wat nu (mijn verhaal)???

[annickjoos]

Hallo iedereen,

Ik ben Annick en ben net 30 jaar geworden. Mijn man en ik zijn al 4,5 jaar bezig om zwanger te worden. Na ongeveer een jaar proberen bleven mijn regels plots 4 maanden weg, eerst denk je uiteraard dat je zwanger bent maar de test was natuurlijk negatief. Naar de gyneacoloog dus... Daar is vastgesteld dat ik PCO heb en dat mijn man verminderd vruchbaar is. Eerst medicatie moeten nemen on mijn cycli terug te normaliseren en dat is na een tijdje dan ook wel gelukt. Daarna twee keer KI geprobeerd, maar mislukt. Toen zijn we naar Leuven gegaan. Twee keer ICSI gedaan, altijd veel rijpe eicellen (20/18) en ook de bevruchting verliep goed maar daarna liep het fout. In juni vorig jaar de eerste ontdooicyclus gedaan en ja hoor ik was zwanger!!! Maar na een week bloedverlies en veel buikpijn en ik bleek een buitenbaarmoedelijke zwangerschap te hebben Ze hebben mijn rechtereileider ook moeten wegnemen. Daarna een rustpauze in gelast tot november. Dan de tweede ontdooicyclus, maar niet zwanger Eind januari 2008 begonnen aan de derde ontdooicylus, maar deze week te horen gekregen dat mijn embryo's de ontdooiing niet overleefd hebben. Momenteel zit ik echt in een emotionele dip en weet niet goed wat te doen nu. Er zitten namelijk ook geen embryo's meer ingevrozen. Kan iemand mij wat steun en goede raad geven???

Alvasr merci,

Annick

[pelkie]

Hoi Annick,

Je hebt blijkbaar wel telkens zeer goeie embryo's! Dat is goed nieuws. Bij mij haalden ze amper het invriezen: van de 14 eicellen had ik er één tp en 1 ingevroren (die het bij ontdooien niet haalde). Als er zoveel afvallen bij het selecteren voor de tp, kunnen ze al voorspellen dat je waarschijnlijk niet zwanger gaat zijn. Die van jou halen het daarentegen telkens wel, dus je hebt wel degelijk een goeie kans.

Dat je telkens zo'n goeie embryo's hebt is echt een goed teken. Die buitenbaarmoederlijke was een dikke pech, maar bewijst wel dat het kan lukken!
Gewoon der nog een keer voor gaan. De eerste 3 pogingen draait het statistisch allemaal nog rond toeval. Na twee ICSI pogingen heb je statistisch maar een 50% kans en pas bij de 3e duik je boven die 50%.

Gewoon doorgaan dus. 't Is niet leuk, ik weet het en ik zie er ook enorm tegenop, maar als dit de manier is waarop't kan lukken, heb ik het er wel voor over.

veel sterkte

[annickjoos]

Pelkie,

Bedankt voor deze bemoedigende woorden. Langs de ene kant weet ik wel dat ik door moet gaan omdat mijn eicellen goed zijn en bevrucht worden, maar langs de andere kant beheerst het mijn leven zo dat ik soms allemaal wil opgeven en vergeten. Ook op mijn werk merk ik dat niet iedereen evenveel begrip blijft opbrengen voor mijn afwezigheden. Ik weet dat dat niet mag meespelen, maar toch...

Ik hoop echt dat het voor jou allemaal wat vlotter verloopt, want ten opzichte van jou mag ik mss niet zo hard klagen.

Annick

[pelkie]

Ik weet het, 't beheerst je leven.
Ook op mijn werk is het lastig. Mijn baas weet ervan en is heel begripvol. Maar normaal zit ik een aantal dagen per maand in het buitenland en die kan ik onmogelijk plannen in de maanden dat ik in behandeling ben. Zeer lastig, vooral dat het werk op de buro saai is, waardoor ik nog meer tijd heb om over alles na te denken.

Maar goed, ik weet wat ik wil en ik wil dan ook alles proberen om dat eruit te halen. Ik zie maar 1 optie en dat is gewoon doorgaan, dus wil ik geen tijd verliezen met daarover te piekeren...

Maar ik begrijp absoluut dat je af en toe een dipje hebt. Ga ik ook weer hebben als deze poging mislukt is...