ICSI-clubje

[mich75]

Buitenstaanders zijn vaak onwetend en als ze weten dat je kinderwens hebt en behandeling na behandeling niet lukt dan wordt adoptie wel eens voorgesteld, of gewoonweg, stop er toch mee.

Over donatie, de meerderheid van de mensen staat hier niet voor open, ze hebben er ook nog nooit over nagedacht, waarom zou je ook.
Er zijn grofweg 3 groepen mensen die beroep doen op een donor, in de 1e plaats alleenstaanden en lesbische koppels, zij weten uiteraard op voorhand dat ze een zaaddonor nodig hebben.
Dan zijn er de heterokoppels waarbij tijdens een traject aan het licht komt dat er een donor nodig is, voor de ene is het een brug te ver, voor de andere is het aanvaardbaar, maar vaak pas na lange tijd.
Tot slot is er nog een groep waardoor er door een aandoening, ziekte of behandeling (bv chemo) geen bruikbare eicellen of zaadcellen meer zijn. Zij moeten niet enkel aanvaarden dat dit zo is en een donor de enige optie is, maar dit ook vertellen aan hun toekomstige partner.
Hoe erg moet het zijn om je moed bijeen te rapen, dit aan je (mogelijk) nieuwe partner te zeggen en dat je als antwoord krijgt 'een kind van ons samen of geen kind'.

Nu ik hier toch de sfeer kom verpesten ga ik maar ineens door. Er is iets wat ik al enkele maanden wil schrijven, maar steeds heb uitgesteld, net om geen stoorzender te zijn.

De meeste onder jullie weten dat ons traject afgelopen is. Het was een lang en zwaar traject en ik weet dat er zijn waarbij het nog erger is/was. Ik heb een tijdje geleden gezegd dat ik hier ging afronden, maar mede door reacties hierop en gewoon omdat ik niet wil dat anderen hetzelfde moet meemaken blijf ik toch nog wat hangen.

Dit is een lotgenotengroep, waar je je verhaal kwijt kan, hoop, moed en steun kan vinden. Het is belangrijk dat er in zo'n groep mensen zitten die al verder staan, die positieve ervaringen kunnen delen.

Positieve testen geven hoop en je gunt het je lotgenoot ook. Maar eens het langer en langer duurt, worden die berichten soms moeilijk, iedereen lijkt zwanger te worden, niet enkel in je omgeving, maar ook hier, je lotgenootjes waarbij het niet vanzelf gaat.
Er zijn soms periodes dat de ene na de andere positief nieuws krijgt, je hoopt mee op die trein te kunnen springen, maar tegelijkertijd besef je ook dat statistisch gezien bij elke zwangerschapsaankondiging jou kans kleiner wordt.

Heel deze uitleg om tot het volgende te komen:

Lieve zwangeren en toekomstige zwangeren, hou aub een beetje rekening met de mensen in dit groepje en kom hier niet schrijven over je kwaaltjes, ongemakken of de vordering van je zwangerschap.

Dit forum is opgedeeld in heel wat categorieën, dit is een voordeel to bv een fb groep waar alles door elkaar wordt gepost. Probeer je (ex)lotgenoten een beetje te respecteren.
Er zullen ook mensen zijn die graag op de hoogte blijven van de ene of andere haar zwangerschap, volg dit dan in het zwangerentopic of doe het via pb.
Blijf gerust je raad en ervaringen delen over jullie traject, maar niet over de zwangerschap.

Dit is waarschijnlijk niet mijn populaireste bericht, maar ik weet zeker dat heel wat dames dankbaar zijn voor deze oproep.

[zwikkie]

Wow van dat eerste stukje (ivm door ziekte bvb geen bruikbare cellen), dat komt wel even binnen… daar had ik al helemaal niet aan gedacht…

Wat je eronder vermeld kan ik ook helemaal inkomen.
Na eerste mislukking bij ons, zagen we buiten overal jonge koppels met een kinderwagen, en wij hadden net een mislukking achter de rug, dat voelde echt enorm kut aan.
En dat was na een eerste tp……. Hoe dit voor mensen die al jaren bezig zijn moet voelen wil ik mij gewoon liever niet proberen inbeelden…

Misschien dat ik binnen een jaartje ofzo terugben als we opnieuw in het traject stappen.

Iedereen veel succes, hopend op goede resultaten en veel sterkte en moed om door de minder goede resultaten door te komen, en te blijven gaan om jullie wens waar te maken.
Groetjes

Ps: ik denk dat iedereen hier trouwens wel veel aan jouw berichten hebben mich… je expertise maakt heel wat onduidelijkheden duidelijk…

[Johanna1991]

Nu ik hier toch de sfeer kom verpesten ga ik maar ineens door. Er is iets wat ik al enkele maanden wil schrijven, maar steeds heb uitgesteld, net om geen stoorzender te zijn.

De meeste onder jullie weten dat ons traject afgelopen is. Het was een lang en zwaar traject en ik weet dat er zijn waarbij het nog erger is/was. Ik heb een tijdje geleden gezegd dat ik hier ging afronden, maar mede door reacties hierop en gewoon omdat ik niet wil dat anderen hetzelfde moet meemaken blijf ik toch nog wat hangen.

Dit is een lotgenotengroep, waar je je verhaal kwijt kan, hoop, moed en steun kan vinden. Het is belangrijk dat er in zo'n groep mensen zitten die al verder staan, die positieve ervaringen kunnen delen.

Positieve testen geven hoop en je gunt het je lotgenoot ook. Maar eens het langer en langer duurt, worden die berichten soms moeilijk, iedereen lijkt zwanger te worden, niet enkel in je omgeving, maar ook hier, je lotgenootjes waarbij het niet vanzelf gaat.
Er zijn soms periodes dat de ene na de andere positief nieuws krijgt, je hoopt mee op die trein te kunnen springen, maar tegelijkertijd besef je ook dat statistisch gezien bij elke zwangerschapsaankondiging jou kans kleiner wordt.

Heel deze uitleg om tot het volgende te komen:

Lieve zwangeren en toekomstige zwangeren, hou aub een beetje rekening met de mensen in dit groepje en kom hier niet schrijven over je kwaaltjes, ongemakken of de vordering van je zwangerschap.

Dit forum is opgedeeld in heel wat categorieën, dit is een voordeel to bv een fb groep waar alles door elkaar wordt gepost. Probeer je (ex)lotgenoten een beetje te respecteren.
Er zullen ook mensen zijn die graag op de hoogte blijven van de ene of andere haar zwangerschap, volg dit dan in het zwangerentopic of doe het via pb.
Blijf gerust je raad en ervaringen delen over jullie traject, maar niet over de zwangerschap.

Dit is waarschijnlijk niet mijn populaireste bericht, maar ik weet zeker dat heel wat dames dankbaar zijn voor deze oproep.

Dit is eigenlijk exáct de reden dat ik al maanden deze topic niet meer heb opengedaan (en vandaag nu toevallig wel, goed getimed). Dankjewel inderdaad om het aan te kaarten Mich. Ik heb het hier ook nooit durven posten omdat je dan toch gewoon overkomt als een jaloerse niet-zwangere vrouw. Geloof me, ik wil niet zwanger zijn zolang ik CMV heb.
Maar om het nog eens cru te zeggen: wat doe je in dit topic als je al zwanger bent? Dat klinkt heel onredelijk, maar zo bedoelen we het niet: uiteraard blijf je hier nog even posten als je pril zwanger bent, zit te wachten op je eerste bloed of echo, of als je al verder zwanger bent maar iets leest dat je herkent en op wil reageren, dan breek je even 'in'. Maar voor alle andere dingen is er een zeer leuk zwangerenforum, waar ik zelf ook graag af en toe lees hoe het met iedereen gaat. Dat hoeft echt niet in deze topic.
Ik denk dat sommigen zich iets te veel laten meeslepen in de blijdschap/opluchting die ze hebben, toen er eind oktober een topic werd geopend voor de maanden uitgerekend juli - augustus - september, terwijl het op dat moment letterlijk onmogelijk is om lotgenoten te vinden die uitgerekend zijn voor die maanden omdat het nog te vroeg is, en dan verbaasd te zijn dat er na 5 dagen niemand gereageerd heeft... ja, dan ben je in mijn ogen een beetje (wat is het Nederlandse woord?) oblivious voor andere mensen. Dat kan te maken hebben met de online omgeving en dat dat offline minder snel zou zijn gebeurd, maar het mag wel eens gezegd worden.
Ik geef ook nog veel liever de voorkeur aan dit forum dan aan één of andere Facebookgroep.

[YDV]

Ik wou toch ook even reageren.
Ik denk dat iedereen hier zeker deze gevoelens begrijpt en dit ook niet kwalijk neemt dat dit wordt gedeeld.
Dit topic moet er zeker blijven om bij elkaar steun te vinden, bij lotgenoten, daarvoor dient dit. Dus deze gevoelens delen moet ook gewoon kunnen.
En zoals al eerder gezegd is er ook een topic voor wie zwanger is. En daar kan je na dit topic ook weer steun/raad vinden bij elkaar.
Ik hoop oprecht dat iedereen in dit groepje zijn wens op een wondertje mag uitkomen dit jaar. Als er 1 iets is dat wij geleerd hebben dan is het dat als het niet vanzelfsprekend is om zwanger te geraken (hoe lang of kort het traject ook duurt) dit echt nog een groter wonder is om een gezond kindje te krijgen.
Ik blijf hier sowieso meelezen, duimen en mijn ervaring delen als ik denk dat deze nuttig zou kunnen zijn.
En ik hoop Mich dat jij dit zeker nog blijft doen want ik denk dat heel veel dames al veel aan jou gehad hebben (ik ook trouwens!).

Heel veel liefs.

[Anna23]

Heeft er iemand ervaring met Duphaston om menstruatie op te wekken? Binnen de hoeveel dagen mag je bloedverlies verwachten na het stoppen met de pilletjes?

[mich75]

'Normaal' 2-5 dagen, maar er zijn uitzonderingen.

[mich75]

De reactie van Johanna op mijn bericht gaf me het idee van een nieuw groepje te starten: verlengde wachtweken - 1e trimester.

Het is te vinden onder de categorie zwanger.

[mich75]

Geloof me, ik wil niet zwanger zijn zolang ik CMV heb.

Is die besmetting nog steeds niet verdwenen? Heb je al zicht op een nieuwe heropstart?

[LoveSpell]

Heel goed idee @mitch75 om dit topic te starten!

Ik heb vrijdag 5/01 een nieuwe tp gehad! 15/01 mag ik gaan voor bn. Maar ga deze keer toch zelf testen denk ik, 13 of 14e!

Iedereen veel succes gewenst dit nieuwe jaar! Hopelijk mogen onze dromen uitkomen

[Johanna1991]

Inderdaad een goed idee Mich!

Veel succes nog met de wachtdagen LoveSpell!

Is die besmetting nog steeds niet verdwenen? Heb je al zicht op een nieuwe heropstart?

Lief dat je ernaar vraagt, uiteindelijk heeft het 6 maanden geduurd, zoals het labo van de huisarts me eigenlijk had gezegd begin juli toen ik het ontdekte. Ik ben elke maand naar fertiliteit geweest in de hoop vroeger te mogen opstarten, maar de urine PCR bleef positief. Mijn bloedwaarden waren sinds oktober al oké (hoge aviditeit en antistoffen), in december heb ik dan gevraagd of ik niet al mocht herstarten omdat de urine nog maar zwak positief was, maar dan zeiden ze (zoals ik wel gevreesd had) dat ze dan een vruchtwaterpunctie zouden moeten doen bij een zwangerschap (en bovendien ging het toch niet met de feestdagen). Nu mag ik gewoon terug opstarten omdat er meer dan 6 maanden gepasseerd zijn, zonder urine- of bloedcheck... Ik zit nu te wachten op mijn regels. Ik wil niet dramatisch doen, we kennen de wachtweken hier allemaal wel, maar dit was nog van een hele andere orde .

Ik heb geprobeerd een positieve draai te geven aan mijn wachtmaanden, de eerste drie maanden heb ik gewoon een lichte pil genomen omdat ik niet wou bezig zijn met: heb ik nu een eisprong gehad of niet? Maar de laatste drie maanden heb ik, door een paar eetstijl- en supplementaanpassingen, een normale, natuurlijke cyclus gehad. Voor mij is dat echt een persoonlijke overwinning, iets dat ik nooit eerder heb meegemaakt. Ik ga er binnenkort nog iets over posten in het forumonderdeel specifiek over PCOS omdat ik wel benieuwd ben naar gelijkaardige verhalen.

[mich75]

Fijn dat je eindelijk opnieuw kan starten, wel weer zo bizar dat het na 6 maanden dan wel ok is ongeacht de eventuele waarden.
Ik zou ook wel wachten als je zo een vruchtwaterpunctie kan vermijden.

YDV heeft ook een verandering in haar cyclus gemerkt na haar bevalling, ik weet niet meer of ze ook een regelmatige cyclus had, maar het was alleszins beter dan voorheen én met positief gevolg.

Als ze dit leest zal ze zeker het juiste verhaal kunnen geven.

[YDV]

@johanna: blij om te lezen dat je eindelijk mag heropstarten! Hopelijk kan je vol goeie moed je traject verder zetten!
Ik heb inderdaad na de bevalling ook een verandering in mijn cylcus gemerkt.
Het duurde uiteraard enkele maanden tot ik de eerste keer mijn menstruatie kreeg. Maar daarna werd mijn cylcus telkens wat korter om toch tot een vrij regelmatig cyclus te komen.
Voor de bevalling had ik geen cyclus en voordat ik aan de pil gegaan ben had ik een heel onregelmatige cylcus.
Ik heb gemerkt dat stress of slaaptekort bv echt een invloed kan hebben ook op je cylus. Dus ik geloof er zeker in dat je eetpatroon hier ook een invloed op kan hebben.
Hopelijk heeft de verandering in jouw cylcus ook een positief effect op een volgende terugplaatsing!

@LoveSpell: spannend weer de wachtweken! Ik duim mee!

[Margootje]

Buitenstaanders zijn vaak onwetend en als ze weten dat je kinderwens hebt en behandeling na behandeling niet lukt dan wordt adoptie wel eens voorgesteld, of gewoonweg, stop er toch mee.

Over donatie, de meerderheid van de mensen staat hier niet voor open, ze hebben er ook nog nooit over nagedacht, waarom zou je ook.
Er zijn grofweg 3 groepen mensen die beroep doen op een donor, in de 1e plaats alleenstaanden en lesbische koppels, zij weten uiteraard op voorhand dat ze een zaaddonor nodig hebben.
Dan zijn er de heterokoppels waarbij tijdens een traject aan het licht komt dat er een donor nodig is, voor de ene is het een brug te ver, voor de andere is het aanvaardbaar, maar vaak pas na lange tijd.
Tot slot is er nog een groep waardoor er door een aandoening, ziekte of behandeling (bv chemo) geen bruikbare eicellen of zaadcellen meer zijn. Zij moeten niet enkel aanvaarden dat dit zo is en een donor de enige optie is, maar dit ook vertellen aan hun toekomstige partner.
Hoe erg moet het zijn om je moed bijeen te rapen, dit aan je (mogelijk) nieuwe partner te zeggen en dat je als antwoord krijgt 'een kind van ons samen of geen kind'.

Nu ik hier toch de sfeer kom verpesten ga ik maar ineens door. Er is iets wat ik al enkele maanden wil schrijven, maar steeds heb uitgesteld, net om geen stoorzender te zijn.

De meeste onder jullie weten dat ons traject afgelopen is. Het was een lang en zwaar traject en ik weet dat er zijn waarbij het nog erger is/was. Ik heb een tijdje geleden gezegd dat ik hier ging afronden, maar mede door reacties hierop en gewoon omdat ik niet wil dat anderen hetzelfde moet meemaken blijf ik toch nog wat hangen.

Dit is een lotgenotengroep, waar je je verhaal kwijt kan, hoop, moed en steun kan vinden. Het is belangrijk dat er in zo'n groep mensen zitten die al verder staan, die positieve ervaringen kunnen delen.

Positieve testen geven hoop en je gunt het je lotgenoot ook. Maar eens het langer en langer duurt, worden die berichten soms moeilijk, iedereen lijkt zwanger te worden, niet enkel in je omgeving, maar ook hier, je lotgenootjes waarbij het niet vanzelf gaat.
Er zijn soms periodes dat de ene na de andere positief nieuws krijgt, je hoopt mee op die trein te kunnen springen, maar tegelijkertijd besef je ook dat statistisch gezien bij elke zwangerschapsaankondiging jou kans kleiner wordt.

Heel deze uitleg om tot het volgende te komen:

Lieve zwangeren en toekomstige zwangeren, hou aub een beetje rekening met de mensen in dit groepje en kom hier niet schrijven over je kwaaltjes, ongemakken of de vordering van je zwangerschap.

Dit forum is opgedeeld in heel wat categorieën, dit is een voordeel to bv een fb groep waar alles door elkaar wordt gepost. Probeer je (ex)lotgenoten een beetje te respecteren.
Er zullen ook mensen zijn die graag op de hoogte blijven van de ene of andere haar zwangerschap, volg dit dan in het zwangerentopic of doe het via pb.
Blijf gerust je raad en ervaringen delen over jullie traject, maar niet over de zwangerschap.

Dit is waarschijnlijk niet mijn populaireste bericht, maar ik weet zeker dat heel wat dames dankbaar zijn voor deze oproep.

Amen Mich, helemaal akkoord!
En ook super dat je, ondanks het dubbel gevoel (einde verhaal) hier toch nog advies kan geven. Ik heb zelf niet lang genoeg in het traject gezeten om er veel van te weten, ik loop hier nog rond omdat ik stilletjes duim voor iedereen.

[Anna23]

@LoveSpell: Super spannend alweer! Ik duim kei hard met je mee voor positief nieuws!

@Johanna1991: Amai, ik kan mij niet voorstellen hoe het moet voelen om zo lang een verplichte pauze te moeten inlassen. Zo blij voor jou dat je groen licht hebt gekregen om terug door te gaan.

[Juul1987]

RosVoske93 dankjewel.
Mich75 dankjewel voor je berichtje. Ik neem het mee volgende week in ons gesprek (dat van hoe onze embryo’s er op dag 3 uitzagen)
Ik hoop dat we geen eiceldonor nodig hebben en ook geen zaaddonor. Vooral dat laatste dus niet, omdat mijn vriend dat niet wil.
Maargoed, nog even niet op de zaken vooruitlopen en eerst het gesprek aangaan. Ik ben het met je eens dat het wel heel erg zou zijn, als ze ons na meer dan 4 jaar opeens gaan zeggen dat het aan het zaad ligt ipv aan de eicellen. Helemaal omdat ze al die tijd hebben gezegd dat er met het zaad niks mis was.

Lief dat jij jouw expertise wilt delen met ons. Ik dacht dat ik ervaren was op gebied van fertiliteitstrajecten.. maar jij hebt nog veel meer kennis zo te lezen.
Het liefst hadden we dat helemaal niet willen hebben, maar goed dat is een ander punt.

Ik zit nog een beetje met iets anders. Uit het bloedstollingsonderzoek is niet iets bijzonders gekomen. Het leek eerder dat mijn bloed langer de tijd heeft om te stollen.
Nu kreeg ik de laatste poging in Duitsland (geen embryo tp) ascal, onder het mom baadt het niet.. (ivm de 2 miskramen)
Maargoed er kwam geen embryo terugplaatsing. Bij poging 3 durfden ze het niet, omdat ik ectropion heb (gevoelige baarmoedermond) en kan sneller bloeden dan normaal.

Ik heb gevraagd aan onze arts in Jette (prof dr Mackens) of ik de ascal (voorgeschreven door Duitsland en heb ik dus thuis liggen) zou gebruiken. Zij zei dat ik dat niet hoefde te doen.
Dit hebben we dan ook niet gedaan.

Hoe kijk jij hiernaar?
Is dit iets wat we volgende week nog eens zouden moeten bespreken?
Qua onderzoeken zou ik ook niet goed weten wat we nog kunnen doen.
We zijn nu een week geleden gestart met mediterraans eten voor door de week. Suikers verboden door de week.
In het weekend doen we een beetje “normaal”
Ik slik de supplementen van fit for fertility, ibiquinol, nmn en we eten 2 keer per week vis sinds vorige week. Dhea ben ik nu mee gestopt, want mn dheas was te hoog.

Ik sport 3 keer in de week en wandel elke dag met de hond.
Acupunctuur heb ik nu even gestopt, maar pak ik straks weer op.
Wat kan ik nog meer doen denk je?

Dankjewel alvast.