Waarom een brusje?

Plaats reactie
wat is er mis?
Berichten: 8877
Lid geworden op: 13 mei 2008, 16:56

Waarom een brusje?

Bericht door wat is er mis? » 23 mei 2012, 10:50

Nikita, wat je schreef in het algemene topic "brusjes id maak" dat je M. een brusje wil geven voor later begrijp ik heel goed. Kwil het ook voor Adie zo. Hij verdient zo ook een eigen brusje. Wij hbb geen stiefbrusje, maar dat doet er niet toe. Hij verdient ook iem om op te knn terugvallen. En ja hoor, ik ken ook die verhalen van met vrienden klikt het soms beter dan met familie. Maar daar heb je nu niets aan hé. Ook al is dat de waarheid. Als hij geen brusje hft ja dan w de kans ontnomen om familie te hbb.

K'tje, ik denk dat jij zelfbescherming doet door te zeggen "ok dan is het maar eentje". Maar tuurlijk wil je Sem ook een brusje geven. Anders doe je die behandelingen niet hé?
En ja, ondanks dat een nieuwe zwangerschap nooit meer stressloos zal zijn. Nooit meer zonder angstmonster (die onnoemelijk groot zal zijn). Desondanks wil ik dolgraag nog eens zwanger zijn. Die buik zien groeien, de echo's zien (als alles goed is), die stampjes voelen, .... Alles erop en eraan. Dus ja, ook voor mezelf wil ik graag een brusje. Niet alleen voor de zwangerschap hé, maar ook nadien.
En ja de mmm, dat is niet fijn. Maar spontaan zw worden is voor mij ook "vervloekt". Tja. Och ja, ik kijk ook niet echt uit hoor naar nieuwe behandeling, maar met de natuur alleen zou het miss te lang duren.

En leisje, wat jij zegt klinkt ook herkenbaar. Het willen van een brusje w nog groter als je andere kindjes ziet samenspelen of als je jouw kind ziet id buurt v andere kindjes. Hij is bij ons altijd alleen en dat is ergens "zielig".

Sterretje
Berichten: 12336
Lid geworden op: 18 december 2007, 15:11

Bericht door Sterretje » 24 mei 2012, 10:51

ik kan bokje goed volgen in de redenering: ik wil graag een brusje om mijn kindje 'familie' te geven.
het cliché zegt vaak 'alleen is maar alleen' en dat is in mijn ogen wel waar.
enerzijds kan je een enig kind exclusieve aandacht geven en 'alles wat ze willen', maar ik heb eerlijk gezegd nog nooit iemand horen zeggen dat ze hun kinderen essentiële dingen moeten ontzeggen omdat ze er twee of drie of zelfs zes hebben.
Als je beslist om voor meer dan 1 kindje te gaan heb je vaak (niet altijd en niet iedereen) wel beredeneerd dat je genoeg middelen hebt om twee kindjes een opvoeding te geven.
waarmee ik wil zeggen dat je grotendeels zelf uitmaakt of twee (of meer) kindjes passen in het gezinsbeleid. velen kiezen bewust maar voor 1 kindje hé

zelf vind ik (en dat had ik al voordat ik kinderen had) alleen maar voordelen aan 2 kindjes
- ze leren delen (speelgoed, aandacht, kleren, ...)
- ze krijgen toch een hechte band met hun bloedverwant, wat echt niet te vergelijken is met moeder/vader band of met vriendinnetjes
dit althans op jonge leeftijd, door omstandigheden kunnen die banden ook verbroken worden hé. Familie is toch een andere relatie vind ik.

Voor de ouders is het ook wel leuk om twee zusjes/broertjes te zien opgroeien samen, het is ook leuker dat ze zich samen kunnen amuseren en niet altijd mama of papa nodig hebben om samen iets te doen. (scheidsrechter spelen zal er ook wel bij horen natuurlijk).
het is ook heel gezellig om meer dan 1 kindje in je gezin te hebben want zo kan een kind ook langer kind zijn. ik zie vaak mensen met enig kind waarbij het kind zooooo snel groot is omdat het bijna uitsluitend met volwassenen in contact komt.
En het hangt er ook wel vanaf of er nichtjes/neefjes zijn, of er veel andere kindjes over de vloer komen en zo.

dit alles in deze uitspraak hangt natuurlijk los van vruchtbaarheidsproblemen en behandelingen, de emotionele impact, van heb ik dat er nog voor over, is de wens voor een brusje groot genoeg om dit alles door te maken, of blijf ik ondanks alles toch ook gelukkig met eentje

dikwijls is dit een dilemma dat door je hoofd blijft spoken hé

ik ben nu perfect gelukkig met twee kindjes. droom stilletjes van drie kindjes, maar mijn leven zal niet stilstaan als er geen 3e komt. terwijl ik dit gevoel wel zou hebben moest het maar bij 1tje gebleven zijn. dan zou ik nooit echt volmaakt gelukkig kunnen zijn.

'k hoop dat ik niemand voor de borst stoot met dit verhaal, is niet de bedoeling om hier iemand mee te kwetsen.

mindyke
Berichten: 3760
Lid geworden op: 21 maart 2010, 12:44

Bericht door mindyke » 24 mei 2012, 13:01

wat bokje zegt van hij is bij ons altijd alleen en dat is soms maar zielig. Is denk ik soms ons idee. Mijn man is enig kind en heeft nooit veel contact gehad met nichtjes of neven. Als ik hem vraag of hij daar problemen mee heeft gehad, krijg ik een resolute nee. Hij heeft het nooit zielig gevonden en heeft zich er nooit aan gestoord. Nu zou hij soms wel liever een broer of zus hebben om dingen met te delen. Maar vroeger heeft hij dat nooit gemist.

Sterretje, je verhaal stoot zeker niet tegen de borst. Ik vind het ook heel herkenbaar en ben het op veel punten met je eens.
Heb ook al veel enig kind gezinnen gezien waar ze zo snel volwassen zijn. dat is iets wat ik wel jammer vind.
Leren delen das een andere zaak, je kan perfect een 1 gezinskind hebben dat moeiteloos kan delen. dit is meer een leerproces dat van de ouders uit komt denk ik ...


Ieder kiest wat bij zijn levenststijl en verlangen past. en soms heb je spijtig genoeg geen keuze...

wat is er mis?
Berichten: 8877
Lid geworden op: 13 mei 2008, 16:56

Bericht door wat is er mis? » 24 mei 2012, 13:15

Voor mij is dat net een probleem "ik kan mijn kind alles geven wat ik wil". Alé ja, ik ben het er mee eens hoor mindyke dat ouders zelf genoeg bewust moeten zijn om kinderen te leren delen en dat het idd veel afhangt vd opvoeding. Maar ik merk dat het heel moeilijk is om je kind geen aandacht te geven als dat kan. Momenten dat het miss niet zou knn had er hier al een tweede geweest, omdat die tweede ook aandacht nodig hft. Wat dan weer tot frustratie lijdt bij zij die wel twee kindjes kort op elkaar hbb. Maar ja ik denk soms dat Adie het te veel gewoon is van altijd aandacht te krijgen. Kvind dat moeilijk om gewoon te zeggen "nee nu niet" als het toch kan. Snappen jullie?

En Adie hft idd altijd mama/papa nodig om iets te doen, of toch heel vaak. Als hij buiten wil gaan, dan "moet" mama of papa ook buiten "mama buiten". Of "mama poep", dan moet ik op mijn poep bij hem gaan zitten. Kdoe dat graag hé, maar ja soms zou het toch eens gemakkelijk zijn als hij iemand anders hft om zich mee te amuseren als ik aan het koken ben bijv.

Kben het ook eens met Sterretje dat ik me niet kan neerleggen of moeilijk moest het bij Adie alleen. Ik wilde eigenlijk drie kindjes. Maar als er een tweede komt denk ik nu althans dat het me makkelijker zal lukken om het bij twee te houden.

En Mindyke, tis miss iets dat in mijn hoofd zit. Maar als ik zie hoe Adie dan speelt met andere kindjes, of hoe hij spreekt over zijn vriendjes id crèche, ja dan doet het toch pijn dat hij dat thuis niet heeft.

K'tje
Berichten: 1105
Lid geworden op: 7 april 2008, 15:46

Bericht door K'tje » 24 mei 2012, 13:39

Ik heb de start voor een brusje lang uitgesteld, ook deels uit egoistische overweging. Ik was nu makkelijk, kende m'n kindje door en door, was tevreden met m'n lichaam, zag vooral op tegen de behandelingen en hoopte op een natuurlijke zwangerschap. (hoezo niet meer naief? :wink: )

Maar toch is er altijd die gedachte die door je hoofd spookt... En wanneer de eerste aankondigingen kwamen uit onze omgeving, dan merkte ik die jaloezie. Op het zwanger zijn, maar ook op het gemak waarmee ze zwanger werden!

Liefje schreef ooit dat ze niet het gevoel wou hebben om niet alles geprobeerd te hebben. En ik denk dat ik dat ook wel heb. We zijn nu aan onze 5e IVF bezig, morgen PU, en dus als deze mislukt, dan hebben we nog één... Ik heb voor mezelf daar de grens gelegd, wil (voorlopig) geen zelfbetaalde poging doen, we hebben pas gebouwd, zijn nog wat op onze positieven aan het komen daarvan, en ik wil niet moeten besparen om die behandeling te kunnen financieren.
Maar zover is het nog niet, we gaan onze eventuele laatste poging pas na de zomer doen, en dan zien we wel. Ik ga er ook nog niet van uit dat het niet zal lukken. Maar ik had het voor mezelf nodig om een eindstreep te trekken, ook al is ze nog niet in zicht.

En de voordelen en nadelen afwegen, daar ga ik niet aan beginnen. Het is een gevoel van mezelf, ik wil graag nog eens zwanger zijn, ook zal ik niet echt kunnen genieten. Ik wil later ook genieten van mijn samenspelende kroost. Ook al geniet ik ook als Sem op z'n poep zit te spelen. En Sem amuseert zich geweldig in de creche bij de kindjes, maar ook alleen thuis. Het is voor mij iets waar ik niet direct een sluitende verklaring kan aan geven. Waarom wil ik nog een kind? En op een ander moment vraag ik me af of het echt zo "slecht" zou zijn als Sem alleen blijft... Maar mij echt neerleggen bij het feit dat hij alleen zal blijven, dat doe ik nog niet, daar ga ik pas aan denken als onze pogingen op zijn...

NatSar
Berichten: 1486
Lid geworden op: 14 maart 2010, 17:08

Bericht door NatSar » 24 mei 2012, 18:32

Ik merk bij mezelf dat ik wel véél meer twijfels gehad heb over het al dan niet beslissen om voor een brusje te gaan. Bij T. was het eenduidig. Dat kindje moest er gewoon komen en wel zo snel mogelijk of ik was er echt aan kapot gegaan. Nu hebben we echt de voor- en nadelen overwogen en nog eens en nog eens en nog eens... Terwijl ik stiekem wel weet en wist dat het voor mij geen optie is om het enkel en alleen bij T. te houden. Oké ons leven zou misschien makkelijker zijn als we dat wel deden. Maar ergens wil ik, net zoals bokje, niet dat hij constant alle exclusieve aandacht voor zich kan opeisen. Ik wil dat hij groot wordt in een gezin waar nog (minstens) 1 ander kindje rondloopt. Tot daar de louter niet emotionele redenen. Verder wil ik nog eens zwanger zijn, nog eens kunnen uitkijken naar de baby'tje dat onderweg is, genieten zonder angstmonster (een utopie waarschijnlijk) nog eens bevallen, voor een pasgeboren boeleke zorgen,...

leisje
Berichten: 301
Lid geworden op: 25 mei 2011, 12:04

Bericht door leisje » 30 mei 2012, 15:52

ik had dit topicje nog niet gezien :-)

ik ben erg veel bezig met het 'waarom' van een brusje. En bij alles wat we doen denk ik hoe het zou zijn met een brusje erbij. Als het brusje nog klein is, zijn er een aantal dingen die moeilijker zouden zijn: de avondspits bijvoorbeeld, en de nachten. Maar ik zie voor de rest eigenlijk enkel voordelen. Zowel voor als ze klein zijn, als wanneer ze groter worden.

Als ze klein zijn leren ze id. met elkaar spelen en aandacht delen. Later kunnen het al dan niet 'vrienden' worden.

Mijn man en ik verschillen van mening over het al dan niet nodig zijn om een brusje te hebben. Ik wil alles geprobeerd hebben vooraleer ik het zou opgeven. Voor hem is het geen ramp als er geen tweede komt, al denk ik dat dat ook een vorm van zelfbescherming is.

Maar dan zijn we bvb dit weekend op weekend geweest met mijn familie, en dan denk ik: als wij dat later enkel met ons 'gezin' zouden doen, zal het nogal een triestige bedoening zijn met ons drietjes. En zo denk ik eigenlijk de hele tijd. Ik wil dat kindje. En ik wil het nu. Helaas laat de natuur zich niet dwingen... :x

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 gasten