ICSI-clubje

[YDV]

Hey ViTa!
Is idd lastig als je niet goed weet wat het probleem is.. soms is het gewoon ernaar raden en dingen uitproberen om hopelijk een beter resultaat te hebben.
Ik heb me ook de hele tijd afgevraagd waarom ik maar niet terug zwanger kon geraken. De eerste keer was gelukt met ovulatieinductie, toen wel een MK gehad. Dus het bleef een raadsel waarom het dan met IUI en zelfs met IVF/ICSI precies niet wou lukken.
Deze keer hebben wij extra inprosub inspuitingen gezet (wel vrij duur, ong. 45€ voor 7 flacons, dus voor 1 week) en ik heb het gevoel dat dit miss het extra duwtje was dat we nodig hadden. 100% zeker ben je dat nooit natuurlijk.
Ik hoop echt dat het de volgende keer raak mag zijn voor jullie!

[Emelie]

Bloeding is zo goed als voorbij. Maar gisteren voelde ik me weer zo k*t. Mijn beste vriendin liet me weten dat ze ook zullen starten met proberen. Ook een andere dichte vriendin gaat voor een tweede. Pff ik gun het hen, maar ook mezelf zo hard. Ik vind het moeilijk, want weet dat ik nu mijn echte gevoel aan haar niet meer zal kwijt kunnen. Ik durf niet, want ze voelt zich nu al schuldig en slecht omdat ze weet wat wij doormaken en wat het met me doet. Ik durf niet meer zeggen dat het niet eerlijk is, dat anderen voor ons zwanger raken, ik durf de teleurstelling elke maand niet meer zo duidelijk te laten zien, want ik wil haar ook niet kwetsen. Aan de andere kant voel ik me zo k*t. Wanneer is het ons gegund? Wanneer moet ik niet meer elke maand teleurgesteld zijn en me zo verdrietig voelen? Wanneer zal ik me weer goed in mn vel voelen? Ik weet het allemaal niet meer... ik heb echt het gevoel dat ons geluk nog zo ver van ons af ligt, ook al is het deze maand toch eventjes goed gegaan. Ik ben gwn bang voor alles, maar ook voor mn mentale gezondheid...

[Hope88]

Vandaag dan bij mijn eigen arts geweest. De hysteroscopie is gepland voor 5 oktober (dag 15 van mijn cyclus, want heb vandaag mijn regels gekregen, maar eerste dag dat het ok nog plaats had). Hij vermoedt dat er niets zal uitkomen aangezien mijn bms steeds mooi dik staat wat littekenweefsel zou tegenspreken. Maar voor de zekerheid gaan we het toch laten doorgaan. Misschien raar, maar het was toch even lastig om te horen dat hij denkt niets te zullen vinden. Ik had zo gehoopt dat dat misschien het probleem zou zijn en er dus ook een oplossing zou kunnen worden gezocht. Maar we weten het natuurlijk nog niet zeker, dus ik probeer nog wat geduldig en positief te blijven.

Omdat ik hoorde dat het in Jette lange wachtlijsten zijn heb ik daar ook al eens naar gebeld en 9/11 hebben we een eerste gesprek. Sneller dan ik gedacht had. Moesten er nog onderzoeken moeten gebeuren kunnen we dat dan doen terwijl we onze laatste cryo's laten terugplaatsen en hopelijk is de overstap toch niet nodig.

[mich75]

Vandaag dan bij mijn eigen arts geweest. De hysteroscopie is gepland voor 5 oktober (dag 15 van mijn cyclus, want heb vandaag mijn regels gekregen, maar eerste dag dat het ok nog plaats had). Hij vermoedt dat er niets zal uitkomen aangezien mijn bms steeds mooi dik staat wat littekenweefsel zou tegenspreken. Maar voor de zekerheid gaan we het toch laten doorgaan. Misschien raar, maar het was toch even lastig om te horen dat hij denkt niets te zullen vinden. Ik had zo gehoopt dat dat misschien het probleem zou zijn en er dus ook een oplossing zou kunnen worden gezocht. Maar we weten het natuurlijk nog niet zeker, dus ik probeer nog wat geduldig en positief te blijven.

Omdat ik hoorde dat het in Jette lange wachtlijsten zijn heb ik daar ook al eens naar gebeld en 9/11 hebben we een eerste gesprek. Sneller dan ik gedacht had. Moesten er nog onderzoeken moeten gebeuren kunnen we dat dan doen terwijl we onze laatste cryo's laten terugplaatsen en hopelijk is de overstap toch niet nodig.

Ik ken iemand die van de eerste tp een kindje heeft en dacht dat het voor een brusje ook wel vlot zou lopen, na een aantal terugplaatsingen met topembryo's, goed bms,... kortom het zag er altijd goed uit, maar toch lukte het niet.
Dan een hysteroscopie en daar hebben ze wel littekenweefsel gevonden, kort daarna geopereerd en de 2de tp was raak.

Het kan littekenweefsel zijn, maar ook een restje placenta of een restje weefsel na mk.

Hoe het ook uitdraait, ofwel is alles ok, ofwel vinden ze mogelijk het probleem en anders is er blijkbaar nog plan B, Jette.

Hopelijk binnenkort goed nieuws.

[AnieN]

Hey iedereen

Mag ik hier aansluiten?

Ik ben aan kindjes begonnen in 2009, ondertussen twee zoontjes die geboren zijn in 2013 na 8 terugplaatsingen. Nu gaan we voor een nieuwe icsi poging in Jette. Ik heb eerst nog een hysteroscopie en 4 november counseling. Erg benieuwd!

Groetjes

[ZonderZorgen]

Welkom hier!

[Juju]

Bloeding is zo goed als voorbij. Maar gisteren voelde ik me weer zo k*t. Mijn beste vriendin liet me weten dat ze ook zullen starten met proberen. Ook een andere dichte vriendin gaat voor een tweede. Pff ik gun het hen, maar ook mezelf zo hard. Ik vind het moeilijk, want weet dat ik nu mijn echte gevoel aan haar niet meer zal kwijt kunnen. Ik durf niet, want ze voelt zich nu al schuldig en slecht omdat ze weet wat wij doormaken en wat het met me doet. Ik durf niet meer zeggen dat het niet eerlijk is, dat anderen voor ons zwanger raken, ik durf de teleurstelling elke maand niet meer zo duidelijk te laten zien, want ik wil haar ook niet kwetsen. Aan de andere kant voel ik me zo k*t. Wanneer is het ons gegund? Wanneer moet ik niet meer elke maand teleurgesteld zijn en me zo verdrietig voelen? Wanneer zal ik me weer goed in mn vel voelen? Ik weet het allemaal niet meer... ik heb echt het gevoel dat ons geluk nog zo ver van ons af ligt, ook al is het deze maand toch eventjes goed gegaan. Ik ben gwn bang voor alles, maar ook voor mn mentale gezondheid...

Ooooh, Emilie,

Ik begrijp je gevoel HELEMAAL !! wij beginnen aan onze derde poging deze week, en zei gisteren nog tegen mijn psychologe dat ik zo een schrik heb dat ik die teleurstelling niet nog eens aankan. Ik denk dat dit een heel normaal gevoel is... Zorgen dat je een goed klankbord hebt, iets om je frustraties op uit te leven, zeker niet opkroppen omdat je anderen geen schuldgevoel wil geven. Jij hebt recht op je gevoelens, om je kut te voelen. Je vriendinnen begrijpen dat zeker ook... Misschien ook eens bespreken met hen dat je je er niet goed bij voelt, wees eerlijk en open...
En blijven geloven dat het ons ook ooit gegund gaat zijn!

Dikke knuffel en courage!!

[Elvira]

Bloeding is zo goed als voorbij. Maar gisteren voelde ik me weer zo k*t. Mijn beste vriendin liet me weten dat ze ook zullen starten met proberen. Ook een andere dichte vriendin gaat voor een tweede. Pff ik gun het hen, maar ook mezelf zo hard. Ik vind het moeilijk, want weet dat ik nu mijn echte gevoel aan haar niet meer zal kwijt kunnen. Ik durf niet, want ze voelt zich nu al schuldig en slecht omdat ze weet wat wij doormaken en wat het met me doet. Ik durf niet meer zeggen dat het niet eerlijk is, dat anderen voor ons zwanger raken, ik durf de teleurstelling elke maand niet meer zo duidelijk te laten zien, want ik wil haar ook niet kwetsen. Aan de andere kant voel ik me zo k*t. Wanneer is het ons gegund? Wanneer moet ik niet meer elke maand teleurgesteld zijn en me zo verdrietig voelen? Wanneer zal ik me weer goed in mn vel voelen? Ik weet het allemaal niet meer... ik heb echt het gevoel dat ons geluk nog zo ver van ons af ligt, ook al is het deze maand toch eventjes goed gegaan. Ik ben gwn bang voor alles, maar ook voor mn mentale gezondheid...

Ooooh, Emilie,

Ik begrijp je gevoel HELEMAAL !! wij beginnen aan onze derde poging deze week, en zei gisteren nog tegen mijn psychologe dat ik zo een schrik heb dat ik die teleurstelling niet nog eens aankan. Ik denk dat dit een heel normaal gevoel is... Zorgen dat je een goed klankbord hebt, iets om je frustraties op uit te leven, zeker niet opkroppen omdat je anderen geen schuldgevoel wil geven. Jij hebt recht op je gevoelens, om je kut te voelen. Je vriendinnen begrijpen dat zeker ook... Misschien ook eens bespreken met hen dat je je er niet goed bij voelt, wees eerlijk en open...
En blijven geloven dat het ons ook ooit gegund gaat zijn!

Dikke knuffel en courage!!

Ik herken me hier ook enorm in... Mensen die dit niet meemaken kunnen zich echt niet goed voorstellen wat wij doormaken, daar ben ik al wel achter inmiddels. Ik heb vanavond een etentje met een vriendin dit zwanger is (van de tweede keer proberen), dus als er iemand nog tips heeft om dit te overleven??? Ze heeft namelijk al gezegd dat ze teleurgesteld was over mijn reactie toen zij aankondigde zwanger te zijn. Ik was toen nogal in shock en moest mijn best doen om niet in huilen uit te barsten Dus Emilie nu voel ik mij ook nogal bezwaard om mijn emoties te laten zien, maar het is gewoon erg verdrietig wat wij doormaken.
Veel sterkte aan iedereen en een dikke knuffel

[Juju]

Elvira,

Begrijp het volledig... er gaan jammer genoeg vriendschappen kapot tijdens feriliteit, dat is zeker.... Hier ook al gebeurd...
Denk dat het belangrijk is dat je haar zegt dat je wel blij bent voor haar, maar zo verdrietig voor jezelf. En dat dat een heel moeilijke combinatie is... Hopelijk kan ze haar dan ook een beetje in jouw plaats zetten...

Ik heb uiteindelijk voor mezelf gekozen en er wat afstand van genomen omdat er helemaal geen begrip kwam en ik niet telkens me wil moeten inhouden... Fertiliteit is 1 van de moeilijkste dingen die je ooit in je leven meemaakt (mijn beide ouders en mijn grootmoeder die als een mama was voor mij zijn allemaal op 4 jaar verschil gestorven op veel te jonge leeftijd - maar dit traject vind ik persoonlijk veel moeilijker omdat er veel mensen hen niet kunnen inbeelden wat het met je doet...)

Veel succes vanavond!

[ViTa]

Heel herkenbaar wat jullie schrijven!!
Mijn vriendinnen begrijpen het ook niet allemaal. Ik zal mss af en toe eens iets vertellen, maar mijn hart uitstorten zoals ik in het begin wel deed, doe ik niet meer, want het bracht me geen meerwaarde. In tegendeel, ik was meer gefrustreerd over de dingen die ze zeiden.

@Elvira, ik vind het wel erg dat ze zegt dat ze teleurgesteld was in jouw reactie. Daar zou ik toch wel ff niet goed van zijn. Ze kan toch wel een beetje begrip opbrengen voor de situatie. Toch niet abnormaal dat je daar emotioneel op reageert. Ook al gun je het iedereen om zwanger te worden, het doet gewoon pijn als je geconfronteerd wordt met het feit dat anderen wel zwanger worden en jij niet.

Niet gemakkelijk, daarom is het wel fijn dat we hier ons ding wel kwijt kunnen hé.

[ViTa]

ViTa, fijn dat je goed met je man kan babbelen maar is inderdaad wel lastig als je niet zeker weet waar het aan ligt he? Waarom zou jouw mooie embryo niet innestelen? Ik begrijp dat je dan twijfelt over eicel donatie zonder verdere medische verklaringen te hebben. Ik heb 10 IUIs gehad zonder succes, maar heb nu 13 embryo's in de vriezer van mijn eerste pick-up. Ik vraag me af hoe dat ineens kan (al die bevruchtingen!) en wat nu het verschil gaat maken. Die onzekerheid is echt wel slopend...
Ik heb vanmiddag toevallig mijn controle by de gynaecoloog (uitstrijkje en onderzoek borsten), dus zal haar eens vragen of zij nog ideeën heeft.

Ja, die onzekerheid is echt niet leuk. Als we wisten of het op het einde van de rit zou lukken, dan zouden we hier nu met een heel ander gevoel zitten.

[ViTa]

Hey ViTa!
Is idd lastig als je niet goed weet wat het probleem is.. soms is het gewoon ernaar raden en dingen uitproberen om hopelijk een beter resultaat te hebben.
Ik heb me ook de hele tijd afgevraagd waarom ik maar niet terug zwanger kon geraken. De eerste keer was gelukt met ovulatieinductie, toen wel een MK gehad. Dus het bleef een raadsel waarom het dan met IUI en zelfs met IVF/ICSI precies niet wou lukken.
Deze keer hebben wij extra inprosub inspuitingen gezet (wel vrij duur, ong. 45€ voor 7 flacons, dus voor 1 week) en ik heb het gevoel dat dit miss het extra duwtje was dat we nodig hadden. 100% zeker ben je dat nooit natuurlijk.
Ik hoop echt dat het de volgende keer raak mag zijn voor jullie!

Idd dingen uit proberen... dat vind ik zo raar, dat ze bij ons niet voorstellen om inderdaad bij terugplaatsing eens iets anders te doen, zoals die inprosub inspuitingen. Wij hebben nu 6 terugplaatsingen gehad, en alle dingen die er extra gebeurd zijn, daar heb ik zelf achter gevraagd.

Ben wel blij met verhalen zoals die van jou. Dat geeft ons wel weer moed om verder te gaan!!

[ViTa]

Vandaag dan bij mijn eigen arts geweest. De hysteroscopie is gepland voor 5 oktober (dag 15 van mijn cyclus, want heb vandaag mijn regels gekregen, maar eerste dag dat het ok nog plaats had). Hij vermoedt dat er niets zal uitkomen aangezien mijn bms steeds mooi dik staat wat littekenweefsel zou tegenspreken. Maar voor de zekerheid gaan we het toch laten doorgaan. Misschien raar, maar het was toch even lastig om te horen dat hij denkt niets te zullen vinden. Ik had zo gehoopt dat dat misschien het probleem zou zijn en er dus ook een oplossing zou kunnen worden gezocht. Maar we weten het natuurlijk nog niet zeker, dus ik probeer nog wat geduldig en positief te blijven.

Omdat ik hoorde dat het in Jette lange wachtlijsten zijn heb ik daar ook al eens naar gebeld en 9/11 hebben we een eerste gesprek. Sneller dan ik gedacht had. Moesten er nog onderzoeken moeten gebeuren kunnen we dat dan doen terwijl we onze laatste cryo's laten terugplaatsen en hopelijk is de overstap toch niet nodig.

Goed dat ze het zo snel hebben kunnen inplannen! Dan ben je tenminste zeker dat het daar niet aan ligt.
En ook goed dat je die afspraak al hebt ingepland in Jette want er zijn daar inderdaad lange wachttijden.

[Elvira]

Ja, die onzekerheid is echt niet leuk. Als we wisten of het op het einde van de rit zou lukken, dan zouden we hier nu met een heel ander gevoel zitten.

Absoluut! Soms wou ik echt een glazen bol... Hoe is het met jou nu ViTa? Heb je al verder kunnen spreken of beslissen over eventuele eiceldonatie?
Mijn gynaecoloog zei gisteren dat alles er perfect in orde uit zag, enkel nog wat dun bms dus ik ga dit morgen in UZ Gent navragen. Zit nu dicht bij mijn eisprong aan, dus zou stilletjes aan wat dikker moeten worden he voor de innesteling na terugplaatsing.
Juju en ViTa, bedankt voor jullie lieve woorden, doet toch deugd om te weten dat ik niet alleen ben. Inderdaad, gelukkig kunnen we hier ons hart luchten bij elkaar!

[ViTa]

Ja, die onzekerheid is echt niet leuk. Als we wisten of het op het einde van de rit zou lukken, dan zouden we hier nu met een heel ander gevoel zitten.

Absoluut! Soms wou ik echt een glazen bol... Hoe is het met jou nu ViTa? Heb je al verder kunnen spreken of beslissen over eventuele eiceldonatie?
Mijn gynaecoloog zei gisteren dat alles er perfect in orde uit zag, enkel nog wat dun bms dus ik ga dit morgen in UZ Gent navragen. Zit nu dicht bij mijn eisprong aan, dus zou stilletjes aan wat dikker moeten worden he voor de innesteling na terugplaatsing.
Juju en ViTa, bedankt voor jullie lieve woorden, doet toch deugd om te weten dat ik niet alleen ben. Inderdaad, gelukkig kunnen we hier ons hart luchten bij elkaar!

Goed dat alles er in orde uit zag! Dan kunnen jullie weer vooruit kijken naar de volgende tp. Ik duim mee!
Post hier maar op het forum zoveel je wil en wanneer je wil.

Nee, hier is verder niets veranderd. De volgende behandeling zal sowieso met pickup zijn van mijn eigen eicel. (Het is een MNC, dus = 2e behandeling van de 5e ICSI). We hebben wel een gesprek gepland op 13 oktober met onze dokter. Dan zal besproken / beslist worden wat we verder gaan doen. Een gesprek waar ik niet echt naar uit kijk. Hopelijk kunnen we daarvoor nog een 7e tp doen. Maar voor nu, eerst wachten op mijn regels!