In 2007 waren we 'ongepland' zwanger, en in 2008 werd ons kindje geboren via een keizersnede aangezien het in stuit lag. Eind 2009 was ik weer 'ongepland' zwanger, maar het eindigde helaas met een miskraam op 6 wk. Het was het startschot om echt aan 'het werk' te gaan voor een brusje. Na een jaar vruchteloos proberen, gingen we naar de gyn die ons doorstuurde naar de fertiliteit. Het sperma werd getest en bleek aan de lage kwaliteit. Flixarpillen moesten oplossing brengen.
Enkele maanden later waren we mentaal klaar om te starten met IUI in juni 2011. 1 IUI werden uiteindelijk 6 IUI's. Tussenin had ik een 2de miskraam ditmaal op 9 wk van weer een spontane zwangerschap (mijn eisprong was reeds op dag 9 was en de fertiliteit was te laat voor de IUI).
Na 6 IUI's werd een hysterosalpingografie gedaan, waaruit bleek dat de vorm van mijn baarmoeder niet helemaal klopte op het radiografie-beeld (een bol ipv de normale driehoek). Daarom werd een hysteroscopie gedaan en men zag dat ik een naar achter gekantelde baarmoeder heb. Dit komt bij 20% van de Westerse vrouwen voor en veel meer in het Oosten.
We namen de grote stap naar IVF in september 2012. Bij de IVF-opvolging werd iets duidelijk. Met de hormoonstimulatie via het inspuiten ging blijkbaar de wonde van de keizersnede aan de binnenzijde van mijn lichaam meer vocht aanmaken dan normaal (maakt altijd wat vocht aan). Dit vocht liep naar achter in mijn baarmoeder en bleef in het naar achter gekantelde deel liggen. Het was nu meer vocht dan een 'normale maand' en daardoor was het zichtbaar op een echo. Dit vocht verhindert dat een embryo zich daar kan innestelen. M.a.w. sinds de keizersnede blijft er steeds vocht in mijn baarmoeder liggen. Daarom zijn mijn regels ook steeds onderbroken door een dag geen bloedverlies. De dag erna komt het bloed nog van het naar achter gekantelde deel. Het vocht verklaart wel niet de miskramen, aangezien de innesteling dan wel gebeurd is.
Dit vocht werd geaspireerd (weggehaald) bij de IVF poging. De eerste terugplaatsing is gelukt en momenteel ben ik 10 weken zwanger en heb ik reeds 2 goede echo's achter de rug... Na 3 jaar emotioneel afzien, staan we verder dan ooit in die 3 jaar...
Misschien herkent iemand zich in dit verhaal? Ik hoop dat het alvast 1 iemand sneller uit zijn kinderwens-lijden kan redden.
