Wanneer klaar voor een brusje??

K'tje
Berichten: 1105
Lid geworden op: 7 april 2008, 15:46

Bericht door K'tje » 16 november 2011, 21:18

Ik kom hier ook eens piepen, en wil mijn gevoelens proberen te verwoorden...

Sem is nu iets meer dan 15 maand, en mijn man zou graag voor een brusje gaan. (eigenlijk al langer dan vandaag, maar ik hou de boot af)

Sinds de geboorte van Sem heb ik niks van anticonceptie genomen, dus de kans dat er spontaan iets gebeurt, is zo goed als onbestaand. Dat wisten we, want Sem is een ICSI-kindje, hij werd geboren meer dan drie jaar na mijn pilstop. (eigenlijk was ik zwanger na twee jaar, maar ons eerste kindje werd doodgeboren op 21 weken zwangerschap)

Ik twijfel ook een beetje of ik wel nog een kindje wil. Tot nu toe zeg ik dat een brusje welkom is, maar dan liefst gewoon spontaan, ik wil er nog niet terug al die moeite voor doen.

En ik besef wel dat het weer zo lang kan duren, en ik wil ook niet te veel tijd tussen de kindjes, maar ik zie er zo ontzettend tegenop, weer die hormonen, mijn leven laten leiden door de echo's, bloedafnames enz.

Ik ben ook bang dat Sem daaronder zal lijden, ik zal vast en zeker last hebben van de hormonen, moe zijn, prikkelbaar, en ik wil dat niet op hem afreageren...

Mijn mama zei me vandaag dat ik als peuter ook "geleden" heb onder haar zwangerschap van mijn zus, want ze was constant misselijk en ziek, en ik heb daar toch ook niks aan overgehouden? Nee idd, ik kan het me niet herinneren, maar toch, Sem is mijn alles... Is het raar dat ik me zo voel??

En dan is er ook een niet onbelangrijke vraag, en hoewel iedereen me verzekert dat het niet zo is, twijfel ik heel erg of ik een volgend kindje net zo graag zal zien als Sem??

Ik zit in twijfel, echt...

In december gaan we eindelijk verhuizen naar onze nieuwbouw, en ik heb tegen m'n ventje gezegd dat ik, eens we echt gesetteld zijn, dan wel ga zien hoe ik er tegenover sta. En misschien zal het vanzelf terug gaan kriebelen als we ruimer wonen, maar ergens blijf ik heel erg opzien tegen de behandelingen...

We hebben ook "maar" drie pogingen meer, wat als die niet genoeg zijn? Want ik kan me voorstellen dat, eens je er terug instapt, je er echt volledig voor gaat, en dan die ontgoocheling, ik mag er eigenlijk niet aan denken...

Sterretje
Berichten: 12336
Lid geworden op: 18 december 2007, 15:11

Bericht door Sterretje » 18 november 2011, 21:55

K'tje, jouw gevoelens zijn zo herkenbaar, en volgens mij toch normaal hoor. wij wisten meteen dat wij een brusje wouden, en graag zo kort mogelijk na elkaar.
ik wou ook zo graag op natuurlijke wijze proberen, gewoon om m'n lichaam de kans te geven zich eens te bewijzen, maar door een speling van t lot, mochten wij op ferti al heel snel beginnen aan brusje, ik werd dan ook a d pil gezet, en that 's it. de MMM begon weer
wij hebben er ons met ogen toe ingegooid en alles op ons af laten komen. alles bij elkaar heeft mijn poging zes weken geduurd, met pillen, cystes, stimulatie, PU en TP.
wij hadden zo veel geluk dat t vd 1e X prijs was, al vond ik m'n ziekenhuisopname door overstimulatie wel een enorm dieptepunt.
de invloed vd hormonen waren niet merkbaar naar A toe, maar zij wzs toen nog maar 9 maand en een opmerkelijk brave baby, geen peuter-puber.
manlief was in de periode van mijn zwangerschap heel vaak buitenshuis, ook in het weekend, waardoor ik grotendeels alleen stond voor de opvoeding v A, en de zwangerschap. dan mag je van geluk spreken dat je geen kwaaltjes hebt
maar alles is zo onvoorspelbaar, je kan denken dat je nog zo goed voorbereid bent en aan alles gedacht hebt, het draait soms nog totaal anders uit.
voor jullie ligt het volgens mij nog extra moeilijk omwille van Laura*, en de angst voor brusje dat daarmee te paar gaat.
laat het nog maar eens goed bezinken, en doe het op je eigen tempo. ik duim dat jullie een evenwichtige beslissing kn nemen...

K'tje
Berichten: 1105
Lid geworden op: 7 april 2008, 15:46

Bericht door K'tje » 21 januari 2012, 22:08

Ondertussen zijn we twee maanden na mijn berichtje hier, en de gedachte aan een brusje is nooit weggegaan. Ik denk dat ik klaar ben voor een volgende zwangerschap!!

Maar het doorhakken van die knoop, het effectief bellen om terug te starten met de stimulatie, da's een ander paar mouwen. Mijn vriend begrijpt heel goed dat ik er enorm tegenop zie en laat de beslissing over het "wanneer" dus volledig over aan mij...

Vandaag op facebook een aankondiging van een bevriend koppel, hun zoontje is drie maand ouder dan Sem, en ze zijn zwanger voor augustus. En toen overviel me weer dat gevoel, waarom moeten wij zoveel moeite doen, dit alles ondergaan, terwijl anderen het mooi plannen en alles loopt zoals ze het willen? Zal dit altijd een tere plek blijven, zelfs als we het geluk hebben om nog een brusje te mogen verwelkomen?? Bah ik haat het soms zo dat ik niet gewoon met m'n vent het bed kan induiken en vrijen tot ik zwanger ben! :(

Ik had onmiddellijk een mega-dip. Ik zou stante pede de telefoon willen nemen om een afspraak te maken bij ferti. Maar tegelijk zie ik er zo tegenop! En iedereen weer inlichten, werk (ja die zullen het snel doorhebben als ik plots weer vaak later kom of vrijaf moet nemen...) en onze ouders, want als er al een kindje is moet er opvang zijn voor hem natuurlijk... Ik zou zo graag gewoon de aankondiging kunnen doen, als een echte verrassing, maar helaas...

Ik wil het graag, Sem een brusje geven, nog eens zwanger zijn. Maar ik ben ook zo bang, zal het wel lukken, zal alles goed gaan?

Ik denk dat ik er dus wel klaar voor ben, en dat ik gewoon even over die drempel van het eerste telefoontje plegen heen moet. En eens we er terug inzitten, hoop ik dat het gevoel ook vanzelf zal goedkomen...
Pff, m'n bericht hangt misschien niet echt samen, maar ik heb het toch even van me af kunnen schrijven hé...En gelukkig is PS I love you bezig op vtm, doet deugd om nog eens goed te huilen... :wink:

Liefje
Berichten: 1369
Lid geworden op: 4 juni 2009, 12:44

Bericht door Liefje » 22 januari 2012, 8:17

ha Ktje, moeilijk he, die eerste stap! Je bent al ver hoor, de beslissing heb je al genomen, heel dapper van je!
Wij hadden onszelf een deadline opgelegd en uiteindelijk heb ik een maand daarvoor al de telefoon genomen om te bellen voor een afspraak. zo maar ineens was het zover, de eerste dag van mijn ms was ik er klaar voor. Het was een last die van mijn schouders viel.
Ik hoop dat je binnenkort de kracht vindt. Dikke knuffel!

K'tje
Berichten: 1105
Lid geworden op: 7 april 2008, 15:46

Bericht door K'tje » 22 januari 2012, 9:10

Liefje, hier is het ook zo, gisteren de eerste dag van ms, en bam die zwangerschapsaankondiging. Die twee dingen samen brachten mijn gevoelens en gedachten in een stroomversnelling.

Maar ik heb daarnet een afspraak vastgelegd, eens diep adem genomen en hop. En gelukkig maar, want we mogen pas op 8 februari gaan om een schema te halen. Dus ik heb nog ff om me mentaal voor te bereiden...

Havanne
Berichten: 235
Lid geworden op: 15 juni 2008, 21:52

Bericht door Havanne » 22 januari 2012, 10:34

Haha herkenbare verhalen, bevallen in juni een jaartje wachten omwille van keizersnede maar zo vlak voor de grote vakantie starten mmm, neen. In mijn planning stond beginnen september 2010. Ik wist voordien dat dit niet in het ventje zijn planning stond en dat hij zeker tijd veel tijd zou nodig hebben om hierin een beslissing te nemen. :? Ik ben dan maar tijdig genoeg beginnen zeuren en heb dan mijn planning bijgesteld naar januari 2011 ... mijn planning hé. Maar intussentijd voelde ik wel dat meneertje stillekes aan mijn richting uit kwam en heb dan geduldig gewacht en regelmatig een grondig gesprek gehad over de toekomst :D . December 2011 zei hij dan dat hij niet tegen een 2de kindje was maar.... ik heb dan gezegd "als je er niet tegen bent dan ben je er voor....??????" en toen zijn we gestart. Gisteren eerste IUI.

Groetjes Havanne

Mandy
Berichten: 446
Lid geworden op: 3 juni 2010, 23:30

Bericht door Mandy » 25 januari 2012, 13:17

Spannende tijden allemaal voor jullie!
Hopelijk wordt de grootste ellende allemaal bespaard en is het snel raak!
Hier lijken de gedachten over een brusje ons alleen maar verder uit elkaar te drijven... Mijn man snap niet hoe ik er uberhaupt al over na wil denken (ons boefje is 10,5mnd). Ik kan met mijn gevoelens niet echt uit de weg. Voel me schuldig, jaaa ik ben stapel gek op ons zoontje. Maar nee mijn geluk is nog niet compleet. Voel me onbegrepen en dat door mijn eigen man, het doet zeer. Ik snap hem echt en kan zijn keuze hierdoor ook begrijpen, maar kan mijn gevoelens niet uitzetten.
Tja, we zullen wel zien hoe t eindigt.

Succes allemaal dames! Mijn duimen draaien voor jullie.

Repelsteeltje
Berichten: 1422
Lid geworden op: 23 juli 2009, 10:33

Bericht door Repelsteeltje » 25 januari 2012, 17:14

Hey Mandy,

Hier ook nog iemand die op het wachtbankje zit hoor.
Mijn dochtertje is nu 11 maand.

Een paar maand geleden heb ik ook nog serieus ruzie gehad met mijn man omdat hij vond dat we nog meeeeeer dan tijd genoeg hadden om aan een brusje te beginnen en ik niet snel genoeg kon beginnen.
Na die vreselijke ruzie heb ik ingezien dat hem hierin forceren helemaal neit goed is. k Heb met hem afgesproken om een afspraak te maken bij fertiliteit om alles in orde te brengen zodat we kunnen starten wanneer we ons allebei klaar voelen voro een brusje.

En eerlijk, in die afgelopen maanden ben ik soms zelf beginnen twijfelen of ik wel zoooo snel een brusje wou. OK, de balans blijft bij mij overhangen naar snel een brusje maar ik begrijp beter waarom hij liever nog even wacht.

Dus wat ik doe, is hem er niet teveel mee lastig vallen, maar gewoon af en toe eens voorzichtig polsen. (al moet ik mij inhouden om mijn man ook geen deadline op te leggen :oops: )

Repelsteeltje
Berichten: 1422
Lid geworden op: 23 juli 2009, 10:33

Bericht door Repelsteeltje » 25 januari 2012, 17:15

BTW: nog één echotje te gaan en dan zouden we medisch gezien mogen starten bij de volgende russen (als die zich zouden aandienen want met mijn PCO is dat niet zeker)

Mandy
Berichten: 446
Lid geworden op: 3 juni 2010, 23:30

Bericht door Mandy » 26 januari 2012, 19:49

Dat niet te veel mee lastig vallen ken ik. Ben er ook helemaal klaar mee om er over te beginnen. T moet voor mij ook niet perse raak zijn hoor.
De twijfels waar je t over hebt ken ik. Want hoe je t ook draai of keer, alles heeft voor en nadelen. Alleen ben ik die anticonceptie gewoon zooo beu. Morgen maar weer eens naar de huisarts voor te bekijken hoe of wat. Heb vreselijke last van de pil en ben er dan na 2,5mnd misselijk zijn, amper slapen, veel wit verlies en een rothumeur mee gestopt. Na 3 jaar, 7 IUI, was ik in rustmaand voor ivf zwanger, dus de kans op een spontane bevruchting is er wel degelijk.
Het steek mij momenteel gewoon erg tegen dat mijn man en ik het niet eens kunnen worden. Of nog meer dat hij mij niet wil begrijpen. Die mmm hakt meer op een relatie in dan dat op het moment dat je er mee bezig bent lijk (voor mijn gevoel toch) Zelf heb ik gewoon erg last van de nasleep. De onzekerheid hoe t zal zijn bij een eventueel brusje poging. Als ik weet dat t over 2 jaar direct raak zal zijn zou ik er misschien minder mee zitten. Maar helaas die zekerheid heeft niemand.
Ach af en toe wat stoom afblazen hier doet ook al deugt!

xxxxx

Repelsteeltje
Berichten: 1422
Lid geworden op: 23 juli 2009, 10:33

Bericht door Repelsteeltje » 27 januari 2012, 19:33

Hey Mandy,

Hmm, jammer dat je zoveel last hebt van je pil. Nu ergens mag je blij zijn dat je de pil moet nemen. k Weet het, t klinkt raar. Maar ik zal nooit van mijn leven nog een pil moeten nemen (mijn man heeft geen zaadcellen) en ook dat doet pijn. Op het werk tegen collega's moeten liegen over welke anticonceptie je neemt, is niet leuk. Enfin, k hoop dat je een oplossing vindt voor je probleem.

Verder herken ik het ook wel hoor, k had ook zo een beetje het gevoel van 'uw wil is wet en naar mij wordt niet geluisterd'. Maar langs de andere kant is er in deze situatie niet echt een compromis te vinden. Je kan niet 'een beetje aan een brusje beginnen' of 'een beetje klaar zijn voor een brusje'.

Van die onzekerheid heb ik zelf niet zo'n last. Na een lange nutteloze periode (zelf proberen, onderzoeken en operatie bij mijn man, wachtlijst voor donorsperma), was ik eigenlijk snel zwannger (KID 3). Dus ik ga ervan uit dat het ook volgende keer snel raak zal zijn, ik vecht tegen dat idee, maar t zit echt wel zo in mijn hoofd... :?

Mandy
Berichten: 446
Lid geworden op: 3 juni 2010, 23:30

Bericht door Mandy » 30 januari 2012, 22:12

Repelsteeltje,

Dat moet inderdaad erg moeilijk zijn. En ik dan maar klagen over de bijwerkingen... Daar is tenminste een oplossing voor te bedenken.

Het is inderdaad lastig.
Al is in ons geval een beetje wel mogelijk. Zonder mmm. Maar goed, dat is nog niet aan de orde.
Het hangt bij ons niet af van leeftijd etc. beiden nog jong. We zullen wel zien wat de tijd ons brengt. Voorlopig maar 150% van ons kleine draakje genieten.

Gaan jullie starten? Of toch nog een rondje wachten?

Positief denken bevorderd de slagingskansen toch, dus zeker zo blijven denken. Na 3 pogingen is toch netjes he. Alleen zo jammer van alle ellende vooraf. Gelukkig is dat gepasseerd.

Groetjes!

Repelsteeltje
Berichten: 1422
Lid geworden op: 23 juli 2009, 10:33

Bericht door Repelsteeltje » 2 februari 2012, 20:55

Vorige week bij de fertigyn geweest, vandaag een controle echo en we hebben groen licht gekregen.

Alleen, ja is mijn man er nog niet helemaal klaar voor. Dus we zullen zeker nog een rondje wachten, misschien langer, dat zal afhangen van de lengte van de rondjes (k heb PCO dus een cycli kan soms bijna 3 maand duren) :?

Bij de gyn moest ik wel bloed laten prikken op infectieuze ziektes en dat moet eens elke 6 maand. Toen de gyn vroeg of we dat dan nu zouden doen, of dat het zonde zou zijn omdat we toch nog niet direct zouden starten, kreeg ik toch groen licht van mijn man. Dus voor de zomer zouden we toch beginnen.
Oh, wat zou ik graag een datum hebben.

k Ben al vast met de foliumzuur begonnen, je weet nooit dat mijn man volgende week s avonds thuis komt en zegt 'ik ben er klaar voor'...

Zo spontaan zwanger kùnnen worden lijkt me ook niet makkelijk, het hoopmonster ligt dan altijd op de luur en wanneer ga je dan teryg naar de fertigyn...

k Hoop voor je dat er bij jou ook snel brusjesperspectieven komen...

fluffie
Berichten: 1582
Lid geworden op: 10 oktober 2008, 18:34

Bericht door fluffie » 3 februari 2012, 21:39

Ventje en ik zijn het ook niet eens over al dan niet een brusje voor Seppe (nu 2 jaar). Maar we hebben onszelf een "time-out" gegeven en gezegd dat we in november dit jaar gaan beslissen (ik weet niet meer hoe we op dat moment gekomen zijn, maar het ligt nu al een tijdje zo vast)

Het is wel goed voor ons dat we het zo beslist hebben, ik loop er niet meer constant mee bezig (ook al laat ik het af en toe wel nog eens vallen dat ik zo graag een brusje wil :wink: ) en ik heb de indruk, door hem meer gerust te laten, dat het idee de kans heeft bij hem te rijpen...

Dus ja, we zien wel hé!

Veel succes voor iedereen die er wel al mee start!

Véro.
xx

Mandy
Berichten: 446
Lid geworden op: 3 juni 2010, 23:30

Bericht door Mandy » 3 februari 2012, 22:11

Fluffie: Blij te lezen dat ik niet alleen ben. Is bij jullie een oorzaak gevonden? November is nog een heel eind weg. Maar helaas zijn we bekend met wachten he :(.

Repelsteeltje: Spannend. Groen licht is in elk geval al een hele stap he. En dat je man daar in mee ga is toch ook al heel wat he. Pff lastig om niet te weten of er een eisprong is en wanneer. Mijn cyclus was altijd 27 dagen, maar 6 a 7 maanden na mijn bevalling werd t in eens langer. Vanaf toen wilde mijn man geen risico's meer nemen met condooms op risico dagen. Zelf ben ik niet helemaal bekend met pco. Neem je dan ook clomid oid wanneer jullie er weer helemaal voor gaan? Bij ons is er geen oorzaak gevonden. Gewoon pech zeker? Of niet ver genoeg gezocht, geen idee? Het is dus ook niet uitgesloten dat een 2de problemen zal geven. Dus ergens kan ik mij dan ook wel vinden in de keuze van mijn man. Luca is nog klein en er is nog tijd. Maar ja, je hart en je hersenen zitten helaas niet altijd op 1 lijn he....

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 9 gasten