Lastige gevoelens omtrent ICSI

[Lowietje]

Goedemiddag,
Ik wil hier graag eens ventileren en mijn gedachten/gevoelens neerpennen.

We zijn iets langer dan anderhalf jaar bezig geweest om voor een tweede keer zwanger te proberen geraken.
Nadat ze vastgesteld hebben dat ik endometriose heb en mijn eileiders niet doorgankelijk zijn, zijn we aan de slag gegaan met een IVF traject.

Ik heb het 'geluk' gehad 20 eicellen te ontwikkelen en ben ondertussen ook na de eerste terugplaatsing bijna zeven weken zwanger. Allemaal zaken om héél dankbaar voor te zijn, dat besef ik heel goed.

Toen ik nog in het ziekenhuis lag na de eicelpunctie vroeg een verpleegster 'in een rapke' of het goed zou zijn dat ze helft van de eicellen bevruchten via IVF en de andere helft via ICSI, iets waar mijn vriend en ik redelijk vlug mee akkoord gingen. "Waarom niet" gaat er direct in je hoofd, "we hebben er toch genoeg", "we kunnen zo misschien hun onderzoek wat helpen", ... Achteraf bleek het een 50/50 success rate te hebben bij ons, dus evenveel via IVF bevrucht geraakt als via ICSI.

Kort daarna vond de eerste terugplaatsing plaats. Stom genoeg stond ik er toen nog niet bij stil of het om een IVF of ICSI embryo zou gaan, om één of andere reden ging ik er vanuit dat dit sowieso wel IVF zou zijn.
Onlangs belde ik naar het centrum om die info te verkrijgen en nu bleek dat ondanks dat de meeste embyro's die het tot dag 5-6 geschopt hadden IVF embryo's waren, ze een ICSI embryo teruggeplaatst hebben.

Sinds ik dat weet heb ik het redelijk lastig. Opnieuw, don't get me wrong, ik ben héél dankbaar om zwanger te zijn.
Maar net omdat het zo'n tocht is geweest en allemaal zo onnatuurlijk is verlopen, heb ik het er nu heel moeilijk mee dat die bevruchting toch niet natuurlijk heeft mogen plaatsvinden. Dat was zo precies het enige/het laatste dat toch iets of wat volgens de natuur had kunnen/moeten verlopen naar mijn gevoel.
Mijn vriend heeft 1000 keer complimenten gekregen over het kwaliteit van zijn zaad dus het is niet dat ICSI echt nodig was voor ons.
En ja, ik weet het, we zijn ermee akkoord gegaan maar door heel die rollercoaster stond ik er bij die terugplaatsing niet bij stil + ik zou wel gedacht hebben dat ze ons zouden vragen of dat ok is voor ons. Het is allemaal zo nonchalant verlopen.

Los van het 'onnatuurlijke' /geforceerde aspect heb ik het er ook lastig mee omdat je weet dat die eicellen echt doorprikt worden en in een zekere zin dus licht beschadigd worden. Een klein beetje googlen en je leest al vanalles waaruit blijkt dat als het niet echt nodig is, je beter gewoon bij IVF blijft dan bij ICSI.
Ik heb dus wel spijt dat we hier zo vlug mee hebben ingestemd en ons verder geen vragen hebben gesteld, daar komt het op neer.

Ik wou het hier eens neerpennen, zien of er mensen deze gevoelens/bedenkingen herkennen ... En wie weet, zijn er mensen met 'tips', bedenkingen die me er wat beter over doen voelen.
Ik kan het niet genoeg benadrukken dat ik besef dat we op zich niet hebben te klagen en dat het belangrijkste is dat we zwanger zijn, maar ik krijg deze gevoelens helaas niet zomaar uit gezet...

Alvast bedankt om te lezen!

[Essie2022]

Ze nemen altijd de allerbeste embryo om terug te plaatsen. In dit geval zal dat dus één van de icsi´tjes geweest zijn..
Het heeft zich ingenesteld dus lijkt een sterk embryo'tje te zijn. Trek je daar aan op en probeer gewoon te genieten. Piekeren heeft nu weinig zin. Je kan het niet meer veranderen, en mss ´moest het wel zo zijn´ dat net deze werd teruggeplaatst omdat dit de allerbeste is?

[mich75]

Als we konden kiezen dan zouden we het liefst voor de meest natuurlijke manier gaan.
Als je al lang in een traject zit dan verdwijnt dit, dan is zwanger worden nog het enige doel en hoe het dan allemaal gebeurt wordt ondergeschikt.

De eerste keer toen ik een tp kreeg in kunstmatige cyclus, vond ik dit erg, ik vroeg me af waarom, dat was nog het laatste 'natuurlijke' dat er was in ons traject. Na de zoveelste tp maakte het niet meer uit, ik was er zelfs ok mee, het werkte en het was veel praktischer.

Aangezien het bij jullie allemaal vrij nieuw is, is het logisch dat je het er wat moeilijk mee hebt. Het zaad is heel goed en dus geen indicatie voor icsi, en voor jou een beetje overbodig.

Tegenwoordig is icsi een beetje de standaard geworden en is ivf eerder de uitzondering. In jullie geval is het interessant om het verschil te zien tussen beiden. Uit onderzoek is gebleken dat icsi een hogere bevruchtingsgraad geeft dan ivf (80 to 50), maar ook de embryoloog speelt hierin een belangrijke rol.

Er zijn ziekenhuizen die eerst het beste embryo terugplaatsen om zo hopelijk sneller tot een zwangerschap te komen, maar dit is niet overal zo.

Het kan zeker zijn dat jullie icsi embryo van betere kwaliteit was dan de ivf embryo's en dat het daarom is teruggeplaatst.

Met Google moet je altijd een beetje opletten. De icsi techniek bestaat ondertussen meer dan 30 jaar en is uitgebreid bestudeerd.
De verhalen dat je beter geen icsi doet als het niet nodig is zijn ofwel van een hele tijd geleden of van ziekenhuizen die niet zo onderlegd zijn in de techniek en die het ook alleen maar doen als het echt nodig is.

Tot slot, ik heb 4 gezonde icsi-kindjes en ik ben er heel blij mee.

[Lowietje]

Bedankt voor jullie reacties dames, ze hebben effectief - zoals gehoopt - wat geholpen

[Avocado]

Dit topic is al oud, maar het omschrijft exact waar ik nu ook mee zit! Ik herken deze gevoelens en bedenkingen 100%.
Wij hadden veel betere resultaten met IVF als met ICSI, dus dat was al een eerste teleurstelling, ICSI leek "verspilling".
Toch is er uiteindelijk een ICSI embryo teruggeplaatst. Ik ga er nu ook maar van uit dat dit toch het allerbeste uit de reeks was, maar het ziekenhuis onderschat de mentale impact. Niet alleen voor ons, maar ook voor ons kindje dat later gaat willen weten hoe hij/zij ontstaan is en misschien een brusje dat dan wel IVF is.

[Essie2022]

Mag ik vragen wat je dan zelf als ´grote verschil´ ervaart tussen een icsi of ivf embryo/kindje? Gewoon uit nieuwsgierigheid.. want voor mij zou dat geen verschil maken. Denk ook niet dat kinderen zich daar ´anders´ door gaan voelen doordat mss de ene door ivf is ontstaan of de andere door icsi.. maar da´s ieder z´n persoonlijk gevoel of idee uiteraard! Maar daarom ben ik eigenlijk een beetje benieuwd naar wat precies dan een groot verschil maakt in jouw beleving zodat ik beter kan begrijpen wat je precies bedoelt?

[Avocado]

Oeps ik zie je vraag nu pas.
Maar om er toch nog op te antwoorden: bij IVF hebben de cellen nog zelf hun werk gedaan, de zaadcel heeft zelf de eicel bevrucht. Bij ICSI heeft letterlijk iemand de zaadcel in de eicel "geforceerd". Dus gewoon het idee dat bij het ene het embryo nog natuurlijk had kunnen ontstaan, vanaf het in de goede omstandigheden gebracht werd, terwijl bij het andere er iets gecreëerd wordt dat misschien nooit in de natuur had bestaan.

Misschien voor jou niet herkenbaar, maar veel mensen zitten er toch wel mee dat hun lichaam "gefaald" heeft en een baby enkel maar mogelijk is door tussenkomst van een labo, en dan is het fijn als er toch nog iets "natuurlijks" overschiet in het proces. Dat projecteren we dan ook op de kindjes: hoe voelt dat voor hun om in een labo ontstaan te zijn, of letterlijk door een mens in elkaar gestoken te zijn?

Daarnaast zouden er iets grotere kansen op afwijkingen zijn bij ICSI tegenover IVF, al ben ik niet zeker of dat algemeen geldt, of enkel bij personen die ook via IVF geen goede resultaten hadden (en waar misschien sowieso nog een onderliggende oorzaak meespeelt).

Uiteraard als het op de baby aankomt, houden we van elk kindje even veel! Maar bij alles wat afwijkend is bij ons zoontje, komt helaas toch nog de vraag in mij op, zou dat komen doordat het een ICSI baby is? Maar dat is dus het proces zelf dat ik moet accepteren, niet ons zoontje, want die zie ik nu al ongelooflijk graag en vind ik de allermooiste! Ik zou hem voor niets of niemand nog willen ruilen.

[Essie2022]

In Jette zeiden ze ons dat ICSI, IVF of ´natuurlijk geproduceerde baby´s´ eigenlijk helemaal hetzelfde zijn qua ontwikkeling en er geen significante verschillen zijn op vlak van gezondheid en ontwikkeling..
Uiteindelijk (vind ik) dat de natuur zich nog altijd even goed ´moeit´, ook al spreken we van icsi of ivf.. de embryo's die ´niet goed genoeg´ zijn valllen door natuurlijke selectie ook af hoor. Maar het is idd maar net hoe je het bekijkt..

Ons dochtertje is ICSI en tot hiertoe staat die op alle vlakken van ontwikkelingen ver voor (motorisch, cognitief, spraak, zindelijkheid,...) ik ken verschillende icsi kinderen die echt multi getalenteerd zijn en ook heel verstandig. En diegene die iets minder verstandig waren (puur cognitief bedoel ik dan) dan waren dat ook nooit appels van perenbomen waarmee ik maar wil zeggen dat dit dan ook in de lijn van de ouders lag..

Maar goed.. ik denk er idd anders over.. mijn lichaam heeft ook niet gefaald. Hier waren het de zwemmers die niet voldoende waren.. dus dat ligt zeker ook al anders.. ik vind mijn lichaam juist ontzettend knap. Nu 2x zwanger in een natuurlijke cyclus dus ik geloof net heel sterk in mijn eigen lichaam.. en ik zie het ook zeker niet als een ´menselijke productie´. Wel een menselijke selectie welke zaadcel bij welke eicel werd geïnjecteerd en ook een menselijke keuze welke embryo er werd teruggeplaatst. Maar verder is het de natuur en mijj lichaam die de kindjes heeft gecreëerd tot wie ze zijn.

Wij gaan er ook altijd eerlijk over zijn over hoe ze zijn ´gemaakt´. Ook naar de buitenwereld toe zijn we daar altijd open over. Net omdat ik zo dankbaar ben voor wat de mens en wetenschap tegenwoordig kan en omdat ik trots ben op ons doorzettingsvermogen.

Maar ja.. zo kan je alles idd positief of net negatief zien.. en dat is allemaal prima he wie hoe denkt. Ik vind die openheid en eerlijkheid vooral naar onze kinderen toe ontzettend belangrijk. Verder hebben wij er zeker geen ´problemen´ mee hoe ze ´gemaakt´ zijn. Integendeel.

En over dat ´iets natuurlijks overschieten´.. hier werd het last minute een geplande keizersnede ivm instabiele en vooral dwarsligging. Dat vond ik eigenlijk het allerergste.. er was al geen ´magie´ of weinig natuurlijks tijdens ´the making of´, dan werd die natuurlijke bevalling ons ook nog ontnomen. Daar had ik het wel lastig mee.. maar natuurlijk was ik blij met onze keuze, want achteraf is gebleken dat het nooit goed was gekomen anders.. nu was het al erg spannend..

Hopelijk kan je toch wat rust vinden in je rollercoaster aan gevoelens en maken die lastige gevoelens plaats voor puur genieten.. en probeer je maar geen zorgen te maken over bepaalde dingetjes die je anders denkt te zien bij je icsi kindje.. elk kindje is anders en uniek qua ontwikkeling en ´zijn´..