandacht genoeg heeft en dat wil ik echt niet, ik wil er zijn voor mijn kinderen. Aan de andere kant heb ik echt pijn in mijn hart omdat mijn kinderwens zo groot is... :(

Financieel heeft het waarschijnlijk ook wel een impact? De ziekenkosten die wij afgelopen maanden hebben gehad wil ik gewoon niet optellen, maar hoe zal het dan zijn met twee kindjes?

Ik pieker me echt suf de laatste maanden. Het doet me zoveel pijn om zwangere vrouwen te zien. Ik wou vandaag zelfs niet op bezoek bij een zwangere kennis omdat ik anders een hele avond zou zitten wenen. :?

Zijn er nog dames die zich herkennen in mijn verhaal? Hoe denken jullie erover?
IUI 1 op 5/05/2015 - negatief
IUI 2 op 8/06/2015 - positieve test op 23 juni
Uitgerekend op 28 februari 2016 - Bevallen op 26/02/2016 van een zoontje

Opstart brusje
IUI 1 op 2/07/2017 - positieve test op 16 juli

Sloebertje
Berichten: 780
Lid geworden op: 27 februari 2013, 11:30

Re: beginnen aan een tweede?

Bericht door Sloebertje » 30 januari 2017, 20:44

Hey Elise,

ik heb het ook zeer moeilijk om zwangere vrouwen te zien. Vanmorgen nog iemand tegengekomen aan het tankstation die parmant met haar buik stond te zwaaien en ik kreeg een krop in de keel. Ik had zeer graag een tweede baby gewild, maar door verschillende omstandigheden is dit geen goed idee: mijn leeftijd, de leeftijd van mijn partner, de hartafwijking van Fiona, de tijd die het de vorige keer heeft gekost, maar vooral, ik weet niet of ik het zou kunnen. Ik ben lange tijd zeer moe geweest. Nu is het beter maar slaapt Fiona erg slecht. Als ik me goed voel, dan denk ik: ja, komaan, we gaan ervoor. Als ik me minder voel, dan denk ik: best dat er geen tweede baby is, ik zou het nu nog niet kunnen.

Ik zou het er ook, net als jij, moeilijk mee hebben om zo kort op elkaar twee baby's te hebben, omdat ik bang zou zijn de eerste tekort te doen. Een vriendin van me heeft drie kinderen: ééntje van zeven, eentje van twee en eentje van zeven maand. Ze zei dat het verschil tussen de eerste twee (voor haar) ideaal was, van twee naar drie was te kort op elkaar. Maar eigenlijk kan niemand je hierin helpen, je moet het zelf beslissen, samen met je partner.

Als ik je verhaal lees, dan zegt je hart ja en je verstand nee. Je hebt nog tijd toch? Eens de baby er is, is er geen weg meer terug, denk ik dan. Je hebt precies veel twijfels. Misschien moet je nog even wachten dan? Allé, dat is mijn mening. Misschien denken andere mensen er wel anders over. Maar zoals ik al zei, jij moet er klaar voor zijn, niet de rest van de wereld.

Moeilijk hé. Ik hoop dat jullie er uit raken!
Sloebertje (38), ICSI1 (CRG Brugge) geen tp, ICSI2 (CRG Brugge) neg, ICSI3 (Aalter) geen tp, ICSI4 (UZ Gent) gecanceld - hoge progesteronwaarde, ICSI4 bis - 6 mnd ICSI natuurlijke cyclus, tp in mei '15 --> Zwanger! Feb '16 --> dochtertje geboren!

lieze81
Berichten: 1134
Lid geworden op: 19 januari 2014, 10:57

Re: beginnen aan een tweede?

Bericht door lieze81 » 22 maart 2017, 19:03

Ik versta je gevoel volledig Elise.

Ik moet zeggen dat ik ook schrik heb! Nu zeker, het is zo snel gelukt voor een brusje, dat ik nog rapper voor bepaalde situaties ga staan dan ik had gedacht. :wink:
Maar wij zijn straks 36 (ik) en 38 (vriend) dat ik geen tijd heb om enkele jaren te wachten, dit vooral in de veronderstelling dat we er deze keer ook lang zouden over gedaan hebben.
Maar ja, ik heb ook schrik dat we terug een niet zo'n goede slaper gaan hebben. Dat ik niet ga weten naar wie eerst gegaan 's nachts, dat ze elkaar gaan wakker huilen, dat ik Elias niet genoeg aandacht zal kunnen geven terwijl ik bezig ben met het kleintje. Maar ik denk dan maar ' er zijn zoveel mensen die het kunnen, waarom zou het hier niet gaan?'.

wij hebben nu natuurlijk wel geluk, dat we een droomkindje hebben, behalve zijn slaapgedrag van de afgelopen 6 maand... dus we hopen dat nr 2 ook zo wordt (behalve dan het slaapprobleem :roll: )

Maar ook bij mij, al sinds hij een paar weken oud is word ik jaloers bij iedere zwangere dame die ik zie.... dus wij hebben de knoop door gehakt, en er gewoon voor gegaan. zoals je wel weet :)
7 IUI's, ivf 1-2 : negatief. ivf 3: biochemische. icsi4 : zwanger! 7 maart 2016: Elias geboren!
Januari 2017 Icsi4.1 : zwanger! Uitgerekend voor 7 oktober 2017!

Carlijne80
Berichten: 16
Lid geworden op: 6 maart 2017, 9:24

Re: beginnen aan een tweede?

Bericht door Carlijne80 » 23 maart 2017, 14:46

Ik leef volledig met je mee, Elise.

Ik ben de trotse moeder van een meisje van vier en ook bij mij begint het te kriebelen om nog eens zwanger te worden. Het lijkt me heerlijk mijn dochtertje een broertje of een zusje te geven. Ik ben enig kind en heb dat zelf niet altijd fijn gevonden.

Maar... ik ben bang. Niet meteen voor de zwangerschap en de bevalling, maar ik maak me zorgen hoe ik het allemaal georganiseerd zal krijgen. Mijn dochter slaapt ’s nachts heel goed, we zijn uit de luiers, we moeten geen rekening meer houden met voedingen, enz. ... en om dat nu allemaal weer te moeten doorstaan... ik weet het allemaal niet zo goed.

Toch zullen mijn man en ik gauw een beslissing moeten nemen. Ook wij zijn niet zo jong meer (allebei 36) en ik wil ook niet dat het leeftijdsverschil te groot is. Soms denk ik: we gaan ervoor! Op andere dagen denk ik: misschien toch beter maar een kindje. Toch zullen we de knoop moeten doorhakken.

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 12 gasten