Ik weet het allemaal niet goed meer...

Duupje
Berichten: 198
Lid geworden op: 13 mei 2013, 21:15

Ik weet het allemaal niet goed meer...

Bericht door Duupje » 5 mei 2014, 21:00

Hallo iedereen...
Ik zou graag nog eens mijn verhaal kwijt willen...
We hebben een prachtdochter van 4,5 jaar (waarvan ik overigens na 4 maanden proberen zwanger was). Toen zij bijna 1 jaar werd, wilden we wel proberen voor een broertje of een zusje. Ondertussen zijn we meer dan 3,5 jaar verder...
Na 1,5 jaar heb ik op 6 weken een miskraam gehad. We hebben beiden testen ondergaan en er zou niets ons in de weg mogen staan om natuurlijk zwanger te worden.
We hebben enkele maanden geprobeerd om via clomid en pregnyl, zonder inseminatie zwanger te worden en daarna 4x kunstmatige inseminatie. Na die periode was ik het moe! Ik wilde even rust: niet langer constant afspraken liggen maken voor bloedname, voor echo... Na een half jaar ben ik gestart met behandelingen bij een osteopaat. Hij vond heel wat strubbelingen in mijn lichaam. Ondertussen ben ik ook nog gestart met het volgen van yogalessen. Zowel de osteopaat als de yoga-leraar zeggen me dat ik al een lange weg heb afgelegd en dat ik nu moet blijven geloven in mijn lichaam. Maar laat het dat nu juist zijn dat ik zo moeilijk vind...
Een half jaar terug dacht ik dat ik misschien wel verder kon met onze ene dochter. Maar ondertussen zijn 2 vriendinnen zwanger, beide hebben lang vanalles geprobeerd en zijn nu relatief snel zwanger geworden via IVF... En net nu besef ik dat ik toch ook zo graag een tweede kindje wil.
Mijn gevoel zei me altijd dat ik geen IVF wilde. We vinden het van de ene kant te onnatuurlijk (en ik wil zeker anderen niet kwetsen, want ik kan er inkomen dat je er alles aan wil doen om zwanger te geraken), van de andere kant is ons gevoel: als de natuur niet wil dat wij een 2e kindje willen, dan moeten we dit misschien ook respecteren.
Ik weet het dus op dit moment allemaal niet zo goed meer...

Wollow
Berichten: 504
Lid geworden op: 31 januari 2012, 9:22

Bericht door Wollow » 6 mei 2014, 8:58

Dag Duupje

Ik begrijp je wel, ik denk dat veel mensen die nu in een Ivf of ICSI traject zaten nooit gedacht hadden dat ze al deze stappen moesten zetten om zwanger te geraken.
Maar je moet hierin denk ik je gevoel volgen een ivf of ICSI behandeling is niet niks als je daarbij twijfels hebt of je dit wel wil dan wordt het heel erg moeilijk.
Hebben jullie al ooit informatie gehad over ivf en onderzoeken laten doen?
Wat geven ze als oorzaak voor het niet lukken van de inseminatie?

Denk dat je alles eens naast mekaar moet leggen samen met je partner, jullie informeren en dan beslissen of je dit traject ziet zitten.

Heel veel succes!

Hopeful82
Berichten: 1470
Lid geworden op: 18 december 2012, 20:37

Bericht door Hopeful82 » 6 mei 2014, 9:09

Hoi Duupje!

Toen het bij ons in het begin niet lukte om zwanger te worden, weet ik nog dat ik heel hard geroepen heb "Ik ga nooit het IVF traject in!". Het leek mij zo zwaar en onnatuurlijk, dat wilde ik echt niet. Maar de maanden verstreken, iedereen werd zwanger, behalve wij. Na een jaar proberen zijn we naar de gynaecoloog gestapt en die adviseerde nog 3 maanden te proberen, omdat we een grote kans hadden om natuurlijk zwanger te worden. Nadien zouden we starten met IUI (inseminaties). Wat was ik blij dat die 3 maanden voorbij waren, nu konden we echt iets actief gaan ondernemen en onze kansen vergroten (oorzaak voor subfertiliteit is nooit gevonden)! Maar ook de IUIs leverden niets op... Na 4 IUIs besloten we (jaja, toch,ondanks dat ik geroepen had dat ik het nooit zou doen!) te starten met IVF. Op een of andere manier vond ik het aan de ene kant lang niet zo zwaar als ik verwacht had, aan de andere kan juist veel zwaarder dan verwacht, vreemd he... Ik vond het vooral emotioneel en praktisch heel zwaar (elke maand opnieuw een teleurstelling na een berg hoop, en het organiseren van de echo's en bloedname tijdens het werk enzo), fysiek viel het voor mij heel hard mee (ik heb maar een lage dosis medicatie nodig gehad voor voldoende eicellen en goede bevruchtingen, en ik had geen last van de medicatie). Ik wil maar zeggen dat je hierin van gevoel kunt veranderen (zeker als de kinderwens steeds concreter wordt en meer binnen handbereik is), maar volg vooral je gevoel en je hart! Veel succes!

Duupje
Berichten: 198
Lid geworden op: 13 mei 2013, 21:15

Bericht door Duupje » 6 mei 2014, 20:26

Hallo

bedankt voor de bemoedigende woorden.
Ik weet wel dat we er zelf moeten proberen uit te komen, maar ik ben het allemaal zo moe...
Moesten we de stap naar IVF toch willen zetten, moeten we sowieso naar een ander ziekenhuis, want hier bij ons doen ze dat niet. Ook dit houdt me wel tegen.
Zouden wij lang moeten wachten voordat ze ons verder helpen, met onze voorgeschiedenis?
Was er maar iemand die me kon vertellen wat ik moet doen...
De toekomst zal het allemaal wel uitwijzen...

Lie_29
Berichten: 1063
Lid geworden op: 12 januari 2009, 23:18

Bericht door Lie_29 » 9 mei 2014, 12:56

Je gevoelens zijn herkenbaar hoor.
Ik was vrij snel zwanger, maar kreeg een miskraam op 16 weken. Daarna wou het niet meer lukken.
We kregen te horen dat het nooit nog op een natuurlijke manier zou lukken en dat we op ICSI aangewezen waren.
Wij wilden dat ook niet, vonden het onnatuurlijk en zelfs wat 'voor god' spelen.
Bij ons zijn er geen maanden gepasseerd, maar een jaar of 2 waarin ik steeds ongelukkiger werd omdat er maar geen kind kwam.
Gestart met IUI omdat dat niet zo ingrijpend was, maar dat hielp niet.
Uiteindelijk heb ik een miskraam gehad in 2005 en pas om hulp gevraagd in 2008. Eerste IVF pas in 2010.
Nu heb ik er soms spijt van dat ik niet sneller in actie ben geschoten, maar kom, we hebben alles op ons eigen tempo gedaan.
Ik wil maar zeggen: de drang kan zo groot worden dat je je principes op een bepaald moment gewoon overboord gooit en daar is niks mis mee.
Je kan altijd een afspraak maken in 1 van de centra, horen wat ze daar te zeggen hebben en dan doe je nog wat je wil.

(O, osteo en acupunctuur en al ook geprobeerd en hetzelfde moeten horen 'vertrouw in je lichaam'. Heeft me vooral ranzig veel geld gekost, maar geen baby opgeleverd. Ben er van overtuigd dat het kan helpen, maar als er iets fundamenteels mis is met je lichaam dan mogen ze er voor mijn part 5000 naalden tevergeefs in steken zenne...)

Hopeful82
Berichten: 1470
Lid geworden op: 18 december 2012, 20:37

Bericht door Hopeful82 » 9 mei 2014, 13:40

Achteraf dacht ik (we waren na 4 IUIs van de eerste IVF zwanger) "waarom zijn we niet eerder hiermee begonnen, waarom zijn we niet eerder met IVF begonnen". Maar toen besefte ik dat we er enkele maanden eerder nog helemaal niet klaar voor waren, en dat het maar is doordat de maanden verstreken en de IUI's verstreken dat we er langszaam naartoe gegroeid zijn en aan het idee konden wennen...

Duupje
Berichten: 198
Lid geworden op: 13 mei 2013, 21:15

Re: Ik weet het allemaal niet goed meer...

Bericht door Duupje » 26 mei 2014, 17:12

Ondertussen hebben we dan toch maar een afspraak gemaakt in een fertiliteitskliniek.
Begin juli hebben we er een intakegesprek met een professor en ook met de verpleging om ons helemaal wegwijs te maken. Als alles goed is, beginnen we zelfs begin augustus al met medicatie.
Blijkbaar is er ook een goede samenwerking met het ziekenhuis waar mijn eigen gynaecoloog zit, dus zal niet altijd de verre verplaatsing moeten maken voor echo's en bloednamen.
Ik hoop nog steeds dat de afspraken niet nodig zijn, maar we beseffen beiden dat we toch zo graag nog een tweede kindje willen. We hebben al veel geprobeerd, maar blijkbaar nog niet genoeg...

Ik wilde het eerst niet goed aan mijn ouders en zus vertellen, maar heb dat dit weekend toch gedaan. Ze waren blij dat we toch eindelijk nog de stap willen zetten en zijn zeker bereid om op ons dochtertje te passen als dat nodig is (wanneer we dus afspraken hebben).
Ik weet niet goed wat ons te wachten staat, maar ben toch opgelucht dat we nog een stapje verder geholpen worden.
Mama van dochtertje geboren oktober 2009 (zwanger zonder problemen) en van zoontje geboren januari 2016, ons wondertje (4x IUI - daarna IVF)

Duupje
Berichten: 198
Lid geworden op: 13 mei 2013, 21:15

Re: Ik weet het allemaal niet goed meer...

Bericht door Duupje » 3 juli 2014, 19:29

Vandaag het intakegesprek met de prof gehad, morgen nog het intakegesprek met de verpleging.
Emotioneel toch moeilijk, vind ik...
Dan wachten op mijn maandstonden.
Dan eerst nog 3 weken de pil, 2 weken een neusspray en dan de medicatie.

Alles voor het goede doel...
Mama van dochtertje geboren oktober 2009 (zwanger zonder problemen) en van zoontje geboren januari 2016, ons wondertje (4x IUI - daarna IVF)

Jana F
Berichten: 43
Lid geworden op: 17 januari 2014, 16:55

Re: Ik weet het allemaal niet goed meer...

Bericht door Jana F » 7 juli 2014, 11:19

Hoi duupje,

Een beetje gelijkaardig verhaal hier. Dochter is er twee jaar geleden gekomen met stimulatie clomid - pregnyl. Voordien had ik een miskraam gehad op 9 weken.
Toen ze bijna een jaar was ook opnieuw begonnen op dezelfde manier, daarna 4 iui's en ondertussen ook ivf gestart. Toen de dokter bij ons IUI voorstelde, was ik blij omdat dat toch nog natuurlijker is dan IVF, maar omdat bij mijn man alles ok is, is de meerwaarde ervan niet heel erg groot. Toch had ik de periode van de IUI's nodig om te wennen aan het idee dat we dan toch een nog meer kunstmatige manier, IVF dus, nodig hadden om een tweede kindje te kunnen krijgen.
Toen ik ermee startte, had ik ook moeite met het feit dat dit het eindstation was. Als IVF niet lukte, dan was het gedaan. Ik had ook het gevoel dat mijn lichaam geen zwangerschap meer wilde. Ik heb nu een verse terugplaatsing gehad en 1 cryo, die vorige maand is uitgedraaid op een vroeg miskraam (5w3d). Dat was een slag in het gezicht, maar van op een afstand bekeken wel snel een zwangerschap.

Ik denk dat ik gaandeweg ook mijn grenzen heb verlegd van wat ik aanvaardbaar vind. Ook mijn idee over het aantal kinderen wordt gaandeweg bijgesteld. Wij wilden altijd 3 kinderen, maar ik zal nu al zo blij zijn als 2 lukt en als dat niet zo is, dan zullen we dat ook moeten aanvaarden. Ook het idee dat onze kinderen niet te veel in leeftijd zouden schillen, hebben we moeten bijstellen. En zo verandert alles he...

Ik kan nu ook niet zeggen hoe lang ik het volhoud. Mijn man heeft er schrik voor dat ik op een gegeven moment zal zeggen dat ik het niet meer wil proberen, dat het teveel vergt. Hij zou dat wel begrijpen, want het is wel ingrijpend, maar zijn verlangen naar een tweede kind is ook groot.

Ik hoop dat je je goed voelt bij je beslissing en dat het allemaal zo vlot mogelijk voor je verloopt.
PCO, mk 10 w, dochter °2012 - IVF1 (2014): neg, 1.1 mk 5wk, 1.2 en IVF2: neg, 2.1 mk 7 w, 2.2, IVF3 en 3.1:neg, - Van Middelheim naar Jette IVF 4: neg (voor t eerst geen cryo's) - pauze - spontaan zwanger °25/6/16 zoon

Duupje
Berichten: 198
Lid geworden op: 13 mei 2013, 21:15

Re: Ik weet het allemaal niet goed meer...

Bericht door Duupje » 9 juli 2014, 15:45

Bedankt voor je reactie!

Ondertussen zijn we bijna een week verder en sta ik achter onze beslissing om dan toch met IVF te starten. Het is inderdaad straf hoe we gaandeweg onze grenzen (moeten) verleggen.
Het is nu wachten op mijn ms en op het papier van de mutualiteit. Daarna starten met de pil en met andere medicatie. Ik ben vooral benieuwd hoe ik hierop allemaal ga reageren, hopelijk heb ik er niet teveel last van (en mijn man dus ook niet). En helemaal benieuwd ben ik naar het aantal eitjes dat er gaat zijn, en hoeveel hiervan bevrucht zullen geraken. Maar ja, dan zijn we al een hele tijd verder.

Bedankt om mijn verhaal te lezen.
Mama van dochtertje geboren oktober 2009 (zwanger zonder problemen) en van zoontje geboren januari 2016, ons wondertje (4x IUI - daarna IVF)

bimmie
Berichten: 31
Lid geworden op: 10 april 2013, 8:45

Re: Ik weet het allemaal niet goed meer...

Bericht door bimmie » 18 juli 2014, 11:46

Duupje

Hier een gelijkaardig verhaal. We hadden 2 jongens die, na vele pogingen, op de naturlijke weg gekomen zijn. Bij de 2de was ik zwanger 2 dagen voor het intake gesprek voor IUI. We wilden echter nog een 3de en aangezien ik al 36was en een vergroot risico op borstkanker heb, wou de gynaecologe er spoed achter zetten en mochten we direct terug met IUI starten, 3 x zonder resultaat. Dan IVF. Wij kregen van familie/vrienden heel wat tegenstand want we hadden toch al 2 gezonde kinderen. 1ste poging: 26 eicellen maar geen enkele bevrucht omdat de zaadcellen gewoon rond de eicellen blijven zwemmen. 2de poging, dan ICSI: 2 plakkerjes en een gezonde tweeling! Ik heb er nog geen seconde spijt van. Buiten de hulp bij de bevruchting is alles toch volledig natuurlijk, ze moeten zelf innestelen, zelf groeien. De risico's van IVF/ICSI zijn ook niet zo groot al blijft het natuurlijk emotioneel/lichamelijk enorm zwaar. Maar ik ben blij dat het bestaat al hebben wij natuulijk nog heel veel geluk gehad dat we "maar" 2 pogingen nodig hadden.

Veel succes!

Duupje
Berichten: 198
Lid geworden op: 13 mei 2013, 21:15

Re: Ik weet het allemaal niet goed meer...

Bericht door Duupje » 29 augustus 2014, 22:08

Even een update:
Heb in juli de pil gepakt voor 3 weken, eind juli nog begonnen met neusspray en een week later gestart met stimulatie (menopur). Mijn man wilde al een geluk de spuitjes zetten! Na 11 dagen stimuleren en heel wat bloednames en echo's later, mocht pregnyl gezet worden en mocht ik komen voor de pick up. Er zaten 13 eitjes klaar waarvan er 11 geprikt zijn. De pick up zelf vond ik vooral heel emotioneel, en ook wel pijnlijk, maar ik werd super goed begeleid. Ik was blij dat de "druk" eindelijk uit mijn buik was. 10 eitjes zijn bevrucht geraakt. Vandaag ook al terugplaatsing gehad van een redelijk goed gedeeld eitje, toch zeker van voldoende goede kwaliteit om IVF toe te passen. Er zijn enkele eitjes afgevallen omdat ze al te ver gedeeld waren, voor informatie over de overige eitjes moeten we nog geduld hebben. Van de terugplaatsing zelf heb ik niets gevoeld.
En nu is het wachten. Maar vooral even bekomen van al het heen en weer gerij en alle afspraken, van altijd de klok in het oog houden voor de medicatie...
Ik ga er niet van uit dat deze eerste poging meteen de goeie is, vooral om mezelf te beschermen tegen een te grote teleurstelling. Ik ben wel benieuwd wat de overige eitjes nog doen.
Nu het maar rustig aan doen en regelmatig het zeteltje opzoeken. Ik voel dat mijn lichaam nog even moet bekomen van alles.
Mama van dochtertje geboren oktober 2009 (zwanger zonder problemen) en van zoontje geboren januari 2016, ons wondertje (4x IUI - daarna IVF)

Duupje
Berichten: 198
Lid geworden op: 13 mei 2013, 21:15

Re: Ik weet het allemaal niet goed meer...

Bericht door Duupje » 10 september 2014, 19:08

Vandaag bloedname gehad en vanmiddag de telefoon met negatief nieuws. De eerste IVF-poging is mislukt. Ik had dit van de ene kant wel verwacht, maar het blijft toch een teleurstelling. Stiekem hoop je er toch op.
Nu wachten op maandstonden. En daarna verder in natuurlijke cyclus. Er zitten 2 cryo's in de vriezer. Hopelijk kunnen we er toch op zijn minst nog eentje van gebruiken zodat we nog even "rust" hebben.
Zucht...
Wie had dit 4 jaar geleden verwacht toen we stopten met de pil...
Mama van dochtertje geboren oktober 2009 (zwanger zonder problemen) en van zoontje geboren januari 2016, ons wondertje (4x IUI - daarna IVF)

Duupje
Berichten: 198
Lid geworden op: 13 mei 2013, 21:15

Re: Ik weet het allemaal niet goed meer...

Bericht door Duupje » 19 september 2014, 19:46

Vandaag voor de 2e keer deze week op controle bij de gynaecoloog voor een opstart voor een terugplaatsing in mijn natuurlijke cyclus.
Vanmiddag telefoon gekregen dat het progseteron in mijn bloed nog veel te hoog staat en dat er op de echo nog niets in gang geschoten was. Deze poging wordt gecancelled. Dus wachten op maandstonden (maar dat zal nog minstens 2 of 3 weken duren) en daarna in volgende cyclus starten met progynova en utrogestan. Ik weet niet wat ik hiervan moet denken...
Is de kans nu nog kleiner dat het nog gaat lukken? Of moeten we het positief zien dat er geen cryo's verloren gaan?
Mama van dochtertje geboren oktober 2009 (zwanger zonder problemen) en van zoontje geboren januari 2016, ons wondertje (4x IUI - daarna IVF)

Ster_
DVO Lid
DVO Lid
Berichten: 2947
Lid geworden op: 18 juli 2011, 10:53

Re: Ik weet het allemaal niet goed meer...

Bericht door Ster_ » 19 september 2014, 20:30

Ik zou blij zijn dat er geen cryos nutteloos verloren zijn gegaan! Ik had al steeds tp van cryos in kunstmatige cyclus eerst met progynova en later met estrofem. Heb al twee zoontjes waarvan eentje cryo met estrofem (gelijkaardig aan progynova). Het kan dus zeker hoor!
Drie zoontjes... Drie wonderen... Ons grootste geluk.

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 11 gasten