Leeftijdsverschil

[wat is er mis?]

Ook hier weer, zou ik willen zeggen dat het op zich niet het leeftijdsverschil is. Jullie vergeten precies dat het ook een afscheid nemen is van je planning, een soort "het gaat niet zoals ik het het liefst had gewild". Het is een soort extra verdriet waarmee je zit. Iedereen kan me wel zeggen dat het geen garantie is op goed overeenkomen, maar ik blijf wel met het gevoel zitten dat het een belangrijke factor is die het vergemakkelijkt.

[Liefje]

je hebt helemaal geijk hoor Bokje, het gaat uiteindelijk om de emoties die horen bij de 'planning' die je van je eigen leven hebt. Bij mij is dat moment ong. nu, vandaar dat we het ook zo moeilijk beginnen hebben met het niet zw worden, terwijl we aan het begin van onze brusjespogingen gemakkelijk konden zeggen dat het niet erg was. Eens dat Fien drie jaar wordt en er nog altijd geen brusje is, dan zal ik mijn droom ook moeten bijstellen.
Het gevoel van oneerlijkheid dat het niet te plannen valt en dat je alles eromheen dus ook niet kan plannen is zo verd**de moeilijk en frustrerend. Loslaten en doorgaan is de oefening die wij blijkbaar meekrijgen van de natuur.

[sassie2]

Hier had ik vroeger ook een droom: 3 kindjes met telkens 2 schooljaren verschil. Dat ging ideaal zijn, bv. 6de leerjaar, 4de leerjaar, 2de leerjaar. Voor de communies en zo. Had ik die miskraam niet gehad, dan ging het ook zo geweest zijn. Brent en Lennert verschillen 2 jaar en 9 maanden, en ze doen dat super (allée, de laatste tijd is er wel meer ruzie), ze vragen altijd achter elkaar, kunnen geen kwartier zonder elkaar ... Als ik nu zou zwanger zijn, zouden Lennert en de nieuwe baby 2 jaar en 10 maand verschillen, voorlopig vind ik dat dus leuk, dat ze 'hetzelfde' verschil zouden hebben. Och, het heeft inderdaad te maken met een planning in het leven, iets dat in duigen valt. Mijn zus en ik verschillen 18 maanden, en wij komen echt super goed overeen. Nochtans hebben we echt wel een verschillend karakter, maar toch kunnen we over alles praten, ik denk dat dit er inderdaad ook wel voor zorgt dat ik geen groot leeftijdsverschil wilde. Mijn man en zijn zus daarentegen verschillen ook maar 2 jaar, en die komen overeen, maar niet meer dan dat, ze vertellen nooit iets aan elkaar, ...

[juffie]

Ik begrijp je volledig bokje, mijn planning heeft er ook ooit anders uitgezien.
En ik kan het nog steeds niet goed loslaten.
Ben weeral aan t rekenen geweest, als ik nu nt zw ben dan kan ik pas in jan cryo doen dan zou er weer x aantal maanden extra tussen zitten.
Om maar te zwijgen over planningen over de periode dat je best bevalt in t onderwijs, dat heb ik gelukkig wel kunnen loslaten, is het in de grote vakantie so what dan is het zo.

En "jouw planning" wordt weeral wat verder in de toekomst opgeschoven, dikke knuffel meid.
Het kan zo oneerlijk zijn!
Ik leef met je mee.

Liefs
juffie

[Cientje]

Bokje ik begrijp dat je het moeilijk hebt dat niet alles volgens plan verloopt. Dikke knuffel ook aan Liefje, Sassie en Juffie. Ik moet zeggen dat ik eigenlijk niet meer durf te plannen, want daar zijn wij al 9 jaar geleden achter gekomen dat er altijd iets onverwachts kan tussen komen. Als alles toen verlopen was zoals wij graag wilden hadden we dit jaar ook al een eerste communicant kunnen hebben (zoals er 4 waren in de familie nu, bij neven en nichten). Maar met de behandelingen die ik toen moeten opstarten heb mocht het niet en dan die operatie (van de endo). Daardoor heb ik geleerd om niet meer te plannen, dan kan je ook niet teleurgesteld zijn als het doel niet bereikt is op tijd.
Nu hebben wij niet stilgestaan bij het leeftijdsverschil maar wel bij mijn leeftijd. Ik ben er al 38. Dus begon ik meer en meer tot het besef te komen dat we niet te lang meer mochten wachten om een beslissing te nemen en terug op te starten.

[valentijn]

Mijn man en ik hadden onze kindjes graag kort na elkaar gekregen. Liefst met minder dan 2 jaar tussen. Initieel wou ik graag 4 kindjes en dat liefst voor ik 30 werd (ik had altijd al het gevoel dat alles niet zo vlot zou lopen als ik wel wou).
Maar tussen droom en daad ...
Ook onze planning werd volledig in de war gestuurd. Na een poos (3 jaar) was ons allerliefste dochter daar. We hadden onze verwachtingen wat bijgestuurd voor een tweede. als het zou lukken binnen de 3 jaar zouden we erg blij zijn.
Tja, het zwanger raken is uiteindelijk wel gelukt, al na 1.5 jaar, maar het blijven was wel iets anders. Mijn dochter wordt binnenkort 2.5jaar en ik ben fysiek nog steeds niet hersteld van mijn laatste miskraam. Dus dat wordt nog maar eens de "verwachtingen" bijstellen en dat is zo frustrerend.
Misschien moeten we onze droom wel permanent bijstellen, niet alleen qua tijd tussen de kindjes, qua aantal kindjes, qua mijn leeftijd, misschien blijft het wel altijd één kindje. Ik moet toch wel wennen aan deze mogelijkheid.

[wat is er mis?]

Kheb ff mijn antwoord op wat in de algemene topic "brusjes id maak" stond hier gezet:

Het is een verwerkingsproces ook hé, een soort rouwproces. Het afscheid nemen van jouw droom. Je droom om twee kindjes "kort" op elkaar te hbb. De droom spat uit elkaar. En dat moet verwerkt worden. En dan ben je op dat moment niets met commentaar als "twee oudere kindjes knn ook goed overeenkomen" al kan dat een waarheid als een bus zijn. Maar daar gaat het op dat moment niet om. Jij moet op dat moment afscheid nemen van iets wat jou dierbaar was.

Leisje, het loslaten gaat dan ook heel geleidelijk. Het is niet vd ene op de andere dag. Het is ook de tegenslag die maakt dat je dat niet als hét belangrijkste meer gaat zien, maar eerder als ondergeschikt. Ik kan het niet echt uitleggen. Maar rationeel ga je meer gaan denken aan de voordelen. Ik heb twee heel goede vriendinnen en zie hoe ze soms "struggelen" bij het evenwicht tss aandacht voor kind 1 en kind 2. En hoe ze kind 1 soms niet goed begrijpt en "boos is" dat kind 1 aandacht "pikt". En dan denk ik dat het beter is als Adie groter is, dan zal ik meer hem dingen knn uitleggen. Hij is nu nog zo klein (soms hou ik hem ook bewust klein ). En ja die dingen helpen. Hoe banaal ze ook zijn. Uiteindelijk ligt het niet in mijn macht dat het niet lukt. Ja ik ben daar boos om geweest, ja ik ben daar gefrustreerd om geweest (en soms drijft dat terug boven) maar ik moet het aanvaarden.
Ik dacht vroeger echt hé max 3 jaar. Want anders zijn het twee brusjes die niets aan elkaar hbb. En ik dacht echt in functie v Adie. Maar nu denk ik ook een beetje egoïstischer, in de zin dat ik denk dat het gemakkelijk is voor de ouders om twee kindjes die meer verschillen groot te brengen. Opnieuw in de pampers vind ik niet erg. Ik verlang zo om terug zo een kleine schat in mijn armen te houden.
En anderzijds is er het feit dat ze later weer meer aan elkaar knn hbb en dat een brusje altijd fijn is.

[nogeenkeer]

't Is eigenlijk een kwestie van u nergens op vast te pinnen. Weet nog dat ik in maart 2011 dacht van "goh, het MOET nu lukken want anders is het niet meer voor dit jaar!" Maar zo werkt het dus niet zoals jullie ook allemaal wel weten
Ik had een ideaalbeeld van kindjes die zo'n 1,5 jaar zouden schillen. Het gaan er nu 2 jaar en 9 maanden worden en op dit moment zou ik niet anders meer willen. Mijn man zijn collega wilde ook twee snel na mekaar en er zit nu vier jaar tussen en ook zij vindt de situatie nu prima! Je moet het nemen zoals het komt, hoe frustrerend dat tijdens de zwangerschapspogingen ook is. Want ik heb me er ook vreselijk in opgejaagd destijds...

[mindyke]

maar this ni makkelijk he dat u niet vastpinnen op die datums.
Ik wou altijd een kindje voor men 28 en ik was er juist 29.hoe stom dat ook klinkt het was een teleurstelling. Nu met een brusjespoging zie ik het ook helemaal niet realistisch. Ik had graag NU al zwanger geweest en ok dat is niet maar het maakt mij in de pogingen voor een brusje enkel nog ongeduldiger.
Als mensen zeggen dat er een jaar tussen zit bij hen denk ik nog altijd ooooooooo dat wou ik ook. Ik vind het dikwijls nog makkelijker om de behandelingen te ondergaan dan de datum die elke keer opschuift...

Mijn man vind het allemaal niet zo lang duren en vind dat ik overdrijf.
(hij zei ook al eens , bwa ik vond die behandelingen wel makkelijk )

ach ja...

[nogeenkeer]

Mindyke, 't is zeker niet makkelijk. Zoals ik al schreef heb ik het er zelf ook heel moeilijk mee gehad hoor. Ge hebt nu eenmaal een beeld in uw hoofd van hoe je het zou willen en als dat dan niet lukt, dan is dat vreselijk frustrerend!

[grootgevaarke]

probeer het te nemen zoals het komt. We doen onszelf zo veel verdriet aan door telkens maar hogere en hogere normen te stellen en dat is niet alleen op vlak van ideaalbeeld qua gezin, maar ook op financieel vlak, relationeel vlak (ook niet altijd zoals we het in onze dromen ons voorstelden, zeker?), op vlak van vrienden enz... Ik was me onlangs dik aan het maken in mijn man (telkens weer over hetzelfde trouwens) en een vriendin zei tegen mij: "waarom maak je je daar toch altijd weer zo druk over? accept what you cannot change"
Ik geef toe dat het zonder ideaalbeelden ook saai en zinloos wordt natuurlijk, maar een beetje meer relativeren zou ons allemaal goed doen.

En toch moet de frustratie er af en toe uit hé. heel begrijpelijk hoor! Ik hoop van harte voor jullie dat de grote dromen toch nog als iet wat kleinere dromen mogen uitkomen...

[NatSar]

Ja dat is echt niet makkelijk hé. Het beeld van hoe het ideaal was, moeten bijstellen. Eigenlijk is dat gewoon al een teleurstelling op zich hé.
Als wij starten met de behandelingen (eind september) ga ik echt 1000 kaarsjes doen branden om die eerste poging te doen lukken. Ik zou zo graag nu al starten en eigenlijk nog liever nu al zwanger zijn maar mijn vriendin wil absoluut niet toegeven. Zij zegt altijd dat T. nog véél te jong is om nu al zwanger te zijn. Maar als ik dan al de vrouwen in mijn omgeving zie die (veel) later dan mij bevallen zijn en opnieuw zwanger zijn van een brusje, steekt dat toch ergens hoor!

[mindyke]

je hebt gelijk hoor gg, accept what you can not change, mooie uitdrukking maar dikwijls moeten we er heel wat stappen voor doen om dat te kunnen.

natsar ik duim met je mee hoor!!!

[buffalogirltje]

Als alles nu goed verloopt (morgen BN) zullen mijn kindjes 2 jaar en 4 maanden schelen. We wouden een 2e tegen dat Louis nr school gaat, dus we zitten er niet ver naast. Hoe dan ook, ik heb me daar niet te veel op vastgepind, want het kan natuurlijk anders lopen.
Vroeger wou ik altijd in maart bevallen, ideaal als je in het onderwijs staat. Nu ben ik al lang blij dat ik een gezond kindje hebt.
Mijn broer is 7,5 jaar jonger dan mij. We hebben eigenlijk altijd overeen gekomen, later zijn we veel samen weggeweest. Hij komt goed overeen met mijn vriend en heeft zelf een vriendin die 4 jaar ouder is dan hem, dus ondertussen een goede vriendin van mij. Ik denk dat je bij elk verschil voor- en nadelen hebt.

[flien]

kdenk dat iedereen graag zou hebben zeker dat hun kindjes niet teveel schelen en leuk samen kunnen spelen. Op oudere leeftijd zal een leeftijdverschil van 5 jaar zo niet meer uitmaken maar tis als ze klein zijn hee.
Ik zie een kind van 7 niet uren en uren samenspelen met een puberpeuter van 2...
Mochten we het mogen kiezen hee, maar ik weet niet met welke behandelingen jullie allemaal bezig zijn maar bij ons zal er minimum 4.5 jaar tussen zitten en veel kans dat het er meer gaan worden want we staan nog nergens. En dan is nog maar de vraag of er uberhaupt nog een brusje zal komen.
Dus stop met jullie te focussen dat er 3 jaar tussenzit ofzo, wees blij dat jullie een tweede krijgen.