Zo oneerlijk

[valentijn]

Flien, proficiat, zo super nieuws.

Mijn schoonzus is pas zwanger, ze vertelde het ons op 8 weken. Zodra ze het wist moest ze het op het werk vertellen omdat ze thuis moest blijven. Gezien dat nogal opvalt vond ze dat ze het maar aan de familie moest vertellen ook. Dat begrijp ik volledig.

Zelf heb ik mijn 1e mk verzwegen voor iedereen behalve mijn man.
Ik heb alleen mijn mama ingelicht van mijn derde zwangerschap toen we 10 weken gepasseerd waren en toen is het toch nog misgelopen rond 13 weken en was ik blij dat ik het nog nergens had verteld.
Een enkeling wist, uit noodzaak (bv rechtstreekse collega en hfdverpl op werk omdat ik naar ZH moest) van mijn 2e mk. Ik heb ook uitdrukkelijk gevraagd om de reden van mijn vertrek en daarna korte afwezigheid niet door te zeggen.
Nu, ondertussen meer dan een jaar later voel ik dat ik er eindelijk klaar voor ben om zelf mijn verhaal te doen. Soms uit noodzaak (de juf van mijn dochter) soms omdat ik het wel kwijt wil.
Maar ik ben zo zeker dat als ik ooit nog eens zw wordt dan zwijg ik zo lang ik het kan verbergen. Rechtstreeks liegen tegen geliefden (bv dichte familie) zou ik nu ook weer niet doen, maar ontwijkend antwoorden wel.

[flien]

gisteren 2e bn gehad. Hcg gestegen van 356 naar 817. Progesteron gedaald van 40.5 naar 36.5, kweet niet of dit goed is of niet ?
Toen het eindelijk na 3 jaar mmm eens gelukt was waren wij zo in de wolken. Tranen van geluk en iedereen mocht weten dat het gelukt was. Iedereen wist ook dat we bezig waren met de 3e icsi.
Mijn schoonzus was ook net zwanger, dus knalden de flessen in het rond (ps:zelf dronk ik niets hoor).
Maar om dan na 8 weken die mokerslag van een mk tegen je kop te krijgen... je verwacht dan steun van de mensen die het wisten maar helaas, ze wisten niet hoe ze ermee om moesten en deden alsof er niets aan de hand was. Dit was voor mij dubbel kwetsend. Vandaar dat ik besloten had tegen mijn familie niets meer te zeggen van verdere behandelingen. Niemand van mijn kant weet nu ook dat het oke is.
Mijn man zijn ma weet het wel. Hij had tegen haar gezegd dat er een transfer geweest was. Maar ik heb haar nu uitdrukkelijk gezegd dat ik het aan niemand nog verder ga vertellen tot we meer zekerheid hebben.
Rond Nieuwjaar zal ik 11 weken zijn. Dit zou wel iets leuks zijn om te vertellen dan maar toch twijfel ik om het dan al te zeggen.
Ik weet niet, kben zo bang dat het weer mis gaat lopen.
Eerste echo is nu pas voor 28 november, dus het worden nog 3 weken bang afwachten. Maar mocht dit mislopen zal ik rijp zijn voor een depressie vrees ik.
Maargoed, voorlopig probeer ik positief te denken en hoop ik dat het geen 2 keer na elkaar slecht afloopt.

[buffalogirltje]

Positief denken Flien. Ik begrijp je volledig na mijn 3 opeenvolgende MK's maar hoop echt dat je je kan oppeppen en de weken rustig kan doorkomen. Veel succes! Ik hoop het echt voor jou!

[flien]

amail meisje, 3 opeenvolgende mk's zou ik echt niet overleven. Maar je hebt ook geen keuze hee.