Jazzdee schreef: ↑27 mei 2022, 14:19
Hoi allemaal!
Ik heb het al een paar keer gezegd maar kan het ook gewoon niet anders verwoorden : wat een spannende dingen gebeuren hier allemaal!! Ooooo ik hoop echt dat het allemaal mag lukken!
Ik heb woensdag de terugplaatsing gehad en moet nu 2x/d amelgen nemen. Ik maak me eigenlijk wat zorgen over het effect van stress op mijn hormoonhuishouding + de innesteling.
Gisteravond heb ik een emotioneel telefoontje gekregen van mijn zusje, waar het niet goed mee gaat (covid restletsel waardoor moeite met ademen, waarop paniekaanvallen die ademnood verergeren). Ze is bij ons blijven slapen, naast mij in bed. Uit bezorgdheid heb ik heel de nacht wakker gelegen en zij ook. Uiteindelijk om 5u haar een slaappilletje toegediend waardoor ze eindelijk wat tot rust kon komen en wel goed geslapen heeft.
Heb vannacht echt heel veel stress gevoeld adhv hartkloppingen, oppervlakkige ademhaling, spanning in mijn spieren. Ik voelde me zo verdrietig om haar zo te zien lijden.. en was meteen ook bezig met mijn embryo.. Het was natuurlijk wel maar 1 nacht (tot nu toe, vrees dat er zo meer gaan komen), maar gezond kan het niet zijn? Iemand hier een idee van? Verandert dit iets aan mijn hormonen? Want soms denk ik van.. er zijn zoveel mensen die in extreem traumatische omstandigheden of onder drugsgebruik wél zwanger geraken..
Daarnaast nog twee vraagjes : diegenen die ook Amelgen toedienen.. hoeveel Amelgen komt er bij jullie terug uit? (sorry voor het expliciete, maar gezien we toch met veel in dezelfde situatie zitten, ben ik de schaamte voorbij lol).
En wanneer zou ik na een dag 3 embryo voor de eerste keer een betrouwbare zwangerschapstest kunnen doen?
Dank jullie wel.. hoewel we anoniem steun bieden, is dit wel echt de steun waar ik precies het meeste aan heb..
Niet ieder lichaam reageert op dezelfde manier op stress, het mijne reageert er heel slecht op.
In aanloop van mijn burnout is mijn cyclus stilgevallen, na een tijdje rust was het terug in orde.
2 jaar later liep het weer helemaal fout, maar ik vocht er enorm tegen en het was pas toen mijn cyclus weer stil viel dat ik besefte hoe ernstig het was.
Ik ben er van overtuigd dat er tp's mislukt zijn door mijn stressgevoeligheid.
Toen we voor ons jongste kindje gingen voelde ik me goed en de 1e tp was raak, goede bn, 1 week later idem, weer een week later ook, maar de dag erna kregen we totaal onverwacht slecht nieuws en ik voelde mijn buik echt samentrekken.
Ik was er van overtuigd dat het over & out was, 5 dagen later had ik mijn 1e echo en de gyn vroeg hoe ik me voelde en ik zei dat het niet goed zat.
Ze vroeg of ik bloedverlies had (dit was niet het geval) want mijn waarden waren heel goed.
Toen volgde de echo en de bevestiging dat er geen hartactiviteit (meer) was. De grootte van het vruchtje kwam overeen met de termijn op de dag van het slechte nieuws.
Eens de mk achter de rug was mocht ik opnieuw starten voor een tp in kunstmatige cyclus, toen ik op controle moest gaan wist ik al dat het niet goed zou zijn, de stress van het slechte nieuws was nog steeds aanwezig. Bms was niet voldoende dik en een week later terug op controle maar amper verbetering, dus poging geannuleerd.
De poging erna was negatief, misschien nog altijd het gevolg van de stress of gewoon niet gelukt, maar de poging erna is het wel gelukt.
Ik weet nu voor mezelf hoe negatief stress voor mij en mijn lichaam is en probeer het dus te vermijden.
Bij sommige mensen heeft het amper invloed.
Ik kon steeds 8 dagen na een dag 3 embryo betrouwbaar testen (7d na d3 cryo), zowel positief als negatief.
De laatste 3x dat het positief was wist ik het al 3-4 dagen na tp, maar dat is nog te vroeg om te testen.
31/05/23
, 0
4 
