Zo oneerlijk

[flien]

Net zelf resultaat gehad van de bn van deze morgen.
Is positief maar nu ga ik dit niet meer aan de klok hangen. In juli deden we dat van blijdschap wel maar toen het misliep verwacht je steun van de mensen die het wisten. Die steun kwam er niet waardoor de emotionele klap van het mk dubbel zo zwaar woog.
Nu probeer ik blij te zijn al is de angst dat het weer verkeerd loopt helaas groter dan de blijdschap.

[Sterretje]

joepie Flien! oh, wat een geweldig nieuws! ik duim duim duim duim voor een volgende positieve BN!!

mijn vriendin had een mk op 11 weken, je licht wel iedereen in van het goede nieuws, maar niet van het slechte, niet iedereen was dus op de hoogte en maanden later kreeg ze steevast vaak te horen: hoe is het met je zwangere buik??? ofwel wordt het (heel vaak!) doodgezwegen en negeren mensen je miserie.

goed, het kan altijd misgaan en het is altijd erg... en je moet niet altijd van het slechtste uitgaan, maar soms is het toch beter even nuchter te blijven (vind ik)

[NatSar]

Alvast een dikke proficiat Flien!

Ik zie op facebook ook aankondigingen van mensen die dan pas 6 weken zwanger blijken te zijn. Och, ik ben liever wat voorzichtiger en deel mijn verdriet liever niet met de hele wereld maar dat is natuurlijk ieders ingesteldheid.

[Repelsteeltje]

Oh Flien, k ben zo blij voor je! Al kan ik me levendig inbeelden dat het gevoel van blijdschap ruim overtrokken wordt door de angst. Heeeeeeeeel veel moed de komende weken en ik duim!

Ivm het vertellen van de zwangerschap: bij mijn tweede zwangerschap was ik zo gelukkig, dat ik een paar mensen inlichtte over mijn zwangerschap op 8wk. Op 8,5wk bleek dan dat het mis zat. Niets zo pijnlijk als dan te moeten zeggen dat het fout zat, zelf bij mijn ouders. het voelde als met hangende pootjes terugkomen.
Mijn beste vriendin had ik nog niets gezegd. Haar heb ik gewoon gebeld met de boodschap dat ik zwanger was geweest en het nu fout liep. Voor mij veel makkelijker.

[flien]

ja dat doodzwijgen en dat negeren is helaas iets dat mijn familie heel goed in is. Vandaar dat ik zelfs niets meer over deze poging gezegd heb.
Toen ik mijn mk had heb ik niet eens een smsje of telefoontje gehad met hun medeleven.
Ze zijn te laf/bang om er ook maar iets naar te vragen.
Ik denk dat het voor mij inderdaad wat makkelijker gaat zijn om te zeggen dat het weer mis gelopen is dan om inderdaad nu al te gaan verkondigen dat het oke is en dan misschien binnen 4 weken erop terug te moeten komen.
Maar dat zal wel voor iedereen verschillen hee. Veel zal afhangen van de relatie dat je met iemand hebt.
Vorige keer waren we zo blij en iedereen wist dat we bn hadden zodat we niets anders konden dan het hen zeggen. Met gevolg familie bijeenkomst met bubbels.
Het slechte nieuws dan moeten zeggen was dubbel zo moeilijk.

[Repelsteeltje]

Hmm, ik had op 8 weken aangekondigd dat ik terug zwanger was door ons Roosje een T-shirt aan te doen met de tekst erop 'binnenkort grote zus'. 4 dagen later vond ik het idee alleen al aan die T-shirt een kwelling.

goh, ik heb wel een beetje medeleven gehad van mijn ouders, maar dat stopt snel hé. Twee weken later werd er niet meer over gesproken. Mijn frustraties over het HCG dat maar niet zakte, mijn ongeduld om te kunnen starten en nu mijn boosheid om de afgebroken poging, daar begrijpen ze niets van. Mijn moeder vindt dat ik niet moet zagen en gewoon wat geduld moet hebben, mijn vader weet niet wat zeggen.
Gelukkig heb ik 1 goede vriendin die altijd klaar staat voor een goede babbel. En ik weet nu al dat ik bij een positief telefoontje eerst haar zal bellen.

[flien]

hier ook zo zu. Enkel mijn man, mijn baas en twee goeie vriendinnen en een lotgenoot heb ik direct ingelicht... de rest zal moeten wachten tot we iets zekerder zijn.
Maar mijn schoonfamilie weet van deze terugplaatsing dus ik verwacht deze week van hen wel de vraag of het gelukt is. Liegen wil ik nu ook niet direct maar goed.

Vorige keer deed ik mijn ventje ook zo een tshirt aan met 'ik word grote broer...
Tegen dak het hem nu terug zal durven aandoen zal hij eruit gegroeid zijn. Hij heeft da tshirtje dus 1 keer aangehad.

[Evy_]

Ik begin normaal in januari ook terug met ivf voor een tweede, en deze keer zal ik niemand vertellen dat ik terug met ivf begin. Het zal wel niet gemakkelijk zijn om het te verbergen als een poging mislukt, maar erover vertellen helpt eigenlijk ook niet. Ik heb ook geleerd dat mensen die niet in die situatie zitten niet weten hoe erg het allemaal is en ze weten niet wat ze moeten zeggen, en daarom zeggen ze de verkeerde dingen. Dus zal ik dan een andere manier moeten zoeken om met emoties om te gaan... Ik weet alleen nog niet hoe, maar zover zijn we nog niet, het kan ook altijd direct lukken natuurlijk. Maar het aan iemand vertellen, nooit meer (nu zal het iets zijn tussen mij en mijn man), en ook als ik dan zwanger ben zal ik het ook pas vertellen na 3 maand.

Mijn zus heeft het nu wel verteld als ze ongeveer 11 weken was. Ik had gedacht dat ze nog langer zou gewacht hebben.

Maar een miskraam verzwijgen, ik weet niet of ik dat zou kunnen ...

Flien, proficiat met de positieve test !

[flien]

het voor iedereen verzwijgen zou ik wel niet kunnen hoor. Je hebt echt wel mensen nodig waarmee je erover kan praten.
Mijn ventje is helaas geen prater maar ik heb twee vriendinnen waar ik wel bij terecht kan.
Soms verwacht je van familie dat zij je de nodige steun gaan geven maar je kan mensen niet veranderen hee. Als ze er niet naar durven vragen ook al wil je dat zo graag, dan kan je ze ook niet verplichten hee.

Tis echt wel nog altijd een groot taboe vind ik. En als je er zelf niet inzit weet je echt niet hoe ingrijpend het allemaal is.
Hier op de dvo vind je natuurlijk wel veel steun maar soms heb je toch echt wel een schouder nodig die je kan vol snotteren. Ik heb vele keren op de schouder van mijn buurvrouw gelegen. En die buurvrouw is nu echt de beste vriendin die ik heb !

Als het dit keer mag doorgaan dan zegt gans mijn hart om haar meter te maken. Maarja das ook weer azo een taboe hee. Da wordt verondersteld in de familie gekozen te worden...
Maargoed, zover zijn we nog lang niet. Nu maar hopen dat ik een ook gelukkige momenten met mijn buurvriendin kan delen !

[mindyke]

jeej Flien! Ik duim al zo hard mee!

"Als het dit keer mag doorgaan dan zegt gans mijn hart om haar meter te maken. Maarja das ook weer azo een taboe hee. Da wordt verondersteld in de familie gekozen te worden... "

Awel daar trek ik mij nu niks van aan sé. Ik heb ook men vriendin gekozen als meter, tot grote ontevredenheid van SM maar das pech voor haar...

[An23]

och wij gaan geen meter en peter nemen - dat gaat bij mijn schoonmoeder pas slikken zijn

[mindyke]

[Cimmetje]

oh, wat interessant om te lezen hier.
Ik had het er gisteren ook nog met een vriendin over; hoe lang wacht je met het te zeggen ...
Een gezamelijke vriendin heeft tot de geslachtsecho op 20 weken gewacht
Was op zich wel leuk voor iedereen, want je kon al meteen uitkijken naar de geboorte, maar tegenkanting was wel dat ze 4 maanden continu heeft moeten liegen.
Naar een brusje toe heb ik geen strategie; ik zie dan wel wanneer ik behoefte heb om het tegen iemand of de wereld kwijt te kunnen.

[Repelsteeltje]

Evy,
wij hadden ook tegen niemand gezegd dat we terug met behandelingen begonnen waren. Twee dagen nadat ik wist dat ik zwanger was heb ik nog tegen mijn moeder gezegd dat het nog veel te vroeg was voor een brusje was dat Roosje en mijn werk al zoveel energie vroegen.
Dat vind ik nu zo onfair. Een hele boel mensen weten nu dat we graag een tweede willen. Geen verrassingen meer dus.

Flien, dat T-shirtje is hier ook maar 1 keer gedragen. en zelfs als ik in de komende maanden terug zwanger word, NOOIT doe ik haar dat nog aan. Daar hangt een te wrang smaakje aan.

[flien]

kdenk ook dak da tshirtje niet meer opnieuw ga aandoen... zie dat het ongeluk brengt.