Leeftijdsverschil

[wat is er mis?]

Wat is het "ideale" leeftijdsverschil volgens jullie tussen de brusjes? En hoe ga je ermee om wanneer het niet lukt volgens je planning?

Zelf wilde ik graag 2 tot 3j tussen mijn kindjes (ideaal 2,5j) maar het maximum was dus 3j. We zijn gestart voor een brusje als onze zoon een jaar was. Eerst nog spontaan omdat ik zoiets had van het lukt vast niet dus hbb we nog wat oefentijd en mijn man wilde het ook spontaan proberen. En dan dacht ik dat het wel "op tijd" begonnen was. We hadden immers nog 2j (min 9maanden). Dus dat leek me lang genoeg id wetenschap dat we al wisten dat we behandelingen zouden nodig hbb en dat we dus niet eerst een jaar zouden oefenen. Ondertss zijn we al meer dan een jaar verder en twee miskramen verder. En zal mijn zoon meer dan 3j zijn als het brusje geboren wordt. Ergens vind ik dit vreselijk. Ik probeer de voordelen ervan te zien, maar het is moeilijk.

Hoe is / was dit bij jullie?

[nogeenkeer]

Hey bokje,
ik denk dat je mijn mening daarover intussen ook al wel kent hé. Wij wilden er graag twee héél snel na mekaar (idealiter 1,5 jaar of zo) zodat ze samen zouden opgroeien maar moeder natuur had duidelijk iets anders in gedachten. Toen de grens van "2 jaar verschil" daar was, had ik het daar vreselijk moeilijk mee, maar ik heb het intussen losgelaten,verplicht uiteraard, maar ik heb er nu wel vrede mee... De kindjes van mijn broer schillen vier jaar en als ik zie hoe die nu met mekaar spelen (1 jaar en 5 jaar) dan is dat toch nog altijd erg lief en hoe ouder ze worden hoe minder dat verschil zal meespelen.
Bovendien heb ik veel gehad aan de mening van een collega van mijn man die ook graag twee kindjes snel na mekaar wou. Zij heeft na haar eerste twee keer een miskraam gekregen na een 20-tal weken zwangerschap dus heel erg. Uiteindelijk is hun tweede zoontje geboren, vier jaar na de eerste en ze heeft mijn man verteld dat je daar echt niet meer van wakker ligt nadien. Dat het leeftijdsverschil dan gewoon niet meer meetelt..
Al moet ik eerlijk toegeven dat ik nu dus ook wel met de grens van 3 jaar in mijn hoofd zit...

[juffie]

ook weer heel herkenbaar.
Ik wilde de kindjes heel kort op elkaar, ook omwille van mijn eigen leeftijd, ben al 35 en mijn man nog een paar jaar ouder.
Dus mijn vorige zwangerschap was "perfect" tot ook hier moeder natuur er anders over besliste.
Nu ben ik constant aan het tellen als deze poging lukt zal er zoveel tussen zitten, als het niet lukt en er is hopelijk nog cryo zijn we x aantal maanden verder en zal er zoveel tussen zitten.
Echt om gek te worden.
Ik denk dat je het gewoon moet loslaten.
Ik weet het ik zeg het nu wel maar is niet gemakkleijk kan het zelf ook nog niet.
Maar ik ken ook gezinnen waar de kindjes meer dan 3 jaar schillen en die heel mooi samen spelen, een vriendin van mij daar zit dan weer maar 14 maanden tussen en die heeft het enorm zwaar kan het zelfs niet echt aan. Nu ze nog klein zijn.

Ik denk dat het allemaal voor- en nadelen heeft.
En dan maar veel vriendjes uitnodigen als het niks wordt denk ik dan maar.

Veel succes nog!
Liefs
juffie

[cimoca]

Bokje,

bij mij zit er twee keer 4 jaar tussen en voor mij was dat ideaal.

'tis twee keer door omstandigheden en niet wat ik destijds verkozen zou hebben maar achteraf kan ik echt zeggen 't is goed zo

Na ons eerste kindje wouden we eerst ons huis af hebben, toen kwam onverwacht de MMM, een heeeeel prille miskraam en zo zat er 4 jaar en 4 dagen tussen. Na ons tweede moest het voor mij zonder MMM ( er was geen medische tegenaanwijzing dus het kon) en ik heb er ook noot een termijn opgezet. Mijn miskraam op 13 weken was serieuze domper maar uiteindelijk zat er deze keer 4 jaar en 8 dagen tussen.

Voor velen is dit niet 't ideale scenario want je begint wel 2 keer opnieuw helemaal opnieuw. Maar mijn kindergerief heeft uiteindelijk wel zijn geld waard geweest want wij gebruiken onze buggy, kinderbedje, verzorgingskussen, sterilisator ( ja ik steriliseer zijn flesjes nog loslaten hé, zolang ik steriliseer blijft hij mijn kleine jongen) nu al 10 jaar .

Ik heb ook echt niet 't gevoel dat ddat door de kindjes als te groot verschil wordt ervaren integendeel de jongeren leren enorm van de oudere. en de oudste voelt zich echt groooote zus


Cinne

[L*]

Bokje,

Ik wou maar een heel klein leeftijdsverschil tussen mijn twee kindjes. Mijn zus en ik schelen 15maanden. Hebben altijd heel veel aan elkaar gehad. Maar ben blij dat het geen 15 maanden is geworden want dat zou toch wel heel zwaar geweest zijn. Twee jaar verschil vind ik ideaal.
Maar onze kleine meid is nu al 3,5 en nog steeds geen brusje
Hoop echt dat ik haar nog een brusje kan geven volgend jaar anders stopt het verhaal voor mij...
Heb dit weekend nog een paar spullen van mijn meid ingepakt en op zolder gezet, maar vrees dat ik ze niet meer kan gebruiken maar ze zal verkopen of weggeven.

[wat is er mis?]

Dank jullie allemaal voor jullie antwoorden.

Het is zooooo moeilijk hé het loslaten. Ik weet dat er perfecte verhalen zijn van kindjes die meerdere jaren met elkaar verschillen en die perfect samen knn spelen en overeenkomen. Maar het zit zo bij me "ingebakken". Het is ook de vraag wanneer het gaat komen hé. Hoeveel verschil moet ik nu rekenen? Moest je het vooraf weten zou het ook wel makkelijker zijn.

Nogeenkeer, ik denk dat je gelijk hebt dat je daar achteraf niet meer van wakker ligt. Je bent dan waarschijnlijk zoooo blij hé dat je tweede/derde/... er is dat je niet meer wakker ligt vh lft-verschil. Maar nu hé nu blijft het knagen.

Juffie, dat herken ik ook. Mijn tweede zwangerschap benaderde de perfectie, en het was alleen maar een "luxe" dat het tweede er vroeger was dan ik dacht. Ik kon me er direct in vinden. Mijn derde zwangerschap was eigenlijk zo goed als perfect. Iets meer dan 2,5j verschil. Echt ideaal vond ik het. Niet te dicht op elkaar omdat ik denk dat dat echt zwaar is maar niet te ver v elkaar zodat ze nog veel aan elkaar hbb. Maar ja moeder natuur hé ...
Ik kan het ook niet laten om te tellen. En dat is iets waar ik het heel moeilijk mee heb. Het is iets wat nu meespeelt en niet meespeelde toen ik voor het eerst probeerde zwanger te worden. Ook dan wil je natuurlijk zo snel mogelijk zwanger zijn hé, maar het is een extra "last" die ik met me meedraag.

Cinne, het helemaal opnieuw beginnen zou ik niet erg vinden. Het leeftijdsverschil klein houden is puur voor mijn zoon, niet voor mezelf. Ik ben het er wel mee eens dat er andere voordelen zijn aan het groter leeftijdsverschil. Ik kijk nu met pijn in het hart naar bijv het kinderbedje, die dus ook zal dienen voor het brusje (hoop ik).

Mijn fixatie op het leeftijdsverschil wordt ook wel gevoed door het leeftijdverschil die er is tss mijn man en zijn broer. Zij verschillen 5jaar en hebben nooit samen een band gehad (nu nog niet). En dat vind ik jammer en had ik graag vermeden bij mijn eigen kinderen. Ik weet dat zelfs een dicht leeftijdverschil dit niet altijd kan vermijden maar het is iets dat in mijn hoofd is vastgeprent. Het is mijn perceptie en beleving.

[Cientje]

Bokje, nogeenkeer en juffie ik denk dat het beter is om niet teveel op dat leeftijdverschil te gaan focussen. We hebben nu al lang door dat het bij ons niet lukt om te gaan plannen (zoals bij sommige mensen wel het geval).

Er gaat bij ons ook 4 jaar tussen zijn (eigenlijk 4 jaar en enkele maanden) maar ik denk niet dat het veel problemen zal geven.

Bij mij en mijn zus zitten er door omstandigheden (een broertje die gestorven als hij 8 maand was) ook 5 jaar tussen en wij hebben dar ook nooit een probleem mee gehad en nu nog niet.

[wat is er mis?]

L*, wij hbb vorig weekend ook spullen (onder andere het park) ingepakt en opgeborgen (alé het park ligt hier nog id gang id doos - moet dringend naar boven geraken). Dus erken de gevoelens.
Ik merk dat het ook jouw ervaring is die je "idee" over het lft-verschil kleurt. Ik weet niet hoe je ermee omgaat éénmaal je verder en verder afwijkt van dat "ideaal". Dikke knuffel hoor!

Cientje, ook bij jou dus "kleuring" door je eigen ervaring. Positieve kleuring in jouw geval. En je hebt gelijk hoor ik moet me maar eens neerleggen bij het feit dat ik het niet kan plannen. Maar oh ik ben zooo een controlefreak en vind het zo moeilijk om me daarbij neer te leggen.

[cimoca]

Bokje,

ik scheel 8 jaar met mijn zus: er zijn moeilijke periodes geweest( voornamelijk als ik puberde en zij echt nog een kleineopdonder was) maar er waren ook mooie momenten. en hoe ouder, hoe minder verschil.

Mijn man scheelt 2 jaar met zijn zus en ze zijn nooit overeengekomen, nu nog kat en hond

dus ik denk echt niet dat 't enkel aan de leeftijd ligt.

cinne

[Liefje]

Mijn zus en ik schelen 3 jaar en we hebben altijd een sterke band gehad. Sowieso heb ik de indruk dat er in NL veel vaker drie jaar tussen kindjes zit en dat men hier eerder twee jaar (of minder) als ideaal ziet. Wij zijn begonnen met brusjespogingen toen Fien 10 mnd was, eerder vanuit gezond verstand omdat we wel vreesden dat het lang zou kunnen duren. Eerlijk gezegd ben ik heel blij dat we toen niet direct zwanger geraakt zijn. Het hoeft nu natuurlijk ook zo lang niet meer te duren ... maar goed, twee kindjes zo dicht op elkaar dat zagen we allebei niet zitten. Ook als ik nu de verhalen van Loekie en JD lees, ben ik ergens blij dat Fien al wat ouder gaat zijn wanneer (als?) er een brusje komt. Het lijkt me ontzettend zwaar.
Fien zal nu bijna 2,5 zijn, mocht ik deze maand zwanger worden. We gaan dus zeer waarsch. richting de drie jaar (3,5?) als uiteindelijk verschil. Ik zie er voor de kinderen geen enkel probleem in, hooguit voor onszelf nu, dat je zo lang 'in de pampers' zit. (anderzijds is Fien er alweer bijna uit wanneer brusje zou komen )

[Liefje]

oja, zondag bij de frituur ( ) was er een grote zus (ik denk 12) met haar kleine zusje (ik denk 6). Grote zus was zo liefdevol en kleine zus gewoon ontzettend schattig. Ik vond het mooi om te zien, die twee meisjes samen op pad, samen heel sterk en verantwoordelijk. Klinkt mssn zweverig, maar het stemde me hoopvol.

[Sterretje]

bokje, en alle anderen

mijn zus en ik schelen bijna zes jaar en ik ervaar in mijn herinneringen het volgende:
- ik mocht mee helpen kleine zus eten geven en verzorgen, wat ik leuk vond, een 'echte' pop
- moest mijn speelgoed niet 'delen'
- had nooit het gevoel dat ik iets te kort kwam (emotioneel of materieel)
- mijn zus had veel aan mij toen we bijvoorbeeld uit logeren gingen, ik was de surrogaat mama. mijn mama zegt dat kleine zus op de duur naar mij kwam in plaats van naar haar als ze verdriet of pijn had.
- ik kon zelf niet bij haar terecht, zij terrorisseerde mij (in mijn ogen )een beetje
als ik in mijn puberteit zat, was zei een kleine tiener (ettertje ). ik 'moest' een grote meid zijn om flink voorbeeld te geven aan kleine zus
toen we opgroeiden was zij het 'nakomertje' dat meer toekreeg dan ik. wij hebben veel ruzie gemaakt, maar op sommige momenten trokken we ook naar elkaar toe en konden veel plezier maken soms!
Maar we verschillen ook zo veel qua karakter, interesses, mentaliteit! Dus dat heeft daar veel mee te maken, in feite was het leeftijdsverschil mss iets te groot.
Nu komen we goed overeen, we bellen veel, zien elkaar vaak, maar het is nog altijd een generatie verschil. Zo een andere opvattingen en denkwijze! Mijn vriendin scheelt met haar zus ook zo veel, en ervaart het zelfde.

Mijn man verschilt met zijn zus 14 maand en ook zij kwamen niet goed overeen. het was kat en hond. toen zij opgroeiden zijn ze door e scheiding de band verloren, maar nu komen ze terug goed overeen. op een familale manier, zelopen elkaars deur niet plat. Maar je ziet duidelijk dat ze die band hebben!

in mijn familie zie ik dat kinderen die een beperkt leeftijdsverschil hebben vrij goed overeenkomen, maar ook vaak uiteenlopende interesses hebben en dus niet vaak met elkaar optrekken.
als we klein waren, vormden we als neefjes en nichtjes 1 kliek, waar het leeftijdsverschil niets uitmaakte.
We speelden mooi samen allemaal, al namen de oudsten wel de 'leiding'.

in mijn eigen situatie: iedereen zei dus: je moet niet te lang wachten met een 2e hé, bla bla bla. en toen ik dus na 9 maand terug zwanger was, kreeg ik overal te horen dat het zo super was dat er zo weinig verschil in zat.
en ik was razendbenieuwd waarom. We hadden nooit gedacht zo snel terug zwanger te zijn (en met alle miserie vandien). De zwangerschap was zwaar omdat mijn man vrij veel van huis weg was en ik dus met een klein peutertje zat en een baby in de buik.
Nu, is I zeven maand en A twee jaar. en het is ZWAAR. ik merk uiteindelijk geen voordeel voor de kindjes omdat ze zo kort op elkaar zijn. Alleen voor mij is het fysiek toch zwaar, er komt heel veel bij kijken.
ik kan geen exclusieve aandacht geven aan een opgroeiende en veeleisende peuter en ik kan mijn babietje niet geven wat ik A kon geven toen zij nog enig kind was. soms voel ik mij schuldig. ik zou de kleine I zo veel meer willen knuffelen (en ik knuffel haar nu echt wel veel uit schuldgevoel)
Ik zit nu met twee kindjes in de creche (duur), twee kindjes met luiers, met eet- en slaapmomenten. we hebben heel weinig vrijheid, zowel financieel, emotioneel als praktisch en sociaal.
twee kleine kindjes uit logeren doen is moeilijk omdat A nog in e klein bedje moet slapen. I krijgt nog borstvoeding (drinkt ook flesjes) en wil ik niet te vaak van de borst scheiden.
uitstapjes en bezoekjes worden altijd afgestemd op dutjes en eetmomenten. Op dit moment zijn er geen echte voordelen. Ook al is grote zus heel lief, niet jaloers, en gaat het goed met twee kindjes in huis.
OK, ik weet dat dit nu twee 'kwade' jaren zij, en dat we daarna op ons gemak zitten, dat de kindjes dan samen opgroeien, samen evenveel leren, met hetzelfde kunnen spelen. En ik hoop dat ze een hecthe band zullen opbouwen!
stel dat we daarna nog een 3e willen, en zouden mogen verwelkomen, beginnen we weer opnieuw: onderbroken nachten, eet- en slaapmomenten, pampers, ... willen we dat dan nog wel, of profiteren we dan v h gemak van onze twee 'grote' kindjes ? Dat blijft een vraagteken...
Soms wou ik dat A toch al wat ouder was. Dan was ze meer zelfstandig, kon je meer iets uitleggen en beredeneren. Hadden we meer van haar alleen kunnen genieten, meer kunnen profiteren van het gemak van 'maar' 1 kindje.
Uiteindelijk ben ik dolgelukkig en kus ik elke dag mijn handen met twee prachtige, brave kinderen, goede nachten, weinig ziektemomenten, ... ik kan niks beter dromen. en ik zou het niet anders meer willen uiteraard...
En uiteindelijk denk ik, zoals hier al gezegd wordt, uiteindelijk doet dat leeftijdsverschil er niet meer toe. je bent al blij dat het tweede wondertje er is. Je slaat je er door, je neemt het zoals het komt en geniet van elk mogelijk moment.

ik zou willen zeggen: lieve vrouwen op dit topic, ik wens jullie allemaal een perfect volmaakt brusje in de buik, en liefst zo snel mogelijk. weet dat ik aan jullie denk en het aller allerbeste voor jullie hoop.

[wat is er mis?]

Ik ben ervan overtuigd dat leeftijd niet de enige factor is. Maar ik denk wel dat een kleiner leeftijdsverschil het makkelijker maakt om meer aan elkaar te hbb. Mijn vader hft bijv 3 broers/zussen. Met één scheelt hij 1j en daar is hij altijd best mee overgekomen, in tegenstelling tot de andere. En dat is niet enkel omdat het karakter matcht, maar ook omdat ze zo weinig verschillen. Idem bij mijn moeder; zij hft een broer v 2j jonger en een zus v 7j jonger en ze komt best overeen met haar broer v 2j jonger.
Snappen mijn "kleuring" betreffende het leeftijdsverschil?

Liefje, 3j zou ik nog ok vinden. Dat was dus het max. Maar ja kheb het toch niet te kiezen hé. Ik moet me neerleggen bij de planning vd natuur. Kheb geprobeerd het een handje te helpen maar tis niet gelukt.
En ja ik wilde ze liever ook niet zo kort op elkaar zoals bijv bij Sterretje omwille het zware werk. Kben er helemaal mee eens. En daarom dat we ook niet vroeger dan de eerste verjaardag v Adie zijn begonnen, omdat we dat echt niet zagen zitten. 21 maanden zou het vroegste geweest zijn dan.

Ik denk ook dat er een verschil is tss een meisje als eerste of een jongen als eerste. Een meisje hft toch sneller dat zorgzame en dus het idee ve "levende pop" zal rapper spelen bij een meisje dan bij een jongen. Denk ik hé.
En Sterretje gft het toch een beetje aan dat het voor de oudste niet altijd even leuk is om een kleine etter rond zich te hbb. En ook het idee vh "nakomertje" krijgt meer wil ik vermijden.

Ook ik heb al de opmerking gekregen dat ik er niet te lang mag tussen laten. Bijv v ventje zijn familie die het perfect knn plannen (lees onmiddellijk zw en geen mk) hbb we gehoord dat ze dat zeker niet meer zou doen 3j ertussen. Ja wij hebben al geen keus meer.

Sterretje ik begrijp wel perfect dat het zwaar is voor je. Echt waar. En ik begrijp ook dat je soms wenst dat A al wat groter was. Daarom wou ik een beetje de gulden middenweg. 2,5j tss...

[Sterretje]

bokje, zoals ik al elders op het forum zei: wij hebben al zo vaak onze verwachtingen moeten bijsturen.

En het went toch niet hoor. steeds die teleurstellingen

waarom hebben anderen wèl het geluk, en wij niet.
ik bedoel dat in meerdere opzichten dan in zwanger worden alleen

en ook al is mijn geluk compleet, de pijn blijft onderhuids hoor

[grootgevaarke]

Er is al veel gezegd dat ik ook zou willen zeggen, dus ik ga niet herhalen (vooral het verhaal van Sterretje en hoe lastig het is met twee kleintjes), zou ik willen samenvatten met te zeggen dat er voor beide voor- en nadelen zijn. En dat een klein leeftijdsverschil daarom niet wil zeggen dat het twee handen op één buik worden of omgekeerd...
Het heeft allemaal zijn charme. mijn twee meisjes zitten kort op elkaar (17 maanden verschil) maar mijn oudste zoon is 10 jaar ouder. Ik heb de twee dus. Bavo is een ongelooflijke hulp en echt de grote broer. Aan de meisjes kan ik nu nog niet zien of ze aan elkaar iets gaan hebben. Zoals het nu is, hebben Bavo en Aline met een verschil van 10 jaar veel aan elkaar en heeft Mauranne nog niets aan broer of zus (en omgekeerd). Bavo zal ook altijd Aline pakken/troosten/met haar spelen ipv Mauranne...