Dé vraag: en wanneer komt er bij jullie een tweede?

nogeenkeer
Berichten: 1443
Lid geworden op: 6 juli 2011, 11:49

Dé vraag: en wanneer komt er bij jullie een tweede?

Bericht door nogeenkeer » 22 november 2011, 13:32

Nu er toch volop nieuwe topics worden geopend wil ik deze ook wel eens bij "in de pot" gooien. Onze omgeving weet niet van al onze problemen. Bij mijn miskraam voor ons kaboutertje had ik iedereen al ingelicht dat ik zwanger was (op 10 weken). Toen ik dan op de 12 weken-echo te horen kreeg dat onze droom abrupt eindigde, was dat vreselijk. Het verwerken op zich was al ontzettend moeilijk op dat moment, maar ook nog eens 100x opnieuw de vraag "en, hoe gaat het?" terwijl het niet ging was er gewoon te veel aan.
Daarom heb ik besloten om mensen niet meer in te lichten. Met dan uiteraard nu als nadeel dat we zoooo vaak de vraag krijgen "en bij jullie nog een tweede?" of zelfs veel directer "jullie al aant proberen??". Mijn standaard antwoord is dat we zeker een tweede willen en dat we wel zullen zien voor wanneer het komt. Dat zegt zo'n beetje alles en niets hé. Maar ik HAAT het als die vraag wéééral gesteld wordt... Soms heb ik zin om er gewoon uit te gooien dat we intussen al weer drie keer zwanger zijn geweest, maar het voor ons niet lijkt te lukken...
Is bij jullie de omgeving op de hoogte van jullie situatie? Hoe gaan juillie met dit soort vragen om?

Sterretje
Berichten: 12336
Lid geworden op: 18 december 2007, 15:11

Bericht door Sterretje » 22 november 2011, 13:40

bij ons waren velen wel op de hoogte, velen niet. ik had wel geluk om snel terug zwanger te zijn, zonder miskraam gehad te hebben. dus mensen die ons niet goed kennen, denken dat we het zo gepland hebben.
de andere mensen zeggen dan dat we toch veel geluk hebben gehad (en gelijk hebben ze)

persoonlijk denk ik dat de vraag 'en wanneer een tweede' vaak gesteld wordt uit interesse van mensen om te polsen naar je kinderwens.

ik ben persoonlijk ook vaak nieuwsgierig of mensen al dan niet kinderen willen. maar uit eigen ervaring vraag ik daar niet tactloos naar. ik probeer dan soms wel uit te vissen of ze kinderen willen of niet, maar op een respectvollere manier.

Als je het er uit gooit 'ja we willen nog een kindje maar het is ons nog niet gegund' heb je de kans dat mensen ineens blokkeren ofwel ineens medelijden gaan tonen, en dat wil je vaak ook missen. Maar mensen gaan toch vaak meer respect voor je gevoelens tonen als je eerlijk zegt dat het niet lukt, of dat je bijvoorbeld al 1 of meerdere miskramen had.
de meesten staan er ECHT niet bij stil hoor
kinderen krijgen is voor vele mensen echt nog zo vanzelfsprekend.
ik vind zelf dat mensen mogen wakker geschud worden, dat je ze bewust mag maken dat het niet bij iedereen vanzelf gaat en dat er soms wel eens iets misgaat

maar het draait erhem om hoe je dan zelf omgaat met de mogelijke reacties daar op

Of we er eerlijk voor uit kwamen of niet, hing er bij ons altijd van af wat voor soort mensen we voor ons hadden...

sassie2
Berichten: 1203
Lid geworden op: 10 mei 2010, 14:41

Bericht door sassie2 » 22 november 2011, 14:30

Dat hadden we bij ons 2de ook, verschrikkelijk gewoon. Ik zei ook meestal gewoon 'we willen nog wel ooit een tweede'. Gelukkig vraagt niemand naar een derde, dat hoeft blijkbaar niet meer zo :wink: .

Nu heb ik wel het omgekeerde voor. Ik heb mijn collega's verteld van de IVF, omdat ik daarvoor gewoon te veel of te laat ging komen, of een dag verlof ging nemen, of een vrijdag ging komen werken ipv een andere dag. Nu hebben ze allemaal zoveel medelijden. 'Gaat het?', 'Alles ok met jou?'. Terwijl ik dan veel zin heb om te zeggen: 'Voor jullie is het van vandaag op morgen 'shocking news', voor ons is het al 1.5 jaar bezig'. Maar goed, het zijn lieve mensen die het goed bedoelen, en daar gaan we het dan maar bij houden, zeker?!

nogeenkeer
Berichten: 1443
Lid geworden op: 6 juli 2011, 11:49

Bericht door nogeenkeer » 22 november 2011, 14:35

ik ben er 100% van overtuigd dat jouw collega's de beste bedoelingen zullen hebben, Sassie!
Net zoals ik wel weet dat mensen die me vragen 'en bij jullie een tweede?' daar niets verkeerd mee bedoelen en ik soms zelf wel de neiging moet onderdrukken om dat bij anderen niet te vragen! :oops:
Maar 't is gewoon lastig hé, als het allemaal niet loopt zoals je zou willen. Een vrouw in onze straat heeft letterlijk gezegd tegen een buurvrouw dat ze aan het proberen zijn. Die buurvrouw heeft dat dan weer tegen de ganse straat gezegd dus dan denk ik met alle problemen die wij al gekend hebben "als het nu bij hen maar snel lukt, anders al die lastige vragen!"
Trouwens, een 10-tal goeie vrienden weten het wel, diegene die ik écht kan vertrouwen. Maar ik woon in een klein dorp waar véééééél geroddeld wordt en ik zou er niet graag in het week-end bij de bakker mee geconfronteerd willen worden om het zo te zeggen...

Sterretje
Berichten: 12336
Lid geworden op: 18 december 2007, 15:11

Bericht door Sterretje » 22 november 2011, 14:40

bij ons komt de vraag geregeld: wanneer komt er een derde :evil:
velen benijden ons omdat we schijnbaar een mooi leven hebben, dat alles zo goed gaat, brave kindjes, groot huis, en dat we dus zeker nog een 3e gaan 'kopen'...
wij antwoordden dan ook vrij kort: wij zijn tevreden met twee

wat is er mis?
Berichten: 8877
Lid geworden op: 13 mei 2008, 16:56

Bericht door wat is er mis? » 22 november 2011, 14:55

Goed zo nogeenkeer, open maar nieuwe topics. Dit forumonderdeel wat nieuw leven inblazen (al doen we dat liever niet natuurlijk).

Mijn omgeving weet wel van het feit dat Adie gekomen is na de vierde IUI. We hbb dat verteld als we zwanger waren. Bewust, om het taboe te doorbreken en bewust niet voordien omdat ik niet wilde geconfronteerd worden op dat moment met alle vragen. Zo van "gaat het?" "en?" en ook geen medelijdende blikken wilde hebben.
Verder weten ze dus niets. Ze weten niet dat we terug bezig zijn voor een tweede en ze weten nog minder vd miskramen. Buiten mijn ouders, schoonmoeder en broer en schoonzus die we het door omstandigheden hbb moeten vertellen.

Op de vraag voor een tweede reageer ik een beetje zoals jij nogeenkeer. Meestal zeg ik "we zien wel" of "jullie weten toch hoe Adie tot stand is gekomen?" en meer uitleg geef ik niet. Op de vraag als die komt of we nu ook met behandelingen bezig zijn antwoord ik negatief. Ze hbb daar geen zaken mee en ik wil dus ook nu weer niet alle vragen en medelijdende blikken.
Ik vind het wel vreemd dat we nog steeds die vraag krijgen en als we dat tegen sommigen refereren naar het behandelparcours voor Adie, dan vegen ze dat soms zo van tafel met "oh maar ja dat betekent nu niets hé", zo alsof het niet aan de orde is, alsof er nu geen belemmering is. Eens zwanger, is alles opgelost :roll: . Een reden om niet over mijn mk te beginnen ook, dan zou ik het zeker krijgen van "oh zwanger geraken is geen probleem". Alsof ik daar iets mee ben, kheb geen tweede hé. Het gaat om het eindresultaat hé. En ook om wat jij hebt ervaren nogeenkeer, die vraag "hoe gaat het" na de zoveelste keer, of helemaal geen vraag. Doen alsof niets gebeurd is is ook vreselijk. Dat heb ik meegemaakt met mijn eigen broer.
Sterretje, ik kan dat dus niet bijtreden dat mensen er altijd begrip voor hbb. Mijn broer blokkeerde dus echt.

Sassie, jouw collega's bedoelen het idd vast goed. En velen weten niet wat te zeggen. Het is ook moeilijk hé om erop te reageren, zeker als buitenstaander.

sassie2
Berichten: 1203
Lid geworden op: 10 mei 2010, 14:41

Bericht door sassie2 » 22 november 2011, 15:07

De beste vriend van Brent zijn mama is intussen al bij een nieuwe vriend, waarbij ze een dochter heeft die in januari 2 wordt. Zegt ze op een ouderavond in oktober, het is de bedoeling dat ik tegen september, als de dochter naar school moet, terug in zwangerschapsverlof ben, zodat ze maar halve dagen naar school moet. Ik ben vorige maand met de pil gestopt. Ja, sommige mensen vertellen ook alles, hé! Hopelijk kan ik vroeger vertellen dat ik zwanger ben, of ben ik op zijn minst al zwanger als ze de aankondiging doet :oops: .

En langs de andere kant, mijn pa vraagt er nooit iets van, en dat doet ook pijn. Vrijdag heb ik mijn zus ingelicht (kindjes gingen daar slapen omdat we eigenlijk moesten gaan eten), en mijn pa was daar blijkbaar toen, en die wist het dan dus ook. Zaterdag komen ze op bezoek, geen woord, ook niet eens 'hoe gaat het'. Grr, ik was toch ook boos, hoor.

nogeenkeer
Berichten: 1443
Lid geworden op: 6 juli 2011, 11:49

Bericht door nogeenkeer » 22 november 2011, 15:08

Ik heb me trouwens ook wel voorgenomen om als ik ooit terug zwanger geraak en alles loopt goed (het moet het moet het moet:)) om dan wel aan de mensen te vertellen dat er toch wel wat problemen geweest zijn. Ik ben een heel open persoon, maar een beetje zoals bokje zegt, ik heb geen zin in de lastige vragen en de blikken vol medelijden. Als ik zwanger ben, mogen ze het weten en dan is er ook geen reden meer om nog lang bij de mislukte pogingen stil te staan.
Wat me nog wel is bijgebleven van vorige keer is dat mensen precies nóg meer blij zijn voor je als er eens iets is misgelopen. Toen ik van ons kaboutertje zwanger was, kwam een collega met wie ik zelfs niet zo heel veel contact heb me ff persoonlijk melden dat hij toch écht blij was dat ik terug zwanger was, dat hij het erg vond om me daarvoor zo ongelukkig te zien rondlopen en dat hij nu echt heel blij was dat alles goed ging. Deed me heel veel deugd dat hij dat persoonlijk kwam vertellen!

Liefje
Berichten: 1369
Lid geworden op: 4 juni 2009, 12:44

Bericht door Liefje » 23 januari 2012, 16:57

Vandaag bij het peuterspeelpunt weer de vraag of Fien ook een broertje of zusje zou krijgen. Met de nadruk op 'ook', want alle mama's zijn daar zwanger van hun tweede (of al bevallen) (of alweer zwanger van hun derde). Ik zeg dus tegenwoordig ronduit dat het zwanger worden bij ons niet zo makkelijk gaat en dat we wel willen, maar niet weten wanneer. Heb totaal geen zin in smoesjes tussen al die zwangere buiken :x
Tot zover ben ik best tevreden, maar het is zo jammer dat daarmee meteen het gesprek afgelopen lijkt te zijn, mensen zijn precies toch een beetje verlegen met de situatie :?

Sterretje
Berichten: 12336
Lid geworden op: 18 december 2007, 15:11

Bericht door Sterretje » 24 januari 2012, 8:42

da's heel jammer hé Liefje, dat mensen geen bemoedigend woordje of een beetje medeleven kunnen tonen.
maar kan me wel voorstellen dat het niet simpel is om hier gepast op te reageren. TE veel medeleven tonen zou ook niet te verdragen zijn, en iets antwoorden in de zin van 'als je er niet te veel meer mee bezig bent...' is ook een dooddoener hé
maar toch is't jammer dat mensen er zo precies op 'afknappen'...
dikke knuf hoor. 2012 moet jullie gewoon wat (extra) geluk brengen!

Havanne
Berichten: 235
Lid geworden op: 15 juni 2008, 21:52

Bericht door Havanne » 24 januari 2012, 10:41

Tis allemaal niet gemakkelijk hé, bij de eerst ZW hebben we tegen heel weinig mensen gezegd van een behandeling (tijdens de behandeling). Mijn collega's wisten het wel, ik wou hen een verklaring geven waarom ik zo veel moest wisselen van dienst, later mocht toekomen enz. (wat eigenlijk niet zomaar kan bij ons) Ik heb hen ook een handleiding gegeven "ik heb niet graag dat je er te pas en te onpas achter vraagt, het is emo nog moeilijk, ik zal wel aangeven als ik een babbel kan gebruiken" en zo is het ook gebeurt. 2 collega's waarmee ik een betere band heb, die vroeger er wel eens achter maar op zo een manier dat er ruimte was om er op in te gaan of om het af te blokken "alles in orde" en dat terwijl er geen andere luistervinken waren :) super leuk is dat.

Mijn ouders en broer wisten het ook, heb hen zelf op de hoogte gebracht en daar loopt het ongeveer hetzelfde. Schoonvader en schoonbroers en zussen weten het NIET en dat houden we zo. Onlangs vertelde mijn schoonzus dat een nichtje van haar IVF doet maar dat zij dat eigenlijk niet mocht weten, ze begreep alleen niet waarom. "of ze nu dat eitje in je baarmoeder bevruchten op in een potteke dat maakt toch niet uit" ik polste dan voorzichtig naar haar kennis hierover "ja wij hebben toch ook bij elk van onze kinderen een maand moeten wachten op een pos. ZW test." OK niet op ingegaan veel te veel werk aan. Zij hebben wellicht geluk gehad.

En voor een 2de volgen we een hetzelfde scenario, al ben ik er nu veel opener open. Ik weet wat er staat te gebeuren EN ik heb heel weinig negatieve ervaringen opgedaan, 1ste kindje 2 IUI's nodig, 2 de kindje eerst IUI gebeurt en nu in WW. Geen miskraam of zoiets aan de orde en dat proberen we zo te houden :wink:

Heel veel succes met alle moeilijke vragen en antwoorden

mindyke
Berichten: 3760
Lid geworden op: 21 maart 2010, 12:44

Bericht door mindyke » 19 augustus 2012, 9:28

ik vind het vooral moeilijk nu we bezig zijn voro een brusje om op de vraag te antwoorden.
Ik heb soms de neiging om alles te vertellen maar langs de andere kant wil ik dat niemand het nu weet. Ik zou hetniet aankunnen om elke keer de vraag te horen en wat nu, wat ben je aan het doe, nog lang wachten, is t gelukt...

vorige week hadden we vrienden op bezoek die na 6maand proberen(?) iui hebben gekregen (?) en net zwanger zijn. zij weten perfect af van ons en toch die vraag wanneer komt er een 2de?
OOO dan wordt ik toch zo kwaad vanbinnen he.
Maar netjes mond gehouden natuurlijk...

buffalogirltje
Berichten: 901
Lid geworden op: 21 juli 2009, 19:51

Bericht door buffalogirltje » 19 augustus 2012, 10:04

Ja ik heb altijd gezegd 'tegen dat Louis nr school gaat'. Nu die dag dichter komt, volgt de vraag natuurlijk meer en meer. Een paar mensen weten v ons MK en die stellen ze gelukkig niet meer.
Niemand weet dat ik al een cryootje terug aan boord heb en zou dat graag zo houden tot ik BN heb gehad en achteraf hopelijk een hartje hoor kloppen, dan vertel ik het enkel ouders en schoonouders. Al de rest zal vanaf nu steeds moeten wachten tot de 12w. (hopelijk)
Mijn reactie is nu: pff is beetje druk met Louis, peuterpuberteit enzo, zien wel :s

flien
Berichten: 1187
Lid geworden op: 3 januari 2012, 8:55

Bericht door flien » 19 augustus 2012, 12:05

bij ons weet wel iederen hoe de vork aan de steel zit en zelf ben ik iemand die daar graag eens mijn hart over lucht.
Maar in mijn omgeving leven enkel struisvogels die niets zeggen, niets vragen en al zeker geen bemoedigende woorden uitspreken.
Zelfs nu met mijn miskraam blijft het in de familie heel heel heeeeel stil. Wat voor mij dubbel kwetsend overkomt.
Gelukkig heb ik 2 vriendinnen waar ik wel hun schouders vol snot kan snotteren. Als het ooit lukt weet ik wel wie ik als meter ga vragen zu !

mindyke
Berichten: 3760
Lid geworden op: 21 maart 2010, 12:44

Bericht door mindyke » 19 augustus 2012, 12:26

kan me voorstellen dat het tegenovergestelde ook niet fijn is Flien!
De meeste mensen weten niet hoe ze zo een "serieus" gesprek moeten beginnen. Maar met de communicatie die voorhanden is tegenwooridg kan je evengoed een kaartje, smsje of mailtje sturen als je niet goed uit de woorden live komt!

knuf meid

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 11 gasten