ICSI-clubje

[VeerleW]

Al een eindje lees ik mee en de laatste weken kom ik elke dag wel eens kijken. Het doet me minder alleen voelen (merci daarvoor  ). Wij zitten momenteel in een rustcyclus. Maar ik heb even behoefte om mijn verhaal te delen en wie weet hebben jullie wel tips/advies of is iemand geholpen met mijn verhaal…

Na een jaar proberen lieten we in december ’19 onderzoeken doen. Daaruit bleek dat de kwaliteit/beweeglijkheid bij mijn vriend beperkt is. We gingen over naar inseminaties. Twee inseminaties, een lockdown, een derde inseminatie en mijn gyneacoloog verwees ons door voor ivf.

Eerste keer IVF na enkele weken de pil te nemen: 5 follikels, 4 rijpe eicellen, 2 bevruchtingen (ICSI), maar op dag 5 telefoon dat er geen terugplaatsing kon doorgaan. Onze eerste keer, wij wisten zelfs niet dat dit een mogelijkheid was, helemaal klaar om naar Gent te vertrekken, opgelucht dat we tot dan geen telefoon hadden gekregen… kapot van. Er was nog één embryo in de running die op dag 5 nog niet ver genoeg stond. Op dag 6 bleek dit wel goed genoeg om in te vriezen. Achteraf gehoord dat deze wel van goede kwaliteit was (4AC). Eén wachtcyclus en daarna TP van deze cryo. Negatief.

Mijn menstruatie kwam ook door en ik mocht meteen beginnen met een tweede ronde ICSI. Een shot Elonva om wat extra boost te krijgen in de hoop dat er meer eicellen zouden zijn. 8 follikels werden aangeprikt, maar slechts 4 rijpe eicellen, opnieuw 2 bevruchtingen en op dag 5 één embryo die kon teruggeplaatst worden. Bij de bn een HCG van 45 en drie dagen later HCG van 8.

Mijn menstruatie laat op zich wachten. Een afspraak bij mijn gynaecoloog volgt, met het advies om naar Jette te gaan. We krijgen er een afspraak in december. Ik vraag ook een afspraak in het ziekenhuis waar we IVF deden. Want ik was al wat in paniek door alle slechte coronacijfers en bang dat alles terug zou sluiten. Ik had gelijk. Jette sloot zijn deuren, toch zeker voor nieuwe patiënten, en we wisten niet wanneer we daar terug een afspraak zouden krijgen. In Gent bleven ze doorgaan. Dus toch daar nog eens gehoord hoe zij keken naar ons traject en wat ze een volgende keer zouden doen. We konden eind januari starten met Gent en hadden begin januari een afspraak in Jette. Beide spraken van dezelfde hindernis: ik reageer weinig op de stimulatie en eindig met een allegaartje follikels van verschillende groottes. In Jette zouden we weer een eind moeten wachten vooraleer we konden opstarten.

Maar toch de keuze gemaakt voor Jette. We willen onze kansen zo optimaal mogelijk gebruiken. Daar gestart met een lang traject, twee weken onderdrukken, twee weken onderdrukken en stimuleren. Een hogere tol, maar met het resultaat waren we zeer blij! 15 follikels, 9 rijpe eicellen, 8 bevruchtingen en op dag 3 8 mooie embryo’s. Daarom wordt onze TP uitgesteld naar dag 5. Wij opnieuw blij. Maar die twee dagen extra waren blijkbaar niet goed. De groei van de embryo’s viel stil. Twee embryo’s werden teruggeplaatst, de rest was niet goed genoeg om in te vriezen. Zo’n domper! Ook omdat ze, bij mijn TP,  me zeiden dat er 7 mooie embryo’s waren. Dus wij hadden nog alle hoop op een cryo (en voor deze TP). Zeker toen ik vlak voor bn last kreeg van bloedverlies. Mijn menstruatie kwam door, bevestigd door bn.

Twee weken geleden hadden we telefonisch consult met dr. Tournaye. Hij wil de volgende keer sowieso een TP op dag 3 ipv dag 5. Dat de embryo’s zich niet verder ontwikkeling kan aan veel dingen liggen, mogelijk ook aan de omgeving (het labo) en dat kunnen ze nog proberen. Maar dat is giswerk, want kan ook aan zaadcel/eicel/combinatie liggen. Ik vroeg hem ook of het nog altijd aangewezen is om met ons ‘eigen materiaal’ verder te gaan. Hij zegt van wel. Had ik toen geweten dat we geen cryo’s meer hadden, had ik veel liever een echte afspraak gehad ipv telefonisch. Nu moeten we weer opnieuw beginnen en zit ik na dat telefoon gesprek toch nog met vragen. De moed zakt ons soms in de schoenen. We hebben ook steeds weer zo’n hoop. Waar ik de vorige keren na het verdriet en de teleurstelling er weer tegen aan kon, blijft het nu zo sluimeren. Ik word wakker met een naar gevoel en probeer dit dan de hele dag wat van me af te zetten. Ik gaf mezelf een paar weken, maar wou me vanaf deze week herpakken. Terug sporten, gezonder eten, dingen ondernemen… Ik heb me ook een afspraak gemaakt bij de accupunctuur. Ik twijfelde, waar heb ik nu nood aan. Extra hulp inschakelen leek me goed, maar wat dan? Een therapeut, osteopathie, accupunctuur… heb nu voor dit laatste gekozen. Er over praten doe ik al erg veel met mijn vriend en ook een aantal mensen uit mijn omgeving.

Al die inspanningen om dan 1 kans te hebben.. vriezen ze soms in op dag 3?

Ik duim alvast mee voor iedereen hier!!

[mich75]

Dag Veerle,

Sommigen hier kennen mijn verhaal al omdat ik het al meerdere keren verteld heb. Ik herken wel een aantal dingen in jouw verhaal. Begonnen in Genk, gelijk met icsi wegens zeer laag aantal en amper beweeglijkheid bij mijn man. Eerste poging 5 follikels, 2 rijpe eicellen maar geen bevruchting. Conclusie: het lag aan mijn leeftijd, toen bijna 39j, hierdoor weinig eicellen en slechte kwaliteit en daardoor geen bevruchting en eigenlijk was eiceldonatie de enige optie, een zware klap.
Wij hadden dit niet zien aankomen en waren er dus absoluut niet klaar voor, maar ik ging toch al op zoek naar de mogelijkheden. Aan de andere kant hadden we ook wel zoiets van er waren maar 2 eicellen, dus er is altijd kans dat ze niet bevrucht geraken. Toch een volgende poging geprobeerd, ook met Elonva, het mogelijke wondermiddel, resultaat: 2 follikels en geen eitjes, dit laatste door een fout want op het moment dat ik daar was waren we met 4 voor pu en zeker bij 3 van de 4 waren er geen eitjes en voor de gyn was het een raadsel.
Het positieve van deze poging was dat we nu wisten dat Elonva het voor mij niet deed en dat we geen terugbetaalde poging kwijt waren. Dan nog een poging gedaan, maar toen hebben ze de pu 2 dagen vervroegd omdat dit beter in hun planning paste, ik had 6 follikels en daar waren wel 5 eitjes uitgekomen, de volgende dag dan vernomen dat er 2 rijp waren, geen bevruchtingen en al 1 afgestorven, dus duidelijk slechte eicelkwaliteit.
Voor mij was de maat vol en naar Jette overgestapt met de boodschap dat we een eicelprobleem hadden. Hun voorstel was om 1 of 2 pogingen te doen en dan een conclusie te trekken. Eerste poging werd geannuleerd wegens slechte bloedwaarden, iets wat ik nog niet had meegemaakt. Volgende maand een nieuwe poging, 10 eitjes en ze zouden me de volgende dag bellen indien er geen bevruchtingen zouden zijn, volgende dag geen telefoon dus er was er toch minstens 1 bevrucht, ik maakte al een klein vreugdedansje. De dag erna had ik een voicemail, niet van dm maar van een dr van Jette dat ik moest terugbellen, wat kon dit betekenen? Waren er bevrucht en nadien gestopt? Ik belde terug en ik kreeg te horen dat er van de 10 eitjes 6 rijp waren maar helaas geen enkele bevruchting. Ik was enorm aangedaan maar had nog wel de alertheid om te vragen waarom ze me niet eend dag eerder hadden gebeld, ze hebben gewacht omdat er soms een verlate bevruchting optreedt, maar dit was dus niet het geval, dan ook gevraagd of het nu duidelijk aan de eicellen lag, nee hoogst waarschijnlijk aan het zaad, weer een onverwachte wending.
Na consult bij onze arts was er het voorstel om ofwel nog een poging te doen met eigen materiaal of een poging met 50% donorzaad en 50% van mijn man. Een poging met eigen materiaal zou geen ander resultaat geven, enkel bevestiging. We zijn vertrokken met de beslissing dat we een pauze gingen inlassen en alles eens zouden bekijken.
Na een tijdje ervoor gegaan, maar bij pu bleek ik maar 4 eicellen te hebben, mijn man heeft dan beslist om voor 100% donor te gaan, maar ook freeze all, omdat het voor hem mentaal te zwaar was.
Dag 1 geen telefoon, dag 2 ook niet, zou het dan toch??? Ondertussen was ik doodziek (achteraf bleek het puur van de zenuwen te zijn), maar op dag 6 het verlossende telefoontje, de 4 eicellen waren allemaal rijp, allemaal bevrucht en allemaal ingevroren, een resultaat waarvan de dr zelf versteld stond.
Na een pauze hebben we ze laten terugplaatsen, maar helaas negatief en toen volgde wederom een pauze onder druk van mijn man.
Dan toch nog een poging gestart en terug slechte bloedwaarden, beginnen met Orgulatran en na 3 dagen kreeg ik een go, 3 eitjes, 3 rijp, 2 teruggeplaatst op dag 3 en het 3e was al ingevroren. Uit die verse tp is onze dochter geboren.
Nadien nog voor een brusje gegaan, nog een pu gedaan en een poging met ecd, telkens werd alles ingevroren op dag 3.

Ze weten nog altijd niet of een embryo het beter doet in de bm dan in een labo, is natuurlijk moeilijk om te testen want je kan eenzelfde embryo niet op 2 plaatsen tegelijk laten groeien.

Als ze bij jullie op dag 3 willen invriezen, hou er dan rekening mee dat je mogelijks heel wat cryo's hebt, maar dat de uitkomst misschien niet verandert, al hoop ik voor jouw van wel.

[babrah10]

Al een eindje lees ik mee en de laatste weken kom ik elke dag wel eens kijken. Het doet me minder alleen voelen (merci daarvoor  ). Wij zitten momenteel in een rustcyclus. Maar ik heb even behoefte om mijn verhaal te delen en wie weet hebben jullie wel tips/advies of is iemand geholpen met mijn verhaal…

Na een jaar proberen lieten we in december ’19 onderzoeken doen. Daaruit bleek dat de kwaliteit/beweeglijkheid bij mijn vriend beperkt is. We gingen over naar inseminaties. Twee inseminaties, een lockdown, een derde inseminatie en mijn gyneacoloog verwees ons door voor ivf.

Eerste keer IVF na enkele weken de pil te nemen: 5 follikels, 4 rijpe eicellen, 2 bevruchtingen (ICSI), maar op dag 5 telefoon dat er geen terugplaatsing kon doorgaan. Onze eerste keer, wij wisten zelfs niet dat dit een mogelijkheid was, helemaal klaar om naar Gent te vertrekken, opgelucht dat we tot dan geen telefoon hadden gekregen… kapot van. Er was nog één embryo in de running die op dag 5 nog niet ver genoeg stond. Op dag 6 bleek dit wel goed genoeg om in te vriezen. Achteraf gehoord dat deze wel van goede kwaliteit was (4AC). Eén wachtcyclus en daarna TP van deze cryo. Negatief.

Mijn menstruatie kwam ook door en ik mocht meteen beginnen met een tweede ronde ICSI. Een shot Elonva om wat extra boost te krijgen in de hoop dat er meer eicellen zouden zijn. 8 follikels werden aangeprikt, maar slechts 4 rijpe eicellen, opnieuw 2 bevruchtingen en op dag 5 één embryo die kon teruggeplaatst worden. Bij de bn een HCG van 45 en drie dagen later HCG van 8.

Mijn menstruatie laat op zich wachten. Een afspraak bij mijn gynaecoloog volgt, met het advies om naar Jette te gaan. We krijgen er een afspraak in december. Ik vraag ook een afspraak in het ziekenhuis waar we IVF deden. Want ik was al wat in paniek door alle slechte coronacijfers en bang dat alles terug zou sluiten. Ik had gelijk. Jette sloot zijn deuren, toch zeker voor nieuwe patiënten, en we wisten niet wanneer we daar terug een afspraak zouden krijgen. In Gent bleven ze doorgaan. Dus toch daar nog eens gehoord hoe zij keken naar ons traject en wat ze een volgende keer zouden doen. We konden eind januari starten met Gent en hadden begin januari een afspraak in Jette. Beide spraken van dezelfde hindernis: ik reageer weinig op de stimulatie en eindig met een allegaartje follikels van verschillende groottes. In Jette zouden we weer een eind moeten wachten vooraleer we konden opstarten.

Maar toch de keuze gemaakt voor Jette. We willen onze kansen zo optimaal mogelijk gebruiken. Daar gestart met een lang traject, twee weken onderdrukken, twee weken onderdrukken en stimuleren. Een hogere tol, maar met het resultaat waren we zeer blij! 15 follikels, 9 rijpe eicellen, 8 bevruchtingen en op dag 3 8 mooie embryo’s. Daarom wordt onze TP uitgesteld naar dag 5. Wij opnieuw blij. Maar die twee dagen extra waren blijkbaar niet goed. De groei van de embryo’s viel stil. Twee embryo’s werden teruggeplaatst, de rest was niet goed genoeg om in te vriezen. Zo’n domper! Ook omdat ze, bij mijn TP,  me zeiden dat er 7 mooie embryo’s waren. Dus wij hadden nog alle hoop op een cryo (en voor deze TP). Zeker toen ik vlak voor bn last kreeg van bloedverlies. Mijn menstruatie kwam door, bevestigd door bn.

Twee weken geleden hadden we telefonisch consult met dr. Tournaye. Hij wil de volgende keer sowieso een TP op dag 3 ipv dag 5. Dat de embryo’s zich niet verder ontwikkeling kan aan veel dingen liggen, mogelijk ook aan de omgeving (het labo) en dat kunnen ze nog proberen. Maar dat is giswerk, want kan ook aan zaadcel/eicel/combinatie liggen. Ik vroeg hem ook of het nog altijd aangewezen is om met ons ‘eigen materiaal’ verder te gaan. Hij zegt van wel. Had ik toen geweten dat we geen cryo’s meer hadden, had ik veel liever een echte afspraak gehad ipv telefonisch. Nu moeten we weer opnieuw beginnen en zit ik na dat telefoon gesprek toch nog met vragen. De moed zakt ons soms in de schoenen. We hebben ook steeds weer zo’n hoop. Waar ik de vorige keren na het verdriet en de teleurstelling er weer tegen aan kon, blijft het nu zo sluimeren. Ik word wakker met een naar gevoel en probeer dit dan de hele dag wat van me af te zetten. Ik gaf mezelf een paar weken, maar wou me vanaf deze week herpakken. Terug sporten, gezonder eten, dingen ondernemen… Ik heb me ook een afspraak gemaakt bij de accupunctuur. Ik twijfelde, waar heb ik nu nood aan. Extra hulp inschakelen leek me goed, maar wat dan? Een therapeut, osteopathie, accupunctuur… heb nu voor dit laatste gekozen. Er over praten doe ik al erg veel met mijn vriend en ook een aantal mensen uit mijn omgeving.

Al die inspanningen om dan 1 kans te hebben.. vriezen ze soms in op dag 3?

Ik duim alvast mee voor iedereen hier!!

Klinkt me allemaal heel bekend in de oren. Ik probeer me
Momenteel ook terug te herpakken. Wij gaan op naar onze laatste terugbetaalde poging. Accupunctuur helpt mij heel hard om tot rust te komen. De acupuncturist geeft me ook altijd een gevoel van hoop wat ik soms dreig te verliezen... probeer zeker die tijd voor jezelf te nemen maar laat ook toe je soms slecht te
Voelen. Onze laatste poging was een fiasco... slechts 3 eicellen waarvan geen enkele bevrucht. Dit telefoontje kreeg ik toen we vertrekkensklaar stonden om naar Jette te rijden voor TP. Ik ben letterlijk ingestort. Soms heb ik het gevoel dat ik ‘immuun’ ben geworden voor al die hormonenbehandelingen, dat niets nog aanslaat. We hebben nu in mei een afspraak bij prof tournaye in Jette, eens luisteren wat zijn verdict is.

[Katy124]

Vroeger waren de kansen met een cryo lager dan met een verse omdat de vries- en dooitechnieken nog niet zo op punt stonden als tegenwoordig, maar nu zijn de kansen gelijk.

In theorie kan je stellen dat enkel de sterkste embryo's worden in gevroren en dus de beste zijn, maar ze moeten ook meer doorstaan dan een vers embryo.

Er zijn ook discussies wat het beste is, een d3 of d5 embryo. Dag 5 embryo's hebben een hogere slaagkans, maar vaak heb je er geen of amper over op dag 5 en nog wel op d3.

Dit zijn mijn tp's geweest:

4 x d5 cryo: neg
4x d3 vers: dochter
7x d3 cryo: 2 kindjes, mk en bioch zw

Als je het bij mij bekijkt dan zijn d3 cryo's het beste, maar ik moet er wel bij vertellen dat 4 van de 7 met ecd waren, dus voor ik daarmee begon was een verse tp mijn enige succesverhaal.

Edit: wat Isabelle zegt klopt ook wel voor een stuk, soms is het niet optimaal om na een pu onmiddellijk een tp te doen, maar meestal wel.

In de toekomst gaan ze waarschijnlijk toch evolueren om meer en meer freeze all te doen, niet om de kansen te verhogen, maar om alles beter te plannen.

Bedankt voor je verhaal! Bij ons zijn het allemaal dag 3 embryo’s, geen idee waarom maar ons ziekenhuis vriest ze dan meestal in. Een verse tp was sowieso geen optie dus ik moet het dan maar als een gelijke kans bekijken wanneer m’n lichaam hersteld is! Het lab zei dat de eicelkwaliteit heel goed was...dus

Katy

[Renate88]

O ben weer blij met al jullie verhalen.
Kerensa gefeliciteerd, het is je gegund, echt waar!

Wat een indrukwekkende verhalen, stuk voor stuk. Veel sterkte aan oa (Red Lizzy, Veerle). Hoop dat ik de namen juist zeg, als ik alles weer gelezen heb moet ik weer goed nadenken welk verhaal bij wie hoort. Sorry als ik foutje maak.

Ik na ruim 5 weken eindelijk menstruatie terug..morgen start echo. Zware, emotionele week gehad. Dacht dat ik nooit meer zou starten. En ook degene gezien die mijn man en mij Corona had gegeven in maart (stonden onaangekondigd met baby aan deur). Had zulke nare, kinderachtige stemmen in mijn hoofd. Het zullen de hormonen wel zijn. Zo zo zo klaar met Corona..hoop dat we het snel achter ons kunnen laten..

[Kerensa]

O ben weer blij met al jullie verhalen.
Kerensa gefeliciteerd, het is je gegund, echt waar!

Wat een indrukwekkende verhalen, stuk voor stuk. Veel sterkte aan oa (Red Lizzy, Veerle). Hoop dat ik de namen juist zeg, als ik alles weer gelezen heb moet ik weer goed nadenken welk verhaal bij wie hoort. Sorry als ik foutje maak.

Ik na ruim 5 weken eindelijk menstruatie terug..morgen start echo. Zware, emotionele week gehad. Dacht dat ik nooit meer zou starten. En ook degene gezien die mijn man en mij Corona had gegeven in maart (stonden onaangekondigd met baby aan deur). Had zulke nare, kinderachtige stemmen in mijn hoofd. Het zullen de hormonen wel zijn. Zo zo zo klaar met Corona..hoop dat we het snel achter ons kunnen laten..

Wat goed dat je weer kan starten, Renate. Ik kan me voorstellen dat het emotioneel super zwaar was. Zeker met zo’n onverwacht bezoekje erbij...het is menselijk om dan zo’n nare gedachten te hebben. Je zou moeder Teresa moeten zijn om ze niet te hebben, denk ik.
Dankjewel voor de felicitaties. Hopelijk blijft het zo. Het blijft duimen voor jou, alle andere dames en mezelf. Soms zie ik mezelf horde lopen in mijn dromen. En der komt maar geen einde aan.
We blijven positief! Weer een horde over!

[isabelledc]

Hier net terug van eerste PU in Jette. Vond het precies in augustinus beter geregeld, maar de opbrengst was wel hoger, 23 eitjes, amai geen wonder dat ik al 2 dagen met buikpijn rond loop.
Nu duimen op mooie embryotjes.

Succes nog aan iedereen dat opstart, aan het wachten is,....
We denken aan jullie

[ZonderZorgen]

Duimpjes draaien voor jullie.

[Jena]

Hallo,

Ik zou vanaf mei starten met half ICSI/IVF. Ik weet dat iedereen anders reageert op hormonen, dus misschien een beetje stom om te vragen. Maar valt het wat mee? Ik heb een lichaam dat eigenlijk vrij weinig reageert normaal. Ik voel bv geen eisprong of niets van maandstonden, en vraag me af of buiten emotionele kwaaltjes er ook lichamelijke zijn Maar ja is zeer persoonlijk... En klinkt ijdel (echt niet zo bedoeld) maar zwel je er veel van op? Ik zou gonal f 150, gonapepeptyl en amelgyn nemen. En ja pregnyl, maar heb ik al 1 keer genomen en had niet de indruk dat ik daar iets van verandering bij mezelf had gemerkt...

[Taki]

Dag Jena, het zal inderdaad van persoon tot persoon verschillen. Ik heb intussen 1 stimulatie voor helft IVF helft ICSI gehad met Gonal F, cetrotide en menupur (en 36u voor punctie decapeptyl) en heb daar weinig hinder van ondervonden. Een beetje opgeblazen buik wel en ook wat hoofdpijn (maar dat kan ook wel zijn door de spanning van die eerste poging), maar had het allemaal veel erger verwacht. Ook de punctie viel bij mij erg goed mee: de dag zelf niet gewerkt, maar de volgende dag (van thuis uit) wel weer gewerkt. Heel veel succes met de eerste stimulatiepoging!!

[isabelledc]

Hallo,

Ik zou vanaf mei starten met half ICSI/IVF. Ik weet dat iedereen anders reageert op hormonen, dus misschien een beetje stom om te vragen. Maar valt het wat mee? Ik heb een lichaam dat eigenlijk vrij weinig reageert normaal. Ik voel bv geen eisprong of niets van maandstonden, en vraag me af of buiten emotionele kwaaltjes er ook lichamelijke zijn Maar ja is zeer persoonlijk... En klinkt ijdel (echt niet zo bedoeld) maar zwel je er veel van op? Ik zou gonal f 150, gonapepeptyl en amelgyn nemen. En ja pregnyl, maar heb ik al 1 keer genomen en had niet de indruk dat ik daar iets van verandering bij mezelf had gemerkt...

Jena, eerst en vooral succes gewenst. Zoals je zelf aanhaalt reageert iedereen anders omdat ook bijna iedereen andere medicatie of hoeveelheden krijgt.
Eerste poging was met 112,5 gonal-f, 2e poging 112,5 menopur. Beide pogingen weinig last gehad. Alee denk ik toch, mijn vriend kloeg in ieder geval niet . De huidige poging is met 185,5 menopur. Qua humeur nog altijd niets voor zo ver ik weet, maar had wel enorme buikpijn de laatste 2 dagen voor de pick-up. Blijkbaar had ik 23 eitjes ,dus dat kan de pijn verklaren.
De eerste 2 pogingen de 2e dag al beginnen werken. Bureaujob dus dat valt mee. Vandaag, dag na PU, lig ik toch nog op de zetel, maar de pijn is goed doenbaar.

Je zal vooral moeten afwachten wat jouw lichaam gaat doen. Maar als ik alle posts lees, denk ik dat het bij de meerderheid wel meevalt. Succes nogmaals

[Jena]

Dank jullie wel! Ook veel succes voor jullie!

[AurelieB]

Success ZonderZorgen met je bloedname !

[ZonderZorgen]

Success ZonderZorgen met je bloedname !

Dankjewel jij vandaag ook succes!

Gevraagd of ze mij maar willen bellen na 14u.

[AurelieB]

Success ZonderZorgen met je bloedname !

Dankjewel jij vandaag ook succes!

Gevraagd of ze mij maar willen bellen na 14u.

Bij mij zeiden ze dat ze zouden bellen tussen 14u en 19u maar ik moet om 16u een (virtuele) presentatie geven op het werk dus niet ideaal..

Misschien deze middag al eens op Cozo kijken of mijn man neemt de telefoon op en ik weet het erna.

Spannend afwachten !