De Verdwaalde Ooievaar

Haaa Emelie, ik herken hoe je hoofd precies alle kanten op gaat

. Het lijkt me vroeg langs de ene kant, maar om nu pas na een week nevenwerkingen van Utro te krijgen? Ik heb wel eens gelezen dat pas vanaf dag 11 Hcg in de bloedstroom komt, geen idee of dat klopt?? Ik ben heel benieuwd in ieder geval, het zet ook mijn zintuigen allesins serieus op scherp

Emilie ik krijg alleen maar gevoelige en zwaardere borsten als het innestelt niet van de utro en progynova combi.

Dat ander gevoel ken ik heel goed.

Emelie, ik ben alleen nog maar zwanger geworden van d3 embryo's, de eerste keer stak ik alle symptomen op de Utro, was de eerste keer dat ik het nam. Het eerste duidelijke symptoom, achteraf bekeken dan, waren mijn borsten en dit was 8d na tp, ze waren toen al een cupmaat groter.

De laatste 2x wist ik 3-4d na tp al dat het raak was, dus na 1 weekje Utro. Positieve urinetest was bij de tweeling d6 na tp en de laatste keer d8, op d6 nog negatief.
Het was wel verwarrend, deze keer was ik iner zeker van dat het raak was, maar de testen bleven negatief.

Bij mijn biochemische zwangerschap had ik eigenlijk geen symptomen. Het is ook door de ervaringen dat ik het allemaal heb geleerd/ontdekt.

Bij mijn eerste tp's (in natuurlijke cyclus) had ik enorm veel symptomen/kwaaltjes, pure inbeelding.
Als ik dat nu heb, probeer ik mezelf wijs te maken dat het ingebeeld is, als dat zo is dan verdwijnt het, verdwijnt het niet, dan kan ik erop betrouwen. Misschien dat dit niet voor iedereen werkt, maar voor mij wel.

Kan je niet vergelijken met de vorige tp's?

Nog eventjes geduld

mich75 schreef: ↑
15 januari 2021, 1:50
Emelie, ik ben alleen nog maar zwanger geworden van d3 embryo's, de eerste keer stak ik alle symptomen op de Utro, was de eerste keer dat ik het nam. Het eerste duidelijke symptoom, achteraf bekeken dan, waren mijn borsten en dit was 8d na tp, ze waren toen al een cupmaat groter.

De laatste 2x wist ik 3-4d na tp al dat het raak was, dus na 1 weekje Utro. Positieve urinetest was bij de tweeling d6 na tp en de laatste keer d8, op d6 nog negatief.
Het was wel verwarrend, deze keer was ik iner zeker van dat het raak was, maar de testen bleven negatief.

Bij mijn biochemische zwangerschap had ik eigenlijk geen symptomen. Het is ook door de ervaringen dat ik het allemaal heb geleerd/ontdekt.

Bij mijn eerste tp's (in natuurlijke cyclus) had ik enorm veel symptomen/kwaaltjes, pure inbeelding.
Als ik dat nu heb, probeer ik mezelf wijs te maken dat het ingebeeld is, als dat zo is dan verdwijnt het, verdwijnt het niet, dan kan ik erop betrouwen. Misschien dat dit niet voor iedereen werkt, maar voor mij wel.

Kan je niet vergelijken met de vorige tp's?

Nog eventjes geduld

Goh ik ben niet echt de persoon die veel symptomen bijhoudt, weet dus niet wanneer ik wat had. De 1e tp was negatief, de 2e was biochemisch, 3e was wel goed voor 7 weken. Ik kijk joer het gesprek eens na of ik hier in oktober symptomen heb beschreven

Hoi dames

Ik reageer niet zo vaak op dit forum omdat ik meestal niet zo goed weet wat te zeggen, maar ik volg wel al jullie verhalen. Ik ben telkens blij goed nieuws te lezen en leef mee bij elk slecht nieuws! Nu zit ik zelf wat in de knoop, ik weet niet goed wat te denken en vroeg me af of jullie zich hier in herkennen?

Wij proberen ondertussen 2,5 jaar zwanger te worden, nooit met succes tot ik in november eindelijk mocht starten met ICSI. Van de 9 eicellen waren er 8 bevrucht, en uiteindelijk 6 embryo's van A-kwaliteit. We waren uiteraard supergelukkig met deze resultaten en hadden eindelijk een beetje hoop. De verse terugplaatsing was direct succesvol, Hcg 123 bij eerste bloedname, maar mijn progesteron was slechts 6.8. Op 5 weken kreeg ik dan ook een miskraam.

Vandaag mocht ik opnieuw bloed prikken na de tweede terugplaatsing (cryo) en stond mijn Hcg al op 355 maar progesteron opnieuw aan de lage kant (10.7). Bij het vorige consult met de arts zei ze duidelijk dat ze eigenlijk streven naar een progesteronwaarde van 20 om van een goede zwangerschap te spreken. De vroedvrouw zegt nu dat mijn waarde aan de lage kant is, maar dat ze vanaf een waarde van 10 tevreden zijn en ik me dus geen zorgen moet maken. Ik zou superblij moeten zijn, maar ik loop al twee uur te janken van onzekerheid. Ik ben zo ongelofelijk bang.

Iemand gelijkaardige ervaringen?

Dankjewel alvast!

Nog een kleine aanvulling bij bovenstaande:
- ik neem sinds 5 dagen voor de tp 2x400mg amelgen vaginal per dag
- op het moment van de tp hebben ze bloed geprikt, en stond progesteron reeds 8.9

Hallo allemaal,

Terug na 6 maand pauze... Corona, zoals bij veel, stak een stokje tussen onze afspraak... Miskraam in 2020 dus dat jaar wil ik en veel andere snel vergeten. Wij hebben 4 puncties in Gent gedaan, nu gaan we naar Brussel, ons laatste kansen goed benutten.

Aan iedereen die bezig is succes!!!! 2021 zal ons jaar, worden lieverdjes!!! Wij verdienen dit... ❤❤❤❤

We zitten aan 2 jaar bezig, dus voor ons persoonlijk mag het gaan komen....

Vandaag terug controle gehad en kleine follikeltjes niet meer meegegroeid. Heb wel 1 grote follikel van 24mm maar niet de moeite om een punctie voor te doen en escape IUI geen optie voor ons.
Straks Pregnyl spuiten en hopelijk meer geluk in de volgende cyclus met hogere dosis.
Hoe lang duurde het bij jullie voor menstruatie er doorkwam na Pregnyl injectie?

AurelieB schreef: ↑
15 januari 2021, 15:03
Vandaag terug controle gehad en kleine follikeltjes niet meer meegegroeid. Heb wel 1 grote follikel van 24mm maar niet de moeite om een punctie voor te doen en escape IUI geen optie voor ons.
Straks Pregnyl spuiten en hopelijk meer geluk in de volgende cyclus met hogere dosis.
Hoe lang duurde het bij jullie voor menstruatie er doorkwam na Pregnyl injectie?

Ik moest meestal mijn Pregnyl zetten op d10 en ik had dan telkens 10-12 dagen later mijn ms, dus een zeer korte cyclus, normaal 28-29 dagen.

En in de mmm loopt het bijna nooit zoals gehoopt/verwacht.

Ik ben woensdag door mijn rug gegaan, maar enkel rechts, raar want normaal is het mijn volledige onderrug. Gisteren was het bijna over en toen heb ik blijkbaar weer iets verkeerd gedaan en toen was het nog erger. Vanmorgen dan maar naar de huisarts geweest omdat ik niet uit de voeten kon.
Hij onderzocht me en vond niet direct iets, toen ging hij op mijn buik duwen en toen hij rechts duwde ging ik bijna door het plafond. Dit vond hij niet normaal en vermoedde dat mijn rugpijn van mijn buik komt, ook beschouwde hij me nog als zwanger, dus ik kreeg ook geen medicatie voor mijn rug.
Wel moest ik vandaag nog een inwendige echo laten doen, ook al zei ik dat ik dinsdag moest gaan, zolang mocht ik niet wachten, maar de 2 dichtstbijzijnde ziekenhuizen hebben een covid uitbraak en 1 ervan is al zeker in lockdown.
Dan maar naar mijn fertigyn gebeld en daar kon ik wel terecht, maar dit is wel dik 1,5u rijden, beter dat dan ergens via spoed proberen en bij de ene of andere assistent terechtkomen.

Blijkbaar zit er wat bloed in mijn buik en dat zou de pijn in mijn buik kunnen verklaren, maar niet die van mijn rug. Ook geen bbz, iets waar mijn ha wel een beetje voor vreesde en dan ook even mijn bm gecontroleerd en wat ik al vreesde is het geval, het vruchtje zit er nog, maar het was vruchtzakje was wel al gekrompen en er was al wel een deel uit.
Dus dinsdag geen echo maar wel terug medicatie en een week later terug controle.

Pfff alles schuift weer op, of misschien ook niet. De gyn heeft er nog altijd hoop op dat de Cytotec zijn werk gaat doen en er geen curettage nodig gaat zijn.
Ze was alleszins positief dat ik gereageerd had op de medicatie en nog steeds bloedverlies heb.

Dus ik ga ook nog even op een ander wachtbankje zitten.

Amai wat gezellig hier met al dat slechte nieuws precies vndg :/

Ik heb hier nog niet veel gepost maar ik zit dan ook op het corona wachtbankje en heb dus niet veel te zeggen. In februari zou ik mogen starten dus het begin is eeeindelijk in zicht!! Ik kijk erg tegen een nieuwe pickup op maar ben ook super blij dat ik eindelijk terug een kans krijg om zwanger te worden. En deze keer in Jette dus nieuw begin nieuwe hoop!

Daarstrks een collega proficiat gewenst omdat ie papa was geworden, voor de 3de keer. Zei hij dat hij blij was nu ze er was maar dat hij toch wel verschoten was 9 mnd geleden want het kindje was totaal niet gepland... dan krijg ik meteen zo'n kramp/steek ik mijn buik :/ hoe kan dat toch dat het zo oneerlijk verdeeld is?

Ik leef mee met iedereen hier en gun het oprecht eenieder van jullie! Dat 2021 ons topjaar mag worden!!

mich75 schreef: ↑
15 januari 2021, 17:20
En in de mmm loopt het bijna nooit zoals gehoopt/verwacht.

Ik ben woensdag door mijn rug gegaan, maar enkel rechts, raar want normaal is het mijn volledige onderrug. Gisteren was het bijna over en toen heb ik blijkbaar weer iets verkeerd gedaan en toen was het nog erger. Vanmorgen dan maar naar de huisarts geweest omdat ik niet uit de voeten kon.
Hij onderzocht me en vond niet direct iets, toen ging hij op mijn buik duwen en toen hij rechts duwde ging ik bijna door het plafond. Dit vond hij niet normaal en vermoedde dat mijn rugpijn van mijn buik komt, ook beschouwde hij me nog als zwanger, dus ik kreeg ook geen medicatie voor mijn rug.
Wel moest ik vandaag nog een inwendige echo laten doen, ook al zei ik dat ik dinsdag moest gaan, zolang mocht ik niet wachten, maar de 2 dichtstbijzijnde ziekenhuizen hebben een covid uitbraak en 1 ervan is al zeker in lockdown.
Dan maar naar mijn fertigyn gebeld en daar kon ik wel terecht, maar dit is wel dik 1,5u rijden, beter dat dan ergens via spoed proberen en bij de ene of andere assistent terechtkomen.

Blijkbaar zit er wat bloed in mijn buik en dat zou de pijn in mijn buik kunnen verklaren, maar niet die van mijn rug. Ook geen bbz, iets waar mijn ha wel een beetje voor vreesde en dan ook even mijn bm gecontroleerd en wat ik al vreesde is het geval, het vruchtje zit er nog, maar het was vruchtzakje was wel al gekrompen en er was al wel een deel uit.
Dus dinsdag geen echo maar wel terug medicatie en een week later terug controle.

Pfff alles schuift weer op, of misschien ook niet. De gyn heeft er nog altijd hoop op dat de Cytotec zijn werk gaat doen en er geen curettage nodig gaat zijn.
Ze was alleszins positief dat ik gereageerd had op de medicatie en nog steeds bloedverlies heb.

Dus ik ga ook nog even op een ander wachtbankje zitten.

Amai wat een heftige en pijnlijke dag mich

super jammer dat het vruchtje er inderdaad nog was en je nog langer medicatie moet nemen.. Nog meer geduld wat van je gevraagd zal worden dus.. Hou de moed erin. Dit is nu een k*'t periode lichamelijk&psychisch maar hopelijk komt er hierna snel weer wat hoop en mooi nieuws voor in de plaats!!

Aj zeg wat een nieuws hier!
@Liesbeth: mijn eerste gedacht is dan Idd ook: kunnen ze niet wat extra progesteron bijgeven? Geen ervaring anders, ik duim heel hard mee dat je deze mini kan houden.
@Monikyra: wanneer kan je opnieuw beginnen? Alle succes gewenst!!
@Aurelie: zo frustrerend zeg, Pff. Als ik pregnyl prik dan krijg ik 36u later mijn eisprong en nog eens twee weken later mijn MS.
@Mich: je hebt een serieuze dag achter de rug :s hopelijk wordt het plots in 1 trek uitgestoten? Je kan nu nog geen extra medicatie bijnemen?
@Pompelmoes: dat het snel februari mag zijn!

Liesbeth2205 schreef: ↑
15 januari 2021, 13:50
Hoi dames

Ik reageer niet zo vaak op dit forum omdat ik meestal niet zo goed weet wat te zeggen, maar ik volg wel al jullie verhalen. Ik ben telkens blij goed nieuws te lezen en leef mee bij elk slecht nieuws! Nu zit ik zelf wat in de knoop, ik weet niet goed wat te denken en vroeg me af of jullie zich hier in herkennen?

Wij proberen ondertussen 2,5 jaar zwanger te worden, nooit met succes tot ik in november eindelijk mocht starten met ICSI. Van de 9 eicellen waren er 8 bevrucht, en uiteindelijk 6 embryo's van A-kwaliteit. We waren uiteraard supergelukkig met deze resultaten en hadden eindelijk een beetje hoop. De verse terugplaatsing was direct succesvol, Hcg 123 bij eerste bloedname, maar mijn progesteron was slechts 6.8. Op 5 weken kreeg ik dan ook een miskraam.

Vandaag mocht ik opnieuw bloed prikken na de tweede terugplaatsing (cryo) en stond mijn Hcg al op 355 maar progesteron opnieuw aan de lage kant (10.7). Bij het vorige consult met de arts zei ze duidelijk dat ze eigenlijk streven naar een progesteronwaarde van 20 om van een goede zwangerschap te spreken. De vroedvrouw zegt nu dat mijn waarde aan de lage kant is, maar dat ze vanaf een waarde van 10 tevreden zijn en ik me dus geen zorgen moet maken. Ik zou superblij moeten zijn, maar ik loop al twee uur te janken van onzekerheid. Ik ben zo ongelofelijk bang.

Iemand gelijkaardige ervaringen?

Dankjewel alvast!

Nog een kleine aanvulling bij bovenstaande:
- ik neem sinds 5 dagen voor de tp 2x400mg amelgen vaginal per dag
- op het moment van de tp hebben ze bloed geprikt, en stond progesteron reeds 8.9

Bij een progesteron lager dan 10 treedt er vrijwel altijd een spontane miskraam op, al zal je hier of daar wel eens een uitzondering lezen, maar deze zijn echt zeldzaam.
Vanaf 20-25 is de kans op spontane miskraam bijna onbestaande tenzij er effectief iets mis met het embryo.

Tussen deze waarden is een twijfelzone waarbij het goed en fout kan lopen, maar over het algemeen wel meer goed dan fout.

Je kan je progesteron nog verhogen door meer Amelgen te nemen of door Inprosub te spuiten.

Misschien ook belangrijk om te weten dat vaginale progesteron ongeveer na 6u zijn max waarde behaald in het bloed. Dus afhankelijk van het uur van je bn kan de waarde ook verschillen.

Ik weet dat veel dames gewonnen zijn voor het idee van Amelgen omdat dit een hogere dosis heeft dan Utrogestan en dus minder vaak gebruikt moet worden, maar het wordt dan ook maar om de 12u gebruikt waardoor de waarden meer fluctueren.

Mijn gyn zegt dat uit studies is gebleken dat het beter is om Utrogestan te verdubbelen vanaf een zwangerschap werd vastgesteld en dus vanaf dan 6x200mg te nemen in 3x400mg.

Misschien kan je alvast 1 Amelgen extra nemen en ze om de 8u nemen en eventueel af en toe een extra bn, gewoon al voor je gemoedsrust.

Atalanta schreef: ↑
15 januari 2021, 22:25
@Mich: je hebt een serieuze dag achter de rug :s hopelijk wordt het plots in 1 trek uitgestoten? Je kan nu nog geen extra medicatie bijnemen?

Ja het was even wel heel hectisch en beangstigend, 's avonds was mijn rug veel beter, maar vannacht zat alles vast en kon i
k me niet draaien in bed, dus er proberen uit bed te schuiven en terug pijnstillers genomen en nu gaat het weer wat beter.

De medicatie zorgt ervoor dat de bm samentrekt en dat het in gang wordt gezet en dan moet je eigenlijk een week afwachten, daarom dat de controle echo ook pas na een week is.
Gisterenavond heb ik plots nog een groot stolsel verloren, dus misschien komt het allemaal nog. Ook als het de volgende dagen eruit komt moet ik toch nog de medicatie nemen, dan wordt alles zogezegd nog eens opgestart en komt de rest, als die er nog is, hopelijk uit.
Ik zou ook wel willen dat alles er in 1 trek uitkomt, maar blijkbaar is dat veel pijnlijker dan dat het er in stukjes uitkomt.
Ach ja, afwachten hé, meer ka ik niet doen.

Gisteren wel ineens bn laten doen en mijn hcg is gezakt naar 1800 en prog naar 0,8, nog wel een een weg af te leggen, maar ik vind het de goede richting uitgaan.

De Verdwaalde Ooievaar

ICSI-clubje

Re: ICSI-clubje

Re: ICSI-clubje

Re: ICSI-clubje

Re: ICSI-clubje

Re: ICSI-clubje

Re: ICSI-clubje

Re: ICSI-clubje

Re: ICSI-clubje

Re: ICSI-clubje

Re: ICSI-clubje

Re: ICSI-clubje

Re: ICSI-clubje

Re: ICSI-clubje

Re: ICSI-clubje

Re: ICSI-clubje