Dag Jess,
Ik kwam toevallig nog eens piepen hoe het gaat met de dames in de MM.
Wij hebben er een kleine 3j over gedaan eindelijk zwanger te raken, waarvan een jaar in de MM.
Het is zwaar en niet te onderschatten en dan vind ik nog dat ik nog "van geluk mag spreken" of toch tegenover veel andere lotgenoten!
Wij zijn begonnen met 3iui's zonder resultaat, ik reageerde wel goed op de medicatie maar helaas.
Aangezien de zwemmertjes van vriendlief achteruit gingen hebben we in overleg met de ferti arts besloten over te gaan op ICSI. Maand erna meteen begonnen met stimuleren, er zaten 13 eicellen waarvan uiteindelijk 8 gehaald zijn (mijn lichaam heeft de lastige gewoonte niet op pijn medicatie te reageren wanneer nodig zoals tijdens de punctie, ik had nogal last van adrenaline denk ik
) maar dan doorgebeten tot die 8 waarvan 6 rijp en bevrucht en 3 gebleven. Dag voor de verse tp bleek dat mijn lichaam wat tijd nodig had om te recupereren na de stimulatie, het was eventjes op bleek uit mijn bloed dat toevallig om een andere reden getrokkken bij de huisarts was dus ik had geen last van overstimulatie of dergelijke maar in elk geval had ik zelf niet het idee dat mijn lichaam een verse tp zou behouden.
De 3 bevruchte eicellen gingen met succes de vriezer in en een maand later eentje ontdooit, ik had toen heel veel hooi op mn vork door het werk.. verlofperiode + vrijwilliger jeugdbeweging en daarmee ook extra wat om handen toen de eerste cryo werd terug gezet. Dit liep dan ook uit op niets, eventjes heel erg teleurgesteld meteen begonnen voor de aanloop voor een 2e cryo tp. Deze keer flink wat gas terug genomen en nog wat verlof opgenomen zodat ik die 2 weken deeltijds werkte ipv voltijds. Is het nu toeval of niet, onze 2e cryo zit ondertussen al meer dan 25 weken en geweldig levendig in mijn buik!
Wil er maar mee zeggen dat ik het best zou geloven dat het wat kan uitmaken of je lijf wat rust gehad heeft of niet.. Wat meer hormonenvrij en toestanden is geweest, wat meer de leuke dingen ipv de dagelijkse sleur en drukte + de MM die er dan niet te onderschatten ook bij moet om onze wensen te laten uitkomen!
Ook heel veel sterkte, dat moet verschrikkelijk zijn!
Maar geef de moed niet op, wanneer ik heel hard twijfelde of ik wel ooit mama zou mogen worden.. En echt heel zwart keek op die droom werd toch het tegendeel waar..
Veel succes!